درمان برگشت ادرار یا ریفلاکس ادراری چیست؟

نجمه حمزه نیا: دستگاه ادراری شامل کلیه ها، حالب‌ها (میزنای )، مثانه و مجرای خروجی ( مجرای پیشاب ) است. کلیه واحد تصفیه‌کننده خون در بدن است و مواد زائد و آب اضافی را به‌ صورت ادرار از خون جدا می‌کند. سپس ادرار به کمک حالب‌ها در مثانه جمع‌آوری می‌شود و به وسیله مجرای خروجی از بدن خارج می‌شود. ریفلاکس یا برگشت ادرار به پس زدن ادرار از مثانه به حالب گفته می‌شود که در آن جریان ادرار از مثانه به سمت کلیه‌ها پس می‌زند. این بیماری شدت‌های متفاوتی دارد و می‌تواند در موارد شدید باعث از کار افتادگی کلیه شود و کیفیت زندگی افراد را به صورت جدی کاهش می‌دهد لذا با توجه به اهمیت موضوع آفتاب یزد در این باره با دکتررضا ولی پور، متخصص اورولوژی و دکتر محسن وریانی، متخصص اورولوژی و دکتر مهری مهراد، متخصص اورولوژی گفتگو کرده است.
دکتر ولی پور در این باره می‌گوید: برگشت ادرار، بیماری است که در آن ادرار از مثانه به کلیه‌ها برگشت داده می‌شود. مقدار این برگشت می‌تواند کم تا زیاد باشد. وی بیان کرد: در حالت نرمال، به دلیل شکل و وضعیت حمایتی عضلات مثانه در محل اتصال حالب‌ها به مثانه، برگشت ادرار از مثانه به حالب‌ها رخ نداده و حالب‌ها و کلیه‌ها از فشار بالای داخل مثانه و از ادرار احتمالاً عفونی، مصون هستند. این متخصص اورولوژی مطرح کرد: بنا به دلایلی از جمله اشکال در شکل طبیعی محل اتصال حالب به مثانه یا ضعف عضلانی این قسمت از مثانه یا افزایش بیش از حد فشار داخل مثانه به دلیل مثانه عصبی یا انسداد خروجی مثانه یا … ممکن است ادرار از مثانه به درون حالب‌ها (و در موارد شدیدتر حتی تا کلیه ها) برگشت داده شود. وی اشاره کرد: در دستگاه ادراری انسان ها، جایی که حالب‌ها وارد مثانه می‌شوند، یک دریچه وجود دارد. بعضی از کودکان به همراه مشکل دریچه‌ای متولد می‌شوند و در آن دریچه نمی‌تواند به درستی بسته شود بنابراین ادرار به کلیه‌ها برگشت داده می‌شود.
دکتر ولی پور افزود: دیگر مشکلات که به آنها بیماری‌های دفع می‌گویند، باعث مشکل در کنترل دفع ادرارنیز می‌شوند و همچنین ممکن است سبب برگشت ادرار شوند البته بعضی از این مشکلات با بزرگ شدن کودک شما از بین خواهند رفت. این متخصص اورولوژی ابراز داشت: ریفلاکس ادراری یا ریفلاکس وزیکورترال زمانی رخ می‌دهد که ادرار از مثانه، به حالب‌ها و کلیه‌ها بر می‌گردد. این شرایط اغلب در نوزادان و کودکان اتفاق می‌افتد. کودک مبتلا به ریفلاکس وزیکورترال، در معرض خطر عفونت‌های مکرر کلیه قرار دارد که به مرور زمان باعث آسیب رساندن به کلیه‌ها می‌شود.
وی عنوان کرد: دلایل زیادی وجود دارند که می‌توانند باعث ابتلای کودک، به بیماری ریفلاکس وزیکورترال شوند. برخی از علل شایع این بیماری عبارتند از والدین و یا خواهر و برادر مبتلا به ریفلاکس وزیکورترال، الگوهای ادراری غیر طبیعی مانند نگه داشتن بیش از حد ادرار، متولد شدن با نقایص لوله عصبی اسپینا بیفیدا، ناهنجاری‌های دیگر در مجاری ادراری مانند دریچه پیشابراه خلفی، حالب دوگانه (اورتروسل) و وجود دو مجرای ادرار است.
دکتر ولی پور ادامه داد: در دوران نوزادی، بیماری ریفلاکس وزیکورترال در بین نوزادان پسر شایع‌تر است، چرا که در حین ادرار کردن، فشار بیشتری به سیستم ادراری آنها وارد می‌شود. در اوایل کودکی، این ناهنجاری، در بین دختران شیوع بیشتری پیدا می‌کند.
این متخصص اورولوژی ابراز کرد: برخی موارد شایع‌ترین علائم ریفلاکس ادراری هستند، گرچه، هر کودک ممکن است این علائم را به طور متفاوتی تجربه کند. این علائم عبارتند از عفونت مجرای ادراری، مشکلاتی در ادرار کردن از جمله فوریت ادرار، نشت ادرار پس از تخلیه ادرار، بی‌اختیاری ادرار (خیس کردن شلوار)، لمس توده در شکم که ناشی از کلیه متورم است، اضافه وزن کم و فشار خون بالا.
وی تصریح کرد: علائم ریفلاکس ادراری ممکن است مشابه با بیماری‌های دیگر باشد. همیشه برای تشخیص درست، با پزشک اطفال مشورت کنید.
دکتر ولی پور توضیح داد: ریفلاکس ادراری ممکن است قبل از تولد در سونوگرافی، به دلیل تورم کلیه‌ها (هیدرونفروز) تشخیص داده شود، جنین قبل از تولد ممکن است به دلیل تورم کلیه‌ها (هیدرونفروز) در سونوگرافی، مشکوک به ریفلاکس ادراری باشد، اما این وجود ریفلاکس را ثابت نمی‌کند.
این متخصص اورولوژی توصیه کرد: اگر سابقه خانوادگی ریفلاکس ادراری وجود داشته باشد، اما کودک هیچ علائمی نداشته باشد، پزشک اطفال ممکن است برای رد کردن احتمال بیماری ریفلاکس ادراری، یک آزمایش تشخیصی انجام دهد.
وی خاطرنشان کرد که آزمایشات تشخیصی برای ریفلاکس ادراری عبارتند از سیستویورتروگرام ادراری، سونوگرافی کلیوی و آزمایشات خون.
دکتر ولی پور افزود: سیستویورتروگرام ادراری نوعی آزمایش تصویربرداری اشعه ایکس است که مجرای ادراری را بررسی می‌کند. یک کاتتر کوچک (لوله توخالی) درون پیشابراه (لوله‌ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن تخلیه می‌کند) قرار داده می‌شود و مثانه با رنگ کنتراست پر می‌شود. سپس، تصاویری از مثانه در حین پر و خالی شدن گرفته می‌شود. در صورت وجود هرگونه جریان معکوس از ادرار به پیشابراه‌ها و کلیه ها، تصاویر آن را نشان خواهند داد.
این متخصص اورولوژی اضافه کرد: سونوگرافی کلیه یک آزمایش غیر تهاجمی است که در آن یک مبدل، از کلیه عبور می‌کند و با استفاده از امواج سونوگرافی، تصویر کلیه را روی یک صفحه نمایش نشان می‌دهد. از این آزمایش برای تعیین اندازه و شکل کلیه و شناسایی توده، سنگ کلیه، کیست و یا انسدادها و ناهنجاری‌های دیگر استفاده می‌شود. این آزمایش نمی‌تواند وجود ریفلاکس را ثابت کند، اما می‌تواند کشیدگی یا آسیب کلیه ناشی از ریفلاکس را نشان دهد و آزمایشات خون نیز برای سنجش عملکرد کلیه مناسب است.

 ریفلاکس ادراری می‌تواند درجه شدت‌های متفاوتی داشته باشد
وی تشریح کرد: ریفلاکس ادراری می‌تواند درجه شدت‌های متفاوتی داشته باشد. این بیماری می‌تواند بسیار خفیف باشد و ادرار فقط اندکی به مجرای ادراری برگردد و یا این که می‌تواند شدید باشد و موجب عفونت‌های کلیه و آسیب دائمی کلیه شود.
دکتر ولی پور متذکر شد: درمان کودک مبتلا به ریفلاکس ادراری، توسط پزشک اطفال بر اساس موارد مختلفی تعیین خواهد شد که عبارتند از سن، سلامت کلی و سابقه پزشکی کودک، شدت یا درجه ریفلاکس، توانایی کودک برای مصرف داروها یا عمل‌های جراحی خاص، احتمال رفع شدن خود به خودی ریفلاکس. این متخصص اورولوژی اشاره کرد: پزشک کودک مبتلا به ریفلاکس ادراری ممکن است از سیستم درجه‌بندی (۱ تا ۵) برای نشان دادن درجه ریفلاکس استفاده کند. هرچه درجه بیشتر باشد، شدت ریفلاکس شدیدتر خواهد بود. وی اظهار کرد: بیشتر کودکانی که دارای رفلاکس ادراری درجه ۱ تا ۳ هستند، نیاز به هیچ گونه درمان سختی ندارند. ریفلاکس به مرور زمان، معمولاً طی ۵ سال، خود به خود برطرف می‌شود. کودکانی که مکرراً دچار تب یا عفونت می‌شوند، ممکن است به مصرف آنتی بیوتیک پیشگیرانه مداوم و آزمایشات ادرار دوره‌ای نیاز داشته باشند.
دکتر ولی پور ادامه داد: در برخی موارد، نشان داده شده است که مصرف آنتی بیوتیک‌های پیشگیرانه، می‌تواند عفونت ادراری را متوقف کند. این
آنتی بیوتیک ها، مصونیت کودک شما را در برابر بیماری یا عفونت، کم نمی‌کنند. دوزهای مورد استفاده دارو بسیار کم هستند و فقط برای جلوگیری از شروع عفونت ادراری کافی هستند.
این متخصص اورولوژی گفت: زمانی که شما در حال انتظار برای از بین رفتن ریفلاکس ادراری هستید، گاهی اوقات، مصرف آنتی بیوتیک‌های پیشگیرانه، بهترین کار برای جلوگیری از ابتلا به عفونت‌های بیشتر است. درمان با جراحی نیز امکان پذیر است.
وی گفت: کودکانی که ریفلاکس ادراری درجه ۴ و ۵ دارند، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند. جراح در طول عمل، یک دریچه فلپ برای حالب ایجاد می‌کند که از جریان معکوس ادرار به کلیه جلوگیری می‌کند. در موارد شدیدتر، ممکن است کلیه آسیب دیده و حالب برداشته شوند. این جراحی را می‌توان از طریق جراحی باز، جراحی لاپاراسکوپی و جراحی با ربات انجام داد.
دکتر ولی پور ادامه داد: جراحی باز از طریق برش پایین شکم انجام می‌شود، سپس مثانه باز می‌شود و حالب‌ها برای جلوگیری از ریفلاکس بیشتر ترمیم می‌شوند. میزان موفقیت این جراحی بسیار بالاست و در حال حاضر، جراحی لاپاراسکوپی با کمک روبات، در بیمارستان‌های خاصی انجام می‌شود و به طور کلی، مدت بستری شدن در بیمارستان کوتاهتر و دوره بهبودی سریعتر خواهد بود. این متخصص اورولوژی اذعان داشت: معمولا برگشت ادرار در کودکان، بعد از آن تشخیص داده می‌شود که شما کودک خود را به دلیل عفونت دستگاه ادراری به پزشک می‌برید. حدود ۵۰ درصد اطفال و ۳۰ درصد کودکان بزرگتر که عفونت دستگاه ادراری دارند، به برگشت ادرار نیز مبتلا هستند.
وی متذکر شد که برگشت ادرار به کلیه می‌تواند سبب انتشار عفونت ادراری به کلیه شود، چیزی که می‌تواند باعث بیماری شدید کودک شما و آسیب به کلیه‌های او شود. دکتر ولی پور مطرح کرد: علائم عفونت ادراری در کودکان این است که کودک شما بیشتر از همیشه به دستشویی می‌رود، می‌گوید در هنگام ادرار کردن احساس دارد، می‌گوید دل من درد می‌کند و کودک شما ممکن است تب کند لذا در صورت بروز این علائم، کودک خود را پیش پزشک ببرید. پزشک برای تشخیص بهتر و اینکه ببیند آیا کودک شما دچار عفونت شده است یا خیر، از او نمونه ادرار برای کشت می‌گیرد.
این متخصص اورولوژی یادآور شد: حدود نیمی از موارد برگشت ادرار در کودکان، بدون نیاز به جراحی، فقط با درمان دارویی و انتظار، درمان می‌شوند. به ویژه در کودکان کم سنی که علت برگشت ادرار در آنها، ضعف خفیف عضلات مثانه در محل اتصال سوراخ‌های حالب بوده است.
وی اظهار کرد: برگشت ادرار می‌تواند با جراحی تصحیح شود. با این حال، بیشتر کودکان با بزرگ شدن، بهتر می‌شوند. به همین دلیل ممکن است پزشک برای درمان کودک شما از آنتی بیوتیک استفاده کند تا از ابتلای او به عفونت جلوگیری کند. فقط یک کودک از هر ده کودک با استفاده از آنتی بیوتیک به عفونت مبتلا می‌شود.
دکتر ولی پور گفت: پزشک باید دیگر علل ممکنه برای برگشت ادرار، مانند بیماری‌های دفع، بیماری‌ای که معمولا سبب از دست دادن کنترل ادرار می‌شود را، ارزیابی کند. بعضی از بیمارستان‌های اطفال، برنامه‌های تمرینی برای کمک به بهبود کنترل ادرار کودکان دارند.

تشخیص مشکل برگشت ادراری ساده است
در ادامه نیز دکتر وریانی در اینباره خاطرنشان کرد: برگشت ادرار از مثانه به طرف بالا و کليه‌ها يک بيماري نسبتا شايع است که با عفونت هاي ادراري راجعه در کودکان مشخص مي شود و اگر به موقع درمان نشود ممکن است سبب از بين رفتن کليه‌ها گردد.
وی اظهار کرد: اصطلاح اصلي، برگشت ادرار از مثانه به حالب است، ولي چون عموم مردم آشنائي با کلمه حالب ندارند، از کلمه کليه استفاده شده است. در حقيقت ادرار ابتدا از کليه‌ها وارد حالب‌ها شده و در مراحل پيشرفته وارد كليه‌ها مي شود.
این متخصص اورولوژی اشاره کرد که تشخیص مشکل برگشت ادراری ساده است. توسط پزشک متخصص يک سوند ادراري از مجرا وارد مثانه مي شود و مثانه از طريق سوند پر از ماده حاجب مي شود تا در راديوگرافي ديده شود. در حالت طبيعي فقط مثانه پر مي شود و ماده حاجب نمي تواند وارد حالب‌ها شود ولي در کودکي که داراي برگشت ادراري است، بسته به شدت ريفلاکس، مقداري از ماده حاجب وارد حالب‌ها و کليه‌ها خواهد شد.
وی متذکر شد: با کنترل و درمان طبی مناسب، ۸۰ درصد موارد ریفلاکس ادراری، بدون عمل جراحی بهبود می‌یابد. برای درمان عفونت ادراری ناشی از برگشت ادرار باید تحت نظر پزشک متخصص، آنتی بیوتیک مصرف کرد.
دکتر وریانی اضافه کرد: بسیاری از ریفلاکس‌های ادراری خفیف، با گذشت زمان و بزرگ شدن کودک برطرف می‌شوند. منتها این کودکان باید تحت نظر پزشک متخصص بوده و در صورت لزوم درمان شوند تا آسیبی به کلیه‌ها وارد نشود.
این متخصص اورولوژی عنوان کرد: هر قدر سن کودک کمتر و شدت برگشت ادراری کمتر باشد، احتمال بهبود آن بیشتر است و گاهی لازم است برای این کودکان، آنتی بیوتیک خاصی تجویز شود.
وی خاطرنشان کرد: در برخی موار د نیاز به انجام عمل جراحی برای درمان برگشت ادراری است که عبارتند از اینکه علیرغم مصرف آنتی بیوتیک، کودک به طور مکرر مبتلا به عفونت ادراری شود، کلیه‌ها شروع به آسیب دیدن کنند، کودک به اندازه‌ای بزرگ شده باشد که دیگر شانس بهبودی وجود نداشته باشد و شدت برگشت ادراری زیاد باشد.
دکتر وریانی گفت: خانم مبتلا به برگشت ادراری اگر حامله شود چون برگشت ادراری فرد را مستعد عفونت ادراری می‌کند و عفونت ادراری در خانم‌های حامله پرخطر است برای درمان شاید نیاز به انجام عمل جراحی باشد.

احتمال وقوع ریفلاکس ادراری در دختران دو برابر پسران است
در ادامه نیز دکتر مهراد در اینباره ابراز کرد: ادرار بعد از تولید درکلیه‌ها، از مسیر لگنچه و حالب جریان پیدا کرده و به مثانه ریخته می‌شود. در حالت معمول در مدتی که مثانه از ادرار پر می‌شود، دریچه‌‌های محل اتصال حالب به مثانه، اجازه نمی‌دهند ادرار از مثانه به سمت حالب بازگردد.
وی ادامه داد: مکانیسم عمل دریچه‌‌های محل اتصال حالب به مثانه در حقیقت همان طولی از حالب است که در جدار عضلانی مثانه قرار دارد. با پر شدن مثانه ادرار به جدار عضلانی مثانه فشار وارد کرده و با بستن دریچه انتهای حالب مانع از برگشت ادرار به سمت بالا می‌شود لذا به هر علتی این مکانیسم مختل شود و ادرار از حالب به سمت بالا و سپس به کلیه وارد شود، ریفلاکس یا برگشت ادراری ایجاد می‌شود. این عارضه در یک و یا هر دو کلیه می‌تواند
رخ دهد.
این متخصص اورولوژی عنوان کرد که برخی از مشکلاتی که ممکن است موجب بروز ریفلاکس یا برگشت ادراری شوند یا به ایجاد آن کمک کنند عبارتند از مشکلات جسمی (ناهنجاری‌های مادرزادی) کلیه که در هنگام تولد وجود دارد، مشکلات جسمی (اختلالات مادرزادی) مثانه و خروجی مثانه، سنگ مثانه، ضربه و فشار یا آسیب به مثانه،تورم موقت بعد از جراحی‌هایی مانند پیوند کلیه.
دکتر مهراد اظهار کرد که عفونت مجاری ادراری معمولاً در افراد مبتلا به برگشت عفونت ادراری رخ می‌دهد. عفونت مجاری ادراری همیشه علائم و نشانه‌های ریفلاکس ادرار قابل توجهی را ایجاد نمی‌کند، گرچه اکثر افراد دارای برخی از آنها هستند. وی اضافه کرد: علائم و نشانه‌های برگشت ادرار عبارتند از الزام شدید و مداوم برای ادرار کردن، احساس سوزش هنگام ادرار کردن، دفع ادرار به دفعات و کاهش ادرار، خون در ادرار (هماچوری) یا ادرار ابری و با بوی بد، تب، درد در طرفین (پهلو) یا شکم و تردید در ادرار کردن یا نگه داشتن ادرار برای جلوگیری از احساس سوزش است. دکتر مهراد اذعان داشت: مهمترین عوامل خطر بروز ریفلاکس ادراری در افراد عبارتند از اختلال در عملکرد مثانه و روده، جنسیت، سن، داشتن سابقه‌ فامیلی ابتلا به این بیماری. این متخصص اورولوژی در ادامه مطرح کرد که کودکانی که دچار اختلال در عملکرد مثانه و روده هستند، ادرار و مدفوع خود را نگه می‌دارند و دچار عفونت‌های مکرر مجرای ادراری می‌شوند، این موارد می‌توانند منجر به ریفلاکس ادراری شوند. وی ادامه داد که به طور کلی احتمال وقوع ریفلاکس ادراری در دختران دو برابر پسران است. البته در مورد نوعی از ریفلاکس ادراری که به صورت مادرزادی وجود دارد، وضعیت برعکس است و نوزادان پسر بیشتر دچار آن هستند و همچنین احتمال وقوع ریفلاکس ادراری نوزادان و کودکان زیر دو سال بیشتر از سایر کودکان است. دکتر مهراد متذکر شد: مشکل ریفلاکس ادراری می‌تواند مشکلی فامیلی باشد. کودکانی که والدین شان دچار ریفلاکس ادراری بوده‌اند، در معرض خطر بیشتری برای گرفتاری به این مشکل هستند. این متخصص اورولوژی اضافه کرد: خطر وقوع ریفلاکس ادراری در افرادی که خواهر یا برادرشان دچار این مشکل است هم بیشتر است؛ بنابراین ممکن است پزشک درخواست کند که خواهران و برادران کودکی که دچار ریفلاکس ادراری اولیه است هم غربالگری شوند. وی عنوان کرد: بازگشت یا ریفلاکس ادرار، عدم توانایی بدن در تخلیه‌ کامل مثانه است. این عارضه می‌تواند به دو صورت حاد یا مزمن در افراد ایجاد شود. دکتر مهراد ابراز کرد: عارضه بازگشت ادراری حاد، کاملاً ناگهانی اتفاق افتاده و می‌تواند باعث ایجاد درد یا ناراحتی زیاد شود. در بازگشت ادرار حاد، شخص اصلاً نمی‌تواند ادرار کند (حتی اگر مثانه‌ی او پر باشد) و این حالت یک وضعیت پزشکی تهدید کننده‌ی حیات است که به درمان اورژانسی فوری نیاز دارد.این متخصص اورولوژی می‌گوید: مشکل بازگشت ادراری مزمن نیز می‌تواند یک وضعیت پزشکی طولانی مدت در افراد باشد. افراد مبتلا به بازگشت ادراری مزمن می‌توانند ادرار کنند؛ اما قادر نیستند که به طور کامل تمامی ادرار را از مثانه‌ی خود تخلیه نمایند. گاهی اوقات، شخص از وجود چنین مشکلی آگاه نیست تا زمانی که مسائل دیگری مانند بی‌اختیاری ادرار یا عفونت مجاری ادراری پیش می‌آیند.
وی ادامه داد همچنین یک خانم ممکن است به دلیل وجود بیماری سیتوسل که در آن مثانه شروع به آویزان و خارج شدن از محل طبیعی خود می‌کند، به این وضعیت دچار شود. مثانه همچنین ممکن است در زمانی که قسمت پایین کولون شروع به آویزان شدن می‌کند، از جای خود بیرون کشیده شود وضعیتی که رکتوسل نام دارد.
دکتر مهراد اظهار کرد: صدمه به کلیه‌ها نگرانی اصلی در ریفلاکس مثانه به حالب است. هرچه ریفلاکس شدید تر، احتمال عوارض جدی‌تر بیشتر است. عوارض ممکن است شامل آسیب کلیوی، فشار خون بالا، نارسایی کلیه است.
این متخصص اورولوژی اضافه کرد: عفونت ادراری درمان نشده می‌تواند به اسکار (آسیب) کلیه بینجامد و از آنجا که کلیه حذف مواد زائد از جریان خون را برعهده دارد، آسیب به کلیه‌ها و تجمع حاصل از ضایعات می‌تواند فشار خون شما را بالا می‌برد و در نهایت آسیب کلیوی می‌تواند منجر به نارسایی کلیوی شود که می‌تواند حاد یا مزمن باشد. وی بیان کرد: جهت تشخیص ریفلاکس ادراری پزشک ممکن است سونوگرافی، عکس رنگی مثانه حین ادرار کردن و انجام عکس هسته‌ای از مثانه را پیشنهاد کند.دکتر مهراد ادامه داد: انجام سونوگرافی برای بررسی اتساع حالب و لگنچه کلیه استفاده می‌شود و در عکس رنگی مثانه حین ادرار کردن نیز با تزریق ماده حاجب توسط سوند به داخل مثانه، هنگام تخلیه با ورود ادرار آغشته به ماده حاجب به داخل حالب‌ها ریفلاکس به راحتی قابل تشخیص بوده و درجه آن نیز قابل تعیین است زیرا در حالت طبیعی فقط مثانه پر می‌شود و ماده حاجب نمی‌تواند وارد حالب‌ها شود؛ ولی در بیمار دچار ریفلاکس ادراری، بسته به شدت، مقداری از ماده حاجب وارد حالب‌ها و کلیه‌ها خواهد شد.
این متخصص اورولوژی افزود: عکس هسته‌ای از مثانه نیز با تزریق ماده رادیو ایزوتوپ توسط سوند به داخل مثانه برگشت ادرار از مثانه به حالب و نیز شدت آن قابل تشخیص خواهد بود.
وی مطرح کرد: انتخاب بهترین روش درمانی برای درمان ریفلاکس ادراری به شدت عارضه بستگی دارد. برای موارد شدیدتر ریفلاکس ادراری، راه‌های درمانی عبارتند از دارو درمانی و جراحی است.
دکتر مهراد تصریح کرد: عفونت مجاری ادراری مستلزم درمان دارویی سریع به منظور جلوگیری از گسترش عفونت به سمت کلیه است‌. برای پیشگیری از عفونت مجاری ادراری، پزشک در مقادیر پایین برای درمان عفونت
آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد. توجه کنید که علی‌رغم درمان آنتی بیوتیکی امکان
بروز دوباره عفونت مجاری ادراری وجود دارد. علاوه بر این رادیوگرافی کلیه و مثانه هم در صورت ابتلای کودک به ریفلاکس ادراری پیشرونده باید مرتب انجام شود. این متخصص اورولوژی اشاره کرد: در روش جراحی جهت درمان ریفلاکس ادراری دریچه معیوبی که بین مثانه و میزنای قرار دارد اصلاح خواهد شد. اگر دریچه مشکل داشته باشد به درستی بسته نشده و در نتیجه ادرار به سمت عقب باز خواهد گشت. وی بیان کرد: جراحی باز جهت درمان ریفلاکس ادراری تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود و بعد از آن جراح برای اصلاح عارضه باید برشی در قسمت پایینی شکم ایجاد کند. این نوع از جراحی مستلزم چندین روز بستری در بیمارستان است و در طی این مدت کاتتری خاص کار تخلیه مثانه کودک را بر عهده خواهد داشت. دکتر مهراد ابراز داشت: در گروه اندکی از کودکان، ریفلاکس ادراری ممکن است دائمی باشد؛ اما در حالت عمومی و کلی نیاز به اقدامات درمانی اضافی‌تر در آینده ندارند. این متخصص اورولوژی توضیح داد: مشابه جراحی باز روش جراحی لاپاراسکوپی با کمک ربات هم برای اصلاح دریچه‌های معیوب بین میزنای و مثانه انجام می‌شود‌. با این تفاوت که در این روش یک برش بسیار کوچک ایجاد می‌شود.
وی افزود: مزایای این روش علاوه بر برش بسیار کوچک، احتمال وقوع اسپاسم مثانه بسیار کمتر از جراحی باز است؛ اما ممکن است این نوع از جراحی به اندازه جراحی باز موفقیت آمیز نباشد. این نوع جراحی مدت زمان بیشتری طول خواهد کشید؛ ولی در عوض مدت زمانی که فرد در بیمارستان بستری است، کمتر خواهد بود. دکتر مهراد اظهار کرد: در روش جراحی آندوسکوپی جهت درمان ریفلاکس ادراری یک لوله باریک که به سر آن دوربین نصب شده است از طریق میزراه وارد بدن می‌کند‌ و بعد از آن یک حجم باز شونده در نزدیکی میزنای معیوب به توانایی بسته شدن آن به درستی کمک می‌کند.
این متخصص اورولوژی در پایان گفت: روش جراحی آندوسکوپی در مقایسه با جراحی باز کمتر تهاجمی بوده و خطرات کمتری به دنبال دارد؛ اما با این همه ممکن است به اندازه جراحی باز مؤثر نباشد. انجام این روش هم مستلزم بیهوشی عمومی است‌؛ اما در حالت عمومی می‌تواند به صورت یک جراحی سرپایی هم انجام شود.