کلیپی یک دقیقه و چند ثانیه‌ای در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود، خلاصه ی گفته‌های «رائفی‌پور» که البته در اینگونه سخن گفتن، ید بیضایی دارد در دو جمله خلاصه می‌شود:« رئیس فراکسیون مقابله با فساد گفته دو میلیارد بده نیام سراغت برای تحقیق و تفحص» و «نماینده ی همین مجلس فعلی ۱۴۰ سکه تمام […]

کلیپی یک دقیقه و چند ثانیه‌ای در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود، خلاصه ی گفته‌های «رائفی‌پور» که البته در اینگونه سخن گفتن، ید بیضایی دارد در دو جمله خلاصه می‌شود:« رئیس فراکسیون مقابله با فساد گفته دو میلیارد بده نیام سراغت برای تحقیق و تفحص» و «نماینده ی همین مجلس فعلی ۱۴۰ سکه تمام گرفت تا… جالب این که برای مجلس دوازدهم تأیید صلاحیت شده است.»
رائفی‌پور این حرف‌ها را نه در مجالس سخنرانی که در برنامه ی زنده ی افق بیان می‌کند یعنی در رسمی‌ترین رسانه ی کشور. خودمانیم، نه باور این حرف‌ها سخت است و نه رد این ادعاها آسان(!)
در رابطه ی این ادعای عجیب و واکنش‌هایی که مجلس نشان داد چند جمله‌ای می‌نویسیم تا شاید مفید فایده واقع شود:
اول: فرض را بر این می‌گیریم که صدا و سیما محتوایی که پخش می‌کند را، دقیق، صحیح و کاملاً راستی آزمایی شده می‌داند(جز این باشد که باید واویلا‌ها گفت)!
دوم: صدا و سیما یک رسانه است، شبکه‌های اجتماعی، فضای مجازی، روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها نیز رسانه. هم رسانه هیئت نظارت دارد هم صدا و سیما. این چنین ادعایی را اگر یکی از دیگر انواع رسانه منتشر کرده بود لابد نظارتی‌ها به دنبال سند و مدرک می‌گشتند، سند بود که چه خوب ولی اگر سندی در دست نبود انواع و اقسام برخوردها شامل حال آن رسانه می‌شد از جمله قطع آگهی‌های دولتی که تا اینجا شامل روزنامه‌هایی چون؛ جمهوری اسلامی، جهان صنعت، اعتماد و چندتایی دیگر شده است اما محل ایراد این ادعا‌ها صدا و سیما است و با همه ی اگر و اما‌ها، گستره ی نشر آن بسیار وسیع‌تر از دیگر انواع رسانه ها.
سوم: واکنش‌ها شروع شده است، غضنفرآبادی سخنگوی هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان در واکنش به ادعای رائفی‌پور در مورد یکی از نمایندگان، گفت: این فرد مطرح کرده نماینده‌ای بابت پس گرفتن تحقیق و تفحص سکه دریافت کرده که بنده به عنوان سخنگوی هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان در جریان چنین موضوعی نیستم. تقاضا داریم افراد قبل از طرح چنین اظهاراتی مستندات خود را به هیئت نظارت ارائه کنند. جزئی‌ترین موارد تخلف در مورد نمایندگان به هیئت نظارت بر رفتار نمایندگان ارسال می‌شود؛ چگونه ممکن است رائفی‌پور در جریان پرونده تخلف باشد اما هیئت نظارت بی‌اطلاع باشد.
قالیباف گفته: دادستان به عنوان مدعی العموم به ادعاهای این آقا ورود کند. صباغیان نیز اظهار داشته: آقای همه‌چیزدانی که در مورد همه چیز نظر می‌دهد و مدعی شفافیت است چرا درآمد خود از سخنرانی هایش را منتشر نمی‌کند؟
چهارم: بیرون از مجلس نیز واکنش‌هایی به این گفته‌ها در حال نشر است، نه می‌خواهیم مجلس را تطهیر کنیم و نه می‌خواهیم نمایندگان را متهم اما، منهای آن دو میلیارد و این ۱۴۰ سکه، بحث بر سر «تحقیق و تفحص» است و «استیضاح» و حالا وقت کنکاش در این فقره است که به‌راستی چرا تحقیق و تفحص و استیضاح، یا تصویب می‌شود و صورت نمی‌پذیرد، یا تصویب می‌شود و اجرایی اما نتیجه اعلام نمی‌شود یا در میانه ی راه به تیر غیب دچار می‌شود.
پنجم: اصلاً بیایید گفته‌های رائفی‌پور را بگذاریم در حاشیه و این سؤال را مطرح کنیم؛ کدام تحقیق و تفحص‌ها با هزینه‌های چندین میلیاردی توانسته درد جامعه و آلام مردم را بکاهد یا درمان کند؟ چرا برخی استیضاح‌ها حتی اعلام وصول نمی‌شود؟ چرا باید کاندیدایی از هزینه‌های ۱۵-۱۰ میلیارد تومانی برای تبلیغات سخن بگوید؟ چرا هیچ وقت از کجا آورده‌ای‌ها شامل حال نمایندگان ـ قبل و بعد نمایندگی ـ نشد؟
ششم: این روزها که شورای نگهبان مشغول آخرین بررسی‌ها است تا شُسته و رُفته‌ترین‌ها را به مردم معرفی کند، نشر چنین اخباری چه بر سر حال و روز مردم و افکار عمومی می‌آورد؟ با در کنار هم قرار دادن این حرف‌ها، عدم به نتیجه رسیدن بسیاری از استیضاح‌ها، عدم اعلام نتیجه‌ی تحقیق و تفحص‌ها و داد و هوارهایی که گاه از آن سوی دیوار بهارستان به گوش می‌رسد در کل به کجا منتهی خواهد شد؟
هفتم: مجلس نمی‌تواند با واکنش‌های کلیشه‌ای (اسناد را منتشر کنید، مدعی العموم ورود پیدا کند، خود آن آقا چقدر از سخنرانی‌ها درآمد دارد و…) افکار عمومی را قانع کند. بحث
بر سر دو میلیارد و ۱۴۰ سکه نیست، داستان به استیضاح و تحقیق و تفحص بازمی‌گردد
که به یک ابزار فشار تبدیل شده بی‌آن که در روند امور تغییری حاصل شود. سال‌ها است روزنامه‌ها از ناکارآمدی استیضاح و تحقیق و تفحص می‌نویسند، بار نخستی نیست که این حرف و حدیث‌ها به جامعه پمپاژ شده، رائفی‌پور هم لابد مصونیت علیحده ندارد و می‌داند با گفتن این حرف‌ها (حتی اگر مستند باشد) با چه برخوردهایی مواجه خواهد شد، لابد صدا و سیما هم نمی‌تواند شانه خالی کند و مدعی شود؛ برنامه ی زنده بوده و ما نمی‌توانستیم پیش‌بینی کنیم میهمان دعوت شده قرار است چه بگوید و چگونه… حالا وقت آن است که تکلیف تحقیق و تفحص‌ها، استیضاح‌ها، سؤال از وزرا و کارت‌های زرد و قرمز روشن شود، مهم نیست در این مجلس کارایی دارد یا مجلس آتی، مهم این است که قانون درست و در مسیر صحیح اجرایی شود!
کلام آخر: بینی و بین الله، یک بار در مقابل صدها باری که با روزنامه‌ها برخورد کردید، این بار با صدا و سیما و آن مدعی، با نماینده‌ی خاطی و با همه ی سوء‌استفاده‌کنندگان برخورد کنید تا معلوم شود، قانون برای همه یکسان است و در مبارزه با فساد، هیچ حد و مرزی، محدوده ی قرمز نیست. جز این رفتار کنید مردم بی‌توجه به دستگاه‌های نظارتی، ته‌مانده ی اعتقادشان به صدا و سیما، به مجلس و… را از دست خواهند داد… به قول آن کشاورز طبسی؛ خودتان می‌دانید و…!