سندروم طناب مرکزی ، بیماری ناتوان کننده

آفتاب یزد – منیرسادات ذوالفقاری اجلال منش : طناب نخاعی بخش ظریف و مهمی در بدن انسان است. با توجه به نقش اساسی این سیستم عصبی در حرکات و احساس بدن، اگر آسیبی به نخاع وارد شود عملکردهای حسی و حرکتی بدن را با اختلالات جدی مواجه می‌کند. نخاع گردنی نیز بخشی از نخاع است که از استخوان های گردن می گذرد. سندروم طناب مرکزی یا (CCS) یک آسیب تروماتیک ناقص به نخاع گردنی است که
می تواند مشکلات جدی را برای فرد به همراه داشته داشته و کیفیت زندگی وی را کاهش دهد لذا با توجه به اهمیت موضوع آفتاب یزد
در این‌باره با دکتر محمد صمدیان ، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات و دکتر فاطمه طاهریان ، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات و دکتر مهران مرادی، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات گفتگو کرده است.
دکتر صمدیان در این باره می گوید : سندروم طناب مرکزی نوعی اختلال است که بر اثر آسیب به طناب نخاعی گردن ایجاد خواهد شد. این حرکت موجب ضعف حرکتی گسترده شده و اندام های بالایی فرد بیش از اندام های تحتانی وی درگیر خواهد بود. صدمات وارده این سندروم عموما شامل رشد غیرطبیعی استخوان ها می باشد و آسیبی به ستون فقرات وارد نخواهد شد.
وی بیان کرد : انواع آسیب‌ وارده بر طناب نخاعی عبارتند از آسیب‌های نخاعی کامل و آسیب‌های نخاعی ناکامل است . در حالت آسیب نخاعی کامل، ارتباط نخاع با مغز قطع و فرد دچار آسیب‌ جدی نخاعی می شود و فرد با از دست دادن عملکرد حسی و حرکتی مواجه خواهد شد. قطع به صورت عرضی نخاع، کشش طولی طناب نخاعی و صدمات عروقی و فشار شدید به نخاع می تواند در این دسته قرار بگیرد و احتمال برگشت این حالت ضعیف است.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات افزود : آسیب‌های نخاعی ناکامل به این صورت است که فرد بخشی از عملکرد حسی حرکتی خود را از دست خواهد داد، اما احتمال برگشت این حالت وجود دارد.
وی مطرح کرد : سندروم طناب مرکزی عموما در بیماران مبتلا به آسیب‌های اتساعی یا باز شدگی بیش از حد که در آن طناب نخاعی بین اسپرز استخوانی اسپوندیلوز قدامی گردنی و رباط پشتی کانال نخاعی یا رباط طولی خلفی که به آن رباط زرد یا ‏فلاوم نیز می گویند، فشرده و باریک خواهد شد.
دکتر صمدیان ادامه داد : رباط زرد یک رباط قوی بوده که قسمت تیغه ها یا لامینای قوس مهره ای دو مهره ‏مجاور در ستون فقرات را به یکدیگر وصل می کند. این رباط از عناصر عصبی و طناب نخاعی محافظت و باعث ثبات ‏نخاع خواهد شد، به گونه ای که بین جسم مهره ها حرکت بیش از حد رخ نمی دهد. ‏
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات اضافه کرد : آسیب در نتیجه فشار قدامی و خلفی نخاع اتفاق می‌افتد و منجر به ادم، خونروی یا ایسکمی
(کم خونی موضعی) در بخش ‏مرکزی طناب نخاعی خواهد شد.
وی ابراز کرد : محل بسیاری از آسیب ها در مبتلایان سندروم طناب مرکزی در بخش وسط رو به پایین طناب نخاعی گردن می باشد. به دلیل ساختار ‏لایه ای راه هرمی یا راه قشری نخاعی ‏‎، با فیبرهای عصبی میانه در ناحیه بازو و نواحی جانبی در ناحیه ‏پا، بازو ها در مقایسه با پاها بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند و بدین طریق منجر به اختلال حرکتی می شوند. ‏
دکتر صمدیان گفت : علائم بیماری سندروم طناب مرکزی عبارتند از ضعف حرکتی در اندام فوقانی و درگیری کمتر اندام های تحتانی ، نقص حسی در قسمت پایین تر از محل آسیب ، بیماری های مثانه ای مانند بی اختیاری ادرار.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات گفت : علت ایجاد سندروم طناب مرکزی به دو دسته تقسیم می شود که عبارتند از آسیب های ضربه ای و آسیب‌ های غیر ضربه‌ ای .
وی ادامه داد : بیشتر آسیب هایی که به طناب نخاعی وارد می شوند
می تواند از نوع آسیب ضربه ای باشند که باعث ایجاد ضایعه نخاعی و آسیب به نخاع می شود. این حالت بر اثر تصادفات جاده ای، سقوط از ارتفاع، حرکات ورزشی شدید و غیره ممکن است اتفاق بیفتد و در نهایت منجر به مواردی نظیر در رفتن یا شکستن ناحیه ستون فقرات ، صدمات عروقی بر اثر ضربه ، دیسک بین‌ مهره‌ای، زخم های شدید گردد .
دکتر صمدیان متذکر شد : عموما آسیب های وارده به طناب نخاعی بر اثر آسیب های ضربه ای رخ می دهد، اما نوع دیگری وجود دارد که ممکن است به علت اختلال سندروم طناب مرکزی اتفاق بیفتد آسیب‌ های غیر ضربه‌ ای است. این آسیب ها شامل انواع عفونت ، تنگی مجاری نخاعی ، مشکلات عروقی ، لغزش مهره ، فتق دیسک بین مهره‌ای ، تومورهای ناحیه ستون فقرات ، آرتروز شدید ناحیه ستون فقرات و بیماری‌هایی مانند اسپینابیفیدا، میلیت عرضی، سیرنگومیلی، آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس، بیماری ام اس یا مولتیپل است .

 سندروم طناب مرکزی عموما در افراد بالای ۵۰ سال اتفاق می افتد
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات تشریح کرد : سندروم طناب مرکزی عموما در افراد بالای ۵۰ سال اتفاق می افتد و به علت آسیب ناشی از اتساع بیش از حد مهره های گردن می باشد البته ممکن است سندروم طناب مرکزی در هر سنی اتفاق بیفتد حتی این بیماری در میان ورزشکاران نیز به علت آسیب ناشی از اتساع مهره های گردن اتفاق می‌افتد و همچنین پارگی دیسک که به علت فشردگی طناب نخاعی قدامی می باشد نیز در زنان شایع است.
وی اشاره کرد : جهت تشخیص بیماری سندروم طناب مرکزی ابتدا شرح حال و سوابق پزشکی فرد، معاینه عصبی کامل فرد انجام می گیرد. ام آی آر و سی تی ‏اسکن از مهره های ستون فقرات گردن و همچنین اشعه ایکس از گردن نیز استحکام و ثبات ستون فقرات را بررسی خواهد کرد.
دکتر صمدیان اظهار کرد : استفاده از جراحی معمولا برای درمان سندروم طناب مرکزی ضروری نیست مگر اینکه فشردگی طناب نخاعی شدید باشد.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات ادامه داد : قبل از این که
روش هایی چون ‏ ام آی آر ‏و سی تی اسکن به وجود بیایند، جراحی به دلیل ریسک آسیب به طناب نخاعی، متورم شدن گردن و بدتر شدن نقص، به عنوان ‏اقدامی پر خطر و مضر تصور می شد. با این حال، با تکنولوژی های پیشرفته تصویربرداری مانند ‏سی تی اسکن و ‏ ام آی آر ، بیماران ‏مبتلا به فشردگی طناب نخاعی، در نتیجه فتق دیسک بین مهره ای آسیب دهنده و ضایعات دیگر را می توان به سرعت ‏تشخیص داده و از طریق عمل جراحی، فشردگی آن را از بین برد.وی افزود : در مواردی از بیماری با برجستگی قدامی استخوان و تنگی ‏کانال نخاعی، در نتیجه ضخیم شدگی یا تنگی لیگامانی، جراحی معمولا انجام نمی شود تا زمانی که بیمار به حداکثر ‏بهبود دست یابد.
ارزیابی مجدد وضعیت در آن زمان، بسته به علت اصلی بیماری، ممکن
است به عمل جراحی منجر شود. در ‏صورتی که پس از یک دوره بهبودی، ضعف حرکتی قابل توجه یا زوال عصبی یا بی ثباتی ستون فقرات وجود داشته باشد ، دخالت ‏جراحی ممکن است در نظر گرفته شود.
دکتر صمدیان بیان کرد : درمان غیر جراحی بیماری سندروم طناب مرکزی شامل بی حرکت کردن گردن ، استفاده از استروئیدها و توانبخشی با تن درمانی و کار درمانی است .
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات می گوید : بسیاری از بیماران مبتلا به سندروم طناب مرکزی ‏با بهبود خود به خودی عملکرد حرکتی مواجه خواهند شد در حالی که برخی دیگر در شش ‏هفته اول بعد از آسیب بهبود قابل توجهی را تجربه خواهند کرد.
وی اظهار کرد : در صورتی که علت اساسی بیماری سندروم طناب مرکزی ، ادم باشد، احتمال دارد بهبود تقریباً بلافاصله بعد از مرحله اولیه فلج حرکتی یا فلج جزئی اندام ‏حرکتی اتفاق بیفتد. حرکت پا عموما به حالت اول خود باز می گردد و سپس کنترل مثانه و سپس عملکرد بازو بهبود خواهد یافت و حرکت دست و مهارت و چابکی انگشت نیز در آخر بهبود خواهند یافت.
دکتر صمدیان اضافه کرد : اگر ضایعه سندروم طناب مرکزی در نتیجه خونریزی ‏یا ایسکمی ایجاد شود ، احتمال بهبود بسیار کم خواهد بود و پیش آگهی این بیماری حاکی از اثرات مخرب تر آن می باشد.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات گفت : پیش آگهی سندرم ‏طناب مرکزی در بیماران جوان مثبت خواهد بود و عموما در یک دوره زمانی کوتاه، اکثریت بیمارانی که جوان هستند بهبود می ‏یابند و توانایی مجدد حرکت و انجام فعالیت های روزمره زندگی را به دست خواهند آورد. با این حال، در افراد مسن پیش آگهی، ‏با مداخله جراحی یا بدون آن، مطلوب نیست.‏

 علائم سندروم طناب مرکزی در هر فردی می تواند متفاوت باشد
در ادامه نیز دکتر طاهریان در اینباره خاطرنشان کرد : سندروم طناب مرکزی ، سیگنال های عصبی بین مغز و دست و پاها را مسدود می کند. این سندروم می تواند پس از آسیب تروماتیک به نخاع در گردن و همچنین افرادی که تنگی نخاع دارند، رخ دهد.
وی ادامه داد : در واقع منظور از سندروم طناب مرکزی آسیبی است که به بخش مرکزی نخاع در گردن وارد می شود. چنین شرایطی می تواند باعث ضعف در بازوها و گاهی اوقات در پاها شود .
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات در پاسخ به این پرسش که ” چه افرادی دچار سندروم طناب مرکزی می شوند” ، بیان کرد : زمانی که آسیب به مهره های گردن وارد شود ، سندروم طناب مرکزی به دلیل فشار بیش از حد ایجاد خواهد شد.
وی اضافه کرد : این بیماری پس از آسیب تروماتیک در افراد بالای ۵۰ سال مبتلا به آرتریت گردن که منجر به تنگی کانال نخاعی شده اند ، نیز مشاهده می شود. از دیگر موارد کمتر رایج می توان به افرادی اشاره کرد که مبتلا به تومور، ناهنجاری های عروقی و سیرنگومیلی در مرکز نخاع هستند.
دکتر طاهریان مطرح کرد : در حقیقت در صورتی که سیگنالی بین مغز و قسمت هایی مانند بازو و دست شما وجود نداشته باشد، نشانه ابتلا به بیماری سندروم طناب مرکزی است.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات افزود : این سندروم می تواند علائمی را در دستان شما ایجاد کند؛ اما ممکن است پاهای شما نیز تحت تاثیر قرار گیرند. به طور کلی احتمال ایجاد برخی علائم وجود دارد که عبارتند از درد ، سوزش ، مور مور شدن ، ناتوانی در انجام برخی از حرکات با دست ،
بی حسی در دست یا بازو ، فلج یا ضعف ، اسپاستیسیتی عضلانی و مشکل در راه رفتن .
وی اظهار کرد : علائم سندروم طناب مرکزی بسته به شدت وضعیت یا آسیب وارد شده هر فردی می تواند متفاوت باشد. در قسمتی که به شما آسیب وارد شده است ممکن است حس خود را از دست بدهید و کنترلی در مثانه نداشته باشید و برخی از افراد قادر به راه رفتن نیستند یا دچار اختلال هنگام راه رفتن می شوند.
دکتر طاهریان متذکر شد : معمولا عارضه سندروم طناب مرکزی به دلیل حرکت بیش از حد سر به عقب طی یک رویدادی مانند زمین خوردن همراه با تنگی کانال نخاعی گردن ایجاد می شود که اغلب در این مواقع در صورت شکستگی، مشکل مشخصی در استخوان های گردن وجود ندارد و ممکن است ستون فقرات حالت پایداری داشته باشد. زمانی که نخاع فشرده می شود نیز مواردی مانند کبودی، خونریزی و تورم می تواند به خصوص در قسمت مرکزی یا بخش مرکزی نخاع رخ دهد. این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات ابراز کرد : برخی از افراد مبتلا به بیماری سندروم طناب مرکزی ممکن است برخی مشکلات را که ناشی از این بیماری است را تجربه کنند که شامل مشکلات مرتبط با مثانه ، ایجاد مشکل در روده ، لخته شدن خون ، مشکلات تنفسی ، فشار خون پایین ، بی حسی و ضعف و فشار خون بالای ناگهانی است .
وی توضیح داد : نحوه تشخیص بیماری سندروم طناب مرکزی بدین صورت است که ابتدا پزشک معاینات فیزیکی را انجام می دهد و ممکن است در خصوص سابقه پزشکی شما نیز سوالاتی پرسیده شود . از دیگر راهکارهای تشخیصی که ممکن است در نظر گرفته شود می توان به انجام سی تی اسکن ، الکترومیوگرام ، ام آر آی و اشعه ایکس اشاره کرد .
دکتر طاهریان اظهار کرد : بسته به علت آسیب وارد شده ، بهترین راهکار درمانی برای بیماران مبتلا سندروم طناب مرکزی در نظر گرفته خواهد شد. از روش های درمان غیر جراحی این بیماری می توان به بی حرکتی ، دارو درمانی ، کاردرمانی و فیزیوتراپی اشاره کرد .
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات افزود : پزشک ممکن است استفاده از گردن بندهای طبی را که سفت و محکم هستند را جهت درمان این بیماران توصیه کند تا از حرکت دادن گردن خود جلوگیری کنید ، داروهایی مانند استروئیدها برای تسکین درد و کاهش التهاب نیز تجویز می شود.
وی ادامه داد : راهکارهایی برای زندگی با وجود این بیماری از جمله تمرینات یا اصلاح برخی از فعالیت های روزانه برای شما در نظر گرفته
می شود. و متخصصین فیزیوتراپ نیز تمریناتی را به شما آموزش می دهند که به قدرت و انعطاف شما کمک خواهد کرد.
دکتر طاهریان درپاسخ به این پرسش که ” چه زمانی برای درمان سندروم طناب مرکزی نیاز به عمل جراحی است ” بیان کرد : اگر نخاع تحت فشار باشد، ممکن است برای درمان نیاز به عمل جراحی داشته باشید. به طور کلی در مواقعی عمل برای درمان بیمار در نظر گرفته می شود که شما به سمتی حرکت می کنید که غیر معمول است. ، در تحمل وزن دچار مشکل هستید و اگر تومور، ناهنجاری عروقی یا کاویتاسیون نخاع وجود داشته باشد .
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات گفت : به خوبی باید از ستون فقرات خود مراقبت کنید تا خطر ابتلا به تنگی ستون فقرات گردنی را کاهش دهید. برای کمک به محافظت از ستون فقرات باید به برخی موارد توجه داشته باشید که عبارتند از اینکه تمرینات ورزشی منظم داشته باشید ، به نحوه نشستن و خوابیدن خود توجه داشته باشید ، هنگام بلند کردن اجسام سنگین از کمر خود باید محافظت کنید و باید وضعیت بدنی سالم خود را حفظ کنید.

طناب نخاعی ممکن است در هر بخشی دچار آسیب شود
در ادامه نیز دکتر مرادی در اینباره ابراز داشت : سندروم طناب مرکزی ، نوعی اختلال است که در اثر آسیب‌ ناکامل به طناب نخاعی گردن ایجاد می‌شود. این حالت معمولا منجر به ضعف حرکتی گسترده‌ای شده و اندا‌م‌های فوقانی را بیشتر از اندام‌های تحتانی درگیر می‌کند. وی بیان کرد که صدمات ناشی از سندروم طناب مرکزی بیشتر مربوط به رشد غیر طبیعی استخوان‌ها می‌باشد و آسیبی به ستون فقرات وارد نمی‌شود . این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات مطرح کرد : به طور کلی آسیب‌های وارده بر نخاع به دو دسته تقسیم می‌شوند که عبارتند از آسیب‌های نخاعی کامل و آسیب‌های نخاعی ناکامل .
وی توضیح داد : طناب نخاعی از زیر بصل النخاع شروع شده و تا مهره اول یا دوم کمری ادامه دارد. طناب نخاعی ممکن است در هر بخشی دچار آسیب شود که بسته به ناحیه موردنظر، مشکلاتی را برای انسان ایجاد می‌کند. آسیب‌های نخاعی ناکامل در ناحیه گردن شیوع بیشتری نسبت به ناحیه سینه‌ای دارد. دکتر مرادی ادامه داد : اگر این آسیب در سطح گردن رخ دهد، باعث ضعف اندام‌های فوقانی یا فلج شدن آن‌های می‌شود و آسیب در سطح سینه یا کمر اختلال و ضعف در عضلات تحتانی را به دنبال دارد.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات عنوان کرد : سندروم‌های آسیب نخاعی ناکامل عبارتند از سندروم براون سکوارد ، سندروم طناب پیشین (قدامی) ، سندروم طناب مرکزی و سندروم طناب پسین (خلفی) و سندروم طناب مرکزی است . وی اظهار کرد : سندروم طناب مرکزی، معمولا در بیماران مبتلا به آسیب‌های اتساعی اتفاق می‌افتد که در آن طناب نخاعی فشرده و باریک می‌شود. فشردگی در ناحیه استخوان قدامی گردن و رباط پشتی کانال نخاعی، که به آن رباط زرد نیز گفته می‌شود، رخ می‌دهد.
دکتر مرادی اضافه کرد : آسیب ایجاد شده در این ناحیه نتیجه فشار قدامی و خلفی نخاع است که در نهایت منجر به ادم، خونریزی یا ایسکمی در بخش طناب ‏مرکزی می‌شود. در واقع اغلب آسیب‌ها در بخش پایینی طناب نخاعی گردن ایجاد می‌شود که فیبرهای عصبی میانه در ناحیه بازو و فیبرهای عصبی جانبی در ناحیه ‏پا را تحت تاثیر قرار می‌دهد و از این طریق اختلالات حرکتی ایجاد می‌کند.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات خاطرنشان کرد : سندروم طناب مرکزی ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما اغلب افراد بالای ۵۰ سال را درگیر می‌کند. زیرا این افراد بیشتر در معرض آسیب‌های ناشی از بازشدگی بیش‌ از حد مهره‌های ‏گردن قرار دارند. علاوه بر این، احتمال بروز این بیماری در ورزشکارانی که در معرض اتساع ‏مهره‌های گردن و پارگی دیسک ناشی از فشردگی طناب نخاعی قدامی هستند نیز بالاست.
وی تصریح کرد : در کل، دلایل ایجاد سندروم طناب مرکزی را می‌توان به دو دسته آسیب‌های ضربه‌ای و آسیب‌های غیرضربه‌ای تقسیم کرد .
دکتر مرادی ادامه داد : بیشتر آسیب‌هایی که به طناب نخاعی وارد می‌شوند از نوع آسیب‌های ضربه‌ای هستند که منجر به ضایعه نخاعی و در نهایت آسیب به نخاع می‌شوند. این موارد ممکن است در اثر تصادفات جاده‌ای، سقوط از ارتفاع، حرکات ورزشی شدید، شکافتگی ناشی از گلوله یا ضربات چاقو اتفاق بیفتد که در نهایت منجر به مواردی مانند شکستگی در ناحیه ستون فقرات ، در رفتگی‌های ستون فقرات، شکستگی همراه با دررفتگی ستون فقرات ، صدمات عروقی در اثر ضربه ، دیسک بین‌مهره‌ای و زخم‌های شدید می گردد .
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات گفت : موارد دیگری از آسیب‌های وارد شده به طناب نخاعی وجود دارند که ممکن است اختلال سندروم طناب مرکزی را به دنبال داشته باشند که به آن آسیب‌های غیر ضربه‌ای گفته می‌شود. آسیب‌های غیر ضربه‌ای عبارتند ازفتق دیسک بین‌مهره‌ای ، لغزش مهره ، تنگی مجاری نخاعی ، مشکلات عروقی ، تومورهای ناحیه ستون فقرات و آرتروز شدید ناحیه ستون فقرات و انواع عفونت و بیماری‌هایی چون اسپینابیفیدا، ، بیماری ام اس است.
وی اذعان داشت : اختلال سندروم طناب مرکزی بیشتر باعث ضعف حرکتی در اندام ‌های فوقانی می‌شود و اندام‌های تحتانی را کمتر درگیر می‌کند. با این حال ممکن است فرد در بخش‌های پایین‌تر از محل آسیب نیز دچار نقص‌هایی شده و علائمی چون بی‌اختیاری ادرار را بروز دهد.
دکتر مرادی می گوید : تشخیص سندروم طناب مرکزی بدین صورت است که بیمار پس از بروز علائم که شامل ضعف و عدم حرکت می‌شود، به پزشک مراجعه کرده و علت مشکلات پیش آمده را جویا می‌شود. در این صورت پزشک با بررسی شرح‌حال بیمار و سوابق پزشکی او، به معاینه عصبی پرداخته و مواردی چون ام‌ارآی و سی‌تی‌‏اسکن از مهره‌های گردن را برای او تجویز می‌کند. هدف از این آزمایشات، بررسی استحکام و ثبات ستون فقرات است.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات افزود : اولین چیزی که پزشک جهت تشخیص سندروم طناب مرکزی از بیمار می‌خواهد، تصویربرداری ام‌ارآی است. ام‌ارآی با استفاده از میدان‌های مغناطیسی و ‏تکنولوژی کامپیوتری، تصویری سه‌بعدی از بدن ارائه می‌دهد که در آن فشردگی طناب نخاعی از ‏استخوان، دیسک و هماتوم نشان داده می‌شود.
وی افزود : سی تی اسکن ، تصویربرداری است که با استفاده از اشعه ایکس انجام می‌شود و در آن شکل و اندازه کانال نخاعی، محتویات و ساختارهای اطراف آن ‏را نشان داده می‌شود.‏
دکتر مرادی اضافه کرد : اشعه ایکس نیز نوعی تصویربرداری است که ساختار مهره‌ها و طرح کلی ‏مفاصل را نشان داده و شکستگی‌ها و دررفتگی‌های ستون فقرات را مشخص می‌کند. علاوه بر این، میزان تغییرات‌ تخریبی‌ مهره‌ها با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس قابل تشخیص است.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات تشریح کرد : پزشک پس از تشخیص سندروم طناب مرکزی، ابتدا از روش‌های غیر تهاجمی مانند بی‌حرکت کردن گردن، استفاده از استروئیدها و فیزیوتراپی و کاردرمانی استفاده کرده و اقدام به درمان اختلال ایجادشده در بیمار می‌کند. در صورتی که فشردگی طناب نخاعی بسیار شدید باشد، پزشک از روش جراحی برای درمان بیمار استفاده کرده و ریسک آسیب به طناب نخاعی را برطرف می‌سازد.
وی اشاره کرد : در گذشته به علت عدم وجود تصویربرداری ام‌ارآی و سی‌تی‌اسکن، پزشک برای مقابله با ریسک بیماری سندروم طناب مرکزی و جلوگیری از آسیب طناب نخاعی، در همان مراحل اولیه بیماری اقدام به عمل جراحی می‌کرد، اما امروزه عمل جراحی آخرین راهکار پیشنهادی است.
دکتر مرادی ادامه داد : در واقع، برای درمان بیماری سندروم طناب مرکزی اغلب از جراحی استفاده نمی‌شود مگر این‌که فشردگی طناب نخاعی شدید باشد و این مورد در نتیجه تصویربرداری ام‌ارآی و سی‌تی‌اسکن نشان داده شده باشد.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات تشریح کرد : در مراحل اولیه درمان سندروم طناب مرکزی پزشک روش‌های دارو درمانی یا فیزیوتراپی را به بیمار پیشنهاد می‌دهد. بسیاری از بیماران در شش هفته اول بهبود یافته و نتیجه خوبی را مشاهده می‌کنند. در اینجا ضعف‌های حرکتی بیمار برطرف شده و عملکرد بازوها و پاها به حالت سابق برمی‌گردد و در نهایت حرکات دست و انگشتان نیز بهبود یافته و بیمار دوباره چابکی و مهارت را در حرکات دست خود مشاهده می‌کند.
وی افزود : در صورتی که پس از یک دوره درمان ضعف حرکتی بیشتر شود یا زوال عصبی و بی‌ثباتی ستون فقرات اتفاق بیفتد، پزشک از جراحی برای رفع سندروم طناب مرکزی استفاده می‌کند. دکتر مرادی اذعان داشت : اغلب جوانانی که به سندروم طناب مرکزی دچار می‌شوند با همان درمان‌های اولیه بهبود پیدا کرده و توان حرکتی سابق خود را به دست می‌آورند ولی بهبود بیماری در افراد مسن اغلب با انجام عمل جراحی امکان‌پذیر است، اما پزشک در ابتدا راهکارهای غیر جراحی را تجویز می‌کند و در صورت عدم دریافت نتیجه، عمل جراحی را پیشنهاد می‌دهد.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات در پایان توصیه کرد: اغلب افرادی که به سندروم طناب مرکزی دچار می‌شوند، در معرض ضربات شدید ستون فقرات قرار دارند. برای پیشگیری از این اختلال باید بیشتر توجه داشته باشید و حواستان را در حین رانندگی جمع کنید تا مانع از بروز تصادف و آسیب به مهره‌های گردنی شوید. ورزشکاران نیز باید در حین حرکات ورزشی مراقبت بیشتری از خود داشته باشند تا از حوادث احتمالی و بروز این اختلال پیشگیری نمایند.