اول: حجت‌الاسلام والمسلمین محسنی اژه‌ای در گردهمایی معاونین اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری‌های سراسر کشور با اشاره به پیش‌بینی سال گذشته خود ناظر بر افزایش دامنه حملات و هجمه‌ها به قوه قضاییه، گفت: «من سال گذشته با عنایت به جمیع جهات و اتفاقات رخ داده در جریان اغتشاشات و همچنین هدفگذاری‌هایی که برای […]

اول: حجت‌الاسلام والمسلمین محسنی اژه‌ای در گردهمایی معاونین اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری‌های سراسر کشور با اشاره به پیش‌بینی سال گذشته خود ناظر بر افزایش دامنه حملات و هجمه‌ها به قوه قضاییه، گفت: «من سال گذشته با عنایت به جمیع جهات و اتفاقات رخ داده در جریان اغتشاشات و همچنین هدفگذاری‌هایی که برای انسداد گلوگاه‌های فساد و مقابله با فساد و مفسدین و متخلفین در دستگاه‌های حکومتی داشتیم، پیش‌بینی کردم که سال‌جاری مشکلات‌مان بیشتر خواهد بود.
از سویی دیگر با عنایت به شرارت‌ها و توطئه‌های دشمنان از جمله پرونده عناصر وابسته به رژیم صهیونیستی که در سال گذشته با کمک ضابطین دستگیر شدند و حکم مجازات‌شان در سال جاری اجرایی شد و به طور کلی مجازات سنگینی که به تبع شرارت‌ها و توطئه‌ها باید در قبال عناصر دشمن اعمال شود، پیش‌بینی می‌کردم که هجمه‌ها به قوه قضاییه زیاد خواهد بود؛ که همین امر تحقق یافت؛ برهمین اساس می‌خواهم خطاب به تمامی مسئولان و دست‌اندرکاران قضایی تاکید کنم که اجازه ندهید دشمن در اراده شما اثر بگذارد و با تبلیغات و هجمه‌های روانی در کار و جهاد شما خلل ایجاد کند، ما نباید اسیر فضاسازی‌های بیرونی شویم.»
دوم: این چند سطر را ۱۲ مهرماه در ستون سرمقاله نگاشتیم، روزی که هیچ خبری از فساد چای (دبش) در هیچ رسانه‌ای منتشر نشده بود: «شعار همه دولت‌ها مبارزه با فساد و تبعیض است. اما اینکه تا چه اندازه در این هدف‌گذاری موفق بوده‌اند بستگی به این دارد که تا چه حد حاضر به پذیرش هزینه‌های مبارزه با فساد بوده اند. قوه مقننه با شعار مبارزه با فساد قانون تصویب می‌کند حال اینکه در نظارت بر قوانین تا چه اندازه موفق است بستگی به نمایندگان به ویژه نمایندگان هر حوزه انتخابیه دارد. قوه مجریه با شعار مبارزه با فساد اداری و اقتصادی سعی در به کار گماردن مدیرانی دارد تا با اجرای قوانین به هدف اصلی مبارزه با فساد و تبعیض برسد حال اینکه این مدیران تجربه و تخصص کافی در راه مبارزه با فساد دارند یا خیر باید بررسی شود. آیا مدیران قوه مجریه حاضر به هزینه دادن در راه مبارزه با فساد و تبعیض هستند؟ و یا اینکه در برابر فسادها سکوت می‌کنند تا به بهانه حمایت از سرمایه گذار، فساد را نهادینه و مردم را عصبانی کنند؟
سوم: در همان یادداشت ۱۲ مهر یادآور شدیم: «قوه قضائیه به عنوان ناظر و دستگاهی برای صیانت از حقوق عامه وظیفه بسیار سنگین‌تری در راه مبارزه با فساد و تبعیض دارد. در برخی استان‌ها به نظر می‌رسد کوتاهی صورت می‌گیرد و سکوت‌ها شائبه‌برانگیز شده است. ریاست قوه قضائیه در دوره تحول و تعالی عدلیه، عزم مبارزه با فساد را دارد که هزینه‌هایی دارد ولی هزینه‌های این مبارزه را قوه قضائیه دارد می‌پردازد که از دید عموم نیز پنهان نمانده است. همان اندازه که ویروس فساد خطرناک است سکوت در برابر فساد خطرناک‌تر است. مدیرانی که وظیفه گزارش فساد برعهده‌شان است و مدیرانی که وظیفه مبارزه را قانون برای آنان تعریف کرده است اگر برای نپرداختن هزینه، مبارزه با این ویروس خطرناک را با سکوت توأم کنند چه بهتر که جای خود را به شایستگان بدهند و نگذارند به زحمات قضات و دادستان‌های معتقد و قاطع خدشه وارد شود. اگر بستگان یک مقام مسئول لغزشی دارند هرچند وظیفه این مقام مسئول است که از نزدیکان خود جهت جلوگیری از فساد احتمالی مواظبت کند با اینکه حساب آنان از آن مقام جدا است و هنوز حکمی صادر نشده ولی دشمنان مبارزه با فساد و تبعیض هجمه‌ها را به سوی آن نهاد برده اند؛ این یعنی پرداخت هزینه‌های مبارزه با فساد با دل و جان.»
چهارم: در بخش دیگری از یادداشت ۱۲مهر متذکر شدیم: «قوه قضائیه در دوره تحول و تعالی در راستای مبارزه با فساد در انواع مختلف مظلوم واقع شده؛ از یک‌سو به دلیل‌عدم صحیح اطلاع‌رسانی و از سوی دیگر هجمه‌های رسانه‌ای مخالفین مبارزه با فساد و از دیگر سو با سکوت برخی مقامات قضایی در برابر فسادهایی که فریاد زده می‌شود ولی گاهی «داد» ستانی دیده نمی‌شود که جای بسی بحث و بررسی و درعین‌حال تاسف دارد. اگر امروز رسانه‌ای که فریاد می‌زند و ناپاسخگویی‌ها موجب عصبانیت جامعه می‌شود را به انحاء مختلف و برچسب‌زنی، سعی در خارج نمودن رسانه از مسیر افشای فساد و تخلف‌های احتمالی دارند این هم یعنی مظلومیت توأمان رسانه و قوه قضائیه. وقتی ریاست قوه قضائیه در ابتدای شروع به فعالیت، مبارزه با فساد را از درون قوه قضائیه آغاز و حتی دستگیری دادستان یکی از شهرستان‌ها را علنی اعلام می‌کند قطعا لرزه بر اندام مفسدین می‌اندازد و طبیعی است که زین پس سعی داشته باشند با هجمه‌های ناجوانمردانه به قوه قضائیه، حرکت رو به جلوی مبارزه با فساد را متوقف یا کند کنند که برای مفسدین تفاوتی ندارد چون در هر صورت به خواسته‌شان می‌رسند!
پنجم: و در پایان همان یادداشت ۱۲ مهر نوشتیم: «نهاد اصلی و مهم مبارزه با فساد، قوه قضائیه است نه مجلس شورای اسلامی یا دولت و یا یک رسانه. قوه قضائیه به خوبی می‌داند اگر در منطقه‌ای برای دادخواهی مردم «داد» ستانی وجود نداشته باشد یعنی بی‌اعتمادی، یعنی در مظلومیت گرفتار آمدن کسانی که در راه مبارزه با فساد هزینه می‌دهند. روزنامه آفتاب یزد این قول را به ریاست قوه قضائیه می‌دهد تا در راه مبارزه با فساد همراه قضات شریف باشد، بیمی از هزینه دادن‌ها نداشته باشد و نیز این که با برچسب زنی راه خود را گم نکند. در پایان تأکید می‌کنیم، اگر رسانه هم تخلف کرد ضمن برخورد قانونی با رسانه نباید موضوع اصلی مبارزه با فسادی که گزارش شده به انحراف کشیده شود موضوعی که احساس می‌شود به یک رویه تبدیل شده است! »
ششم: مطمئن بودیم دیر یا زود حتی صدای اعتراض قاضی القضات نیز شنیده می‌شود از این بابت که برای «فسادزدایی»؛ سنگ اندازی ها، تخریب ها، هجمه ها، ترور شخصیت ها، بسیج کردن پروپاگاندای رسانه‌ای و نقل خبرهای بی‌اساس و بی‌پایه و ناقص تنها بخشی از ماجرا است. چرا مطمئن بودیم؟ چون خودمان طعم تلخ هزینه دادن برای افشای فسادهای حتی کوچک و جزئی را بارها پرداخت کرده بودیم!
هفتم: عارضیم خدمت ریاست دستگاه عظیم و مهم «عدلیه» که، جانا سخن از زبان ما می‌گویی! در این مسیر که «سر و دست و پا می‌شکند» دیوارش، هرچه مصمم‌تر باشید محکم‌تر ضربه خواهید خورد و هر چه پافشاری‌ها بر مبارزه با فساد بیشتر شود ملموس‌تر تخریب خواهید شد اما باکی نیست چون ایمان داریم دستگاه قضایی «بیدی نیست که به این بادها بلرزد» هرچند باور داریم هزینه دادن و زخم خوردن و لب به گلایه نگشودن کار هر کسی نیست اما امیدواریم در این مسیر ذره‌ای تردید به دل راه ندهید که همین تخریب‌ها و هزینه دادن‌ها دلالتی است بر پیمودن مسیر به درستی و راستی… جز این که دعاگوی‌تان باشیم و پلی میان دستگاه قضا و مردم، کاری از دست‌مان ساخته نیست!