زبان غنی و ریشه دار فارسی سرشار است از ضرب المثل‌هایی است که با جرأت می‌گویم «بی نظیر» است. مثل این یکی:«تب تُند زود عرق می‌کنه!» این ضرب المثل را در مواقعی به کار می‌گیرند که شخصی، علاقه‌ای وافر برای انجام کاری از خود بروز می‌دهد اما ناگهان، تمامی آن علاقه‌ی فوران کرده به سردی […]

زبان غنی و ریشه دار فارسی سرشار است از ضرب المثل‌هایی است که با جرأت می‌گویم «بی نظیر» است. مثل این یکی:«تب تُند زود عرق می‌کنه!» این ضرب المثل را در مواقعی به کار می‌گیرند که شخصی، علاقه‌ای وافر برای انجام کاری از خود بروز می‌دهد اما ناگهان، تمامی آن علاقه‌ی فوران کرده به سردی می‌گراید و گویی از همان ابتدا چنین علاقه‌ای از بیخ و بُن وجود نداشته است. سر مسئله ی رد «لایحه بودجه ۱۴۰۳»، بحث‌های بسیاری میان مجلس و دولت به وجود آمد و طرفین به قول ما عوام، حسابی از خجالت همدیگر در آمدند؛ مثلاً دولت گفت: سر بودجه ی بخش‌ها و حوزه‌های انتخابیه بوده، یا این که: با مدیران دولت در استان‌ها اختلاف داشتند در مسئله ی بودجه «تلافی» کردند.(البته تذکر دادیم شأن مجلس را حفظ کنند!) مجلسی‌ها اما بحث بازنشستگان را پیش‌کشیدند و ناترازی و دیده نشدن مردم و بالاخره به گونه‌ای حرف زدند و موضع گرفتند که همگان خیال کنند این بودجه حالا حالاها کار دارد. امروز در خبرها خواندیم که لایحه ی اصلاح شده به مجلس تحویل داده شده و همین هفته قرار است به رأی گذاشته شود یعنی مجدداً لایحه ی بودجه ۱۴۰۳ پس از اصلاحات در صحن علنی مجلس تعیین‌تکلیف شود. اینجا است که باید گفت: راست گفته‌اند تب تُند زود عرق می‌کنه به این معنا که، با آن حجم بحث‌های مجلس و دولت به یکدیگر، این سرعت عمل اندکی قابل تأمل است یعنی افکار عمومی از همین حالا به قضاوت خواهد نشست که؛ میان آن همه بحث در مجلس و این سرعت اصلاح چه رابطه‌ای می‌تواند داشته باشد؟ منکر زحمات دولت و مجلس، کار کارشناسی کمیسیون‌ها و اصرار مجلس برای بررسی‌های بیشتر نیستیم اما عزیزان مجلس نشین و دوستان پاستور نشین لااقل رعایت ظاهر می‌کردند و مثلاً دو هفته دیرتر بودجه‌ای که می‌دانیم به آسانی تصویب می‌شود را تحویل بهارستانی‌ها می‌دادند این گونه حداقل ما روزنامه‌چی‌ها، دست‌مان بسته نبود و همراهی می‌کردیم اما حالا یا باید سکوت اختیار کنیم و یا باید بپرسیم؛ اگر بودجه ی مورد قبول مجلس واقع نشده به این صورت و سرعت قابل اصلاح بود که چند دقیقه تنفس می‌دادید و در همان راهرو‌های مجلس مسئله را فیصله می‌دادید و کار به بحث نمی‌کشید و این گونه وقت مملکت را نمی‌گرفتید! بگذارید حکایتی عینی و واقعی را تعریف کنم. روزگاری که جوان بودیم و موتورسوار، ایرادی برقی در موتورمان پیدا شد. هرجا مراجعه کردیم گفتند: باید موتور را بگذاری چند روزی کار دارد و من که رستمی بودم با همین یک دست اسلحه راضی نمی‌شدم تا این که … برخوردم به یک تعمیرکار خُبره اما مسن گفت:چند دقیقه صبر کن الآن ایراد موتور را رفع می‌کنم. و چنین شد یعنی در عرض ۱۰ دقیقه موتور را مثل روز اول تحویلم داد. اُجرت پرسیدم رقم هنگفتی خواست. معترض شدم خندید و گفت:حقت بود چند روزی بی‌وسیله ات کنم تا قدر عافیت بدانی و سر درد و دل باز کرد که بله، ما یا باید یادبگیریم مزد و زمان را در هم تقسیم نکنیم یا مثل بقیه تن در بدهیم به سرگردانی و دور سر چرخانیده شدن و ادامه داد: می‌دانی چرا آن قبلی‌ها قبول نکردند فی الفور عیب موتورت را رفع کنند چون وقتی می‌گفتند فلان مقدار بپرداز مثل الآن معترض می‌شدی که‌ای آقا، کیلویی چند، متری چند، ثانیه‌ای چند؟ غافل از این که منِ تعمیر کار برای خُبرگی هزینه‌ها داده‌ام و تو از آن بی‌خبری!
متقاعد شدم اما آن تعمیر کار تخفیف پنجاه درصدی به من داد و زان پس من دیگر سعی کردم اجر و مزد آدم‌ها را سر این که؛‌ای آقا، کیلویی چند، متری چند، ثانیه‌ای چند؟ ضایع نکنم!
سرجمع آن ضرب المثل و این حکایت یا خاطره ی واقعی این که، حتماً مجلس نشینان ملتفت هستند هزینه ی هر ساعت کار مجلس چند پای مردم و مملکت آب می‌خورد و لابد می‌دانند پاستورنشین‌ها همین جوری مفت و در راه رضا خدا کار نمی‌کنند پس یا آن بحث‌ها سر رد لایحه بودجه را به راه نمی‌انداختید یا حالا که جار و جنجال کردید به قول برخی‌ها، صورت ماجرا را حفظ می‌کردید یا «حفظ ظاهر» می‌کردید.
القصه، از این جا به بعد روی سخنم با دولت و مجلس نیست با آینده است. مجلس یازدهم که خرداد سال آینده به تاریخ می‌پیوندد و معلوم نیست چند نماینده ی فعلی در مجلس دوازدهم حضور خواهند داشت اما دولت می‌ماند و بودجه‌ای که مجلسی آن را تأیید کرده که دیگر نیست حالا و حتی اگر نیمی از این‌هایی که الآن نماینده مجلس هستند هم در مجلس دوازدهم باشند تا ما رسانه‌ای‌ها داد مان به آسمان برسد که این چه بودجه‌ای بود مصوب کردید می‌گویند: ما نبودیم، مجلس قبلی بود مثل دولت‌ها که یاد گرفته‌اند به آسانی بگویند: تقصیر دولت قبل است!
آن‌هایی که مجلس نشینان به عنوان ایراد درباره ی لایحه ی بودجه ی ۱۴۰۳ مطرح کردند لابد چند هفته ای(اگر نگوییم چندماه) نیاز به کارشناسی و بررسی و تجدید نظر و اصلاح داشت حال چگونه ظرف چند روز آن ایرادات به یکباره رفع شد را باید صبر کنیم و از نیمه ی دوم سال بعد ببینیم همان جایی که مجلس دوازدهم دست می‌گذارد روی برخی مواد بودجه و سؤال پشت سؤال.
این روزها می‌گذرد اما‌ای کاش به آینده هم فکر می‌کردید، فرصت ندارید فکر کنید؟ لااقل وقت مملکت را نمی‌گرفتید همانجا در مجلس با چندتا توپ و تشر مثلا دولت را مقید می‌کردید که بودجه را تصویب می‌کنیم اما با این شرط و آن شروط… بهتر نبود؟! حالا دیدید تب تُند زود عرق می‌کنه، خیلی زود!