کوتاه و مختصر با مجریان امور: به خودتان رحم کنید!

آفتاب یزد: سخنرانی آقای رئیسی در البرز و این جمله که:«در برخورد با فساد به هیچ کس و در هیچ سطحی رحم نخواهم کرد» تبدیل شد به بُغض و اشک. دلم می‌خواست شماره  تماس تلفن همراه آقای رئیس جمهور را داشتم، فی الحال گوشی را بر می‌داشتم و بعدِ سلام و احوال پرسی، فقط به همین یک جمله بسنده می‌کردم:«آقای رئیس جمهور؛ نه به مفسدان، نه به مردم و نه به هیچ کس؛ فقط به خودتان رحم کنید» و گوشی را حتی بدون خداحافظی قطع می‌کردم!

نه قصدی برای ممیزی دوران ریاست جمهوری آقای رئیسی دارم و نه تأکیدی بر کنکاش در دورانی که رئیس عدلیه بوده‌اند که این‌ها را تاریخ، به صورتی دقیق و عمیق بررسی خواهد کرد و انجام خواهد داد فقط چون ماه‌ها است این حرف‌ها در دلم جا مانده است این جا می‌نویسم که صرفاً به یادگار بماند. یک ماه قبل وقتی از «مروی»، تولیت آستان قدس سؤال شد:« علت عدم حضور در انتخابات مجلس خبرگان چه بود؟» پاسخ در خور تأملی داد که هم به دل نشست و هم آرزومند آن شدیم،‌ای کاش آقای رئیسی تولیت آستان قدس را نه به قصد عدلیه و نه به قصد پاستور ترک نمی‌کرد.

از این جا به بعد را «خبرآنلاین» می‌نویسد:« حجت الاسلام احمد مروی دوشنبه

۲۲ آبان‌ماه در جلسه خارج فقه خود که در حرم مطهر رضوی برگزار شد، در پاسخ به عدم حضور خود در انتخابات خبرگان رهبری، ضمن سپاسگزاری از لطف و دعوت علما و شخصیت‌های برجسته گفت: با توجه به حضور علمای شایسته و تمرکز بر خدمتگزاری زائران حضرت رضا(ع)، به تکلیف شرعی برای حضور در این انتخابات نرسیدم. وی با اشاره به دعوت‌های متعدد برای حضور در مجلس خبرگان رهبری، گفت: اگر در مقوله‌‌ای به تکلیف و وظیفه شرعی برسم از انجام آن ابایی نخواهم داشت؛ اما در خصوص حضور در مجلس خبرگان، احساس تکلیف شرعی نکردم و الحمدلله شخصیت‌های شایسته‌ای حضور دارند. مروی گفت: اگر بدون احساس تکلیف شرعی در این انتخابات شرکت می‌کردم، از حضرت رضا(ع) خجالت می‌کشیدم و ناسپاسی به درگاه حضرت بود، چراکه معتقدم توفیق نوکری دستگاه قدس رضوی بالاترین افتخار است و رهبری معظم انقلاب با آن مقام و شأن والا می‌فرمایند: «بهترین حکمی که در زندگی‌ام گرفته‌ام، حکم خادمی حضرت رضا(ع) است.»؛ این آستان مقدس جایگاهی است که بزرگان و مراجع تقلید آرزوی خادمی آن را دارند.» در همین چند جمله، نکات مهمی وجود دارد: به تکلیف شرعی برای حضور در این انتخابات نرسیدم/ اگر بدون احساس تکلیف شرعی در این انتخابات شرکت می‌کردم، از حضرت رضا(ع) خجالت می‌کشیدم/ توفیق نوکری دستگاه قدس رضوی بالاترین افتخار است. این روزها که چندین و چند مسئله درهم پیچیده، دوباره این آرزو در ذهنم زنده شد که‌ای کاش آقای رئیسی تولیت آستان قدس را رها نمی‌کردند بدین مفهوم نیست که زحمات و نیت شخص آقای رئیسی را نادیده بگیریم ولی وجود مدیران ضعیف هم وی را اذیت می‌کند و بسیاری از مردم را اذیت می‌کند.

پای عملکرد که به میان می‌آید، مسئولان ذره‌ای و کمتر از ذره‌ای حاضر به قبول کاستی‌ها نیستند، لغزش‌ها را نمی‌بینند، کم کاری‌ها را به شمار نمی‌آورند، بهترین نمره‌ها را به خودشان می‌دهند اما به آقای قالیباف می‌گوییم؛ تازگی‌ها وقت کرده‌اید روزهای رفته ی مجلس را ورق بزنید؟ چالش‌ها و حاشیه‌ها یادتان مانده است؟ مصوبات را چطور؟ به گوش تان رسیده که این و آن نماینده تازه یادشان افتاده که اصلاً نمی‌دانند چرا به مصوبه موسوم به افزایش سن بازنشستگان رأی مثبت داده اند؟ خبر دارید هنوز برخی نمایندگان در حال تأیید موضوع «شاسی بلندها» هستند؟ اصلا از مردم پرسیده اید، نگاه و نظرشان به مجلس چیست و چگونه است؟ سرجمع ماجرا این که؛ آقای قالیباف، وجدان تان راحت است؟

رسم شده، شانزدهم آذرماه، رؤسای سه قوه راهی دانشگاه‌ها می‌شوند تا پای درد دل نخبگان و در عین حال جوانان این سرزمین بنشینند اما به عینه می‌بینیم در همین تریبون‌ها هم گاهی توجهی به دغدغه‌های قشر جوان و تحصیلکرده یافت نمی‌شود.یکی از خوبی‌ها و موفقیت‌های مجلس می‌گوید، آن دیگری از آسیب‌شناسی دستگاه مربوطه و دیگری که سفت و محکم مدعی است: «در برخورد با فساد به هیچ کس و در هیچ سطحی رحم نخواهم کرد» و در این میانه مردمی را می‌بینم (و دانشجویانی را) که بُهت زده و انگشت به دهان، هاج و واج می‌نگرند که اگر قرار بود رحم نکنید که اساساً جرمی واقع نمی‌شد آن هم در این ابعاد و به این بزرگی، پس لابد این

 رحم نکردن‌ها چاره‌ی کار نیست!

با آقای اژه‌ای حرف چندانی نداریم جز این که سپاسمندی خود را بابت تلاش‌ها ابراز داریم و بگوییم همه ی آن چه باید بدانید را مرحوم نعمت احمدی در یک جمله خلاصه کرد: «عدلیه اگر بلغزد، دیوار مملکت می‌غلتد!» و چون می‌دانیم باهوش و با درایت هستید لابد عمق این جمله و ابعاد وسیع آن را به خوبی درک می‌کنید و از سابقه مدیریتی و قضائی شما ملت خبر دارد و امیدوار به مبارزه با

مفسدین هستند.

خواستیم درد دلی کرده باشیم آن قدر می‌توانستید بهتر عمل کنید که مردم شرمنده نباشند از داشتن برخی مدیران آن‌قدر مسئولیت ناشناسانه برخورد کرده‌اید که مردم بیشتر از آن که دل شان به حال خودشان و زندگی و آینده‌شان بسوزد، دل‌شان به حال شما می‌سوزد، آن قدر سوءمدیریت‌ها در زیرمجموعه‌های اداری و اجرایی زیاد شده که مردم از عاقبت نا‌به‌خیری برخی مدیران بیم زده‌اند.خواستیم به همین اندازه یادآور شویم؛ لازم نیست شدت عمل به خرج بدهید برای رحم نکردن به مفسدان، فکری و رحمی به مدیران زیرمجموعه‌ها داشته باشید زیاده عرضی نیست، عزت و دولت مستدام و برقرار!