کودکان قد و نیم قدی که سر چهارراه‌ها و وسط بزرگراهها، جلوی خودرو را گرفته و با گردنی کج مقابل شیشه خودرو، اصرار دارند که شیشه خودرو را تمیز کنند یا گل و دستمال و غیره بفروشند، واقعیت‌های تلخ شهر تهران است، شهری چند میلیونی که مأمنی برای باندهای استثمار کودکان کار شده تا این […]

کودکان قد و نیم قدی که سر چهارراه‌ها و وسط بزرگراهها، جلوی خودرو را گرفته و با گردنی کج مقابل شیشه خودرو، اصرار دارند که شیشه خودرو را تمیز کنند یا گل و دستمال و غیره بفروشند، واقعیت‌های تلخ شهر تهران است، شهری چند میلیونی که مأمنی برای باندهای استثمار کودکان کار شده تا این طفلان معصوم را با ضرب و زور و تطمیع و… به خیابان‌های دود زده تهران بیاورند و این دختران و پسران کف خیابان‌های تهران رشد می‌کنند و قد می‌کشند؛ بدون اینکه از کودکی و حتی زندگی چیزی فهمیده باشند. به گزارش ایسنا، کار کودک در خیابان یکی از معضلات اصلی و اساسی تهران محسوب می‌شود؛ چراکه کودکان با پشتیبانی باند و یا در سایه فقر خانواده در خیابان‌ها و چهارراه‌های سطح شهر در حال کسب‌وکار هستند؛ این کودکان در خیابان‌های تهران کاسبی می‌کنند تا افرادی خاص به پولی برسند، این در حالی است که تاکنون نهادهای مسئول ۳۲ مرحله طرح ساماندهی کودکان خیابان را با محوریت جمع‌آوری این افراد اجرا کردند که شکست خورده و در نتیجه اجرای ناموفق اینگونه طرحها، شاهدیم که روز به روز تعداد این کودکان در قالب مشاغل جدید افزایش می‌یابد. احمدی صدر مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران، با تأکید بر اینکه اگر فرهنگ‌سازی و اقناع عمومی انجام ندهیم این طرح ابتر خواهد شد، می‌گوید: با برگزاری چندین جلسه کارشناسی و تخصصی و بررسی طرح‌های خوبی که از سوی فعالین و گروه‌های جهادی این حوزه ارائه شد، به جمع‌بندی یک الگوی مناسب رسیدیم، بگونه‌ای که بر اساس همین اقدامات نیز کار اجرایی را شروع کردیم و در قرارگاه اجتماعی شهر تهران با جدیت و هم افزایی سایر نهادها پیگیر امور هستیم تا در قالب سه برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت بتوانیم به الگوی منسجم اجرایی دست یابیم. به گفته وی، در برنامه ریزی کوتاه مدت سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی در نظر داریم در مرحله نخست اقداماتی در زمینه ساماندهی کودکان کار انجام دهیم که تغییر چهره شهر محسوس شود. قطعا پس از اجرای مرحله اول این طرح که با همکاری سایر نهادها انجام می‌شود، وارد مرحله دوم و سوم می‌شویم. احمدی صدر در مورد برنامه شهرداری تهران برای ساماندهی کودکان کار با بیان اینکه نگاه کردن به مسئله کودکان کار باید چند بعدی باشد، می‌گوید: مسئله کودکان کار صرفا با موضوعی که در ادوار گذشته رخ داده، متفاوت است چراکه بنا بر گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس ۳۲ بار طرح جمع‌آوری انجام شده و موفق نبوده، پس نباید مجددا اینگونه طرح‌های ساماندهی کودکان کار تکرار شود. وی با تأکید بر اینکه اساساً جمع‌آوری این بچه‌ها از خیابان‌ها را قبول نداریم و تکرار نمی‌کنیم و بحث ما ساماندهی با محوریت حفظ کرامت این بچه‌ها و استعدادیابی آنهاست، ادامه می‌دهد: طرحی که برای ساماندهی کودکان کار آغاز کردیم؛ با رویکرد خانواده محوری و اخلاق محوری است؛ یعنی به عبارت ساده‌تر ما می‌دانیم که برخی از کودکانی که سر چهارراه هستند، خانواده دارند و باید به کانون خانواده شان انتقال داده شوند؛ البته اکثر خانواده‌هایی که بعضاً به علت مهاجرت به تهران و امرار معاش، کودکان خود را به چهارراه‌ها می‌فرستند نیز باید بدانند که جای کودکانشان سر چهارراه و خیابان نیست و کودکان در خیابان دچار بزه و مشکلات متعدد می‌شوند. احمدی صدر ادامه می‌دهد: مردم از صحنه ناخوشایند مراجعه کودکان سر چهارراه به ماشین‌های آنها و زدن روی شیشه و یا بعضاً بی‌احترامی کردن ناراحتند. ما یک مسئله به نام کار کودک داریم؛ اما چند وجه دارد و یک وجهش فرهنگ‌سازی عمومی است و مردم باید بدانند که اگر به این کودکان کمک کنند، یعنی به این بچه‌ها می‌گویند که در خیابان حضور داشته باشند و مردم همواره به آنها کمک می‌کنند که این ظلم بزرگی به این کودکان است؛ چراکه این سرمایه در جیب بچه‌ها نمی‌رود و حتی اگر بخشی به جیبشان برود باعث می‌شود دائما در خیابان و در معرض آسیب باشند و آینده‌ای برای خود متصور نباشند و کرامتشان حفظ نشود و از نظر روحی _ روانی خود شهروندان هم آسیب ببینند. وی تأکید می‌کند: نکته دوم برخورد با کسانی است که این کودکان را استثمار می‌کنند. اعتقاد و کار کارشناسی دو ساله بنده این است که اگر بخواهیم موفق باشیم باید با سرشبکه‌ها برخورد کرد و هر کس بخواهد مسیری جز این مسیر طی کند؛ مسیر اشتباهی است و ابتر خواهد ماند. طرح ضربتی جمع‌آوری کودکان کار یک طرح ابتر خواهد بود. مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران در مورد برنامه‌های شهرداری تهران با تأکید بر اینکه رویکردی که انتخاب کردیم؛ اصلا طرح ضربتی نیست، ادامه می‌دهد: در این برنامه یک ساماندهی در کوچه‌ها و خیابان‌ها ایجاد خواهیم کرد و منظورمان این نیست که به خیابان بریزیم و جمع‌آوری کنیم. منظور و هدف مان ساماندهی است و در ابتدا نیز به موضوع فرهنگ‌سازی عمومی توجه می‌کنیم تا شهروندان به کسانی که سر چهارراه هستند؛ کمک نکنند چراکه بستر اقتصادی کف خیابان سبب می‌شود کودکان کار با پشتیبانی سرشبکه‌ها حضور داشته باشند و باعث می‌شود درآمدی که از خیابان‌ها کسب می‌شود حتی دیگران را از سایر شهرستان‌ها و همچنین اتباع را به خیابانهای تهران جلب کند.ب بنابراین باید این فرهنگ‌سازی عمومی اتفاق بیافتد و مردم به این نوع افراد کمک نکنند که واقعا کمک نیست و نگهداشتن بچه‌ها در معرض انواع و اقسام آسیب‌ها و لطمات سوء است. احمدی صدر ادامه می‌دهد: دستگاه‌های مجری موظفند با سرشبکه‌هایی که این کودکان را استثمار می‌کنند و در شهرستان‌ها جذب می‌کنند و با پرداخت مبلغ ناچیزی این کودکان را سر خیابان‌ها می‌آورند و هدایت می‌کنند برخورد کنند. این بچه‌ها باید مشاوره شوند. در خودروهایی که قرار است این کار را انجام دهند، مشاور متخصص هست و قرار است این مشاوران سر چهارراه با این بچه‌ها صحبت کنند و بگویند کرامت، عزت و شخصیت شما این است که آینده‌ای برای خود متصور باشید، ضمن این که سر چهارراه بودن ممنوع است؛ یعنی سر چهارراه تکدی کردن و گدایی کردن به صرف این که گل یا دستمال کاغذی دست بگیرید؛ پوششی برای تکدی‌گری است و ممنوع است و باید به خانواده برگردید و توسط مشاور نزد خانواده شان فرستاده می‌شوند؛ نه این که مرکزی ایجاد کنیم و در آنجا زندانی و نگهداری کنیم که این ابتر است. وی یادآور می‌شود: فرضا اگر مرکزی ایجاد شود و کودکان کار را جمع کند و ۲۱ روز نگه دارند، بعدش چه؟ ۳۲ بار این اتفاق در تهران در ادوار گذشته رخ داده و موفق نبوده و الان هم این هشدار را می‌دهم. طرح ما یک طرح کارشناسی دو ساله است. اگر هر کس و هر دستگاهی بخواهد به سمت جمع‌آوری و اتفاقات زود بازده برود جواب نمی‌دهد. اگر این بسته را ببینند که این نوع کودکان را به خانواده هایشان ارجاع دهیم و خانواده بپذیرد که بچه را به درون یک بزه اجتماعی می‌فرستد و نباید این کار را بکند و متعهد شود، کم کم این چرخه در سر چهارراه‌ها و خیابان‌ها و سطح شهر اتفاق می‌افتد که کودک کار می‌بیند که دیگر سر چهارراه کسی به او کمک نمی‌کند و بازارش وجود ندارد و در ادامه دستگاه قضا و پلیس باید با سرشاخه‌ها برخورد کنند.