آفتاب یزد – احمدرضا حجارزاده: نمایشگاه گروهی آثار نقاشی «پرواز» با کیوریتوری استاد آذر شاه‌آبادی از روز۲۰ بهمن‌ماه در گالری «زرنا» افتتاح شده است. در این نمایشگاه ۳۶ اثر نقاشی از ۲۳ هنرمند جوان اما حرفه‌ای هنرهای تجسمی با موضوع آزاد به نمایش درآمده است. آذر شاه‌آبادی، کیوریتور این نمایشگاه، متولد سال ۱۳۶۵، دارای مدرک […]

آفتاب یزد – احمدرضا حجارزاده: نمایشگاه گروهی آثار نقاشی «پرواز» با کیوریتوری استاد آذر شاه‌آبادی از روز۲۰ بهمن‌ماه در گالری «زرنا» افتتاح شده است. در این نمایشگاه ۳۶ اثر نقاشی از ۲۳ هنرمند جوان اما حرفه‌ای هنرهای تجسمی با موضوع آزاد به نمایش درآمده است. آذر شاه‌آبادی، کیوریتور این نمایشگاه، متولد سال ۱۳۶۵، دارای مدرک کارشناسی نقاشی بوده و از سن هفت‌سالگی در عرصه نقاشی فعالیتش را آغاز کرده است. خودش در این‌باره می‌گوید «اوایل نقاشی خیلی برایم جدی نبود تا وقتی که وارد دبیرستان شدم و رشته مورد علاقه‌ام یعنی هنر را انتخاب کردم. در راستای همین مسیر، رشته روابط‌عمومی نقاشی را در دانشگاه خواندم». این هنرمند که سال‌هاست به عنوان مدرس نقاشی نیز فعال است، در استیتمنت نمایشگاه پرواز آورده است: «سال‌هاست وجودم پرواز می‌خواهد. به قدری اسیر ذهن‌های خسته و پوسیده‌ام که راهی جز پرواز نمی‌بینم. این‌گونه شد که نام نمایشگاه را «پرواز» نهادم. طی سال‌ها تجربه کاری و هنری این‌بار سعی بر این داشتم همراه با هنرجوهای عزیزم و دیگر هنرمندان آثاری را به نمایش بگذاریم تا بتوانیم رنگ‌ها و احساس را به جهان بیرون خود نشان داده و هنر خود را گسترش بدهیم. هرچند مسیر فرهنگ و هنر بسی دشوار است، ولی قدم‌های‌مان را پیوسته برداشته و مسیر را تا بی‌نهایت پیموده و به روح و جان خود آرامش می‌بخشیم. شاید همراه با من، عزیزانی باشند که درون‌شان پر از حرف‌ها و سخن‌های ناگفته است و حبسی می‌کشند که قابل وصف نیست و تنها قلم گویای اوست. من آمدم در کنار هنرجوهایم نمایشگاهی را برگزار بکنم از جنس عشق و احساس، من به آنان هنر آموختم و آنها به من درس زندگی، چراکه هر نگاه و رنگ‌شان سخنی است از ناگفته‌های پنهان». به بهانه برگزاری نمایشگاه گروهی نقاشی پرواز و استقبال غیرمنتظره مخاطبان از آن، گپ‌وگفتی با آذر شاه‌آبادی داشته‌ایم.

در آغاز بفرمایید غیر از نقاشی، به چه هنرهای دیگری مشغولید و چرا از میان هنرهای هفت‌گانه، نقاشی را انتخاب کردید؟ آیا این حرفه، برای شما کسب درآمد دارد؟
من در رشته‌های هنری عکاسی و طراحی لباس هم فعالیت دارم، اما نقاشی را با جدیت بیش‌تر و حرفه‌ای‌تر دنبال می‌کنم، چون علاقه‌ای که به نقاشی دارم، بیش از هنرهای دیگر است. گاهی که در آموزشگاه مشغول آموزش هستم، دلتنگ این موضوع می‌شوم که سریع قلم‌مو را در دست بگیرم و اثری خلق بکنم یا احساس درونی‌ام را بیان بکنم. از سال ۸۵ یعنی بیست ‌سالگی تدریس نقاشی را آغاز کردم و در این راستا کسب درآمد دارم.

نمایشگاه گروهی «پرواز»، چندمین نمایشگاه شماست؟ پیش از این چه نمایشگاه‌های دیگری در مقام نقاش یا کیوریتور برگزار کرده بودید؟
نمایشگاه «پرواز» در واقع سیزدهمین نمایشگاهی است که برگزار کرده‌ام و چهارمین نمایشگاهم در گالری «زرنا» که سه مورد گروهی و یک مورد انفرادی بوده. نخستین نمایشگاهم انفرادی بود و پس از آن به صورت گروهی در نمایشگاه‌های مختلف شرکت داشتم. همچنین نمایشگاه «پرواز»، اولین تجربه من در زمینه کیوریتوری بود که همراه با هنرجویانم و هنرمندان دیگری، به ویژه از هامبورگ در آن شرکت کردیم.

* خانم شاه‌آبادی، این نمایشگاه با چه هدف و انگیزه‌ای شکل گرفت؟ تابلوهای حاضر در نمایشگاه، از طریق فراخوان گزینش شده‌اند یا انتخاب خودتان از میان آثار هنرمندان بود؟
در ذهن من همیشه یک پرواز بود؛ پروازی که بتوانم با آن به سمت بالا بروم، یعنی تلاش بیش‌تری بکنم برای موفقیت بهتر. من واقعاً خسته‌ام؛ از خیلی چیزها، از تمام ذهن‌های پوسیده و افکار آشفته، از افکار افرادی که باعث می‌شوند شما پیشرفت نکنید و تلاش‌های شما را سرکوب می‌کنند. از این‌رو تصمیم گرفتم نمایشگاه با نام «پرواز» برگزار بشود تا بتوانیم احساس خودم و هنرمندان دیگران را به تصویر بکشیم. هرچند که موضوع نمایشگاه، خودِ پرواز نبود، ولی احساس هنرمندان در تمام تابلوها وجود داشت. تابلوهای نقاشی بیشتر توسط هنرجویانم شکل گرفته‌اند و یکسری از تابلوها از طریق فراخوان انتخاب شدند که هنرمندانی تشریف آوردند و در نمایشگاه شرکت کردند و باعث افتخار این نمایشگاه بودند.

چه ویژگی‌هایی در تکنیک و اجرای نقاشی‌های هنرمندان این نمایشگاه وجود دارد که موجب شد آثارشان را برای نمایش در گالری انتخاب کنید؟
به نظرم در هنر نقاشی، کیفیت و سبک کار خیلی مهم‌تر از تجربه‌های کاری است. در این نمایشگاه تکنیک و سبک‌‌های مختلفی را داشتیم که باعث جذابیت بیش‌تر نمایشگاه شد، چون هنرمندان با تکنیک‌ها و سبک‌های زیادی آشنا می‌شوند و آموخته‌های بیش‌تری را کسب می‌کنند.

هنرمندان صاحب‌اثر سابقه کار هنری و نقاشی داشتند یا تازه‌کار بودند؟
برخی از هنرجویانم، اولین کار و حضورشان در نمایشگاه بود و این باعث شد انگیزه بیش‌تری بگیرند و قدم‌های محکم‌تری در این زمینه بردارند. همچنین افتخار حضور استاد کیوان یادگاری را از هامبورگ داشتیم. در این نمایشگاه هنرجویان در رده‌های سنی مختلفی شرکت کردند که هنرمندان یازده سال به‌بالا داشتیم.

چرا برای نمایشگاه موضوع مشخصی انتخاب نشده؟ تنوع موضوع و نگاه نقاشان برای شما مهم بود یا می‌خواستید هنرمندان، تخیل و خلاقیت‌شان را به نمایش بگذارند؟
در این نمایشگاه، بیش‌تر احساسِ هنرمندان و سبک و نوع کارشان و رنگ‌هایی که استفاده می‌کردند، برایم مهم‌تر بود تا خود موضوع هنر. من فکر می‌کنم گاهی هنرمند، با یک اثر بهترین کار را ارائه می‌دهد، چون تمام توان و وجودش را برای خلق آن اثر می‌گذارد.

شما به عنوان نقاش، وضعیت هنرهای تجسمی ـ بخصوص نقاشی ـ را در روزگار معاصر کشورمان چگونه ارزیابی می‌کنید؟ بازخورد تماشاگران از نمایشگاه «پرواز» چطور بود؟
وضعیت هنرهای تجسمی بخصوص در ایران آن‌چنان که باید باشد، خوب نیست، ولی تلاش داریم فرهنگ هنر را گسترش بدهیم. بازخورد تماشاگران از نمایشگاه، فوق‌العاده بود و تصور نمی‌کردم این‌قدر زیبا و باشکوه برگزار بشود.

در مقام یک مدرس هنرهای تجسمی، چه ایده و راهکاری دارید تا عموم مردم توجه بیش‌تری به هنرهای تجسمی نشان بدهند، به نمایشگاه‌ها بیایند یا حتی آثار هنرمندان را خریداری بکنند؟
یکی از دغدغه‌های من و سایر هنرمندان، فروش و دیده‌شدن آثار آنهاست. به همین دلیل سعی می‌کنم در این راستا قدم‌های بهتر و بیش‌تری بردارم. همچنین ایده‌هایی دارم که امیدوارم ان‌شاالله بتوانم در آینده، قدم‌های تازه‌ای در این راستا بردارم.

از میان گالری‌‎های موجود در تهران، چرا گالری «زرنا» را برای برگزاری نمایشگاه انتخاب کردید؟
گالری «زرنا» از نظر موقعیت و رسانه‌ای بی‌نظیر است و شرایط جامعه و هنرمندان را کامل درک می‌کند. در این گالری، تکنیک و قوی‌بودن اثر و برخی معیارهای دیگر را که برای من ارزشمند بودند، مد نظر قرار می‌دهند. بنابراین ترجیح دادم نمایشگاه را در گالری‌ای برگزار بکنم که چارچوب‌های قوی و محکم و همچنین دارای سواد رسانه‌ای بالایی باشد. از همه مهم‌تر، نحوه برخورد و حمایت مدیر گالری ـ خانم زهرا رسول‌زاده ـ تاثیر زیادی در زمینه رشد هنرمندان دارد. باید از ایشان تشکر ویژه‌ای داشته باشم که نه تنها حامی من، بلکه حامی تمام کیوریتورها و هنرمندان دیگر بودند. خانم رسول‌زاده درس‌های زیادی را در راستای هنر به من آموختند.

* در پایان نکته‌ی ناگفته‌ای اگر مانده، بفرمایید.
شکر خدای بی‌همتا که در مسیر و هدف زندگی مرا یاری می‌کند. همچنین قدردانی ویژه‌ای دارم از مادر و خواهران عزیزم که همیشه همراه و تکیه‌گاهم بوده و هستند.