آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: ماه‌ها قبل، شاید اواخر شهریور یا اوایل مهرماه سال جاری در یادداشتی متذکر شدیم؛ دولت، اختلافات خود با مجلس را پیش از ارائه بودجه به بهارستان حل کند. منظورمان همین بحث‌هایی است که این روزها بین بهارستان و پاستور بالا گرفته است. زمان حسن روحانی نیز شبیه به این اتفاقات، […]

آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: ماه‌ها قبل، شاید اواخر شهریور یا اوایل مهرماه سال جاری در یادداشتی متذکر شدیم؛ دولت، اختلافات خود با مجلس را پیش از ارائه بودجه به بهارستان حل کند. منظورمان همین بحث‌هایی است که این روزها بین بهارستان و پاستور بالا گرفته است. زمان حسن روحانی نیز شبیه به این اتفاقات، خصوصاً در نخستین سال حضور مجلس یازدهم رخ داد و دولت دوازدهم را با کسری بودجه‌ای عجیب مواجه کرد موضوعی که بعدها دردسرهای فراوانی برای دولت حسن روحانی پدید آورد.
برخی اما به این خیال بودند که چون مجلس با دولت فعلی همسو‌تر است لابد بر سر بودجه، سر به سر دولت نخواهد گذاشت اما این روزها شاهد هستیم باز هم همان بحث‌های قدیمی بالا گرفته است؛ از دولت اصرار و از مجلس انکار این وسط یک نکته ی مهم و قابل تأمل وجود دارد و آن این که، مجلس یازدهم در آخرین ماه‌های حضور، بودجه ۱۴۰۳ را تصویب می‌کند و خرداد می‌رود، این وسط دولت می‌ماند کسری بودجه آن هم در سالی که تب و تاب انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۴ بالا گرفته است.
این که ایجاد تغییر در ردیف‌های بودجه(کاهش و افزایش) تا چه میزان در حیطه اختیارات مجلس قرار دارد یک مسئله است و این که دولت چگونه می‌خواهد با بودجه مصوب و بارهای اضافی بر دوش پاستور گذاشته شده چگونه کنار بیاید یک مسئله‌ دیگر.
اساساً رفتار مجالس در سال پایانی به دو دلیل، چندان مناسبت و شباهتی با رفتار مجلس در سال‌های ابتدایی و میانی ندارد:
ـ اول این که: مجلس نشینان(قریب به اتفاق) به نوعی در دوران بدنسازی برای انتخابات مجلس بعدی قرار دارند فلذا از هر اهرمی برای رأی‌آوری بهره خواهند برد، شده با بالا و پایین کردن ارقام در ردیف‌های بودجه و یا به مجلس کشاندن پیاپی وزرا .
ـ دوم این که: حال و هوای سال پایانی، حال و هوای خاصی است، برخی امیدوار با نماینده ی مجلس باقی ماندن هستند و بعضی ناامید از انتخاب مجدد. در این دوگانگی، عملاً کُنده ی زیر ساطور، دولت‌ها خواهند بود زیرا، یا نمایندگان امیدوار هستند و می‌خواهند در این ماه‌های پایانی، به اصطلاح خودی نشان بدهند یا نمایندگان ناامید هستند و می‌خواهند اثری از خود برجای گذارند که در هر دو صورت و هر دو حالت، عملاً دستکاری بودجه شاید آسان‌ترین کار
باشد.


مخلص کلام این که؛ اوضاع و احوال بودجه ای، اقتصادی و معیشتی مردم و مملکت چندان مساعد نیست، تورم هم خیال کاهش و پایین آمدن ندارد، تنش‌های منطقه‌ای و بین‌المللی نیز مزید بر علت شده است. مجموع این گزاره‌ها به ما می‌گوید، دولت عقلانی‌ترین روش را در پیش بگیرد و به این آسانی زیر بار بودجه‌ای که توان اجرایی شدنِ آن را ندارد، نرود. این دولت در سال آینده، در کنار تمامی چالش ها، باید خود را برای انتخاباتی که خرداد ۱۴۰۴ برگزار خواهد شد آماده کند.
از همین حالا نمی‌توان گفت مجلس دوازدهم، چیزی شبیه به همین مجلس است که حتی اگر باشد هم معلوم نیست قصد همراهی و همرأیی با دولت در ماه‌های باقیمانده از عمر پاستور نشینی رئیسی و کابینه داشته باشد یا نه، پس معلوم همه است که دردسر‌های دولت یکی ـ دوتا نیست که خواسته باشد با کسری بودجه نیز کنار بیاید که یا مجبور باشد دست به تغییر در فصول بودجه بزند یا از خیر برخی مباحث عمدتاً عمرانی که در ذات، بودجه خوار عجیبی است و بگذرد.
کوتاه سخن این که، دولت می‌ماند و بودجه ی ۱۴۰۳ و کسری بودجه و هزار و یک مصیبت دیگر، حریف مجلس نمی‌شود، دست به دامان شورای نگهبان و بزرگان نظام شود که کوتاه آمدن در این فقره، دولت را دچار خسرانی عجیب
خواهد کرد!