آفتاب یزد- نجمه حمزه نیا: کانال نخاع، یک فاصله باریک درون ستون فقرات است که ممکن است بر اعصابی که از ستون فقرات عبور می‌کنند، فشار وارد کند و در نتیجه فرد به مشکل تنگی اعصاب نخاعی دچار گردد. بیماری تنگی کانال نخاع یکی از بیماری‌هایی است که می‌تواند درد و ناراحتی زیادی برای فرد […]

آفتاب یزد- نجمه حمزه نیا: کانال نخاع، یک فاصله باریک درون ستون فقرات است که ممکن است بر اعصابی که از ستون فقرات عبور می‌کنند، فشار وارد کند و در نتیجه فرد به مشکل تنگی اعصاب نخاعی دچار گردد. بیماری تنگی کانال نخاع یکی از بیماری‌هایی است که می‌تواند درد و ناراحتی زیادی برای فرد ایجاد کند و معمولا با انواع بیماری‌های دیگر اشتباه گرفته می‌شود. یکی از مهمترین مواردی که به شما کمک می‌کند این است که این بیماری را سریع بشناسید و برای درمان آن اقدام کنید لذا با توجه به اهمیت موضوع آفتاب یزد در اینباره با دکتر مجید کیهانی فرد، متخصص مغز و اعصاب و دکترسیامک مرادی، فوق تخصص درد و دکتر محمد رضا کاظمی، فوق تخصص درد گفتگو کرده است.
دکترکیهانی فرد دراینباره می‌گوید: تنگی کانال نخاع، بیماری است که بیشتر در افراد ۵۰ سال و بیشتر بروز می‌کند که در آنها کانال نخاعی تنگ می‌شود. این مشکل می‌تواند باعث به وجود آمدن درد و مشکلات دیگری شود.
وی توضیح داد: به طور کلی ستون فقرات توسط تعدادی استخوان (مهره ها) و دیسک‌های بین مهره‌های که پشت سرهم قرار گرفته‌اند تشکیل شده است. این‌ها از طناب نخاعی شما محافظت می‌کنند، یک بخش کلیدی از سیستم عصبی مرکزی که مغز را به بدن متصل می‌کند.
این متخصص مغز و اعصاب مطرح کرد: در بیشتر افراد، تنگی کانال نخاعی در نتیجه تغییرات آرتریتی به وجود می‌آید و ممکن است کانال نخاعی تنگ شود و فضای خالی بین مهره‌ها شروع به کوچک شدن کند. این تنگی می‌تواند طناب نخاعی یا اعصاب اطراف آن را تحت فشار قرار دهد و باعث بروز درد، مورمور یا بی‌حسی در پاها، بازو یا لگن شود.
وی متذکر شد: درمان قطعی برای تنگی کانال نخاعی وجود ندارد اما درمان‌های غیرجراحی مختلفی برای کاهش درد وجود دارد که سبب می‌شود بیشتر افرادی که تنگی کانال نخاع دارند، زندگی معمولی داشته باشند.
دکتر کیهانی فرد اشاره کرد: یکی از علت‌های ایجاد تنگی کانال نخاع، آرتریت می‌باشد، بیماری‌ای که باعث بروز خوردگی غضروف ها، ماده‌ای که بین استخوان‌ها قرار دارد و مشکلات رشد استخوان‌ها می‌شود.
این متخصص مغز و اعصاب ادامه داد: استئوآرتریت می‌تواند باعث تغییرات دیسک، ضخیم شدن رباط نخاعی و خوردگی استخوان شود. این شرایط می‌تواند باعث وارد شدن فشار به طناب نخاعی و اعصاب آن شود و دیگر علت‌های بروز تنگی کانال نخاع شامل فتق دیسک، بروز جراحات و تومور سرطانی و بیماری پاژه است.
وی تصریح کرد: بعضی از افراد با تنگی کانال نخاع یا بیماری‌هایی که می‌تواند باعث ایجاد آن شود متولد می‌شوند. برای این افراد، بیماری بین ۳۰ تا
۵۰ سالگی شروع به ایجاد مشکلات خواهد کرد.

تنگی کانال نخاع معمولا گردن یا کمر را تحت تاثیر قرار می‌دهد
دکتر کیهانی فرد ابراز داشت: تنگی کانال نخاع معمولا گردن یا کمر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در همه افراد علائم این مشکل بروز نمی‌کند، اما اگر علائم بروز کند آنها شامل سفت شدن، بی‌حسی و درد کمر است.
این متخصص مغز و اعصاب عنوان کرد: دیگر علائم اختصاصی تنگی کانال نخاع شامل سیاتیک، افتادگی پا، ناتوانی در ایستادن یا راه رفتن و در موارد شدید، اعصابی که مثانه و عمل دفع را کنترل می‌کنند تضعیف می‌شوند و فرد دچار بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع می‌گردد بنابراین اگر شما این علائم را داشتید، باید سریعا به پزشک مراجعه کنید تا اقدامات درمانی لازم صورت گیرد.
وی خاطرنشان کرد: جهت تشخیص تنگی کانال نخاع زمانی وقتی به پزشک مراجعه می‌کنید، او از شما درباره سابقه پزشکی تان سوالاتی می‌پرسد. بعد از آن، او حداقل انجام برخی از آزمایش‌ها را برای پی بردن به علت بیماری برای شما تجویز می‌کند.
دکتر کیهانی فرد افزود: انجام عکس برداری، نشان می‌دهد که شکل مهره‌های شما چه تغییری کرده‌اند و با استفاده از امواج رادیویی،‌ام آر‌ای یک عکس سه بعدی از طناب نخاعی شما فراهم می‌کندکه می‌تواند تومورها، غده‌ها و حتی آسیب‌های دیسک و رباط‌ها را به پزشک نشان دهد.
این متخصص مغز و اعصاب ادامه داد: در سی تی اسکن با استفاده از امواج X عکس‌های سه بعدی به دست می‌آیند. به کمک ماده حاجبی که به بدن شما تزریق شده است، آسیب‌های وارد شده به بافت نرم و همینطور آسیب‌های استخوانی نشان داده می‌شوند.
وی مطرح کرد: در برخی موارد ممکن است پزشک درمان‌های غیرجراحی را برای بهبود تنگی کانال نخاع شروع کند. این درمان‌ها ممکن است شامل دارو درمانی، مصرف کورتیکواستروئید‌های تزریقی، بی‌حس‌کننده ها، ورزش و استفاده از دستگاه‌های جانبی است.
دکتر کیهانی فرد ادامه داد: مصرف مسکن‌های متداول مانند آسپرین، استامینوفن، ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به عنوان تسکین دهنده‌های کوتاه مدت جهت درمان تنگی کانال نخاع تجویز شوند. تمام این داروهای در دوز پایین بدون نسخه فروخته خواهند شود. دیگر داروها نیز شامل
شل کننده‌های عضلانی، داروهای ضد تشنج است.
این متخصص مغز و اعصاب افزود: پزشک می‌تواند جهت درمان این مشکل، استروئیدهای تزریقی مانند پردنیزون را تجویز کند زیرا استروئیدها باعث خاموش کردن التهاب می‌شوند. هرچند به دلیل عوارض جانبی که دارند، کمتر توسط پزشک تجویز می‌شوند.
وی اضافه کرد: جهت درمان این بیماری (تنگی کانال نخاع ) بی‌حس کننده‌ها نیز با دقت استفاده می‌شوند و تزریق آن‌ها باعث مسدود شدن اعصاب و توقف درد می‌شوند و شما می‌توانید انعطاف پذیری، کشش و تعادل خود را با انجام فعالیت‌های منظم ورزشی بهبود ببخشید. ممکن پزشکتان شما را به یک فیزیوتراپ برای کمک به شما ارجاع دهد و در نهایت ممکن است برای کمک به حرکت تان پشت بند، جلوبند یا یک والکر برایتان تجویز گردد.
دکتر کیهانی فرد مطرح کرد: بیماری تنگی کانال نخاع ممکن است در افرادی شدید باشد. آنها در راه رفتن و کنترل دفع ادرار و مدفوع مشکل دارند. پزشکان ممکن است برای این افراد جراحی را توصیه کنند. فرآیند‌هایی مانند لامینکتومی و لامینوپلاستی فضایی را بین مهره‌ها ایجاد می‌کنند تا التهاب فروکش کند.
وی افزود: جراحی تنگی کانال خطرات خود را دارد لذا باید با پزشک خود صحبت کنید تا بدانید جراحی چه میزانی کمک‌کننده است و زمان بهبودی آن چقدر است.
این متخصص مغز و اعصاب عنوان کرد: بعضی از کارهایی که می‌توانید برای کمک به کاهش علائم تنگی کانال نخاع انجام دهید عبارتند از اینکه روزانه سی دقیقه پیاده روی کنید. درمورد ورزش‌های جدید با پزشکتان صحبت کنید و استفاده از سرما و گرما نیز مفید است زیرا حرارت باعث شل شدن عضلات می‌شود و سرما باعث کمک به بهبود التهاب می‌شود لذا یکی یا هر دو راه را روی کمر خود استفاده کنید. همچنین دوش آبگرم نیز میتواند خوب باشد.
وی گفت: تمرین ایجاد وضعیت مناسب بدن نیز باعث کاهش درد در این بیماران می‌شود لذا می‌توانید صاف باستید، روی صندلی‌های حمایت‌کننده بنشینید و روی تشک‌های طبی بخوابید و زمانی که یک چیز سنگین بلند کردید، آن را به وسیله زانوهایتان بلند کنید نه کمرتان و همچنین کاهش وزن نیز تاثیر مفیدی برای این افراد دارد زیرا زمانی که اضافه وزن دارید، ممکن است فشار زیادی به کمر شما وارد شود.

بیماری تنگی کانال نخاعی در دو نوع مادرزادی و اکتسابی رخ می‌دهد
در ادامه نیز دکتر مرادی در اینباره خاطرنشان کرد: طناب نخاعی ابتدای آن در مغز قرار دارد و از میان کانال نخاعی عبور می‌کند و تا قسمت تحتانی ستون مهره‌ای کمر امتداد می‌یابد. تعدادی عصب نیز از بین هر مهره گردن و ستون تحتانی فقرات به خارج از طناب نخاعی هدایت می‌شوند و به ترتیب عملکرد دست و پاها را برعهده دارند. وی اظهار کرد: تنگی کانال نخاعی، عارضه‌ای است که به موجب آن کانال نخاعی تنگ‌تر از حد نرمال خود می‌شود. تنگی کانال نخاعی یکی از بیماری‌های جدی و شایع ستون فقرات است که ممکن است به طور مادرزادی وجود داشته باشد یا به طور اکتسابی ایجاد شود.
این فوق تخصص درد گفت: کمردرد مهمترین مشخصه بیماری تنگی کانال نخاعی است که به دلیل کاهش فضای داخلی در نخاع که ریشه‌های عصبی نخاع از آن عبور می‌کند و فشرده شدن آن‌ها در افراد رخ می‌دهد.
وی ادامه داد: اعصابی که از نخاع خارج شده و به اندام تحتانی می‌روند در اثر کاهش فضای کانال نخاعی تحت فشار قرار می‌گیرند و عوارضی همچون کمردرد، درد و بی‌حسی در اندام‌های تحتانی و اختلال در عملکرد آنها رخ می‌دهد.
دکتر مرادی افزود: کاهش فضای عبوری ریشه‌های نخاعی سبب می‌شود فشار زیادی به اعصاب نخاعی وارد شود، این وضعیت موجب بروز مشکلاتی همچون کمر درد و انتشار آن به اندام‌های تحتانی می‌شود.
این فوق تخصص درد ابراز کرد که درمان تنگی کانال نخاعی در بسیاری از موارد با روش‌های غیرجراحی همچون فیزیوتراپی امکان پذیر است.
وی تشریح کرد: بیماری تنگی کانال نخاعی در دو نوع مادرزادی و اکتسابی رخ می‌دهد، در نوع مادرزادی قطر کانال نخاعی به طور اولیه کم است و در نوع اکتسابی رشد استخوان‌ها و بافت‌های دیگر داخل این کانال سبب کاهش فشار کانال نخاعی می‌شود و اغلب در افراد سالمند و میانسال این مشکل رخ می‌دهد. کاهش ارتفاع دیسک در نتیجه افزایش سن نیز ریسک بروز این بیماری را افزایش می‌دهد.
دکتر مرادی تصریح کرد: تنگی کانال نخاعی را به انواع مختلفی تقسیم کرده‌اند، از لحاظ محل، تنگی کانال نخاعی را به سه دسته تقسیم می‌کنند که عبارتند از نوع مرکزی، نوع محیطی و نوع تنگی سوراخ بین مهره ای.
این فوق تخصص درد متذکر شد: خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع در برخی شرایط افزایش می‌یابد که عبارتند از سن بالای ۵۰ سال، سابقه آسیب‌دیدگی ستون فقرات و ابتلا به آرتریت ستون فقرات که می‌تواند به مفصل‌ها آسیب بزند، ابتلا به بیماری استخوانی که مهره‌ها را نرم می‌کند یا باعث تشکیل رسوب کلسیمی می‌شود و اسپوندیلولیز مادرزادی نیز در ابتلا به این بیماری موثر هستند.
وی مطرح کرد: ناهنجاری تنگ بودن غیرعادی کانال نخاعی ممکن است ارثی باشد یا در اثر انحنای بیش از اندازه ستون فقرات ایجاد شود و ابتلا به اختلالی ارثی (ژنتیک) که بازوها، پاها و مهره‌های ستون فقرات در اثر ابتلا به آن به اندازه کافی رشد نمی‌کند و به این اختلال اصطلاحاً کوتولگی آکندروپلازی گفته می‌شود که سبب بروز این مشکل می‌گردد.
دکتر مرادی افزود: انجام دادن جراحی کمر که باعث تشکیل بافت هم‌بند در جای زخم می‌شود و اسکار ایجاد شده عصب‌های نخاعی را تحت فشار قرار می‌دهد و تنگی کانال نخاعی پیش‌رونده نیز ممکن است حتی بعد از جراحی کمر موفقیت‌آمیز نیز بروز یابد. این فوق تخصص درد توضیح داد: علائم وضعیت تنگی کانال نخاع متغیر است و به شدت تنگی و ناحیه بروز آن بستگی دارد. خشکی یا درد کمر یا گردن ازجمله علائم شایع تنگی کانال نخاع است و ممکن است فرد در پا، دست یا بازو دچار ضعف یا بی‌حسی شود.
وی افزود: اگر تنگی نخاع در قسمت کمر باشد، وضعیتی به نام سندروم دم اسب رخ می‌دهد. علائم این سندروم عبارت است از درد و ضعف شدید پاها، بی‌اختیاری مثانه و بی‌حسی شدید پشت پاها و ران.
دکتر مرادی بیان کرد: تنگی کانال نخاع مهارت حرکتی و هماهنگی را تحت الشعاع قرار می‌دهد. تنگی مجرای نخاعی کمر در ناحیه پشت تحتانی و در قسمت ستون فقرات اتفاق می‌افتد که می‌تواند علائم مختلفی را داشته باشد که عبارتند از درد در قسمت پا و گرفتگی عضلات آن هنگام ایستادن طولانی یا پیاده روی، احساس بی‌حسی در پا، احساس سوزش در پا، تحت تاثیر قرار گرفتن اعصاب قسمت مثانه یا روده و بی‌اختیاری در دفع ادرار و مدفوع (در موارد حاد).
این فوق تخصص درد تصریح کرد: تنگی مجرای نخاع در گردن، در قسمت ستون فقرات گردن اتفاق می‌افتد و می‌تواند علائم مختلفی را به همراه داشته باشد که شامل سردرد، بی‌حسی و سستی ماهیچه ها، از دست رفتن اعصاب کنترل‌کننده تعادل، درد خفیف یا شدید است.
وی اذعان داشت: پرکاربردترین آزمایشات تشخیصی برای علت تنگی کانال نخاعی کمر عبارتند از اشعه‌ ایکس، اسکن ام.آر.آی، سی.تی اسکن، میلوگرام، اسکن استخوان.، تست نوار عصب و عضله، تست بلوک مفصل فاست، تست‌های آزمایشگاهی، آزمایش مایع مغزی نخاعی، دیسکوگرام و الکترومیوگرافی. دکتر مرادی اظهار کرد: درمان تنگی کانال نخاع مختلف است که مهمترین آن عبارتند از درمان غیر جراحی و درمان جراحی است درمان غیر جراحی عبارتند از ورزش، طب سوزنی، درمان دارویی، تزریق، آب درمانی است. این فوق تخصص درد می‌گوید: ارائه ورزش‌ها و تمرینات مخصوص به بیماران تنگی کانال نخاع جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری و درمان علائم آن مفید است. وی ادامه داد: طب سوزنی، روش درمانی است که شامل تحریک مکان‌های خاصی بر روی پوست با انواع تکنیک‌ها است که در اکثر موارد از سوزن‌های نازک، محکم و فلزی برای نفوذ در پوست استفاده می‌شود. تحقیقات نشان داده است که درد پایین کمر، یکی از مناطقی است که در آن طب سوزنی برای افراد موثر واقع شده است. دکتر مرادی عنوان کرد: داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، مانند آسپرین، ناپروکسن و ایبوپروفن (موترین، ناپرین، آسپرین) به منظور کاهش التهاب و تسکین درد مبتلایان تنگی کانال نخاع استفاده می‌شود. این فوق تخصص درد متذکر شد: داروهای ضد درد، مانند استامینوفن می‌تواند درد را کاهش دهد اما اثرات ضد التهابی، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی را ندارد. استفاده طولانی مدت از داروهای مسکن ممکن است موجب زخم معده و همچنین مشکلات کلیه و کبد شود.
وی افزود: داروهای استروئیدی، می‌تواند برای کاهش تورم و التهاب اعصاب تجویز شود. این داروها به صورت خوراکی با کاهش تدریجی دوز در طی یک دوره پنج روزه مصرف می‌شوند. مزیت استفاده از آن‌ها تسکین درد در یک دوره ۲۴ ساعته است. دکتر مرادی ادامه داد: در صورت درد شدید ممکن است تزریق استروئید به منطقه تنگی نخاعی و فشردگی عصب برای شما تجویز شود. تزریق استروئید اپیدورال، روشی با حداقل تهاجم و شامل تزریق کورتیکواستروئید و عامل ضد درد بی‌حس‌کننده به فضای اپیدورال ستون فقرات برای کاهش تورم و التهاب اعصاب نخاعی است.
این فوق تخصص درد مطرح کرد: حدود ۵۰ درصد از بیماران پس از تزریق اپیدورال، کاهش درد را احساس خواهند کرد، اما این تاثیرات موقتی خواهد بود. اگر تزریق استروئید مفید واقع شود، می‌توان آن را تا سه بار در سال انجام داد. وی تصریح کرد: روش تزریق مفاصل فاست نیز برای درمان این بیماران با حداقل تهاجم و شامل تزریق کورتیکواستروئید و عامل ضد درد بی‌حس‌کننده به مفصل فاست یا در داخل کپسول مفصلی یا در بافت‌های اطراف کپسول مفصلی می‌باشد. دکتر مرادی ابراز کرد: تزریق در فضای اپیدورال رایج‌‌ترین تزریقی است که برای تسکین علائم تنگی کانال نخاع انجام می‌شود. در این روش که یکی از روش‌های جراحی بسته ستون فقرات محسوب می‌شود، دارو (معمولاً استروئید) داخل فضای پیرامون ریشه‌های عصبی خاص (فضای اپیدورال) تزریق می‌شود. تزریق این دارو از روش‌های درمان تنگی کانال نخاعی است که در کاهش التهاب و درد حاد منتشر شونده در دست‌ها یا پاها مؤثر است. سه تزریق معمولاً ظرف چند هفته انجام می‌شود. این فوق تخصص درد توضیح داد: انجام تزریق ترانس فورامینال برای درمان تنگی کانال نخاع، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کار بدون نیاز به بیهوشی عمومی دارد و پس از بی‌حس کردن پوست در اتاق عمل انجام می‌شود. وسیله‌ای شبیه یک سوزن نازک و بلند تحت مونیتور فلوروسکوپ به محل تنگی فرستاده می‌شود، پس از اطمینان از محل تزریق داروی مورد نظر تزریق شده و تنگی برطرف میگردد.
وی افزود: یک ساعت پس از این کار بیمار با پای خود ترخیص می‌شود و چند روز پس از این کاربیمار استراحت نسبی در منزل دارد. این کار تحت فلوروسکوپی انجام می‌شود. فلوروسکوپ وسیله‌ای است که توسط اشعه ایکس تصویر مستقیمی را از داخل بدن به ما می‌دهد.با این روش از عوارضی مانند تزریق داخل نخاع یا داخل عروق جلوگیری می‌شود.
دکتر مرادی مطرح کرد: تزریق ترکیبی از داروها به داخل فضای تنگ شده در کانال نخاعی سبب کاهش التهاب و از بین رفتن تورم و کاهش فشار ایجاد شده در داخل کانال نخاعی می‌گردد و ترمیم قسمت‌های آسیب دیده شروع می‌شود و درصد موفقیت این روش در بیماران مبتلا به تنگی کانال خفیف تا متوسط بالای ۷۰ درصد می‌باشد.
این فوق تخصص درد اظهار کرد: کایروپراکتیک عموما روش بی‌خطری است و به تسکین درد مبتلایان تنگی کانال نخاع کمک می‌کند. در صورتی که بیمار مبتلا به پارگی دیسک یا پوکی استخوان است، این روش با دقت بیشتری باید صورت بگیرد. در این موارد، ماساژ ستون فقرات باعث تشدید علائم و به وجود آمدن آسیب دیدگی‌های دیگر می‌شود. تنظیم کاریروپراکتیک باعث تعادل سیستم عصبی، به حرکت درآوردن مجدد مفاصل و در اغلب مواقع کاهش علائم تنگی کانال نخاع کمر می‌شود.
وی ادامه داد: میزان تاثیرگذاری کایروپراکتیک در بهبود تنگی ستون فقرات کمر به عوامل مختلفی بستگی دارد. در حین انتخاب این روش درمانی تنگی کانال نخاع کمر، محدودیت زمانی و تجهیزاتی را باید در نظر گرفت.
دکتر مرادی اذعان داشت: گزینه‌های جراحی برای تنگی نخاع شامل برداشتن قسمت‌هایی از استخوان، قسمت‌های استخوانی مفاصل یا دیسک‌هایی که کانال نخاع و اعصاب نخاعی را تحت تاثیر قرار داده اند.
این فوق تخصص درد گفت: انواع جراحی برای رفع تنگی کانال نخاعی شامل لامینکتومی (جراحی رفع فشار)، لامینوتومی، لامینوپلاستی، فورامینوتومی، جراحی فضاهای بین خارهای مهره‌ها و همجوشی یا فیوژن ستون فقرات است.

در برخی بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاع نیاز به عمل جراحی است
در ادامه نیز دکتر کاظمی در اینباره ابراز داشت: کانال نخاع فضایی است که از گردن شروع شده و تا ساکروم ادامه دارد. در داخل این فضا نخاع قرار گرفته است. این کانال از کنار هم قرار گرفتن سوراخ‌های پشتی هر مهره تشکیل شده است. دیواره‌های اطراف این کانال از اجزا استخوانی جسم مهره و پایه‌های مهره‌ای تشکیل شده که روی آنها را لیگامان‌ها (لیگامان زرد و…) پوشانده اند.
وی بیان کرد: تنگی کانال نخاع وضعیتی است که می‌تواند از گردن تا کمر را درگیر نماید و همانگونه که از نامش مشخص است هر وضعیتی که موجب تنگ شده فضای مزبور شود را تنگی کانال می‌نامند. شیوع تنگی در کمر و پس از آن در گردن از سایر قسمت‌ها شایع‌تر است.
این فوق تخصص درد اظهار کرد: علل تنگی کانال عبارتند از ضخیم شدن لیگامان‌های داخل کانال، برجسته شدن یا بیرون زدگی دیسک‌ها به داخل کانال، پیشرفت آرتروز مهره و گسترش استئوفیت‌های استخوانی به داخل کانال، شکستگی مهره‌ها و بهم خوردگی شکل کانال، آرتروز و برجستگی مفاصل فاست مهره ای، تنگی مادرزادی کانال و سرخوردگی مهره‌ای و کاهش فضا. وی توضیح داد: علائم تنگی کانال نخاع شامل درد در کمر و پا که کم و زیاد می‌شود و می‌تواند به همراه بی‌حسی باشد، است. درد در راه رفتن طولانی یا ایستادن طولانی تشدید می‌شود و پس از مدتی محدودیت در طی مسافت ایجاد شده و شاهد علامت تشخیص درد ناشی از تنگی کانال، خم شدن به جلو و کاهش درد میزان درد می‌باشد. در صورت تشدید تنگی کانال ممکن است علائم ضعف حرکتی یا اختلالات ادراری و مدفوع نیز دیده شود.
دکتر کاظمی متذکر شد: در تشخیص تنگی کانال نخاعی معاینه فیزیکی و بررسی رفلکس عضلات و تعادل و راه رفتن بیمار اهمیت زیادی است. آزمایش‌های تصویربرداری اطلاعات کاملی از نظر بررسی مشکلات ساختمانی مهره‌ها و علل تنگی نخاع در اختیار پزشک می‌گذارد که شامل پرتونگاری ساده کمر، سی تی اسکن و ام.آر.آی است.
این فوق تخصص درد اشاره کرد: جهت درمان تنگی کانال نخاع، از داروها جهت برطرف کردن علائم در فاز حاد و نیز بازگشت قوام و آرامش عضلانی استفاده می‌گردد که شامل شل کننده‌های عضلانی (محیطی و مرکزی)، مسکن‌های ضدالتهابی می‌باشد.
وی تشریح کرد: در فیزیوتراپی ترکیبی از روش‌های غیرفعال و تمرین‌ها جهت تقویت ساختار عضلانی و حرکت‌های اصلاحی برای مبتلایان تنگی کانال نخاع به کار گرفته می‌شود. مدالیته‌های درمانی غیرفعال مانند یخ و گرما، اولتراسوند و تحریک الکتریکی درد و گرفتگی عضلانی را در کاهش می‌دهد. بیماران نباید از روی آوردن به این درمان نگران باشند، حتی بیماران دچار درد و مشکلات حرکتی نیز از انجام تمرین‌های فیزیوتراپی سود می‌برند.
دکتر کاظمی می‌گوید: تزریق در ستون فقرات مانند تزریق ترکیبی استروئید و آنستتیک‌های موضعی در فضای اپیدورال جهت کاهش التهاب و خنثی کردن واسطه‌های شیمیایی التهاب (ناشی از تنگی) این بیماران استفاده می‌گردد. همچنین در این مورد به غیر از تزریقات میتوان از رادیوفرکوئنسی اپیدورال و همچنین رشته‌های عصبی خارج شونده از نخاع در این مناطق جهت بهبود و تغییرات طولانی استفاده کرد. این فوق تخصص درد در پایان گفت: در برخی بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاع نیاز به عمل جراحی است که شامل افرادی می‌شود که مشکل حرکتی پیشرونده، اختلال در کنترل ادرار و مدفوع، محدودیت شدید حرکتی، عدم پاسخ به درمان‌های غیر جراحی را دارند می‌باشد لذا مراجعه به موقع بیماران می‌تواند از پیشرفت بیماری و نیاز به انجام عمل باز جلوگیری نماید.