مثانه بیش فعال، مشکلی شایع و قابل درمان است

آفتاب یزد- منیرسادات ذوالفقاری اجلال منش: مثانه بیش فعال یک مسئله معمولی و رایج است که میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. باید در نظر داشت که مثانه بیش فعال یک بیماری نیست بلکه یک سندرم است که با مجموعه‌ای از علائم همراه است. دفع ادرار برای این افراد بسیار آسان است و می‌تواند فرآیند دفع ادرار را غیرقابل کنترل کند. این بیماری خطرناک نیست اما بر روند کار و همچنین رابطه بیمار تأثیر می‌گذارد و کیفیت زندگی فرد را کاهش دهد لذا با توجه به اهمیت موضوع آفتاب یزد در اینباره با دکترحسین کرمی، متخصص اورولوژی و دکتر مهری مهراد، متخصص اورولوژی گفتگو کرده است.
دکتر کرمی در این باره می‌گوید: شناسایی و درمان بیش فعالی مثانه در اوایل بیماری در مراقبت بیماران نقش بهتر و در کاهش هزینه‌ها نیز مؤثرتر خواهد بود اما در عمل تأخیر زیاد در شناسایی و نیز در تداوم پیگیری درمانی وجود دارد.
وی اشاره کرد: بیش فعالی مثانه عبارت است از میل شدید ناگهانی برای خالی کردن مثانه است که ممکن است با بی‌اختیاری ادرار همراه باشد. به طور معمول تکرر ادرار و ادرار شبانه نیز از علائم دیگر این بیماری هستند و مجموعه این علائم به علائم ادراری تحتانی تحریکی معروف هستند. اثر عمده این بیماری کاهش کیفیت زندگی بیماران و مغایرت آن با زندگی اجتماعی معمولی می‌باشد.
این متخصص اورولوژی مطرح کرد: شیوع بیش فعالی مثانه با بالارفتن سن افزایش می‌یابد البته این بیماری یک فرآیند طبیعی در نتیجه بالارفتن سن نمی‌باشد.
وی اظهار کرد: به دلیل ناشناخته ماندن بیماری بیش فعالی مثانه و نسبت دادن علائم بیماری به سایر بیماری ها، تنها عده معدودی از درمان مناسب بهره می‌برند.
دکتر کرمی تصریح کرد: در تعدادی از بیماران مبتلا به بیش فعالی مثانه میزان علائم در حد غیر قابل تحمل بوده و علاوه براین به دلیل وحشت اکثر مردم از بیماری‌های کلیه و نسبت دادن علائم ادراری ناشی از بیش فعالی مثانه به احتمال خرابی کلیه، کیفیت زندگی مبتلایان به مقدار بیشتر از معمول صدمه خواهد دید.
این متخصص اورولوژی اشاره کرد: شرح حال، معاینه و استفاده از پرسشنامه‌های تدوین شده مناسب اولین قدم در تشخیص بیماری بیش فعالی مثانه است.
وی افزود: جهت تشخیص بیماری بیش فعالی مثانه رد عفونت‌های ادراری و سایر بیماری‌های دارای علامت مشابه با آزمایش‌های مناسب یا بررسی‌های تصویربرداری مختلف ابتلا به ساکن لازم است و برای تشخیص خود بیماری نیز از تست اورودینامیکی استفاده می‌شود.
دکتر کرمی مطرح کرد: درمان بیش فعالی مثانه شامل یک یا چند مورد از مواردی مانند تغییر در شیوه زندگی که شامل اجتناب از مصرف نوشابه و چای و برخی مایعات و در مواقع خاص تجویز داروهای آرام‌کننده عضله و مخاط مثانه، تجویز دارو به داخل مثانه و درمان با امواج الکتریکی متعادل‌کننده و ندرتاً استفاده از اعمال جراحی است.
این متخصص اورولوژی تصریح کرد: شناساندن بیماری به افراد جامعه از پدیده “شرم از اعتراف به بیماری” و تسلیم شدن در مقابل این طرز فکر خواهد کاست و به بالا بردن اعتماد به نفس و کیفیت زندگی مبتلایان به بیماری بیش فعالی مثانه کمک خواهد کرد.
وی توضیح داد: درمان خانگی مثانه بیش فعال بدین صورت است که مصرف غذا‌ها و نوشیدنی‌هایی را که موجب تحریک مثانه می‌شوند، کاهش دهید. غذا‌ها و نوشیدنی‌های خاصی وجود دارند که مثانه را تحریک می‌کنند.

دکتر کرمی ادامه داد: شما می‌توانید درمان مثانه بیش فعال را با پرهیز از نوشیدنی‌های ادرارآور شروع کنید. این نوشیدنی‌ها حاوی کافئین هستند که بدن شما را تشویق به تولید ادرار بیشتر می‌کنند. شما همچنین می‌توانید چندین غذا را از برنامه غذایی خود حذف کنید، سپس آنها را یکی یکی اضافه کنید.این کار به شما نشان می‌دهد که کدام غذاها علائم شما را تشدید می‌کنند، بنابراین می‌توانید از مصرف آنها خودداری کنید.
این متخصص اورولوژی افزود: شما می‌توانید برای بهبود هضم غذا، فیبرها را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. غلات و بلغور جو دو سر بسیار مفید هستند. میوه‌های تازه و خشک شده، سبزیجات و حبوبات نیز می‌توانند به درمان مثانه بیش فعال کمک کنند. بسیاری از افراد، وقتی که روش خوردن و نوشیدن خود را تغییر می‌دهند، احساس بهتری پیدا می‌کنند.
وی متذکر شد: برخی از غذاها و نوشیدنی‌ها که ممکن است مثانه شما را تحت تأثیر قرار دهند عبارتند از مصرف قهوه،کافئین، چای، الکل، نوشابه و دیگر نوشیدنی‌های گازدار، برخی از مرکبات، غذاهای حاوی گوجه فرنگی، شکلات (غیر از شکلات سفید) و برخی از غذاهای تند است.
دکتر کرمی عنوان کرد: به مدت چند روز، تعداد دفعات دستشویی رفتن خود را ثبت کنید. این کار به شما کمک می‌کند که درک بهتری از بدن خود داشته باشید. این یادداشت‌ها ممکن است به شما نشان دهند که علائم مثانه بیش فعال شما بدتر یا بهتر شده است.
این متخصص اورولوژی می‌گوید: در حالت بیش فعال بودن مثانه شما دوبار مثانه خود را تخلیه می‌کنید. این راهکار می‌تواند برای کسانی که در تخلیه کامل مثانه خود مشکل دارند، مفید باشد. پس از این که به دستشویی می‌روید، می‌توانید چند ثانیه منتظر بمانید، سپس دوباره تلاش کنید.
وی افزود: در صورت ابتلا به این بیماری قبل از رفتن به دستشویی حتی اگر نیاز فوری به ادرار کردن دارید در ابتدا فقط چند دقیقه باید صبر کنید. به تدریج ممکن است قادر باشید دو تا سه ساعت دستشویی رفتن خود را به تأخیر بیندازید. این کار را فقط در صورت توصیه پزشک انجام دهید. برخی از افراد وقتی که بیش از حد برای دستشویی رفتن منتظر می‌مانند، احساس می‌کنند که شرایط آنها بدتر شده یا دچار نشت ادرار شده اند.
دکتر کرمی توضیح داد: روش زمان‌بندی ادرار به این معناست که برنامه دستشویی روزانه داشته باشید. به جای دستشویی رفتن در صورت نیاز، شما باید در طول روز در زمان‌های مشخصی به دستشویی بروید. شما و پزشکتان یک برنامه منطقی تنظیم خواهید کرد و باید سعی کنید هر دو تا چهار ساعت یکبار به دستشویی بروید، چه احساس نیاز داشته باشید، چه نداشته باشید. هدف این است که از نیاز مبرم و فوری به ادرار جلوگیری کنید و کنترل آن را دوباره به دست آورید.
این متخصص اورولوژی مطرح کرد: انجام تمریناتی برای تقویت عضله مثانه می‌تواند برای درمان مبتلایان به مثانه بیش فعال مفید باشد.به طور مثال تمرینات کگل برای سفت کردن و محکم نگه داشتن عضلات لگن و برای تقویت کف لگن مفید است.
وی افزود: تمرین انقباض‌های سریع برای این بیماران مفید است. بدین صورت است که باید عضلات کف لگن خود را بارها و بارها فشرده و رها کنید. بنابراین وقتی که نیاز فوری به دستشویی رفتن دارید، چند انقباض سریع می‌تواند نیاز مبرم به دستشویی رفتن را کنترل کند. پزشک به شما نحوه انجام این حرکات را آموزش می‌دهد.
دکتر کرمی ادامه داد:تمرینات ذهن آگاهی و بازخورد زیستی نیز به شما در شناخت مثانه کمک می‌کنند. این روش از صدا‌ها و نمودارهای کامپیوتری برای بررسی حرکات عضلات استفاده می‌کند. این تمرینات به شما آموزش می‌دهند که عضلات لگن چگونه حرکت می‌کنند و چقدر قوی هستند.
این متخصص اورولوژی خاطرنشان کرد: داروهای آنتی کولینرژیک می‌توانند مثانه بیش فعال را درمان کنند و برای بی‌اختیاری ادراری مفید باشند. اُکسی بوتینین (دیتروپان)، تولترودین (دترول)، داریفناسین (انابلکس)، فسوترودین (توویاز)، سولیفناسین (وزیکر) و کلرید تروسپیوم، نمونه‌هایی از داروهای آنتی کولینرژیک هستند.
وی متذکر شد: اگر تغییر در سبک زندگی و دارو، تأثیری در درمان مثانه بیش فعال نداشته باشند، ممکن است به تزریق بوتاکس نیاز باشد و یک متخصص می‌تواند این کار را انجام دهد. بوتاکس با شل کردن عضله دیواره مثانه، بی‌اختیاری ادرار و نیاز فوری به ادرار را کاهش می‌دهد.

 تزریق بوتاکس از فشار بیش از حد به مثانه جلوگیری می‌کند
دکتر کرمی اضافه کرد: بوتاکس همچنین، از فشار بیش از حد به مثانه جلوگیری می‌کند. پزشک برای تزریق سم بوتولونیوم به مثانه، از یک سیتوسکوپ برای مشاهده درون مثانه استفاده می‌کند و سپس مقدار کمی از ماده را به عضله مثانه تزریق می‌کند. این رویکرد در مطب پزشک با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود.
این متخصص اورولوژی می‌گوید: تأثیر بوتاکس تا شش ماه دوام دارد. وقتی که علائم مثانه بیش فعال برمی گردد، تکرار درمان ضروری خواهد بود. پس از آن، پزشک شرایط را بررسی می‌کند تا ببیند درمان بوتاکس برای شما تأثیر مثبتی داشته است یا خیر و همچنین او شرایط شما را بررسی می‌کند تا متوجه شود که مشکل شما رفع شده است یا هنوز هم نمی‌توانید حجم ادرار زیادی را در خود نگه دارید. اگر ادرار شما به خوبی آزاد نمی‌شود، ممکن است لازم باشد به طور موقت از یک سوند استفاده کنید.
وی ابراز کرد: درمان دیگر برای افراد مبتلا به مثانه بیش فعال که نیاز به کمک دارند، تحریک عصب می‌باشد که درمان نورومدولاسیون نیز نامیده می‌شود. این نوع درمان، پالس‌های الکتریکی را به عصب‌هایی می‌فرستد که مسیر مشترکی به مثانه دارند. در مشکل مثانه بیش فعال، سیگنال‌های عصبی بین مثانه و مغز ارتباط درستی ندارند. این پالس‌های الکتریکی به مغز و عصب‌ها کمک می‌کنند تا ارتباط بهتری با مثانه داشته باشند، به طوری که مثانه بتواند عملکرد درستی داشته باشد و علائم بیش فعالی مثانه بهبود پیدا کند.
دکتر کرمی ادامه داد: به طور کلی دو نوع روش تحریک عصب وجود دارد که عبارتند از تحریک عصب تیبیال از طریق پوست و نورومدلاسیون ساکرال.
این متخصص اورولوژی اظهار کرد: تحریک عصب تیبیال از طریق پوست روشی است که عصب‌های مثانه را ترمیم می‌کند و با قرار دادن یک الکترود کوچک در نزدیکی قوزک پا انجام می‌شود. در این روش، پالس‌هایی به عصب تیبیال ارسال می‌شود. عصب تیبیال در امتداد زانو به عصب‌های پایین کمر می‌رسد. پالس‌ها به کنترل سیگنال‌هایی کمک می‌کنند که عملکرد درستی ندارند. اغلب اوقات، بیماران بسته به تأثیر درمان، به ۱۲ جلسه درمانی نیاز خواهند داشت.
وی اضافه کرد: روش نورومدلاسیون ساکرال نحوه عملکرد عصب ساکرال را تغییر می‌دهد. این عصب، سیگنال‌هایی را بین نخاع و مثانه جابه جا می‌کند. عملکرد این روش، کمک به نگهداری و آزادسازی ادرار می‌باشد. در بیماری مثانه بیش فعال، این سیگنال‌های عصبی، وظیفه خود را به درستی انجام نمی‌دهند.
دکتر کرمی افزود: در این روش، از یک ضربان ساز مثانه برای کنترل این سیگنال‌ها استفاده می‌شود.اولین قدم، کاشت یک سیم الکتریکی در زیر پوست پایین کمر می‌باشد. این سیم در ابتدا به ضربان ساز دستی متصل می‌شود تا پالس‌هایی را به عصب ساکرال بفرستد. شما و پزشکتان باید بررسی کنید که آیا این ضربان ساز می‌تواند به شما کمک کند یا خیر. در صورتی که این روش مؤثر باشد، دومین مرحله، کاشت یک ضربان ساز دائمی است که می‌تواند ریتم عصب را تنظیم کند.

تکرر ادرار اولین علامت مثانه بیش فعال است
در ادامه نیز دکتر مهراد در اینباره خاطرنشان کرد: به طور کلی مثانه بیش فعال وضعیتی است که در آن مثانه دیگر نمی‌تواند ادرار را به طور طبیعی در خود نگه دارد. اگر مثانه بیش فعال دارید، اغلب ممکن است ناگهان احساس ‌کنید نیاز به دفع ادرار دارید یا کنترل ادرارتان از دست می‌رود.
وی بیان کرد: بی‌اختیاری ادرار زمانی است که کنترل مثانه خود را از دست می‌دهید و این علامتی است که می‌تواند نشانه چیزی ساده مثل مصرف بیش از حد مایعات یا نشان‌دهنده یک مشکل جدی‌تر مثل عفونت دستگاه ادراری نیز باشد.
این متخصص اورولوژی مطرح کرد: بیماری بیش فعالی مثانه زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌های کنترل‌کننده عملکرد مثانه،‌ شروع به فعالیت غیرارادی ‌کنند. دلایل احتمالی زیادی برای مثانه بیش فعال وجود دارد، از جمله سبک زندگی. به عنوان مثال، اگر الکل و کافئین مصرف کنید، ممکن است دچار مثانه بیش فعال شوید.
وی ادامه داد: الکل و کافئین به عنوان دیورتیک عمل می‌کنند که باعث می‌شود بدن ادرار بیشتری تولید کند. مصرف نوشیدن مقدار زیادی مایعات، بخصوص مایعات کافئین‌دار، الکلی، یا غیره، می‌تواند به علائم مثانه بیش فعال کمک کند.
دکتر مهراد تصریح کرد: شرایط جدی پزشکی هم می‌تواند منجر به مثانه بیش فعال شود، مثل سکته مغزی یا مشکلات سیستم عصبی از جمله مولتیپل اسکلروزیس (ام اس ) یا بیماری پارکینسون و دیابت و بیماری‌های کلیوی هم در بروز این مشکل دخیل هستند.
این متخصص اورولوژی ابراز کرد: در مردان، بزرگ شدن پروستات اغلب منجر به مثانه بیش فعال می‌شود. عفونت حاد دستگاه ادراری هم می‌تواند منجر به علائمی شود که مشابه علائم مثانه بیش فعال در مردان و زنان است.
وی متذکر شد: گزینه‌های درمانی برای رفع مشکل بیماری مثانه بیش فعال متفاوت است. تمرینات کف لگن می‌تواند با تقویت عضلات اطراف گردن مثانه و مجرای ادرار به رفع این مشکل کمک کند. کاهش وزن و زمان مصرف مایعات هم می‌تواند کمک‌کننده باشد.
دکتر مهراد ادامه داد: پزشک ممکن است داروهای خوراکی را برای تسکین علائم مثانه بیش فعال تجویز کند؛ ولی درمان‌های تهاجمی‌تر مثل تزریق بوتاکس به مثانه برای کنترل حرکت عضلات بهتر است.
این متخصص اورولوژی اشاره کرد: میل ناگهانی و مکرر برای ادرار کردن هم در مثانه بیش فعال و هم در عفونت دستگاه ادراری شایع است. اگر علائم دیگری مثل ناراحتی در هنگام ادرار ندارید، ممکن است به جای عفونت، مثانه بیش فعال داشته باشید. در حالی که عفونت دستگاه ادراری، علائم ناگهانی و همراه با تب دارد، علائم مثانه بیش فعال ادامه‌دار است.
وی ابراز داشت: اگرچه هر دو مشکل (مثانه بیش فعال و عفونت دستگاه ادراری) می‌توانند آزاردهنده باشند، اما قابل درمان هستند و برای تشخیص و درمان صحیح به مراقبت پزشکی نیاز دارند. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در الگوی ادراری خود، از جمله تکرر و فوریت، با پزشک متخصص مشورت کنید.
دکتر مهراد می‌گوید: عوامل رایج خطر‌آفرین ِعفونت دستگاه ادراری عبارتند از کم‌آبی بدن، نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی یا تخلیه نشدن کامل مثانه، تحریک و التهاب اندام تحتانی، پاک کردن نامناسب بعد از استفاده از توالت که مجرای ادرار را در معرض باکتری ای‌کولی قرار می‌دهد، تغییرات در ساختار سیستم ادراری، مثل تغییرات دوران بارداری و مشکلات مزمن پزشکی مثل دیابت که بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارد.
این متخصص اورولوژی عنوان کرد: مثانه بیش فعال از علل شایع تکرر ادرار و شامل مجموعه‌ای از علائم است که می‌تواند در نتیجه فعالیت بیش از حد عضلات مثانه، منجر به تکرر ادرار شود.
وی بیان کرد: علائم رایج مشکل مثانه بیش فعال عبارتند از فوریت ادرار یا میل ناگهانی به ادرار کردن و گهگاهی منجر به نشت، شب ادراری یا نیاز به ادرار کردن حداقل دو بار یا بیشتر در طول شب، تکرر ادرار، یا مجبور شدن به رفتن به توالت حداقل هشت بار در روز است.
دکتر مهراد متذکر شد: دلایل متعددی جهت بروز مثانه بیش فعال وجود دارد، مثل صدمات،شرایطی که بر عضلات، اعصاب و بافت‌ها تأثیر می‌گذارد، مثل سکته مغزی یا مولتیپل اسکلروزیس (ام اس )، کمبود استروژن ناشی از یائسگی و اضافه وزن بدن (باعث اِعمال فشار اضافی بر مثانه می‌شود).
این متخصص اورولوژی مطرح کرد: تکرر ادرار اولین علامت مثانه بیش فعال است. با این حال، در هنگام ادرار احساس ناراحتی یا دردی وجود ندارد.
وی در ادامه توضیح داد که پزشک آزمایشاتی را برای تعیین علت تکرر ادرار شما انجام می‌دهد و سؤالاتی را از شما می‌پرسد مانند اینکه علائم شما از چه زمانی شروع شده است، چند وقت یکبار ادرار می‌کنید و چه علائم دیگری دارید و آیا نشت غیرمنتظره ادرار هم دارید و غیره تا بتواند نتیحه‌گیری کرده و راه درمان مناسب را انتخاب کند.
دکتر مهراد ادامه داد: جهت تشخیص پزشک به احتمال زیاد از شما نمونه ادرار می‌خواهد تا عفونت، خون یا سایر یافته‌های غیر طبیعی مثل پروتئین یا قند را بررسی کند و همچنین شکم و لگن شما را معاینه خواهد کرد که احتمالاً شامل معاینه لگن و ارزیابی مجرای ادرار شما خواهد بود.
این متخصص اورولوژی می‌گوید: تست‌های دیگری که می‌توانند جهت تشخیص مثانه بیش فعال مفید باشند عبارتند از اسکن مثانه، سیستوسکوپی و آزمایش ادرار (تست یورودینامیک) است.
وی افزود: اسکن مثانه یک سونوگرافی است که بعد از ادرار کردن روی مثانه انجام می‌شود تا مقدار ادرار باقیمانده مشخص شود و در تست دیگر به نام سیستوسکوپی پزشک با استفاده از یک ابزار مجهز به منبع نور، پزشک می‌تواند داخل مثانه را دقیق‌تر بررسی کند و در صورت لزوم نمونه‌هایی از بافت بگیرد.
دکتر مهراد ادامه داد: آزمایش ادرار (تست یورودینامیک) نیزشامل آزمایش‌های مختلفی است که به دنبال بررسی میزان عملکرد سیستم ادراری است.
این متخصص اورولوژی اظهار کرد: معمولاً علائم متعددی با مثانه بیش فعال همراه است و شما ممکن است فقط یک علامت یا همه آنها را داشته باشید.
وی متذکر شد: در بین مردان، بسیاری از موارد مثانه بیش فعال ناشی از بزرگ شدن غده پروستات است. پروستات شما ممکن است با افزایش سن بزرگ‌تر شود. این می‌تواند جریان ادرار شما را مسدود کند و باعث علائم مثانه بیش فعال شود. بر اساس گزارشی علمی، ۵۰ درصد از مردان در سن ۶۰ سالگی و ۹۰ درصد ِآنان تا سن ۸۵ سالگی علائم بزرگی پروستات را تجربه می‌کنند.
دکتر مهراد اضافه کرد: عوامل متعدد دیگری هم وجود دارد که می‌تواند منجر به علائم مثانه بیش فعال در مردان شود که عفونت مثانه، سنگ مثانه یا سرطان مثانه از جمله این عوامل است. شرایط عصبی، مثل سکته مغزی یا بیماری پارکینسون، به دلیل آسیب عصبی که منجر به ارسال سیگنال‌های نادرست به مثانه می‌شود، هم می‌تواند منجر به این بیماری ‌شود.
این متخصص اورولوژی ادامه داد: عوامل موقتی هم وجود دارند که ممکن است مثانه را بیش فعال کنند. مثلا ممکن است در موارد ی مانند اینکه مایعات زیادی می‌نوشید، به خصوص مایعاتی که کافئین‌دار یا حاوی الکل هستند، اگر از داروهایی استفاده می‌کنید که ادرار‌آور هستند و اگر به یبوست مبتلا هستید،افزایش نیاز به ادرار کردن را تجربه ‌کنید.
وی خاطرنشان کرد که اگر مثانه بیش فعال در شما تشخیص داده شود، پزشک احتمالاً تغییرات سبک زندگی را به شما توصیه می‌کند که شامل ثبت دفعات ِرفتن به توالت،پایبند بودن به یک برنامه منظم برای رفتن به توالت،استفاده از پدهای جاذب برای مقابله با نشتی،تنظیم رژیم غذایی و حفظ وزن سالم است و همچنین آنها همچنین ممکن است شما را تشویق کنند که یک برنامه تمرینی مثانه را امتحان کنید که به شما کمک می‌کند تا زمانی که احساس می‌کنید میل به توالت رفتن دارید، ادرار خود را به تعویق بیندازید.
دکتر مهراد افزود: اگر تغییرات سبک زندگی برای کنترل علائم مثانه بیش فعال شما کافی نباشد، پزشک ممکن است داروها را توصیه کند. در صورتی که مثانه بیش فعال شما ناشی از بزرگی پروستات باشد، مسدود کننده‌های آلفا می‌توانند به شل شدن عضلات اطراف ِمثانه، برای بهبود جریان ادرار کمک کنند. سایر داروها هم به درمان علائم مثانه بیش فعال کمک می‌کنند، از جمله داروهایی که اسپاسم مثانه را کاهش می‌دهند. این داروها می‌توانند به کاهش میل به ادرار کردن کمک کنند.
این متخصص اورولوژی اشاره کرد: در برخی موارد، زمانی که اعصاب بدن سیگنال‌های نامناسبی را به مثانه ارسال می‌کنند، ممکن است مثانه بیش فعال شود. برای کمک به تنظیم این سیگنال‌های عصبی، پزشک ممکن است از تحریک عصبی استفاده کند. برای این منظور، پزشک به روش ایمپلنت، دستگاه کوچکی را در زیر پوست و نزدیک استخوان دنبالچه شما قرار می‌دهد تا تکانه‌های الکتریکی را به اعصابی که به سمت مثانه شما حرکت می‌کنند ارسال کند. این تکانه‌ها مثل ضربان‌ساز ِقلب، به کنترل انقباضات مثانه کمک می‌کنند. این درمان برگشت‌پذیر است و دستگاه را می‌توان به راحتی از بدن جدا کرد.
وی در پایان گفت: اگر علائم مثانه بیش فعال شما شدید باشد و از طریق درمان‌های دیگر قابل کنترل نباشد، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. اگر مثانه بیش فعال شما ناشی از بزرگ شدن پروستات باشد، جراح می‌تواند بخشی از غده را خارج و به شما در درک مزایا و خطرات احتمالی این گزینه درمانی کمک کند.