آفتاب یزد – مجید دیبازر: ۱- سال گذشته مجید صالحی بازیگر سینما و تلویزیون در مراسم اختتامیه چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر پس از دریافت جایزه‌اش در مقابل میکروفن گفت: «یکی از مدیران مومن و دوست داشتنی احساسی برخورد کرد و در ایام جشنواره گفت کسانی که امسال به جشنواره نیامدند نه […]

آفتاب یزد – مجید دیبازر: ۱- سال گذشته مجید صالحی بازیگر سینما و تلویزیون در مراسم اختتامیه چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر پس از دریافت جایزه‌اش در مقابل میکروفن گفت: «یکی از مدیران مومن و دوست داشتنی احساسی برخورد کرد و در ایام جشنواره گفت کسانی که امسال به جشنواره نیامدند نه فیلم بسازند و نه فیلم بازی کنند، اما اتفاقا دبیر جشنواره با وجود نقدهایی که به او داشتم گفت دموکراسی وجود دارد، یک نفر دوست دارد به جشنواره بیاید یک نفر هم دوست ندارد. بعضی روزها حال ما خوب نیست و بعضی روزها خوب نیستیم، وقتی حالمان خوب نیست از ریشه همه چیز را نزنیم، بلکه همدل باشیم و نگوییم هر کس از شرایط ناراضی است جمع کند از این مملکت برود، همه ما متعلق به ایران هستیم.
۲- چند روز پیش که چهل و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر به پایان رسید و برندگان، سیمرغ‌های خود را دریافت کردند، یکی از روزنامه‌ها (بخوانید کیهان) که همیشه با هر اتفاقی مخالف است و همیشه نیمه خالی لیوان را نگاه می‌کند، در اقدامی محیرالعقول نوشت: «جشنواره امسال خیلی هم خوب بود، چون مشاهیر سینما غایب بودند؛ تحریمی‌ها هم حضور نداشتند.»
۳- مــــدتهاست که همه می‌گویند:
«از دو قطبی شدن جامعه جلوگیری کنید»، «جامعه‌ای که دو قطبی بشود، پیشرفت نمی‌کند»، «مردم را این طرفی و آن طرفی نکنید» و… اما متاسفانه این ماجرا (یعنی دو قطبی شدن) مدتی ست در جامعه آغاز شده و همچنان به پیش می‌رود، در همین گزارش به این دو قطبی شدن اشاره کرده ایم،
روزنامه کیهان که در اصل باید یک رسانه
بی‌طرف باشد، خط و مشی خودش را به رخ دیگران می‌کشد و بدتر از آنکه اعلام می‌کند همه باید به تیم ما بیایند، سال گذشته هم در سخنان آن مدیر مومن و محترم که مدنظر مجید صالحی بود هم این مسئله را دیدیم، او هم می‌خواست یک قطب جدید به جامعه اضافه کند، همانند آن مجری خانمی که یکبار در تلویزیون گفت: «هرکسی نمی‌خواد جمع کنه از این مملکت بره»، یا آن فردی که گفت: «مملکت مال حزب اللهی هاست.» شرمگنانه اینکه هر فردی هم که می‌آید در جهت اصلاح افکار عمومی که این به اصطلاح «دو قطبی سازها» آنها را به وجود آورده‌اند سخنی بیان کند، می‌شود آدم بَدِه ی داستان و همه می‌خواهند رویش نفت بریزند، این را هم اضافه کنیم که از محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی هم انتظار نمی‌رفت که در جواب نقدی که به سخنرانی‌اش در اختتامیه جشنواره چهل و دوم وارد شد از واژه «فسیل‌های سیاسی» استفاده کند،


به وجود آمدن این «فسیل‌های سیاسی» هم که به قول محمد خزاعی بیست سال پیش در کنار کاندیداهای ریاست جمهوری بودند هم حاصل همین دو قطبی سازی هاست که در آن زمان هم وجود داشته است. هرچند که این دو قطبی سازی‌ها در همه بخش‌های جامعه وجود دارد، اما ما در اینجا (در این یادداشت) چون به مقوله سینما پرداخته ایم، دو قطبی سازی در حوزه سینما را مورد نقد قرار می‌دهیم و می‌گوییم این سینما مال همه ایرانیان است و همه حق دارند در آن فعالیت داشته باشند، ما به عنوان یک رسانه فقط می‌توانیم طرح سوال کنیم و نظرات و عقاید دیگران را مورد بررسی قرار دهیم، حق نداریم از این تریبونی که در دست ما امانت است به نفع منافع شخصی مان استفاده کنیم، جشنواره قاعده و قانون دارد، هیئت انتخاب دارد و داور دارد و آنها هستند که تشخیص می‌دهند کدام فیلم خوب و کدام بد است؟ بنا نیست اگر فیلم‌های انتخاب شده و جایزه برده با مسیر فکری ما همراه بودند برایشان جیغ و دست و هورا بکشیم و اگر با مسیر فکری ما همراه نبودند بگوییم: «پیف پیف، نزدیک من نیا بو میدی.»