آفتاب یزد – گروه شبکه: اعتراض الناز شاکردوست به نبودن نام فیلم «بی‌بدن» در فهرست فیلم‌های بخش مسابقه جشنواره فجر و حضور آن تنها در بخش نگاه نو، اتفاق مهمی بود که در اولین روز جشنواره رقم خورد. نکته جالب توجه آن است که اغلب سینمایی‌ها و منتقدین سینما از این اعتراض‌های شاکردوست استقبال نکردند […]

آفتاب یزد – گروه شبکه: اعتراض الناز شاکردوست به نبودن نام فیلم «بی‌بدن» در فهرست فیلم‌های بخش مسابقه جشنواره فجر و حضور آن تنها در بخش نگاه نو، اتفاق مهمی بود که در اولین روز جشنواره رقم خورد. نکته جالب توجه آن است که اغلب سینمایی‌ها و منتقدین سینما از این اعتراض‌های شاکردوست استقبال نکردند و به نوعی با برخورد سرد آنان مواجه شد. ماجرا از این قرار است که شاکردوست بعد از پایان نمایش فیلم «بی‌بدن» به کارگردانی مرتضی علیزاده در پردیس کوروش، مقابل تماشاگران ایستاد و به پذیرفته نشدن این فیلم در بخش مسابقه شکایت کرد. او گفت: «می‌خواهم با مردم حرف بزنم. می‌خواهم بگویم که خوشحالم کنار شما مردم، این فیلم را دیدم. کنار شما مردم هستم. من هم مثل شما بلیت خریدم تا اینجا باشم. از آنجایی که حضور من برای داشتن هر تریبونی در جشنواره فجر خط خورده، فکر کردم بیایم اینجا بایستم و با شما مستقیم حرف بزنم. با شمایی که این فیلم را دیدید… دلیل اینکه این فیلم در بخش سودای سیمرغ حضور ندارد، قضاوتش را به شما و تاریخ می‌سپارم.» بعد هم به صدای بلند تیتراژ فیلم در سالن اعتراض کرد و گفت: «صدایش را زیاد کنید که صدای من اصلا نرسد. عادت کردم که صدایم به هیچ جا نرسد. شاید برایتان سوال باشد که این فیلم در جشنواره هست. بله، در جشنواره فجر یک بخشی را به نام نگاه نو گذاشتند برای فیلم‌هایی که هیچ دلیل منطقی برای حذف‌شان ندارند و در این بخش می‌گذارند تا از این طریق، این فیلم‌ها را زنده به گور کنند…» بعد هم که ماموران سالن خواستند جلوی صحبت کردنش را بگیرند گفت: «بگذارید حرف بزنم. گفتی حق تریبون نداری. می‌خواهم حرف بزنم. نمی‌توانید به زور من را بیرون ببرید. بلیت خریدم اومدم توی سینما.» او خطاب به مردم حاضر در اطرافش گفت: «این سنگ‌هایی که به سمت‌مان پرت شده، ازش یک سنگر بسازیم. چرا که ما در یک جشنواره به سر نمی‌بریم؛ در یک جنگ فرهنگی به سر می‌بریم… آرزو می‌کنم خیلی زود روزی بیاید که جشنواره به شکل فرهنگی و تخصصی برگزار شود. این تنها خواهش من است.»

 خبرگزاری دولت پشت الناز شاکردوست درآمد
اما در حالی که ویدیوی اعتراضی الناز شاکردوست در واکنش به قرار نگرفتن فیلم «بی بدن» در بخش اصلی جشنواره امسال در فضای مجازی دست به دست می‌شد، خبرگزاری دولت ضمن حمایت از شاکردوست خواستار دلجویی مسئولان جشنواره از این بازیگر شد! خبرگزاری ایرنا در این باره نوشت: «اشک‌های الناز شاکردوست به‌خاطر مسائلی که برای آخرین فیلمش رقم خورده، نمونه خوبی از تعهد یک بازیگر نسبت به اندیشه‌ای است که وی را مجاب به حضور در آن اثر کرده است؛ چنین دیدگاهی باید در میان عموم بازیگران تسری پیدا کرده و مدیریت سینما نیز تاحد ممکن در مسیر تقویت این دغدغه‌مندی گام بردارد. یکی از پررنگ‌ترین حواشی روز نخست جشنواره، دردودل‌های الناز شاکردوست با مخاطبان فیلم بی‌بدن در پردیس سینمایی کوروش بود. شاکردوست
در صحبتی کوتاه، ضمن تشکر از معدود مدیران دلسوز سینمایی کشور، نسبت به عدم‌راهیابی فیلم بی‌بدن به بخش سودای سیمرغ اعتراضاتی داشت و تصور می‌کرد این اتفاق در نتیجه خصومتی است که جشنواره با سینمای مستقل و اجتماعی دارد. قطعا شنیدن دردودل‌های توام با بغض و گریه الناز شاکردوست به‌عنوان بازیگری که در ابتدا به‌عنوان مانکن وارد سینما شد و سپس با تعالی اندیشه، مدارج حرفه‌ای‌گری را تا تحسین منتقدان و دریافت سیمرغ بلورین طی کرد، سخت و تاثرانگیز است که سبب می‌شود تا نکاتی را مطرح کنیم. نخستین نکته آن‌که از طریق مراجع مختلف موضوع فیلم بی‌بدن را پیگیری کردیم که همه آن مراجع اقرار داشتند که با یک فیلم اجتماعی ملتهبِ خوب مواجه هستیم که در زمان ارائه، تنها ۷۰ درصد فیلم به دفتر جشنواره تحویل داده شد و اگر فیلم کامل بود، احتمال قرار گرفتن اثر در بخش سودای سیمرغ وجود داشت. نکته دوم به حضور فیلم‌های اجتماعی در بخش سودای سیمرغ بازمی‌گردد که اگر قرار بود ضدیتی با این گونه وجود داشته باشد، این آثار هم به بخش رقابتی وارد نمی‌شدند. علی‌الخصوص آن‌که اتفاق‌های خوبی که در جشنواره دو سال قبل با فیلم علفزار رقم خورد، سبب می‌شد تا رغبت بسیاری برای تکرار آن خاطرات در جشنواره امسال وجود داشته باشد. نکته بعدی به تاثیر رسانه‌های زرد در فضای مجازی بازمی‌گردد که از همان نخستین ساعات اعلام اسامی فیلم‌ها، نسبت به برخی آثار ازجمله بی‌بدن، گمانه‌هایی را مطرح کردند که این تصورات، هیچ‌گاه از سوی عوامل و صاحبان آن آثار تائید نشد. این رسانه‌های معدود که عمدتا در قالب فیک‌نیوزها فعالیت دارند، جوی را برای بی‌بدن به وجود آوردند که گویی این فیلم، موی دماغ جشنواره شده است درحالی که تقریبا همه می‌دانند اگر آثاری بخواهند موی دماغ کلیت سینما باشند، از طرق بهتر و کم‌هزینه‌تری جز عدم‌قبول در بخش مسابقه نیز می‌توان با آن برخورد کرد و اساسا زمینه تولید آن فیلم‌ها مهیا نمی‌شود. شاکردوست را نباید به‌خاطر غائله دیروز، مهره‌ای در مقابل سینما و مدیریت آن و حتی جشنواره دانست؛ بازیگری که مثل تمام علاقمندان، بلیت خرید و در پایان فیلم، به‌صورت خودجوش به روی سن رفت و از آرمان‌ها و امیدهایش گفت این افراد و تفکرات، با هدف ضربه زدن به جشنواره، آثاری، چون بی‌بدن را طی یک پروسه غیراخلاقی، به سیبلی تبدیل کردند که تنها منافع غیرحرفه‌ای آن‌ها را پوشش دهد وگرنه در این میان، تنها چیزی که برای فیک‌نیوزها مهم نیست، محتوای فیلم و آدم‌های دخیل در روند تولیداتی آن است. بغض الناز شاکردوست، بغضی برای آینده سینما بود. او به عنوان بازیگری که در تمام دو دهه اخیر، در تراز بالایی از محبوبیت و شهرت قرار داشته، حالا نگران سینمای اجتماعی است که خاستگاه اولیه او بوده است. آن اشک‌ها، به‌خاطر منافع فردی نبود. تمامش به‌خاطر سینما بود و احساسی که به او می‌گفت در حق فیلمی که به آن عرق دارد، ظلم شده است. این دغدغه‌مندی قابل‌تقدیر است و باید تمام‌قد در پیشگاه چنین بازیگرانی که می‌خواهند سینما، مسیر تعالی خود را با شتاب بیشتری طی کند، محترمانه ایستاد، حرفهایشان را شنید و سوءتفاهماتشان را برطرف کرد. امیدواریم مدیریت سینما و دبیر جشنواره، دلجویی لازم را از شاکردوست به عمل بیاورند و برای دغدغه‌های بازیگری که این سال‌ها، با دقت بیشتری در حال طی طریق در سینماست، احترام قائل شوند. این حرکت بخردانه مدیریت سینما، نقشه فیک‌نیوزها و منتقدان مغرض را نقش بر آب خواهد کرد و این گزاره را بار دیگر برای تمام ما مسجل می‌کند که مدیریت سینما، هوای فعالان دغدغه‌مند خود را دارد.»