آفتاب یزد – رضا بردستانی: جز این از «مجلس یازدهم» انتظار نداشتیم؛ مجلسی که با سیلی به صورت سرباز آغاز کرد، در ادامه با شاسی بلندها، خودِ واقعی‌اش را نشان داد و حالا با سیلی زدن به صورت بازنشستگی، وارد چهل و سومین ماه تشکیل خود شده است، شورای نگهبان اما، با رد لایحه‌ای موسوم […]

آفتاب یزد – رضا بردستانی: جز این از «مجلس یازدهم» انتظار نداشتیم؛ مجلسی که با سیلی به صورت سرباز آغاز کرد، در ادامه با شاسی بلندها، خودِ واقعی‌اش را نشان داد و حالا با سیلی زدن به صورت بازنشستگی، وارد چهل و سومین ماه تشکیل خود شده است، شورای نگهبان اما، با رد لایحه‌ای موسوم به عفاف و حجاب، کارنامه‌ی مجلس یازدهم را پیش روی همگان قرار داد!

از تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجام تا لایحه‌ای که اصل هشتاد و پنجی شد!
شورای نگهبان برای رد لایحه‌ای موسوم به عفاف و حجاب مشکل چندانی نداشت!
از مهر ماه ۱۳۹۴ (دقیقاً از ۲۱ مهرماه) که جزئیات طرح اقدام متناسب و متقابل دولت در اجرای برجام با ۱۶۱ رای موافق، ۵۹ رای مخالف و ۱۳ رای ممتنع (تقریبا ۵۷ نماینده در این روز یا غایب بودند یا رأی ندادند!) در مجلس شورای اسلامی تصویب شد ۸ سال گذشت تا این بار لایحه‌ای موسوم به «عفاف و حجاب» این بار با ۱۵۲ رای موافق، ۳۴رأی مخالف و ۷ رأی ممتنع به تصویب برسد. در همان زمان یعنی شهریور، بسیاری بر این عقیده بودند لایحه‌ای که اینگونه و با این عجله به تصویب برسد لابد در شورای نگهبان به مشکل برخواهد خورد اما گوش کسی بدهکار این حرف‌ها نبود!
چند ماه گذشت تا این که شورای نگهبان متن کامل ایرادات خود به این مصوبه نامتعارف را منتشر کرد که طی آن در بیش از ۱۰۰ بند حدود ۲۰۰ نقد شکلی و ماهوی از جمله ابهام و مغایرت با شرع و قانون اساسی بر این مصوبه وارد شده است. آنچه شگفتی و تأثر را به اوج می‌رساند این است که لایحه مورد اشاره کلاً ۷۰ ماده بوده و بیش از ۲۰۰ ایراد دارد. به عبارت دیگر هر ماده این قانون به طور متوسط حاوی ۳ اشکال جدی از نظر شورای نگهبان است. نکته‌ی قابل تامل این که؛ در متن تصویب این لایحه (عفاف و حجاب)، بسیاری از کسانی حضور داشتند که سال ها، «تصویب ۲۰ دقیقه‌ای برجام در مجلس» را موجب «وهن» مجلس می‌دانستند و شدیداً به آن حمله می‌کردند (اگر چه لاریجانی بارها توضیح داد که ۲۰ دقیقه‌ای نبوده و بیشتر از دو ماه روی آن کار کارشناسی انجام گرفته است) و حال خود به چنین روزگاری گرفتار آمده‌اند آن هم وقتی که وزارت کشور برای کتمان مجوز دادن به حجاب‌بان‌ها و انتشار سندی «خیلی محرمانه» به شدت از سوی افکار عمومی تحت فشار قرار گرفته است!

 مجلس یازدهم؛ هم لایحه‌ی افزایش سن بازنشستگی را تصویب کرد
هم به شورای نگهبان نامه نوشت تا آن را رد کند!
یکشنبه ۲۸ آبان بود که نمایندگان مجلس بند الحاقی بند خ و بند ز ماده ۲۹ لایحه برنامه هفتم توسعه را به تصویب رساندند و این به این معنا بود که سن بازنشستگی را برای گروه‌های مختلف افزایش خواهد یافت.

با قانون جدید افراد در چه سنی بازنشسته می‌شوند؟
۱. بیمه پردازانی که ۲۸ تا ۳۰ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آن‌ها برای بازنشستگی اضافه نمی‌گردد.
۲. بیمه پردازانی که ۲۵ تا ۲۸ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنان به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی دو ماه اضافه می‌گردد.
۳. بیمه پردازانی که ۲۰ تا ۲۵ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنان به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی سه ماه اضافه می‌گردد.
۴. بیمه پردازانی که مطابق قوانین ۱۰ تا ۲۰ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنان به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی چهارماه اضافه می‌گردد.
۵. بیمه پردازانی که مطابق قوانین تا ۱۰ سال سابقه خدمت دارند به سنوات اشتغال آنان به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی پنج ماه اضافه می‌گردد.
تصویب بند الحاقی بند خ و بند ز ماده ۲۹ لایحه برنامه هفتم توسعه سر و صدای بسیاری به پا کرد. مخالفان این مصوبه از همه‌ی طیف‌ها و از تمامی گروه‌های سیاسی بودند اما نکته‌ی قابل تامل، نامه‌ای بود که اعضای فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی به اعضای شورای نگهبان نوشتند و خواستار آن شدند تا با رد مصوبه افزایش سن بازنشستگی زمینه‌ی بررسی و اصلاح مجدد آن در مجلس فراهم شود. در این نامه که آن را علی بابایی کارنامی، محمدحسن آصفری، فرهاد بشیری، صدیف بدری، هاجر چنارانی، رجب رحمانی و علی جدی امضا کرده است می‌خوانیم:
«همان طور که مستحضرید جامعه شریف کارگری با دشواری‌های فراوان از قبیل‌عدم امنیت شغلی، عدم رعایت پروتکل‌های ایمنی و بهداشت در محیط کار در راستای تامین معیشت آبرومندانه برای ادامه زندگی شرافتمندانه، با تحمل تورم اقتصادی ناشی از تحریم‌های ظالمانه استکبار جهانی در شرایطی بسیار سخت و طاقت‌فرسا مشغول به کار و تلاش برای توسعه و آبادانی ایران عزیز اسلامی است. متاسفانه تصویب افزایش سن و سابقه بازنشستگی که بدون توجه به دلایل منطقی، قانونی و توصیه‌های مکرر هیئت رئیسه و اعضای محترم فراکسیون کارگری و بدون رعایت حداکثری حقوق مکتسبه کارگران و اصلاح عادلانه حقوق و بیمه ذیل برنامه هفتم توسعه انجام شده است، در صورت تایید شورای محترم نگهبان ضربه غیرقابل جبرانی را به جامعه کارگری کشور تحمیل خواهد کرد. هم اکنون این فراکسیون که خود را نماینده جامعه عظیم کارگری در مجلس شورای اسلامی می‌داند، در ادامه اعتراضات قبلی ضمن تذکر پیامدها و بازخورد منفی آن، مجددا ناخرسندی، ناخشنودی و اعتراض شدید خود را نسبت به این تصمیم اعلام نموده و در پایان از اعضای محترم شورای نگهبان قانون اساسی جمهوری اسلامی استدعا دارد با رد این مصوبه، شرایط بررسی و اصلاح مجدد این موضوع را ایجاد نموده تا ان‌شاءالله نگرانی‌های عمیق ایجاد شده در کارگران عزیز که سنگربانان عرصه کار و خدمتگزاری می‌باشند نیز برطرف شود.»
انتشار این نامه بدان معنا است که؛ مجلس یازدهم؛ هم لایحه‌ی افزایش سن بازنشستگی را تصویب کرد هم به شورای نگهبان نامه نوشت تا آن را رد کند، موضوعی که بعید می‌دانیم برای آن نظیری در ادوار مجلس بتوان پیدا کرد!

 ۴۲ ماه فرصت نداشتید الفبای قانونگذاری را بیاموزید؟!
از عمر مجلس یازدهم ۴۲ ماه می‌گذرد. حتی اگر نمایندگان دور یازدهم در قانونگذاری به اصطلاح، صفر کیلومتر هم بوده باشند لابد طی این ۴۲ ماه باید الفبای قانونگذاری را آموخته باشند اما ایراداتی که شورای محترم نگهبان به لایحه‌ای موسوم به عفاف و حجاب گرفت حکایت از آن دارد که برخی از نمایندگان اساساً مجلس و قانون‌گذاری را با دور هم نشستن‌ها و تصمیمات خلق الساعه گرفتن، اشتباه گرفته اند.

 هم به خودتان بد کردید هم به عفاف و حجاب
مجلس یازدهم حاشیه و جنجال، مصوبات جنجالی، تصمیمات عجیب و غریب، اظهارات شاذ و رفتارهای نامتناسب با شأن و جایگاه مجلس که باید در رأس همه‌ی امور باشد کم نداشت اما در این یک مورد خاص (عفاف و حجاب) از آن جایی که نشان داده شد روی آن تعصب خاصی وجود دارد تا جایی که آن را «اصل هشتاد پنجی» کردند، نه تنها خوب و شایسته عمل نشد که می‌توان گفت سخت‌ترین ضربه به عفاف و حجاب را دقیقاً کسانی بر پیکره‌ی این مصوبه وارد آوردند که، لایحه، مولود خودشان بود!
این روزها با در کنار هم قرار دادن برخی اتفاقات و نیز مصوبه‌ی جنجالی مجلس (تصویب لایحه‌ای موسوم به عفاف و حجاب) به این نتیجه می‌رسیم که یا اساساً مدعیان این طرح درک درستی از عفاف و حجاب ندارند یا خدای ناکرده، غرض و مرضی وجود دارد تا این موضوع یا آن قدر لوث شود که نتوان از ان حتی حرفی به میان آورد یا جامعه را آن چنان حساس کرد که دیگر چیزی به نام عفاف و حجاب، وجود خارجی نداشته باشد!
حضور ناگهانی حجاب بان‌ها در متروی تئاتر شهر از یک سو، اظهارات ضد و نقیض مسئولان مربوطه (وزیر کشور و شهردار تهران) از سویی دیگر، برملا شدن نامه‌ی مثلاً خیلی محرمانه (که بحث‌های حقوقی – اجتماعی بسیاری پدید آورده) و نیز ایارادات فراوان شورای نگهبان بر لایحه‌ای موسوم به عفاف و حجاب ما را به یاد بلایی می‌اندازد که «جبهه پایداری» بر سر رسانه‌ی ملی آورد. این بلا آنقدر هولناک و تلخ بوده که «مجید مجیدی»، کارگردانی که تقریباً «خودی» نیز محسوب می‌شود درباره‌ی تلویزیون گفته: «تلویزیون به دلیل گسستی که با مخاطب پیدا کرده تماشاگرانش به ۱۰ الی ۱۵ درصد رسیده و بخشی از این درصد نیز بینندگان فوتبال هستند!» و حالا گویی نوبت به مجلس رسیده تا بعد از رسانه‌ی ملی، دچار گسست با مردم شود آن هم گسستی که زیانی بس عظیم به بار خواهد آورد آن قدر عظیم که هیچ گروه و دسته‌ای نتواند آن را ترمیم کند.

می‌گویند: «ترس، برادر مرگ است» انتشار نسخه‌ی خام و تصویب‌نشده‌ی لایحه‌ی بودجه ۱۴۰۳ تا همین جا نیز منتقدانی جدی دارد. به طور طبیعی، آن چنان که مسبوق به سابقه است لابد مجلس نیز دستگاری‌های همیشگی در بودجه را در دستور کار قرار خواهد داد که نوید بغرنج‌تر شدن نیز می‌دهد. از همین حالا دچار این ترس شده‌ایم که وقتی مجلس نشینان با لایحه‌ی برنامه توسعه‌ی هفتم این گونه و با لایحه‌ی موسوم به عفاف و حجاب، آن گونه رفتار کردند؛ دقیقاً بر سر لایحه‌ی بودجه‌ی ۱۴۰۳ چه خواهند آورد یعنی در ماه‌های منتهی به انتخابات مجلس دوازدهم، نمایندگان مجلس فعلی بازهم شیرین‌کاری‌های خود را آن قدر ادامه خواهند داد که مردم به طور کلی قید شرکت در انتخابات مجلس را بزنند یا در صدد جبران اشتباهات مکرر و بزرگ خود برخواهند آمد؟