این عادت بدی است که تمام دولت‌ها در کشورمان هر مشکلی رخ می‌دهد گردن دولت قبلی می‌اندازند.این درحالیست که با تغییر دولت‌ها حتی تا آبدارچی اداره‌های کوچک دولتی نیز تغییر می‌کنند تا مبادا ساز کسی با ساز دولت همخوان نباشد. در این دولت هم شرایط بدین گونه بود.وقتی دولت سیزدهم شکل گرفت و کابینه معرفی […]

این عادت بدی است که تمام دولت‌ها در کشورمان هر مشکلی رخ می‌دهد گردن دولت قبلی می‌اندازند.این درحالیست که با تغییر دولت‌ها حتی تا آبدارچی اداره‌های کوچک دولتی نیز تغییر می‌کنند تا مبادا ساز کسی با ساز دولت همخوان نباشد. در این دولت هم شرایط بدین گونه بود.وقتی دولت سیزدهم شکل گرفت و کابینه معرفی شد با حمایت رسانه‌ای سنگین، تغییرات شروع شد و هرکس ذره‌ای از نظر فکری با این دولت زاویه داشت کنار گذاشته شد.حتی به برخی اصولگرایان میانه رو نیز رحم نشد و آنان نیز زیر تیغ رفتند تا به طور کامل دولتی یکدست شکل بگیرد.
البته این دولت با دولت‌های قبلی یک تفاوتی دارد و آن اینکه دولت‌های سابق تا قبل از دو سالگی خود مشکلات را بر گردن دولت‌های قبلی می‌انداختند اما این دولت در کمال شگفتی همچنان مشکلات را بر گردن دولت روحانی می‌اندازد!یعنی علیرغم آنکه دولت کاملا یکدست است و از آن سو تمام نهادها همفکر و همراستا هستند و بیش از دو سال از عمر این دولت گذشته کماکان مشکلات بر گردن دولت قبل می‌افتد!
نمونه آخر که گران شدن بهای اینترنت است هم به گردن وزیر سابق ارتباطات افتاده است!یعنی دستور گرانی را این دولت صادر کرده و سود آن به جیب این دولت و متعلقاتش می‌رود ولی…
… از نظر حامیان این دولت مقصر این اتفاق دولت قبلی و وزیر سابق است!
با این دست فرمان هیچ بعید نیست که حتی دو سال دیگر که انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شود دولتی‌ها برای پیروزی مجدد بازهم همان ادبیات سال ۱۴۰۰ را تکرار کنند.نشانه‌های این موضوع نیز آشکار شده است.وقتی مقامی می‌گوید اگر این دولت نبود دلار اکنون ۲۵۰ هزار تومان بود یعنی تنها لطف و هنر این دولت جلوگیری از بروز فاجعه‌های بزرگتر بوده وگرنه گرانی‌های سریالی و استمرار تورم ۴۰ و چند درصدی از جمله افتخارات این دولت است که کسی درک آن را ندارد.