بهزاد فراهانی، بازیگر، نویسنده و کارگردان تئاتر فعالیت خود را با بازیگری نزد خسرو مفید آغاز کرد و بعد از آن با پیوستن به گروه تئاتر شاهین سرکیسیان حضورش را روی صحنه تئاتر به صورت جدی ادامه داد. «خون و گل سرخ»، «گل و قداره»، «مطرب» و «فیروزه» تنها معدودی از نمایشنامه‌های فراهانی است که […]

بهزاد فراهانی، بازیگر، نویسنده و کارگردان تئاتر فعالیت خود را با بازیگری نزد خسرو مفید آغاز کرد و بعد از آن با پیوستن به گروه تئاتر شاهین سرکیسیان حضورش را روی صحنه تئاتر به صورت جدی ادامه داد. «خون و گل سرخ»، «گل و قداره»، «مطرب» و «فیروزه» تنها معدودی از نمایشنامه‌های فراهانی است که توسط خودش روی صحنه اجرا شده‌اند. این هنرمند به‌عنوان داور بخش واقعه‌خوانی در دومین جشنواره میراث فرهنگی که از هشتم تا دهم آذر به میزبانی قزوین برگزار شد، حضور داشت. فراهانی درباره اهمیت تخصیص بخش‌های نمایشی در دومین جشنواره میراث فرهنگی گفت: «نمایش پدیده‌ای مستقل است که نباید نیازی به حمایت از طرف سازمان‌های دیگر داشته باشد اما به‌دلیل شرایط دشواری که تئاتر همواره با آن روبه‌رو بوده، طبیعی است بهره‌گیری از امکانات میراث فرهنگی و تمایلی که برای رفتن به سمت نمایش‌های آیینی – سنتی دارد، بسیار مغتنم است.» او ادامه داد: «افزوده شدن بخش نمایش‌های آیینی – سنتی به دومین دوره از جشنواره میراث فرهنگی قابل‌تقدیر است. اینکه ما مردم را از هر صنف، سلیقه و گروه سنی به تماشای آثار نمایشی ترغیب کنیم؛ آن هم در فضاهایی که بوی اساطیر، فرهنگ باستانی و دوران‌ مختلف می‌دهد؛ حرکتی قابل‌تامل و پراهمیت به شمار می‌آید.» این هنرمند افزود: «من شخصا به عنوان یک دست‌اندرکار هنرهای نمایشی و کسی که تعزیه‌خوان بوده است؛ این حرکت و توجه به هنرهای نمایشی آیینی – سنتی به ‌ویژه تعزیه را تقدیس می‌کنم. در این نمایش‌ها گنج‌هایی نهفته است که هنرمندان نمایشی همچون برشت تازه آن‌ها را کشف کرده و مورد توجه قرار دادند.» فراهانی گفت: «قطعا اگر روند حضور بخش نمایش‌هایی آیینی-سنتی ثبت شده در میراث ناملموس ملی و فرهنگی کشور در رایزنی‌های متفاوت مدون، قانونمند و سازماندهی شود؛ به صورتی‌که با تغییر مدیران خللی در روند برگزاری و اهداف آن ایجاد نشود؛ می‌تواند در زمینه معرفی نمایش‌های ایرانی به مردم و حفظ و اشاعه آن گام موثری بردارد.» او با اشاره به بخش فیلم‌تئاتر در این رویداد هنری گفت: «شاخه‌های متفاوت تئاتر صحنه‌ای، تئاتر تلویزیونی، رادیویی و حتی فیلم‌تئاتر همگی با هم قوم و خویشی فرهنگی دارند. قطعا هر یک از آن‌ها در اصل معانی، مفاهیم و شیوه اجرایی خاص خود را دارا هستند اما نباید هیچ‌یک را با دیگری مقایسه کرد. درواقع نباید هیچ هنری را با دیگری قیاس کنیم. آنچه اهمیت دارد، رویکرد جشنواره به قالب‌های مهم نمایشی است که برای من قابل احترام است، چراکه عطر و بوی وطن و فرهنگ ملی‌ام را داراست و هر کسی در این عرصه گامی بردارد، محترم و مقدس است.» کارگردان، نویسنده و بازیگر پیشکسوت تئاتر با بیان اینکه عشق فردی تا زمانی که تبدیل به عشق اجتماعی نشود، کارایی نخواهد داشت، توضیح داد: «ما باید از کم شروع کنیم تا آهسته آهسته بتوانیم گام‌های بزرگ برداریم.این رویداد هنوز سامان نگرفته است و نیازمند برنامه وسیعی است، اما اینکه در اولین گام خود به سراغ پیشکسوتانی چون اسماعیل خلج، داوود فتحعلی‌بیگی و… می‌رود یعنی بوی تازه‌ای به مشام می‌رسد و می‌تواند روند روبه‌رشدی داشته باشد.» این هنرمند درباره حضور هنرمندان سراسر ایران در جشنواره افزود: «ما باید در ابتدای امر حق دیده شدن را به هنرمندان ۳۱ استان کشور بدهیم. این هنرمندان فضای کمتری برای به نمایش گذاشتن توانایی و استعدادهای خود دارند. پس از آن اگر بودجه‌ای وجود داشت، حتما از گروه‌های هنری شناخته‌شده‌تر هم برای شرکت در جشنواره دعوت کنیم. با این وصف به نظرم توجه جشنواره به هنرمندان توانمند و کمتر دیده شده قابل قدردانی است.» او در ادامه با اشاره به فعالیت‌های هنری اخیرش در زمینه چاپ و انتشار نمایش‌هایی که سال‌های گذشته تولید کرده است، گفت: «همیشه فکر می‌کردم آثار رادیویی گذشته‌ام خیلی کهنه شده است اما وقتی دوباره برای چاپ مکتوب‌ به سراغ‌شان رفتم، متوجه شدم آن‌ها هیچ‌وقت قدیمی نخواهند شد. فایل‌های صوتی به‌جامانده از سال‌های دور را بارها و بارها مرور کردم و با شنیدن آن‌ها برای تمام همکارانم که دیگر نیستند و حتی برای خودم گریه کرده‌ام. به خاطر دارم که گروه ما در تئاتر دوم رادیوتهران ساعت ۴ عصر وارد استودیو می‌شد و ساعت ۴ صبح کارش را به پایان می‌رساند تا کاری باکیفیت به مخاطبان ارائه بدهد.» این نویسنده و کارگردان تئاتر افزود: «یکی از سخت‌ترین نوع دراماتورژی برای نمایش رادیویی بوده و هست؛ چون آنجا مخاطبان با شنیدن درگیر روایت و داستان نمایش می‌شوند و ما برای تولید یک اثر خوب ساعت‌ها تلاش می‌کردیم و اکنون در حال چاپ و انتشار آن‌ها هستم.» به گزارش ایران تئاتر، فراهانی در پایان گفت: «تمامی آثار خود را به‌صورت مکتوب تنظیم کرده و تاکنون حدود ۱۵ نمایشنامه و ۵۵ داستان کوتاهم را به چاپ رسانده‌ام. تمامی نوشته‌های رادیویی که خودم اجرا کرده‌ام؛ نیز به همراه یک لوح صوتی فشرده برای چاپ آماده شده است که امیدوارم به‌زودی در اختیار مخاطبان قرار بگیرد.»