وقتی «صدا و سیما» عذرخواهی نمی‌کند «سلبریتی ها» چرا باید «عذرخواهی» کنند!؟

آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: آن شبی که مناظره ی مدیرمسئول روزنامه آفتاب یزد (منصور مظفری) با کارشناس صدا و سیما (حسن نجفی سولاری) در جریان بود در یک بخش پای برخی مباحث از جمله تبلیغات وسیع و ارتباط آن با برخی پرونده‌های فساد نیز به میان آمد. مدیرمسئول روزنامه آفتاب یزد با درک ملاحظات حقوقی و احترام به حقوق اشخاص حقیقی و حقوقی صرفا با ایماء و اشاره و بدون نام بردن این سؤال را مطرح کرد که: «چرا باید برخی از آن‌هایی که به صورت وسیع در صدا و سیما تبلیغات می‌کنند سر از دادگاه و پرونده‌های بزرگ مفاسد اقتصادی در بیاورند؟ چرا هیچ مسئولیتی شامل حال صدا و سیما نمی‌شود؟» کارشناس برنامه نیز دو جمله گفت: یکی این که؛ اساساً صدا و سیما اگر گرفتاری مالی نداشت اصلاً تبلیغ نمی‌کرد یا نباید تبلیغ می‌کرد و دو دیگر این که؛ صدا و سیما که علم غیب ندارد بداند ممکن است بعدها فلان برند یا شرکت یا پروژه دچار مفسده شوند که تبلیغات آن‌ها را نپذیرد!
با احترام به آقای حسن نجفی سولاری، با هر دو بخش گفته‌های این کارشناس محترم مخالف هستیم زیرا:
الف: رسانه نمی‌تواند با تبلیغات بیگانه باشد و اصلاً یکی از راه‌های رشد یک رسانه، کارهای تبلیغی است منتها با رعایت حقوق مخاطب و یکی از وظایف رسانه تبلیغ است، رسانه یعنی انتقاد و رسانه یعنی تبلیغات و…
ب: این که صدا و سیما علم غیب ندارد ما نیز قبول داریم اما بعداز رو شدن ده‌ها پرونده ی فساد از چند ده هزار میلیارد تومانی تا چند میلیارد دلاری، آیا صدا و سیما یک نیم سطر از مخاطبان خود بابت پخش گسترده ی تبلیغات آن شخص یا مؤسسه یا پروژه عذرخواهی کرد؟

مگر «صدا و سیما» در فلان و بهمان موضوع از مردم عذرخواهی کرد که سلبریتی‌ها عذرخواهی کنند؟!
این روزها به طرز عجیبی، همه از «کوروش کمپانی » می‌گویند و می‌نویسند، این روزها به مدد شیرین کاری «کوروش کمپانی» خیلی‌ها متوجه شدند مورد اخیر یک روش شایع در بسیاری از کشورهای جهان است که معروف بوده به «پانزی» و بنیانگذار آن یک ایتالیایی بوده که اگر به رکود جهانی ۲۰۰۸ برخورد نکرده بود چه بسا همچنان مشغول کلاهبرداری بود و…
اما در این همه از کوروش کمپانی نوشتن و گفتن، مواجه شدیم
با مصاحبه ی «میخ معرکه» ی کوروش کمپانی یعنی «امیرحسین شریفیان» که در گفتگو با یک رسانه ی غیر رسمی برای بی‌پاسخ نماندن یک پرسش روی آورد به این استدلال عجیب که: «مگر «صدا و سیما» در فلان و بهمان موضوع از مردم عذرخواهی کرد که سلبریتی‌ها عذرخواهی کنند؟!»
ما در این مجال قصد نداریم کل ماجرا را بازگو و کالبد شکافی کنیم، قصد دفاع از سلبریتی‌ها یا حق دادن به مالک کوروش کمپانی نیز نداریم اما با این بخش از گفته‌های «شریفیان» که می‌گوید مدیرعامل کوروش کمپانی نیست و مالک آن است موافق هستیم(«مگر «صدا و سیما» در فلان و بهمان موضوع از مردم عذرخواهی کرد که سلبریتی‌ها عذرخواهی کنند؟!») زیرا هرچه به حافظه مان فشار آوردیم نشانی از عذرخواهی ِ نه نیم سطری که یک کلمه‌ای از سوی صدا و سیما نیافتیم!
چه مدیر مسئول روزنامه آفتاب یزد که در آن منظره ی نسبتاً جنجالی به این موضوع پرداخت و چه بسیاری از تحلیلگران و فعالان رسانه که بارها گلایه مندانه پرسیده و نوشته اند؛ چرا صدا و سیما بابت برخی پروژه‌های تبلیغی که دست بر قضا حقوق عامه را به خطر انداخته و همچنان نیز می‌اندازد، حالا بازخواست نمی‌شود به کنار، تذکر نمی‌دهند هم ندهند چرا نیم سطر عذرخواهی نمی‌کند؟ به واقع تبلیغ‌کننده در قبال اطلاعاتی که بعدها معلوم می‌شود گمراه‌کننده بوده، هیچ مسئولیتی ندارد؟ اگر مسئولیتی ندارد ـ که گویا صرفاً صدا و سیما چنین مسئولیتی ندارد ـ چرا همه از سلبریتی‌ها خواهان عذرخواهی و حتی جبران خسارت مال باختگان هستند؟ تبلیغ با تبلیغ مگر تفاوتی دارد؟ مال باخته شدن با کلاه بر سر کسی رفتن از یک ریشه‌اند چرا در جایی خواهان عذرخواهی هستیم و در جایی دیگر حتی انتقاد را نیز بر نمی‌تابند؟! اگر تبلیغ‌کننده همدست نباشد و سوءنیت نداشته باشد مسئولیت مدنی که دارد.
حتماً دستگاه‌های قضائی، امنیتی و نظارتی به تمامی ابعاد ماجرای کوروش کمپانی خواهند پرداخت اما باید بپذیریم اگر یک بار و فقط یک بار با صدا و سیما بابت برخی تبلیغات مسئله‌دار که در زُمره‌ی پرتکرار ترین‌ها نیز محسوب می‌شود، برخورد شده بود قطعاً سلبریتی‌ها جرأت نمی‌کردند هر کالا و خدماتی را تبلیغ کنند و بعد با سری بالا و سینه‌ای جلو داده شده به مخاطبان خود بگویند:«به من مربوط نیست!»

 عذرخواهی یک فرهنگ است یک نقطه ی قوت
بارها در روزنامه‌ها و رسانه‌ها نوشته اند؛ اگر اشتباهی مرتکب می‌شوید خاضعانه و مسئولیت شناسانه عذرخواهی کنید تا:
ـ سنت عذرخواهی منسوخ نشود
ـ جای بدهکار و طلبکار عوض نشود
ـ خشم جامعه فروکش کند…
به راستی چرا صدا و سیما باید فلان بازار و بهمان سرا را هر ساعت و دقیقه تبلیغ کند و پای درد دل کسبه ی همان صنف ننشیند و متوجه نشود همان بازار و سرا دارد چه بلایی بر سر برخی کسب و کارها می‌آورد؟
به راستی چرا صدا و سیما باید فلان چای و پروژه را هر ساعت و دقیقه تبلیغ کند بعد که آن چای و پروژه به اصطلاح «تو زرد» از آب درآمدند کارشناس شان بیاید و بگوید:«مگر صدا و سیما علم غیب داشت؟»
به راستی چرا در قوانین تجاری ـ تبلیغی با توجه به تغییر تکنولوژی و فراگیری شبکه‌های اجتماعی بازنگری نمی‌کنیم که به یکباره خیل عظیمی از مردم با این ضرر و زیان ویران‌کننده از منظر روانی مواجه نشوند؟

 کدام سلبریتی آبروی خود را با ۱ تا ۲۰ میلیون تومان به خطر انداخته است؟!
می گویند بسیاری از چهره‌های معروف در تبلیغات به نفع کوروش کمپانی و به زیان مشتری‌های این مجموعه نقش داشته‌اند خیلی‌هایی که اساساً جامعه باور نمی‌کند برای یک تا ۲۰ میلیون تومان حاضر به تبلیغ شده باشند( مالک کورش کمپانی در مصاحبه با یک رسانه ی غیر رسمی مدعی می‌شود سلبریتی‌های هنری ـ ورزشی بین یک تا بیست میلیون تومان دریافت کرده اند) اما موضوع فقط مبلغ تبلیغ، چرایی تبلیغ و چگونگی این رخداد نیست اصل بحث به یک مسئولیت‌ناشناسی مزمن و شاید حاد مربوط است که وقتی با دست بالای رسانه‌های کشور یعنی صدا و سیما هیچ برخوردی نمی‌شود آن وقت «صادق بوقی» که مدیون ابدی مردم است و به لطف همین مردمی که حالا زمینه ساز ضرر و زیان شان شده است هم برای «کوروش کمپانی» تبلیغ می‌کند، چه برای یک میلیون تومان، چه برای ۲۰ میلیون تومان و چه حتی برای ۲۰ میلیارد تومان!