گاهی وقت‌ها باید بدون تعارف سخن گفت

آفتاب یزد – رضا بردستانی: همه‌ی این یادداشت را می‌توان در یک جمله خلاصه کرد: «گاهی وقت‌ها باید بدون تعارف سخن گفت» و این یعنی:
– حمله به وزیر امور خارجه‌ی سابق خلاف مصالح کشور است حتی اگر به اسم جناح بازی انجام شده باشد
– اگرچه مسئله‌ی مهم کشور «انتخابات مجلس» است اما انتخابات مجلس تمام مسئله‌ی کشور نیست
– فضای کشور با بنر و بیلبورد «انتخاباتی» نمی‌شود!
– نحوه‌ی استقبال «اردوغان» از «علی اف» یک هشدار جدی است که باید در سیاست‌های‌مان در منطقه قفقاز، یا بازنگری کنیم یا تجدید نظر
– وقتی فلان مسئول سابق مملکتی می‌گوید: «حکمرانی بلد نیستیم»، یا آن تحلیلگر مسائل بین‌الملل می‌گوید: «بازی در نظام بین‌الملل را بلد نیستیم» و… این‌ها تخریب نیست، هشدار است، هشداری دلسوزانه!
– حل مسئله‌ی بدهی بابک زنجانی با صدای بلند به همه‌ی حاکمیت اعلام کرد؛ راه حل‌های سیاسی یا در همه جا کارایی ندارد یا در هیچ کجا، این مسئله‌ای مهم است که نباید به سادگی از آن گذشت
– در مسئله‌ی «کوروش کمپانی»، حساب کشی از «سلبریتی ها» ساده‌ترین کار است، مردم نیز تاوان اعتماد بی‌جا، طمع ورزی و افتادن در چاه ویل یک سوءاستفاده‌ی مالی را داده اند، نوبتی هم اگر باشد برخورد با ساده انگاری‌ها، تخلفات و ترک فعل دولتی‌ها است، جز این باشد «کوروش کمپانی» های بعدی نیز رخ خواهد داد

اول: حمله به ظریف خلاف مصالح کشور است
در این یادداشت چون قرار است بدون تعارف سخن بگوییم از حملاتی تلخ، زشت و زننده به محمدجواد ظریف شروع می‌کنیم که تاییدات مکرر رهبری از این دیپلمات کارکشته به ما می‌گوید برخی در بیان نظرات شخصی خود نه تنها اخلاق و قانون را زیر پا گذاشتند که مصالح مملکتی را نیز نادیده گرفتند. چه آقای شریعتمداری در کیهان که از دایره‌ی انصاف خارج شد و نتایجی از سخنان ظریف گرفت که به واقع نادرست بود و چه کریمی قدوسی که معلوم نیست چه خصومت شخصی‌ای با آقای ظریف دارد.

دوم: انتخابات مجلس تمام مسئله‌ی کشور نیست
انتخابات مجلس مهم نیست؟ قطعاً مهم است. مشارکت در انتخابات مجلس و دیگرِ انتخابات نیز مهم است اما همه‌ی مسئله‌ی کشور، انتخابات
مجلس نیست.
همه‌ی انتخابات مجلس از لحظه‌ی آغاز تبلیغات رسمی تا پایان برگزاری انتخابات در جمعه یازدهم اسفند ماه کمتر از یک هفته به طول خواهد انجامید اما مملکت اینک درگیر گرانی و تورم و مسکن و بهداشت و آموزش و حمل و نقل و مسائل مهم منطقه‌ای است. پس به گونه‌ای سخن نگوییم که برخی در بیرون و اندرون کشور اینگونه بیاندیشند که مثلاً با برگزاری انتخابات مجلس، تمامی مسئله و مسائل کشور حل و فصل خواهد شد!
علی الحساب به همین بسنده می‌کنیم که؛ انتخابات مجلس هم مهم است و هم اولویت است اما غفلت از مسائل مهم کشور نیز به صلاح نیست و این یعنی رسانه باید تنها بخشی از فضای خود را به انتخابات اختصاص بدهد و نه همه‌ی فضای در اختیار را!
سوم: فضای کشور با بنر و بیلبورد «انتخاباتی» نمی‌شود!
پیشترها به مدیریت‌های «بنری – بیلبوردی» پرداخته بودیم این روزها اما برخی گمان می‌کنند با نصب بنر و بیلبورد فضای کشور یک شبه انتخاباتی می‌شود اما این گونه نیست.
احزاب مشغول درگیری‌های درون حزبی هستند، اصولگرایان هم خرسند از این که اصلاح‌طلبان از گود رقابت بیرون رانده شده اند، برخی نحله‌ها و ائتلاف‌ها نیز یک شبه پدید آمده‌اند که صندلی درو کنند در این میان مردم هرچه می‌گردند تا سخنی تازه بیابند به در بسته می‌خورند.
حق این است که بگوییم؛ انتخابات مجلس در دعوای مشارکت بالا و مشارکت پایین گم شد، احزاب هم که سخت مشغول ائتلاف‌های پنهانی با رقبا بی‌توجه به این که مردم بعد ۴۵ سال که از انقلاب اسلامی گذشته و با انبوهی از انتخابات که برگزار شده، آبدیده و کارآزموده شده‌اند و به اصطلاح فریب این رعشه گرفتن‌ها و تب کردن‌ها را نخواهند خورد پس بی‌توجه به بنرهای خوش آب و رنگ و لیست‌های من درآوردی یک شبه و ائتلاف‌های خلق الساعه، همچنان به دنبال حرف تازه هستند و راه حل برای برون رفت از مشکلات و معضلات اقتصادی که شوربختانه دست همه‌ی احزاب در این زمینه خالی است!

چهارم: نحوه‌ی استقبال «اردوغان» از «علی اف» یک هشدار جدی است که باید در سیاست‌های‌مان در منطقه قفقاز، یا بازنگری کنیم یا تجدید نظر
در خبرها فیلمی منتشر شد از نحوه‌ی استقبال اردوغان از علی اف. تأمل برانگیز و باشکوه و معنا دار اما معنادارتر این دو خبر است:

= اردوغان: فرصت تاریخی برای صلح در قفقاز به وجود آمده است
رئیس جمهور ترکیه گفته با آزادسازی منطقه قره‌باغ، فرصت تاریخی برای دستیابی به صلح پایدار در منطقه پیش آمده است. به گزارش ایسنا، «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه و «الهام علی اف» رئیس‌جمهور جمهوری آذربایجان در بدو ورود علی‌اف به آنکارا در یک کنفرانس مطبوعاتی شرکت کردند. اردوغان در این کنفرانس خبری گفت: حجم مبادلات تجاری ترکیه و آذربایجان در سال گذشته به ۷.۵ میلیارد دلار رسید و ما به تلاش خود برای رسیدن به ۱۵میلیارد دلار ادامه می‌دهیم.
وی افزود: با پایان اشغال (ارمنی‌ها) در منطقه قره باغ آذربایجان، فرصت تاریخی برای دستیابی به صلح پایدار در منطقه پیش آمده است. رئیس‌جمهور جمهوری آذربایجان هم که این نخستین سفرش پس از پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری است، در این نشست خبری گفت «ترکیه امروز در جهان صاحب نظر است‌».
او اتحاد ترکیه و جمهوری آذربایجان را «عامل مهمی نه تنها برای منطقه بلکه برای منطقه اوراسیا» عنوان کرد. علی‌اف تصریح کرد «اتحاد جهانی ترک‌ها و همزیستی بین اقوام دارای فرهنگ مشترک، قدرت هر کشور را در سازمان کشورهای ترک تقویت می‌کند»
نهاد ارتباطات ریاست‌جمهوری ترکیه اعلام کرده علی‌اف به دعوت اردوغان طی یک سفر رسمی ۲ روزه به ترکیه سفر کرده است.

= باکو: ارمنستان باید ادعاهای ارضی خود را از قانون اساسی‌اش حذف کند
باکو اعلام کرد، ایروان باید مواردی مربوط به اسناد دولتی از جمله قانون اساسی را که شامل ادعاهای ارضی بر حق حاکمیت و یکپارچگی قلمروی جمهوری آذربایجان می‌شود، از قوانین خود حذف کند. به گزارش ایسنا، سخنگوی وزارت خارجه جمهوری آذربایجان در بیانیه‌ای اعلام کرد، گفته‌های نیکول پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان در نشست با جامعه ارامنه در مونیخ که روز یکشنبه انجام شد، تاسف برانگیز است «چون این صحبت‌ها باعث انحراف جامعه بین‌الملل می‌شود.»
به نقل از خبرگزاری آناتولی، سخنگوی وزارت خارجه جمهوری آذربایجان در پاسخ به سوالی از سوی رسانه‌های محلی درباره گفته‌های پاشینیان که مدعی شده بود جامعه بین‌الملل از حق قره‌باغ در تعیین حق سرنوشت خود حمایت نمی‌کند، افزود: این گفته‌ها تنها باعث انحراف جامعه جهانی می‌شود. وی خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد که ادعاهای ارضی ارمنستان همچنان ادامه دارد. ضرورت دارد که ادعاهای ارضی از قانون اساسی ارمنستان که علیه یکپارچگی و تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان است، حذف شود. به گفته سخنگوی وزارت خارجه جمهوری آذربایجان، اظهارات پاشینیان «اهمیت فشار بین‌المللی را برای دلسرد کردن ارمنستان از پیگیری موضع علیه قوانین بین‌المللی نشان می‌دهد.»
وی افزود: ادعاهای پاشینیان که باکو بیانیه سه جانبه بین جمهوری آذربایجان، ایروان و مسکو را نقض کرده، بی‌پایه و اساس است. ارمنستان هنوز نیروهایش را از قلمروی ما خارج یا ارتباطاتی را در منطقه برقرار نکرده که این برخلاف الزامات و تعهدات مطرح شده در این بیانیه سه جانبه است. این دیپلمات جمهوری آذربایجان همچنین گفت: ارمنستان باید بداند که تنها راه برای تضمین ثبات و صلح در منطقه ایجاد روابط مثبت با کشورهای همسایه بر اساس به رسمیت شناختن و پایبندی به حاکمیت و تمامیت ارضی و همچنین مشارکت مستقیم در گفت‌وگوی سازنده با باکو برای برقراری صلح است. روابط بین دو کشور از ۱۹۹۱ پر تنش است زمانیکه ارتش ارمنستان قره باغ را اشغال کرد که منطقه‌ای به رسمیت شناخته از سوی جامعه جهانی به عنوان بخشی از جمهوری آذربایجان است.
بیایید تعارف را کنار بگذاریم، سفر رئیسی به ترکیه، دوبار لغو شد، دفعه‌ی سوم نیز که انجام شد کم رمق بود با حرف‌هایی تکراری که یک دهه است داریم اعلام می‌کنیم (تلاش برای تجارت ۳۰ میلیارد دلاری) ولی نباید خودمان را فریب بدهیم، ترکیه در امور اقتصادی به دنبال اعراب است و توسعه‌ی گردشگری، در امور انرژی به دنبال خودکفایی است و نزدیک‌تر شدن به روسیه و در امور سیاسی معطوف به آفریقا و قفقاز در خاورمیانه هم که پشت تریبون به نتانیاهو بد و بیراه می‌گوید اما تا آب معدنی سربازان اسرائیلی هم از ترکیه تأمین می‌شود. با در کنار هم قرار دادن همه‌ی این‌ها باید حواس‌مان را حداقل در منطقه‌ی قفقاز بیشتر جمع کنیم حالا نخواهیم به آفریقا و خاورمیانه خیلی بپردازیم از قفقاز نمی‌توان غافل شد.

پنجم: وقتی فلان مسئول سابق مملکتی می‌گوید: «حکمرانی بلد نیستیم»، یا آن تحلیلگر مسائل بین‌الملل می‌گوید: «بازی در نظام بین‌الملل را بلد نیستیم» و… این‌ها تخریب نیست، هشدار است، هشداری دلسوزانه!
فضای رسمی و غیر رسمی کشور پر شده است از حرف‌هایی که ظاهری تخریبی دارد اما هشداری است و دلسوزانه. حرف‌های ظریف که برای خیلی‌ها گران آمد، حرف‌های علی جنتی که صراحتاً می‌گوید: حکمرانی بلد نیستیم و هشدارهای علی بیگدلی که بارها تکرار شده و آن این که: «بازی در نظام بین‌الملل را بلد نیستیم» این حرف‌ها شاید تلخ، نیش دار و گاه اذیت‌کننده باشند اما نباید از متن و محتوای آن غافل شویم. بدان می‌ماند که فردی کارآزموده به ما بگوید رانندگی بلد نیستی و ما لجبازانه هشدار دلسوزانه‌ی او را نادیده بگیریم و خودمان را به کشتن بدهیم.
در حکمرانی که تکلیف‌مان با وضعیتی که کاملاً عیان و ملموس است روشن شده، در نظام بین‌الملل هم که کافی است سری بزنیم به چهارگوشه‌ی جهان تا متوجه شویم در چنته چه داریم؟!
نشود مثال آن که بلد نبود اهتمامی هم به یادگیری نداشت! که اگر چنین شود باید ترسید و قبل از ترسیدن باید از عمق جان نگران شد.

ششم: حل مسئله‌ی بدهی بابک زنجانی با صدای بلند به همه‌ی حاکمیت اعلام کرد؛
راه حل‌های سیاسی یا در همه جا کارایی ندارد یا در هیچ کجا، این مسئله‌ای مهم است که نباید به سادگی از آن گذشت
خبر حل مسئله‌ی بدهی بابک زنجانی اگرچه برخی اگر و اماهایی در برخی شبکه‌های اجتماعی به دنبال داشت اما یک پیام آشکار نیز به همراه داشت و آن این که راه حل‌های «شاذ» سیاسی یا در همه جا کارایی ندارد یا در هیچ کجا به این معنا که، پرونده‌های قضائی با درونمایه‌ی فساد و سوء استفاده هرگاه در مسیر قضا و عدلیه باقی ماند حل شد مثل همین موضوع بابک زنجانی و هرگاه قاطی دعواهای حیدری – نعمتی سیاست بازان شد برای همیشه لاینحل باقی ماند مانند خاوری و قس علیهذا!
بهتر نیست سیاسی‌ها مشغول دعوای صندلی باشند و لااقل در امور قضا و عدلیه دخالت نکنند؟ از کجا معلوم شاید خاوری هم به مملکت بازگردانیده شد!

و هفتم: در مسئله‌ی «کوروش کمپانی»، حساب کشی از «سلبریتی ها» ساده‌ترین کار است، مردم نیز تاوان اعتماد بی‌جا، طمع ورزی و افتادن در چاه ویل یک سوء استفاده‌ی مالی را داده اند، نوبتی هم اگر باشد برخورد با ساده انگاری ها، تخلفات و ترک فعل دولتی‌ها است، جز این باشد «کوروش کمپانی» های بعدی نیز رخ خواهد داد
هر که، هرچه دلش خواست به مردم و سلبریتی‌ها و دیگران و برخی و بعضی گفت اما خودمانیم یادتان می‌آید علی آبادی وزیر صمت چه گفته بود؟ (برای یادآوری می‌نویسم: «چالش نانوشته‌ی کشور در استراتژی توسعه آن است که، اغلب توسعه صنعتی صورت پذیرفته بر مدار رفتار فرصت طلبانه (اوپورتونیسم) بوده است» یادتان آمد؟ ) در پاسخ به گفته‌ی وزیر صمت در آفتاب یزد خطاب به عباس علی آبادی نوشتیم یا پرسیدیم: «آقای علی آبادی، «فرصت طلب ها» از کدام وزارتخانه مجوز می‌گیرند؟! » خب به طور طبیعی وزارت صمت جواب نداد اما در فقره‌ی «کوروش کمپانی» معلوم شد مجوز گرفتن فرصت طلب‌ها دقیقاً از کدام وزارتخانه است.
چند هزار نفری که متضرر شده‌اند و حالا حالاها باید دنبال پول بی‌زبان‌شان بدوند، آن متهم فراری هم که دیر یا زود به چنگال قانون گرفتار خواهد آمد این وسط سهم دولتی‌ها و نظارتی‌ها که عمداً و سهواً کم کاری، تخلف و ترک فعل کرده‌اند چه می‌شود؟ اصلاً مگر می‌شود چنین تخلفی را با چهارتا مصاحبه علیه سلبریتی‌ها درز گرفت؟ امیدواریم چنین نشود یعنی نشود مانند آن سی و چند مدیری که در فقره‌ی چای دبش که شناسایی شدند اما معلوم نشد بعد شناسایی چه اتفاقی رخ داد که اگر چنین شود باید منتظر صدها «کوروش کمپانی» بود یکی از یکی بزرگتر، ویران کننده‌تر و تلخ تر.
ما بدون تعارف نوشتیم و امیدواریم به گوشه‌ی قبای کسی برنخورد اما بالاغیرتاً اگر هرکسی مانند مردم سهم خودش را از برخی اتفاقات می‌پرداخت هر روز شاهد این حجم ماجرای مفسده‌آمیز نمی‌شدیم یعنی دست کم می‌توانیم به مالیات شبیه بدانیم که اگر همه مانند کارگر و کارمند مالیات واقعی خود را می‌پرداختند نیازی بود نفت بفروشیم؟ اگر گردشگری اسیر شیرین کاری‌های ضرغامی باقی نمی‌ماند حداقل به اندازه‌ی اردن درآمد داشتیم نه این که اندازه چین حرف بزنیم اما نصف اردن هم درآمد نداشته باشیم!