روز گذشته یکی از رسانه‌های ورزشی کشورمان دست به اقدام جالبی زده بود. این رسانه از آنجا که خبرنگار خود را به محل بازی‌های جام ملت‌های آسیا فرستاده بود این خبرنگار حین بازی دو تیم عربستان و کره جنوبی به سراغ تماشاگران سعودی رفته و بعد از شکست و حذف تیم‌شان مقابل کره گزارشی از […]

روز گذشته یکی از رسانه‌های ورزشی کشورمان دست به اقدام جالبی زده بود. این رسانه از آنجا که خبرنگار خود را به محل بازی‌های جام ملت‌های آسیا فرستاده بود این خبرنگار حین بازی دو تیم عربستان و کره جنوبی به سراغ تماشاگران سعودی رفته و بعد از شکست و حذف تیم‌شان مقابل کره گزارشی از حال و هوای آنان تهیه کرده بود. این اقدام جالب خروجی جالب‌تری داشت. زیرا برخلاف آنچه که تصور می‌شد تماشاگران سعودی علیرغم آنکه تیم‌شان متحمل شکست تلخی شده بودند اما اولا آرامش عجیبی داشتند و ثانیا، از بازیکنان تیم‌شان تقدیر می‌کردند. در این مورد چند نکته را لازم دیدم که قلمی کنم:

اول: در ابتدا باید توجه داشته باشیم که تیم عربستان در فینال متحمل شکست نشده و این تیم در دور نخست حذفی ناکام مانده است. یعنی با توجه به حد و اندازه تیم ملی فوتبال عربستان این شکست برای این تیم، عملکرد و کارنامه بدی تلقی می‌شود. بنابراین ارزش تشویق بازیکنان این تیم از سوی هواداران‌شان بیشتر درک می‌شود.

دوم: مربی گرانقیمت تیم ملی عربستان سعودی قبل از اینکه ضربات پنالتی به پایان برسد به رختکن رفته بود. این رفتار مانچینی ایتالیایی توهین آشکاری به مردم عربستان و مسئولان این کشور تلقی می‌شود. اما این رفتار مربی اروپایی هم باعث خشم تماشاگران سعودی و واکنش عجیبی از سوی آنان نشده است.

سوم: در اصل این سوال را باید جامعه‌شناسان پاسخ دهند که «سرّ این آرامش تماشاگران سعودی کجاست؟» ولی بنده چند مورد را می‌توانم در این مورد بنگارم که عمومیت دارد. ارتباط میان آرامش انسان‌ها و رفاه اقتصادی‌شان مستقیم است. یعنی هرچقدر شما بیشتر در رفاه باشید به احتمال فراوان تمرکز بیشتری نیز دارید و در شرایط خاص تصمیمات عاقلانه‌تری می‌گیرید. البته این موضوع را نمی‌توان به همه موارد تعمیم داد و نتیجه گیری کلی گرفت ولی بنده تصور می‌کنم شرایط جالبی که در سکوهای طرفداران عربستان سعودی شاهد‌ش بودیم می‌تواند ارتباط مستقیمی با شاخص‌های اقتصادی حاکم بر این کشور داشته باشد.

چهارم: عربستان سعودی در دوره قدرت‌گیری بن سلمان شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند. برنامه‌های بلند پروازانه وی و تاکیدهای مستمر او بر توسعه اقتصادی سبب شده رفاه عمومی در این کشور رشد قابل ملاحظه‌ای داشته باشد.
حاکمان این کشور مدل جدیدی را ارائه داده‌اند که در این مدل اقتصاد هیچ‌وقت قرار نیست گروگان سیاست باشد زیرا می‌دانند در این صورت از توسعه اقتصادی خبری نیست.

پنجم: بهر حال لازم است تحقیقات مفصلی در این زمینه انجام شود. یعنی اگر استثنا‌ها را کنار بگذاریم توسعه اقتصادی و رفاه اقتصادی چه تاثیری بر سکوهای تماشاگران فوتبال دارد. آیا به واقع آنطور که ما در بین سکوهای تماشاگران سعودی شاهد بودیم رشد اقتصادی می‌تواند آرامش بیشتری به شهروندان دهد؟