کشورهای عربی سدی در مقابل آتش بس غزه

در این شرایط صهیونیست‌ها به دنبال این هستند که دیگر کشورهای عرب را هم که به اشکالی با آن‌ها همکاری یا همراهی کرده‌اند را درگیر کنند که هم حجم انتقادها را کاهش دهند و هم به جهان القا کنند که کشورهای اسلامی و عربی حامی آن‌ها هستند.
اما این موضوع از سمت کشورهای عربی چند زاویه دارد؛ نخستین زاویه این موضوع نقش و جایگاه گروه حماس و محور مقاومت است. از جنگ دوم اعراب با اسرائیل که به شکست اعراب منجر شد هیچ کشور عربی با همه توان و امکانات نظامی که دارند نه جرات حمله به اسرائیل را دارند و نه رهبران این کشورها اراده‌ای برای دفاع از مردم فلسطین را دارند. به بیان دیگر ناسیونالیسم عربی دیگر رنگ باخته است. در این شرایط کوچک‌ترین عضو محور مقاومت توانسته ارتش مدرن و مجهز رژیم صهیونیستی با حداقل امکانات و اراده الهی به زانو در بیاورد. از این رو کشورهای عربی پیروزی نیروهای حماس را نوعی تحقیر شدن خود تلقی کرده و از ادامه جنگ حمایت می‌کنند تا شاید نیروهای حماس متحمل شکست شوند.

دومین زاویه آنچنان که پیشتر مقام معظم رهبری فرمودند برخی دولت‌های عربی و اسلامی روی اسب بازنده شرط‌بندی کرده بودند و حال همین کشورها شکست اسرائیل را به نوعی شکست خود می‌دانند، چراکه در سال‌های اخیر تلاش‌های گسترده‌ای انجام گرفت تا بین اعراب و اسرائیل سیاست عادی‌سازی شکل بگیرد و برای این موضوع هم هزینه کلانی صرف شد. در برخی از این کشورها رژیم صهیونیستی توانست سفارت خود را دایر کند تا خاورمیانه جدید با رهبری اسرائیل شکل بگیرد اما طوفان الاقصی توانست خط بطلانی روی همه این طرح‌ها و نقشه‌ها بکشد. سومین زاویه در این مسئله موضوع نظامی سیاسی حاکم بر این کشورها است. نظام حاکم بر این کشورها دیکتاتوری، اقماری و یا پادشاهی است که مردم عملاً نقش سازنده و چندانی در ساختار سیاسی آن ندارند. براین اساس مشروعیت نظام در این کشورها نه از آرای مردم بلکه از سمت دولت‌های غربی به خصوص دولت آمریکا تامین می‌شود. یکی از پیش شرط‌های حمایت امریکا از این کشورها همانا پذیرش و همکاری با رژیم غاصب صهیونیستی است. براین اساس این کشورها مجبور هستند علنی یا پنهان با این رژیم کودک‌کش تعامل و رابطه برقرار کنند.