تیتر می‌گوید قصد داریم از ریاست عدلیه به اصطلاح تعریف و تمجید کنیم اما هدف اصلی در این نوشتار، نقدی دوستانه و منصفانه است منتها این تیتر را برگزیدیم که بگوییم تا چه اندازه آقای اژه‌ای را می‌شناسیم یا به تعبیری دقیق تر، مخاطب متوجه باشد آن چه در ادامه خواهیم نوشت خطاب به شخصیتی […]

تیتر می‌گوید قصد داریم از ریاست عدلیه به اصطلاح تعریف و تمجید کنیم اما هدف اصلی در این نوشتار، نقدی دوستانه و منصفانه است منتها این تیتر را برگزیدیم که بگوییم تا چه اندازه آقای اژه‌ای را می‌شناسیم یا به تعبیری دقیق تر، مخاطب متوجه باشد آن چه در ادامه خواهیم نوشت خطاب به شخصیتی است با این خصوصیاتی که بر شمردیم.
اول: عصر جمعه، آقای اژه‌ای دیداری چهار ساعته داشته‌اند از زندان اوین(بندهای عمومی و همچنین بندهای امنیتی). یاد دوست از دنیا رفته مان، «دکتر نعمت احمدی» افتادیم که همیشه باور داشت سرزدن به بندهای امنیتی آن هم از سوی عالی‌ترین مقام عدلیه لابد مخاطراتی دارد و باید آن را شجاعانه دانست و ستود.
دوم: آقای اژه‌ای در این اواخر بیشتر روی آسیب‌های قوه ی قضائیه دست گذاشته‌اند از «بازداشت موقت» گرفته تا نحوه‌ی عملکرد کارشناسان رسمی و همچنین «ضابطان قضائی» که در این باره محرمانه‌هایی داریم که اگر فرصتی دست داد مطالبی را معروض خواهیم داشت اما نگاه آسیب شناسانه به دستگاه قضائی و زیرمجموعه‌های آن حتی اگر به اندازه ی یادآوری نیز بوده باشد مزید امتنان است.
سوم: هرچند شعار استقلال قوا، تفکیک قوا و نظائر آن را کم نشنیده‌ایم اما رفتار و منش آقای اژه‌ای به گونه‌ای است که حتی‌المقدور در حوزه ی تحت امر خود این استقلال و تفکیک وظائف و مسئولیت‌ها دچار خدشه نشود آن هم با تمام سختی‌هایی که دارد و مقاومت‌هایی که صورت می‌پذیرد. با نیم نگاهی به جامعه‌ی رسانه‌ای کشور، بی‌آن که وارد جزئیات شویم لابد متوجه شده‌ایم قوه قضائیه ـ حداقل در دوران ریاست آقای اژه‌ای ـ سخت مراقب بوده تا وجه‌المصالحه یا ابزار قدرت مداران نشود.
پنجم: دقت در سفرهای استانی، شیوه و مشی‌ای که در این سفرها در پیش گرفته‌اند، هدفمند و دقیق بودن سفر و نتایجی که الحق والانصاف کم نظیر است شاهدی است بر این مدعا که قوه ی قضائیه تحول را از درون دنبال می‌کند اما با پرهیز کامل از شعارزدگی و شوآف بازی‌هایی که بعضاً آسیب زا است.
چهارم: تا این جای ماجرا هرچه نوشتیم مقدمه‌ای بود برای بحث اصلی و آن «اطاله‌ی دادرسی» است که عموماً قوه ی قضائیه زیر ضرب افکار عمومی و منتقدان قرار می‌گیرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین محسنی اژه‌ای باسابقه بالای ۴۰ سال در امر قضاوت و همچنین سمت‌های بالای قضائی در دوره تحول و تعالی قوه قضائیه به درستی دست گذاشته‌اند بر ضعف‌ها و اصلاح امور به نفع مردم و جامعه. ایشان با سفرهای استانی و سرزده به مجتمع‌های قضائی رفتن ضمن اینکه رودررو با مردم صحبت‌ می‌کنند با دقت پرونده‌هایی را از درون بایگانی‌ها و کمدها بیرون می‌کشند که درد جامعه است.
جناب آقای اژه‌ای؛ نیرو ندارید، می‌دانیم. با کمبود قاضی و بودجه روبرو هستید، می‌دانیم. فشار به دستگاه قضائی برای مبارزه با فساد وجود دارد، این را نیز می‌دانیم اما دوشنبه هفته قبل در جلسه شورای عالی قضائی در خصوص چگونگی دستور به ضابطان قضائی و پیگیری ارجاعات به ضابطان تذکراتی ارائه کردید که لازم دیدیم مسائلی را بازگو کنیم:
گاهی برای یک پرونده مثلا تصرف عدوانی که قانون به الزام بدون تشریفات و رسیدگی در اسرع وقت را مقرر داشته است و یا اجرای حکم بالای یکسال و نیم و ماه‌ها بدون اینکه دستور خاصی صادر شده باشد و یا… :
… بهانه اطاله دادرسی از سوی کارشناسی صورت گرفته باشد معطل می‌ماند. آن وقت جامعه فکر می‌کند چون یک طرف پرونده یک روستایی است و طرف دیگر یک شرکت یا سرمایه‌دار، دستگاه قضا جانبداری می‌کند. شاید وکلا و نخبگان این گونه فکر نکنند ولی حداقل خانواده شاکی اگر چنین تصوری داشته باشد، کافی است تا زحمات دستگاه قضائی زیرسوال برود.
حال که عزم، جزم کرده‌اید برای تغییر، برای تحول، برای اصلاح، برای رسیدگی به امور بر زمین مانده، یادآور شدیم مواردی نیز وجود دارد که اگرچه چندان اهمیتی آن هم از سوی برخی همکاران تان نداشته باشد اما بازخوردهایی مشاهده کرده‌ایم که سکوت را جایز ندانستیم. خلاصه اینکه، هر آدم ضعیفی که به قوه قضائیه مراجعه می‌کند لزوما
ذی حق نیست، هر سرمایه دار و ثروتمندی هم که به دستگاه قضائی چشم امید دارد احتمالاً محکوم و تضییع‌کننده ی حقوق دیگران نیست اما گوشزد کردیم در پرونده‌هایی که طرف‌های درگیر، هموزن و هم اندازه نیستند دقت شود جای حاکم و محکوم، جای شاکی و متهم و جای ذی حق و فاقد حق عوض نشود. راه برای اعاده ی حق حتماً مسدود نیست اما برخی برای رسیدن به حقوق حقه ی خود آن قدر ضعیف هستند که به آسانی کوتاه آمده، با دلی شکسته و امیدی ناامید شده از دادگستری‌ها بیرون می‌روند. خلاصه نوشتیم لازم دانستید امر کنید مبسوط توضییح دهیم تغییر و تحول اگرچه برای قوه قضائیه از نان شب واجب‌تر است اما ریزه کاری‌هایی نیز لازم است که اگر نادیده انگاشته شود لابد آسیب‌ها و اعتمادزدایی‌هایی به دنبال دارد.
مخلص کلام این که؛ به اتفاق دوستی شنونده ی کلام شما در باره ی رفتار با برخی متهمان و بلاتکلیفی‌های عجیب و غریب بودیم آن دوست نه گفت و نه نوشت فقط عمیق در من نگریست و من با زبان بی‌زبانی که او برای اعتراض برگزیده بود دانستم منظورش چیست. جناب آقای اژه‌ای از روزی که پا به عرصه مطبوعات کشوری گذاشتم بیشتر با روش و اخلاق جنابعالی آشنا شدم قبلا نوشتم و حالا هم می‌گویم تا آخرین نفس جهت مبارزه با فساد همراه قوه قضائیه خواهیم بود. هرچند می‌دانیم مبارزه با فساد
هزینه دارد.