آفتاب یزد: هر دقیقه تشکیل مجلس شورای اسلامی حدودا ۱۰۰ میلیون تومان برای مردم آب می‌خورد.این را هیچ رسانه‌ای خبر نداده بلکه یکی از نمایندگان همین مجلس اذعان کرده است.مجتبی ذوالنوری نماینده روحانی مجلس سال گذشته در چنین روزهایی از تریبون عمومی اعلام کرد: « امروز رسالت ما سنگین است. هر یک دقیقه وقت مجلس، […]

آفتاب یزد: هر دقیقه تشکیل مجلس شورای اسلامی حدودا
۱۰۰ میلیون تومان برای مردم آب می‌خورد.این را هیچ رسانه‌ای خبر نداده بلکه یکی از نمایندگان همین مجلس اذعان کرده است.مجتبی ذوالنوری نماینده روحانی مجلس سال گذشته در چنین روزهایی از تریبون عمومی اعلام کرد: « امروز رسالت ما سنگین است. هر یک دقیقه وقت مجلس، بیش از ۱۰۰ میلیون تومان هزینه معمولی دارد، اگر ابنیه و امکانات و سود و سرمایه را حساب کنیم بیش از این است و این تریبون ما برای مردم خرج دارد. نماینده مثلا می‌خواهد راجع به طرح رتبه‌بندی فرهنگیان صحبت کند فرصتی که برای موافقت و مخالفت دارد را با سلام و درود شروع می‌کند و مشکلات حوزه انتخابیه خود را تشریح می‌کند و در آخر نیز موافقت و مخالفت او با طرح رتبه‌بندی مشخص نمی‌شود.»

پس برای چه در مجلس نشسته اید؟
اشاره به هزینه‌های جاری مجلس شورای اسلامی به این دلیل است که دیروز خبری مبنی بر مجادله مجری تلویزیون با نماینده مجلس پیرامون وضعیت خودرو منتشر شد.در این خبر ویدئویی، مجری در مورد وضعیت اسفبار تولید و بحث واردات سوالاتی را از نماینده مذکور مطرح می‌کند و وی در کمال شگفتی به جای پاسخگویی فرار رو به جلو می‌کند.نهایتا کار به این جا می‌رسد که مجری از نماینده مجلس یک سوال بدیهی می‌پرسد:آیا مجلس نهاد ناظر است؟ نماینده پاسخ مثبت می‌دهد اما باز هم در ادامه ترجیح می‌دهد از پاسخ دادن مستقیم طفره رود.
نکته قابل تأمل آنجا بود که نماینده مجلس از مردم می‌خواهد اگر سوالی و مسئله‌ای در حوزه خودرو دارند از دولت و وزیر بپرسند!مجری هم طبیعتا پاسخ می‌دهد مگر دست مردم به وزیر می‌رسد؟ نماینده هم برای اینکه به این مجادله پایان دهد می‌گوید سیستم پاسخگویی دچار اشکال است و دولت پاسخگو نیست.اگرچه مجری به این جدل ادامه نداد اما لازم بود از این نماینده بپرسد اگر مجلس این توان را ندارد دولت را پاسخگو کند دیگر برای چه ما نهادی به عنوان پارلمان داریم؟!
وظایف و کارکردهای مجلس در نظارت و تقنین اگر به درستی انجام شود، می‌تواند حرکت کشور را در مسیر و ریل درست قرار داده و از فرصت‌سوزی‌ها و آزمون و خطاهای جبران‌ناپذیر جلوگیری نماید. در این زمینه توجه به نکات زیر قابل تأمل است.
بررسی عمده مشکلات کشور، نمایانگر این واقعیت است که هرچند نظام قانون‌گذاری کشور از تورم و بعضا تعارض قوانین رنج می‌برد، اما آنچه باعث شده بسیاری از کاستی‌ها به‌ویژه در حوزه اقتصاد رخ نشان داده و حتی تکثیر شوند عدم اجرا و یا اجرای صحیح قوانین موجود است. البته مشکل این مجلس فقط مربوط به نظارت ضعیف نیست. مجلس مذکور حتی در بحث‌های انضباطی که بسیار
پیش پا افتاده است نیز می‌لنگد.بدیهی‌ترین انتظاری که از نمایندگان مجلس وجود دارد این است که در زمان رای‌گیری بر روی صندلی‌ها نشسته و مشارکت کنند.اما این مهم گاهی رخ نمی‌دهد.این اشکال در زمان برر سی بودجه اصلاح شده حسابی به چشم آمد و مورد اعتراض رسانه‌ها قرار گرفت.
در روز رای‌گیری در صحن علنی مجلس نزدیک به ۶۸ نفر از نمایندگان غایب بودند، آن هم در روزی که بعد از حواشی‌ زیاد قرار بود کلیات بودجه یک ساله کشور به رای نمایندگان گذاشته شود. سوالی که در این میان ایجاد می‌شود این است که علت غیبت این تعداد نماینده که میزان آن قابل توجه است، چه بوده و اگر حضور نمایندگان در جلسات صحن و در جریان تصویب قوانین را یکی وظایف اصلی و مهم بهارستانی‌ها بدانیم آیا می‌توان گفت این نمایندگان اقدام به ترک فعل کرده‌اند؟
فقط این جلسه نبوده است
قصه عدم مشارکت‌ها و عدم حضور نمایندگان مجلس اما تنها به جلسه تصویب کلیات بودجه محدود نمانده است. عدم حضور نمایندگان در جلسات بررسی برنامه هفتم نیز امری بود که با اعتراض هیئت‌رئیسه مجلس همراه شد تا آنجا که روز اول آذر تعداد نمایندگان حاضر در جلسه صحن به کمترین میزان یعنی ۱۹۱ نماینده رسید و نزدیک به ۱۰۹ نماینده در جلسه صبح غایب بودند که البته نام برخی از آنها در صحن علنی خوانده شد.


مسبوق به سابقه است
البته مثل خیلی از خلل و نقص‌های دیگر این موضوع فقط محدود به این مجلس نیست.تقریبا در تمام ادوار ما شاهد چنین موضوعاتی هستیم. به نوعی می‌توان گفت دوره به دوره ما در این زمینه شاهد پسرفت بودیم. حال با این وضعیتی که ذکر آن رفت آیا بهتر نیست فکری به حال نقصان که به نوعی خود زنی است شود؟ضمن آنکه پیشنهادی که می‌توان روی میز گذاشت آن است که این همه هزینه برای مجلسی که چنین خروجی دارد ارزش دارد؟