همه می‌دانیم دیروز در حوزه ورزش چه اتفاقی رخ داده پس نیازی به مقدمه چینی نیست. البته خلاصه اگر بخواهم عرض کنم باید بگویم بچه‌های تیم ملی کاری کردند کارستان!بنده به این کاری ندارم سیستم بازی تیم ملی فوتبال چگونه بود و یا اینکه براساس غیرت بچه‌ها بردیم و نه مسائل فنی زیرا ژاپنی‌ها طبیعتا […]

همه می‌دانیم دیروز در حوزه ورزش چه اتفاقی رخ داده پس نیازی به مقدمه چینی نیست. البته خلاصه اگر بخواهم عرض کنم باید بگویم بچه‌های تیم ملی کاری کردند کارستان!بنده به این کاری ندارم سیستم بازی تیم ملی فوتبال چگونه بود و یا اینکه براساس غیرت بچه‌ها بردیم و نه مسائل فنی زیرا ژاپنی‌ها طبیعتا در این موضوع سرتر هستند؛آن چیزی که اکنون برای من و حتما برای خیلی‌ها مهم است این نکته می‌باشد که نتیجه این بازی باعث شد حداقل برای ساعاتی مردم کشورم و هموطنانم از مصائب و مشکلاتی که با آن این روزها
گره خورده‌اند فاصله بگیرند و لبخندی بر روی لب‌های شان بیاید.
می خواهم تاکید کنم که خیلی‌ها مثل من این روزها به این شوق و ذوق نیاز داشتند.این پیروزی درست مثل یک لیوان آب سرد وسط گرمای مردادماه و یا گرمای یک بخاری وسط سرمای بهمن ماه چسبید.ما مردم این روزها به لطف عملکرد پر ازگاف و غلط برخی مسئولان‌مان بر روی تردمیل قرار گرفته‌ایم و هرچه می‌دویم به جایی نمی‌رسیم.تنها پیروزی ما در این زندگی سخت فقط و فقط حفظ تعادل و نخوردن بر زمین بر روی صفحه گردان تردمیل است.یعنی جلو نمی‌رویم ولی تلاش می‌کنیم عقب هم نرویم.هرچند خیلی‌ها هم عقب رفتند و متحمل شکست‌های خانمان براندازی شدند.
البته به خوبی می‌دانم و می‌دانیم که انتظار ایجاد شرایط مطلوب از جانب مسئولان، فکری و خیالی عبث است.یعنی اگر بخواهم قیاسی میان این فوتبال و عملکرد مسئولان داشته باشم مدیران ما بسان تیم فوتبالی عمل می‌کنند که هنوز به داخل زمین نرفته بازنده هستند و باید بیرون بیایند!آری؛عجیب است.ولی بیایید مرور کنید سال‌های گذشته را.دقیقا کجا و کدام مسئول توانست مثل دیروز شوق و ذوقی در دل مردم ایجاد کند؟
اگر منصف باشیم باید رجوع کنیم به سال‌های بین ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۵٫ آنجا برخی مسئولان توانستند ذوقی و شوقی ایجاد کنند. تا جایی که مردم روانه خیابان‌ها شدند و شادی کردند زیرا تصور می‌نمودند مشکلاتشان حل شده است. هرچند این خوشحالی دوامی نداشت؛ زیرا…
الان هم که شرایط اظهر من الشمس است. میان کوهی از مشکلات و وعده‌ای سرخرمن گیر افتاده‌ایم. شاخص‌ها گواه ادعایم است.همین دیروز هم آماری منتشر شد که نشان می‌داد در این دولت نرخ زاد و ولد کاهش بی‌سابقه‌ای
داشته است. این درحالیست که بخش مهمی از منابع بانک‌ها صرف وام ازدواج و فرزندآوری شده اما تا وقتی مشکلات اقتصادی وجود دارد و تورم چند ده درصدی داریم عده‌ای دنبال دردسر بیشتر نیستند.
ای کاش روزی برسد مسئولان هم بتوانند مثل فوتبالیست‌ها، شوقی و ذوقی ایجاد کنند. همه می‌دانیم دیروز در حوزه ورزش چه اتفاقی رخ داده پس نیازی به مقدمه چینی نیست. البته خلاصه اگر بخواهم عرض کنم باید بگویم بچه‌های تیم ملی کاری کردند کارستان!بنده به این کاری ندارم سیستم بازی تیم ملی فوتبال چگونه بود و یا اینکه براساس غیرت بچه‌ها بردیم و نه مسائل فنی زیرا ژاپنی‌ها طبیعتا در این موضوع سرتر هستند؛آن چیزی که اکنون برای من و حتما برای خیلی‌ها مهم است این نکته می‌باشد که نتیجه این بازی باعث شد حداقل برای ساعاتی مردم کشورم و هموطنانم از مصائب و مشکلاتی که با آن این روزها
گره خورده‌اند فاصله بگیرند و لبخندی بر روی لب‌های شان بیاید.
می خواهم تاکید کنم که خیلی‌ها مثل من این روزها به این شوق و ذوق نیاز داشتند.این پیروزی درست مثل یک لیوان آب سرد وسط گرمای مردادماه و یا گرمای یک بخاری وسط سرمای بهمن ماه چسبید.ما مردم این روزها به لطف عملکرد پر ازگاف و غلط برخی مسئولان‌مان بر روی تردمیل قرار گرفته‌ایم و هرچه می‌دویم به جایی نمی‌رسیم.تنها پیروزی ما در این زندگی سخت فقط و فقط حفظ تعادل و نخوردن بر زمین بر روی صفحه گردان تردمیل است.یعنی جلو نمی‌رویم ولی تلاش می‌کنیم عقب هم نرویم.هرچند خیلی‌ها هم عقب رفتند و متحمل شکست‌های خانمان براندازی شدند.
البته به خوبی می‌دانم و می‌دانیم که انتظار ایجاد شرایط مطلوب از جانب مسئولان، فکری و خیالی عبث است.یعنی اگر بخواهم قیاسی میان این فوتبال و عملکرد مسئولان داشته باشم مدیران ما بسان تیم فوتبالی عمل می‌کنند که هنوز به داخل زمین نرفته بازنده هستند و باید بیرون بیایند!آری؛عجیب است.ولی بیایید مرور کنید سال‌های گذشته را.دقیقا کجا و کدام مسئول توانست مثل دیروز شوق و ذوقی در دل مردم ایجاد کند؟
اگر منصف باشیم باید رجوع کنیم به سال‌های بین ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۵٫ آنجا برخی مسئولان توانستند ذوقی و شوقی ایجاد کنند. تا جایی که مردم روانه خیابان‌ها شدند و شادی کردند زیرا تصور می‌نمودند مشکلاتشان حل شده است. هرچند این خوشحالی دوامی نداشت؛ زیرا…
الان هم که شرایط اظهر من الشمس است. میان کوهی از مشکلات و وعده‌ای سرخرمن گیر افتاده‌ایم. شاخص‌ها گواه ادعایم است.همین دیروز هم آماری منتشر شد که نشان می‌داد در این دولت نرخ زاد و ولد کاهش بی‌سابقه‌ای
داشته است. این درحالیست که بخش مهمی از منابع بانک‌ها صرف وام ازدواج و فرزندآوری شده اما تا وقتی مشکلات اقتصادی وجود دارد و تورم چند ده درصدی داریم عده‌ای دنبال دردسر بیشتر نیستند.
ای کاش روزی برسد مسئولان هم بتوانند مثل فوتبالیست‌ها، شوقی و ذوقی ایجاد کنند.