فیبروم رحم چگونه بر کیفیت زندگی زنان تاثیر می‌گذارد؟

آفتاب یزد- نجمه حمزه نیا: فیبروم رحم یکی از شایع‌ترین تومورهای غیرسرطانی و خوش خیم است که می‌تواند در رحم شما ایجاد می‌شود. فیبروم رحمی اغلب در بازه سنی باروری رخ می‌دهد. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، تا مدت‌های مدیدی حتی از وجود آن خبردار نمی‌شوند چرا که ایجاد شرایط حاد و نشان دادن عوارض، معمولاً اتفاق نمی‌افتد و در موارد معدودی با رشد بیشتر توده، شاهد بزرگ شدن رحم هستیم. در این شرایط مشکلات جدی و بیشتری دیده می‌شود که می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به صورت جدی کاهش دهد لذا با توجه به اهمیت موضوع آفتاب یزد در اینباره با دکترمتین ذاکرین، جراح و متخصص زنان و دکتر منیژه جوانمرد خوشدل، جراح و متخصص زنان، دکتر فاطمه نعمت اللهی، جراح و متخصص زنان گفتگو کرده است.دکتر ذاکرین در این باره می‌گوید: فیبروم‌های رحمی که میوم نامیده می‌شوند، توده‌های غیر طبیعی هستند که در رحم یا روی رحم زنان رشد می‌کنند. گاهی این تومورهای خوش خیم ممکن است بسیار بزرگ شوند و منجر به درد شکمی و خونریزی شدید شوند. در موارد دیگر، فیبروم‌ها هیچ علامت و نشانه‌ای ندارند.
وی بیان کرد: برخی عوامل در ابتلا به فیبروم رحمی تاثیرگذار هستند که عبارتند از سابقه خانوادگی ابتلا به فیبروم، سن سی سال به بالا، داشتن اضافه وزن، فشار خون بالا، سابقه کمبود ویتامین دی.
این جراح و متخصص زنان افزود: برخی عوامل نیز ریسک ابتلا به فیبروم را کاهش می‌دهند که شامل بارداری، استفاده طولانی مدت از قرص‌های ضدبارداری، استفاده از آمپول‌های ضدبارداری
وی تشریح کرد: احساس سنگینی در ناحیه لگن احتمالا شایع‌ترین علامت فیبروم است که حس می‌کنید زیرا توده‌ای در بدنتان قرار دارد یا چیزی در حال رشد کردن است. زنان دچار فیبروم‌های بزرگ احساس می‌کنند که چیزی لگنشان را به پایین فشار می‌دهد. توصیف این حس کمی سخت است اما شبیه احساس سنگینی در ناحیه شکم و لگن است که تنها در صورت دچار شدن به آن متوجه‌اش می‌شوید. دکتر ذاکرین متذکر شد: عوامل زیادی وجود دارد که موجب تغییر چرخه قاعدگی می‌شوند و فیبروم مهمترین این موارد است. اگر فیبروم نوع “ساب موکوزال” داشته باشید که در واقع فیبروم درون رحمی است، قاعدگی شدیدتر از حد معمول خواهید داشت. این مورد بدین معنی است که قاعدگی شما طولانی‌تر و سنگین‌تر خواهد بود.
این جراح و متخصص زنان اشاره کرد: برخی فیبروم‌ها می‌توانند موجب کم خونی یا کمبود آهن شوند که دلیل آن بروز خونریزی شدید است. معمولا در صورت وجود فیبروم‌های ساب موکوزال، زنان خونریزی زیاد خواهند داشت تا حدی که گاهی تزریق خون لازم می‌شود. علائم کم خونی شامل خستگی، تنگی نفس، سرگیجه و تپش قلب است. کم خونی را می‌توان به سادگی با یک آزمایش خون تشخیص داد. وی اذعان داشت: گاهی فیبروم موجب نفخ شکمی می‌شود اما گاهی ممکن است اندازه آنها چنان بزرگ شود که موجب دشواری در تنفس یا آسیب کلیوی شوند بنابراین اگر تنها شکمتان در حال بزرگ شدن است، آن را تنها به حساب افزایش وزن نگذارید و به پزشک مراجعه کنید.
دکتر ذاکرین توصیه کرد: اگر متوجه شدید که بیشتر از حد معمول نیاز به دفع ادرار دارید ممکن است نشانه وجود فیبروم باشد. به این دلیل که رحم درست در کنار مثانه واقع شده است، رشد توده‌ای در رحم می‌تواند موجب وارد آمدن فشار بر روی مثانه شود.
این جراح و متخصص زنان افزود: اگر شما به تکرر ادرار، عادت کنید، آناتومی بدن نیز تغییر می‌کند تا حدی که مجرای ادراری چنان خمیده می‌شود که در ادرار کردن دچار مشکل می‌شوید بنابراین گاهی نیاز است که فیبروم برداشته شود یا رحم بالا کشیده شود تا مجرای ادراری صاف شده و ادرار بتواند دفع شود.
وی ادامه داد: درباره یبوست نیز همین حرف صادق است. اگر فیبروم در پشت رحم باشد می‌تواند به رکتوم فشار بیاد بیاورد که می‌تواند موجب محدود شدن حرکات روده شود بنابراین اگر یبوست برای چندین روز مکرر ادامه داشته باشد یا دچار مشکل در ادرار کردن هستید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
دکتر ذاکرین اظهار کرد: فیبروم‌ها نسبت به دیگر مشکلات زنان از جمله اندومتریوز کمتر موجب درد می‌شوند اما ممکن است گاهی دچار درد زیادی شوید زیرا شدت آن در بین افراد مختلف، فرق می‌کند. برای برخی علایم این مشکل تنها تیر کشیدن است و برای برخی دیگر، درد ناگهانی و زیاد است و برای برخی دیگر درد چنان زیاد است که نمی‌توانند راه بروند یا حرف بزنند.

 محل درد به محل فیبروم بستگی دارد
این جراح و متخصص زنان اضافه کرد: محل درد به محل فیبروم بستگی دارد. اگر فیبروم درون رحم باشد، می‌تواند موجب درد در ناحیه مرکزی لگن شود. اگر فیبروم‌ها به استخوان‌های کمر فشار وارد کنند، می‌تواند موجب درد در کمر یا در پاها شوند. وی توضیح داد: فیبروم‌ها اغلب در طی معاینه روتین لگنی تشخیص داده می‌شود. معاینه لگنی و همچنین معاینه شکمی می‌تواند نشان‌دهنده یک توده سفت و غیر معمولی باشد. برخی روش‌های تشخیصی دیگر برای تایید وجود فیبروم رحمی عبارتند از سونوگرافی،‌ام آرآی از لگن و هیستروسکوپی است.
دکتر ذاکرین افزود: برای تایید تشخیص فیبروم، پزشک ممکن است سونوگرافی را تجویز کند. سونوگرافی از امواج صوتی برای دستیابی به تصویری از رحم برای تایید تشخیص و مشخص کردن محل فیبروم‌ها استفاده می‌کند. پزشک یا رادیولوژیست دستگاه سونوگرافی را ممکن است بر روی شکم شما حرکت دهد تا تصویری از رحم به دست آورد و‌ام آرآی از لگن نیز می‌تواند تصویر دقیقی از رحم، تخمدان‌ها و دیگر اعضای درون لگن به شما دهد. این جراح و متخصص زنان گفت: در روش هیستروسکوپی پزشک یک لوله کوچک و چراغ دار را از طریق دهانه رحم وارد رحم می‌کند. با این روش پزشک می‌تواند رحم و لوله‌های فالوپ و دیواره رحم را به دقت بررسی کند.

فیبروم‌ها در مراحل اولیه بدون علامت هستند
در ادامه نیز دکتر جوانمرد خوشدل در اینباره خاطرنشان کرد: فیبروم رحمی یا میوم به توده‌هایی گفته می‌شود که در داخل یا خارج رحم به دلایل ژنتیکی یا افزایش سطح هورمون استروژن ایجاد می‌شوند. میوم‌ها در مراحل اولیه بدون علامت هستند اما با بزرگتر شدن آنها بیمار دچار عوارض و علائمی مثل درد و خونریزی شدید در قاعدگی می‌شود.
وی متذکر شد: اگر فیبروم رحمی بدون درمان رها شود، منجر به مشکلات مختلفی می‌شود که عبارتند از بدتر شدن علائم فیبروم با گذشت زمان، ناباروری، بزرگ شدن شکم، اضافه وزن، کم خونی شدید یا آنمی، درد لگن و پایین کمر، یبوست و مشکلات گوارشی، احساس پری در شکم، بروز مشکلات ادراری مثل تکرر ادرار، بی‌اختیاری ادرار، …، نیاز به روش‌های درمانی تهاجمی‌تر به دلیل بزرگتر و بدتر شدن عوارض فیبروم رحم.
این جراح و متخصص زنان ادامه داد: برخی از علائم فیبروم رحمی درمان نشده می‌توانند زندگی عادی و کاری بیمار را مختل کنند لذا برای جلوگیری از عوارض فیبروم رحم توصیه می‌شود که به موقع برای درمان و کنترل اندازه فیبروم اقدام کنید.
وی اشاره کرد: زنانی که فیبروم درمان نشده دارند، به دلیل احتمال بزرگ شدن فیبروم در دوران بارداری ممکن است دچار برخی مشکلات شوند که عبارتند از درد، تورم یا ناراحتی بیش از حد شکم، افزایش احتمال زایمان سزارین، انقباضات ضعیف رحم موقع زایمان طبیعی، افزایش خطر خونریزی شدید بعد از زایمان، به اندازه کافی باز نشدن دهانه رحم برای زایمان است البته این دسته از عوارض فیبروم رحم در بارداری کاملا بستگی به اندازه، محل و تعداد فیبروم‌ها دارد و وجود چند فیبروم کوچک نمی‌تواند مشکل خاصی ایجاد کند.
دکتر جوانمرد خوشدل اذعان داشت: محدودیت رشد، مشکلات جفت، قرار گرفتن جنین در وضعیت غیر طبیعی (مانند بریچ) و نیاز به سزارین اجباری، زایمان زودرس (تولد نوزاد قبل از هفته ۳۷ بارداری) و افزایش خطر سقط جنین نیز از جمله عوارض فیبروم رحم درمان نشده در طول بارداری برای جنین است.
این جراح و متخصص زنان اشاره کرد: نوسانات هورمون‌های زنانه مثل استروژن و به خصوص پروژسترون مهمترین علت بزرگ شدن فیبروم یا کوچک شدن فیبروم‌ها هستند. وی اشاره کرد: سطح هورمون استروژن در بارداری بالا می‌رود و به همین علت فیبروم‌ها رشد بیشتری می‌کنند. ولی بعد از زایمان در ۷۰ درصد از زنان با عادی شدن سطح استروژن و پروژسترون اندازه میوم‌ها کوچک‌تر می‌شود. دکتر جوانمرد خوشدل بیان کرد: فیبروم در یائسگی به دلیل کاهش هورمون‌های استروژن و پروژسترون در این دوران کوچک‌تر می‌شود و علائم بیمار تا حد زیادی کاهش می‌یابد. این جراح و متخصص زنان اظهار کرد: با توجه به نتیجه معاینات و شرایط بیمار از روش‌های مختلفی برای کوچک شدن فیبروم‌ها استفاده می‌شود که مهمترین آن رژیم غذایی مناسب برای کوچک شدن فیبروم، انجام ورزش منظم، دارو درمانی، آمبولیزاسیون فیبروم رحمی و جراحی. وی تصریح کرد: در واقع رژیم غذایی مناسب به تسکین علائم فیبروم کمک می‌کند و تاثیری روی کوچک شدن فیبروم ندارد اما خوردن برخی غذاها می‌تواند سرعت رشد فیبروم را کم کند که عبارتند از میوه‌های غنی از پتاسیم مثل آووکادو و موز، سبزیجات برگ دار، مرکبات، گوشت بدون چربی (مانند مرغ)، حبوبات (از جمله لوبیا، نخود و عدس)، ماهی‌های چرب ، چای سبز است.
دکتر جوانمرد خوشدل مطرح کرد: ورزش منظم هر چند نمی‌تواند باعث کوچک شدن فیبروم‌های رحم شود ولی به روش‌های مختلفی تاثیر مثبتی بر زندگی بیمار دارد که شامل کمک به تعادل هورمونی در زنان، جلوگیری از رشد بیشتر فیبروم‌ها و تسکین درد به دلیل افزایش هورمون اندورفین.
این جراح و متخصص زنان می‌گوید: به زنانی که فیبروم دارند و دچار اضافه وزن هستند، توصیه می‌شود برای بهبود علائم فیبروم وزن خود را کاهش دهند. به کمک ورزش می‌توانید به وزن متناسب خود برسید.
وی ابراز کرد: اکثر داروهای مناسب برای درمان فیبروم صرفا علائم فیبروم را درمان می‌کنند ولی اندازه آن را کوچکتر نمی‌کنند. نمونه‌ای از داروهایی که ممکن است برایتان تجویز شوند عبارتند از استفاده از قرص‌های ضد بارداری، داروهای مسکن، ویتامین‌ها و مکمل ها، داروهای آزاد‌کننده گنادوتروپین، میفپرکس یا میفپریستون است. دکتر جوانمرد خوشدل عنوان کرد: آمبولیزاسیون فیبروم رحمی یکی از راه‌های کوچک شدن فیبروم است که با قطع خونرسانی به فیبروم‌ها باعث کوچک شدن یا مرگ فیبروم‌ها می‌شود.
این جراح و متخصص زنان بیان کرد: فیبروم‌هایی که به کمک روش‌های غیرتهاجمی کوچک نمی‌شوند را می‌توان به کمک روش‌های جراحی کوچکتر کرد. با دو روش جراحی‌های که شامل جراحی سونوگرافی متمرکز و فرسایش رادیوفرکانسی لاپاراسکوپی است درمان می‌شوند زیرا گرما به بافت فیبروم منتقل شده و سلول‌های آن را تخریب می‌کند. در نتیجه اندازه فیبروم کاهش می‌یابد.
وی مطرح کرد: مطالعات نشان می‌دهد، در روش فرسایش رادیوفرکانسی لاپاراسکوپی، حجم فیبروم‌ها یک سال بعد از عمل ۶۶ درصد کاهش می‌یابد. البته در این جراحی‌ها بافت سالم رحم در امان می‌ماند و فقط سلول‌های میوم نابود می‌شوند.
دکتر جوانمرد خوشدل متذکر شد: سبک زندگی سالم مثل خوردن غذاهای مناسب یا ورزش منظم از روش‌های کوچک شدن فیبروم نیستند و صرفا به کاهش علائم شما کمک می‌کنند. بنابراین داروهای گیاهی، طب سنتی و روش‌های خانگی نمی‌توانند به درمان شما کمک کنند بنابراین پس اگر فیبروم بزرگی دارید و از علائم آن رنج می‌برید حتما برای درمان فیبروم رحم باید دکتر رای درمان فیبروم مراجعه کنید. با توجه به شرایط فیبروم‌ها بهترین روشهای کوچک شدن فیبروم برایتان تجویز می‌شود.

فیبروم‌ها معمولاً همیشه خوش خیم هستند
در ادامه نیز دکتر نعمت اللهی در اینباره ابراز داشت: فیبروم رحم توده‌های عضلانی و خوش خیمی هستند که می‌توانند داخل یا بیرون از رحم رشد کنند و معمولاً در زنانی ایجاد می‌شوند که در سن تولید مثل قرار دارند. این توده‌ها لیومیوما یا میوماس نیز نامیده می‌شوند.
وی اظهار کرد: فیبروم‌ها معمولاً همیشه خوش خیم بوده و بسیار رایج هستند. تقریباً ۴۰ تا ۶۰ درصد زنان پیش از سن ۳۵ سالگی و ۶۰ تا ۸۰ درصد آنها تا پیش از ۵۰ سالگی فیبروم خواهند داشت. این جراح و متخصص زنان متذکر شد: فیبروم‌ها ممکن است به صورت تکی یا خوشه‌ای باشند. اندازه فیبروم‌ها می‌تواند متنوع باشد. از قطر یک میلی متر گرفته تا ۲۰ سانتی متر. لازم به ذکر است که قطر رحم معمولاً ۱۰ سانتی متر است؛ فیبروم‌های بسیار بزرگ می‌توانند به شکم فشار آورده و باعث احساس ناراحتی شوند. وی اذعان داشت: میوم‌ها، تومورهای خوش خیمی هستند که بر روی عضلات صاف دیواره‌ رحمی و داخل رحم رشد می‌کنند و در سیستم تولید مثل، شایع‌ترین تومورهایی هستند که بانوان برای جراحی آنها اقدام می‌کنند. دکتر نعمت اللهی اظهار کرد: مطالعات نشان می‌دهد که حدود ۸۰ درصد بانوان در زمان حاملگی، میوم‌های رحمی را نیز داشته‌اند ولی اکثرا علائم و نشانه‌هایی جهت تشخیص نداشته‌اند. عناوین مختلفی برای میوم وجود دارد مانند لیومیوم، میوم، میوم‌های رحمی، فیبروئید یا فیبرومیوم.
این جراح و متخصص زنان مطرح کرد: فیبروم‌ها در اندازه و تعداد با هم متفاوت هستند. بعضی از بانوان ممکن است خوشه‌ای از میوم‌ها را داشته باشند اما دیگران تنها یک میوم داشته باشند. فیبروم‌ها می‌توانند اندازه‌های مختلفی داشته باشند، مثلا به اندازه دانه‌های کنجد باشند یا تا حد یک گریپ فروت رشد کنند و حتی گاهی در موارد نادر کل حفره‌ شکمی را اشغال کنند و چندین کیلو وزن دارند. وی تصریح کرد: در اغلب موارد، فیبروم‌ها خوش خیم هستند، به این معنا که سرطانی نیستند و داشتن فیبروم‌های رحمی در طولانی مدت، شانس ابتلا به سرطان را افزایش نمی‌دهند. دکتر نعمت اللهی می‌گوید: در اکثر موارد، هنوز مشخص نیست که چرا مشکل بروز فیبروم به وجود می‌آید. استعداد ژنتیکی و عوامل هورمونی استروئیدی در رشد فیبروم‌ها نقش مهمی دارند.
این جراح و متخصص زنان اذعان کرد: بسته به محل قرار گیری، فیبروم‌ها انواع مختلفی دارند که عبارتند از انواعی که در داخل دیواره رحم رشد می‌کنند، انواعی که در خارج از رحم رشد می‌کنند، انواعی که در زیر رحم رشد می‌کنند و ممکن است به داخل حفره رحم نفوذ کنند و منجر به خونریزی شدید شوند و همچنین ممکن است بر روی اتصالاتی که به رحم محدود می‌شوند نیز رشد کنند.وی بیان کرد: فیبروم‌ها بر اساس ناحیه‌ای از رحم که در آن رشد کرده‌اند نیز دسته‌بندی می‌شوند و این امکان وجود دارد که بیشتر از یک نوع از آن‌ها به صورت همزمان در رحم وجود داشته باشند.
دکتر نعمت اللهی ادامه داد: رایج‌ترین نوع فیبرومی است که در دیواره رحم رشد می‌کند. هرچه اندازه آنها بزرگتر شود، بیشتر می‌توانند رحم را بکشند و فیبروم نوع ساب موکوزال نیز در خارج از رحم رشد می‌کنند و با بزرگتر شدنشان به اعضای اطراف رحم فشار وارد می‌کنند. این جراح و متخصص زنان افزود: ساب موکوزال‌ها رایج‌ترین نوع فیبروم‌ها هستند و در لایه ساب موکوس رشد می‌کنند. لایه‌ای که درست زیر دیواره رحم قرار دارد و می‌تواند به سمت داخل رحم متورم شود و منجر به دل درد و خونریزی شود.
وی تشریح کرد: بسته به عمق قرارگیری فیبروم در رحم، برخی فیبروم‌های ساب سروزال و ساب موکوزال روی ریشه‌های عضلانی نازک رشد می‌کنند، که ساقه نامیده می‌شوند و از فیبروم مراقبت می‌کنند. در چنین موردی به عنوان نوع پدانکوله شناخته می‌شوند. پدانکوله ساب موکوزال به عنوان نوع صفر فیبروم شناخته می‌شوند.وی می‌گوید: علت فیبروم‌های رحمی تا حد زیادی تاکنون ناشناخته است. یکی از نظریات در این زمینه این است که سلول‌‌های غیر طبیعی عضلات صاف رحم، توسط هورمون‌هایی که چرخه قاعدگی را تحت تاثیر قرار می‌دهند، یعنی همان هورمون‌های استروئیدی و به خصوص استروژن و پروژسترون، به سرعت افزایش می‌یابند. دکتر نعمت اللهی بیان کرد: هورمون‌ها باعث رشد فیبروم‌ها می‌شوند، به همین دلیل است که فیبروم در خانم‌های باردار سریع‌تر از خانم‌های غیر باردار، رشد می‌کند. سطح بالای هورمون‌های استروژن و پروژسترون در دوران بارداری اغلب باعث افزایش رشد فیبروم می‌شود و همچنین این دلایل علت کاهش و پسرفت رشد فیبروم در دوران یائسگی است. این جراح و متخصص زنان مطرح کرد: همچنین عوامل ارثی در رشد فیبروم بی‌تاثیر نیست. زنانی که مادر، مادر بزرگ و خواهرشان میوم داشته‌اند، احتمال اینکه میوم در آن‌ها نیز رشد پیدا کند بیشتراست.
وی یادآور شد: عوامل موثر بر رشد فیبروم‌‌ها عبارتند از سن، نژاد، بارداری، وزن است. فیبروم‌‌ها بیشتر در بانوان در رنج سنی ۳۰ تا ۴۰ سالگی ایجاد می‌شود. به نظر می‌رسد که رشد فیبروم در زنان زیر ۳۵ سال بیشتر از
بقیه است.دکتر نعمت اللهی ادامه داد: رشد فیبروم‌ در زنان سیاه پوست نسبت به زنان سفید پوست، احتمال بیشتری دارد. به نظر می‌رسد سرعت رشد میوم در زنان سیاه پوست نیز بیشتر باشد. فیبروم‌‌ها در خانم‌‌های باردار به علت افزایش استروژن و پروژسترون، در سه ماهه اول بارداری بیشتر رشد می‌کنند.
این جراح و متخصص زنان متذکر شد: بانوانی که اضافه وزن دارند و چاق هستند بیشتر از بقیه در معرض رشد فیبروم‌ هستند و همچنین سرعت رشد میوم در آنها به نسبت بیشتر است. وی افزود: مطالعات نشان داده‌اند که میانگین رشد فیبروم‌ها در طی ۶ ماه، ۹ درصد است و حتی در بانوان، امکان ایجاد فیبروم‌های متعدد، با سرعت رشد متفاوت وجود دارد.
دکتر نعمت اللهی گفت: بسیاری از بانوان که مشکل فیبروم را دارند، هرگز علائم و مشخصه‌هایی را احساس نمی‌کنند که فیبروم قابل تشخیص باشد و هرگز متوجه داشتن فیبروم نمی‌شوند.
این جراح و متخصص زنان عنوان کرد: علائم و نشانه‌هایی که بانوان تجربه می‌کنند کاملا وابسته به نوع فیبروم، اندازه و تعداد آنهاست. رایج‌ترین علائم و نشانه‌های این مشکل شامل خونریزی شدید، دل درد، احساس فشار در لگن و کمردرد،تکرر ادرار، یبوست، احساس فشار و سفتی در قسمت زیر شکم، ورم زیر شکم و وجود جسم سفت در داخل شکم که با معاینات فیزیکی قابل لمس است.
وی اضافه کرد: گاهی اوقات خانم‌ها با آزمایشاتی که به دلایل مختلف انجام می‌دهند مثل آزمایشات دوران بارداری و قبل بارداری، به طور اتفاقی متوجه وجود فیبروم در رحم می‌شوند. اگر فیبروم کوچک باشد و مشکلی ایجاد نکند، پزشک به درمان آن اهمیتی نمی‌دهد زیرا مشکل ساز نخواهند بود.
دکتر نعمت اللهی در پاسخ به این پرسش که ” فیبروم‌ها چگونه تشخیص داده می‌شوند”، گفت: اگر علائم گفته شده را داشتید به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید. گاهی پزشک با انجام معاینات فیزیکی لگنی متوجه فیبروم رحم می‌شود و برای اطمینان از تشخیص خود، آزمایشات تخصصی‌تری را تجویز می‌کند.
این جراح و متخصص زنان اظهار کرد: تست‌هایی که ممکن است برای تایید تشخیص فیبروم‌های رحمی انجام شوند شامل سونوگرافی، ام‌ای آر لگن، اشعه ایکس، هیستروسالپینوگرافی و هیستروسکوپی است.
وی اضافه کرد: در روش سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا جهت تهیه تصویر استفاده می‌شود. در سونوگرافی، دستگاهی به نام مبدل روی اندام تحتانی قرار داده می‌شود تا تصویر رحم و تخمدان‌ها را دریافت کنند. ام‌ای آر لگن نیز یک آزمایش تصویر‌برداری است که برای تهیه‌ تصاویر دو بعدی رحم، تخمدان و دیگر اعضای لگن استفاده می‌شود و انرژی الکترومغناطیسی که برای تولید تصاویر استخوان‌ها و اعضای داخلی استفاده می‌شود.
دکتر نعمت اللهی می‌گوید: از رنگ برای تشخیص حفره رحم و لوله‌های فالوپ بر روی تصاویر اشعه ایکس استفاده می‌شود. این روش همان عکس رنگی رحم است که حین بررسی دلایل ناباروری، جهت تعیین باز یا بسته بودن لوله‌های فالوپ انجام می‌شود. در هیستروسکوپی نیز محدوده‌ای از نور را داخل رحم می‌تابانند و سالین نیز تزریق می‌کنند تا دیواره‌ رحم را بررسی کنند.
این جراح و متخصص زنان خاطرنشان کرد: با اینکه بسیاری از زنان دارای فیبروم مشکل باروری نخواهند داشت، در برخی زنان محل و اندازه برخی فیبروم‌ها ممکن است سبب بروز مشکل در باروری شود. وی اضافه کرد: فیبروم بزرگی که شکل و اندازه رحم را تغییر می‌دهد می‌تواند حرکت اسپرم را مختل کرده و از بارداری جلوگیری کند. فیبروم‌ها می‌توانند سبب بسته شدن لوله‌های فالوپ شده و از رسیدن تخمک به رحم جلوگیری کنند.دکتر نعمت اللهی یادآور شد: به نظر می‌رسد که فیبروم‌های ساب موکوزال با ناباروری مرتبط باشند چرا که احتمال لانه گزینی تخمک بارور شده در دیواره رحم را کاهش می‌دهند.این جراح و متخصص زنان ابراز کرد: اگرچه بسیاری از زنان علی رغم وجود فیبروم بارداری راحتی دارند اما ۱۰ الی ۳۰ درصد از زنانی که فیبروم دارند در بارداری با مشکل مواجه خواهند شد. وی خاطرنشان کرد: پژوهش‌ها نشان داده‌اند که خطر سقط جنین در زنانی که فیبروم دارند دو برابر بیشتر از زنانی است که این مشکل را ندارند. همچنین داشتن چندین فیبروم به جای یک عدد، این خطر را بیشتر می‌کند. زنانی که نوع داخلی یا ساب موکوزال دارند، نیز بیشتر در معرض سقط جنین زودرس قرار می‌گیرند. دکتر نعمت اللهی اظهار کرد: تحقیقات نشان داده‌اند که اگر جفت جنین در نزدیکی فیبروم قرار داشته باشد، خطر خونریزی در اوایل بارداری در مقایسه با زمانی که این دو هیچ تماسی ندارند بسیار بیشتر خواهد بود.این جراح و متخصص زنان هشدار داد: احتمال وقوع زایمان زودرس در زنانی که در طول بارداری فیبروم رحم دارند، در مقایسه با زنانی که فیبروم ندارند تقریباً دو برابر است.
وی متذکر شد: در بارداری‌هایی که از طریق آی وی اف صورت گرفته‌اند، وجود فیبروم داخلی می‌تواند میزان موفقیت زایمان نوزاد زنده را کاهش دهد و همچنین داشتن فیبروم می‌تواند احتمال نیاز به جراحی سزارین برای فرد را تا چهار برابر بیشتر کند.