انتقاد‌های تند خیابانی از تیم ملی بجا بود؟

آفتاب یزد- گروه شبکه: عملکرد بازی تیم ملی فوتبال ایران مقابل ازبکستان هنوز هم مورد انتقاد است و یکی از منتقدین سرسخت آن جواد خیابانی است. در واقع جواد خیابانی این روزها در قامت منتقد شماره یک تیم ملی و عملکرد فدراسیون درآمده و با لحنی تند می‌گوید اگر نمی‌توانید کار کنید و قهرمان شوید باید بروید. او گفته است: «وظیفه همه بازیکنان است که قهرمان بشوند یا اینکه بروند!» او همچنین ادعای جالبی را در مورد بازی با تیم‌های بزرگ مثل آرژانتین مطرح می‌کند و معتقد است ما باید با تیم‌های درجه اول دنیا بازی کنیم. او با لحن خاص خود در مورد بازی با یک تیم بزرگ می‌گوید: «می‌بینید که آرژانتین دو تا بازی فیفادی آینده‌اش خالیه، حریف نداره! آرژانتین رو بیارید، چقدره؟ ۵ میلیون دلار؟ ۵ میلیون دلار برای این سرزمین پولی است؟ ۵ میلیون یا ۱۰ میلیون دلار که آرژانتین می‌خواهد پولیه برای این سرزمین که یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیاست؟ نه! شما نمی‌خواهید، شما بلد نیستید کار کنید. شما دلتون نمی‌خواهد برای ایران کار بکنید. برای ایران کار نمی‌کنید، برای خودتون کار می‌کنید» خیابانی در ادامه گفت: «اگر دلت بخواهد میگی هر جور شده، نماینده رسمی فدراسیون فوتبال ایران پاشو برو بوینس آیرس بشین با رئیس فدراسیون فوتبال آرژانتین بحث کن، حرف بزن، چِک بکش، پول بده دعوتش کن بیاد اینجا! این‌ها بهانه است که میارین. نمی‌تونید بیارید، برید کنار من میام میارمشون. قسم می‌خورم که آرژانتین رو تو این کشور میارم بازیش میدم. ورزشگاه آزادی با ۸۰ هزار تماشاگر و مسی تو زمین! این کارها رو نمی‌کنیم که وقتی رونالدو میاد همه دنبال اتوبوسش می‌دوند. مشکلات فرهنگی این‌هاست.» این گزارشگر با یادآوری حریفان گذشته ایران تاکید می‌کند که این دیدارها ارزشی ندارد: آخه قرقیزستان، افغانستان، هنگ‌کنگ حریفی نیستند. ما از هنگ‌کنگ گل نخوردیم، کلین‌شیت. از قرقیزستان گل نخوردیم، از افغانستان گل نخوردیم. مسخره است، مسخره است! این ژاپن اینقدر از این برزیلی‌ها و آرژانتینی‌ها چهار تا چهار تا خورده که الان بهشون سه تا سه تا گل میزنه. این تیم ژاپنه که الان بهترینه.» خیابانی سپس خطاب به بازیکنان تیم ملی می‌گوید یا قهرمان شوید یا بروید: «همه الان
خواهند گفت که خیابانی باز حرص خورد، باز هم عرقش در اومد. باز هم بیخود مثلا اومد اونجا جو گرفتش، نه بخدا. با این روندی که تیم ایران داره میره، همون راهی را خواهد رفت که تیم امید تو هانگژو رفت. همون راهی را خواهد رفت که تیم نوجوانان توی جاکارتا رفت. بازیکن باید بفهمه که وظیفه‌اش قهرمانی آسیاست و هیچی غیر از این قبول نیست. ببازید باید برید. ببینید به صراحت میگم، دیگه ما از سوم شدن خسته شدیم. بابا بسمونه چقدر سوم بشیم تو آسیا چقدر چهارم بشیم؟ الان قهرمان سوم شدن تو آسیا ماییم. آقای قلعه‌نویی، آقای تاج ایران قوی، فوتبالِ قوی یعنی باید تیم ملی در آسیا قهرمان بشه و هیچی غیر از این نیست.» به گزارش ورزش سه، او سپس به انتقاد از وضعیت لیگ و بازی‌های داخلی نیز می‌پردازد و می‌گوید: با این وضعیت، لیگ‌مون اینجوریه، داوری نداریم، VAR نداریم، ورزشگاه نداریم. همه چیز رو هم، مسخره رو مسخره جمع شده و شده فوتبال ایران! بعد هم می‌گن قهرمانیم، کجا قهرمانید؟ کدوم تیم‌تون قهرمانه؟ باشگاه‌هاتون قهرمانه؟ نوجوانان قهرمانه؟ جوانان‌تون قهرمان میشه؟ امیدتون المپیک میره؟ واقعا به چی این فوتبال بنازیم؟ هیچیش. حرص نخورم بسمه…»

جواد خیابانی؛ نمی‌داند یا تجاهل می‌کند؟
اما در واکنش به اظهارات تند خیابانی علیه فدراسیون فوتبال، عصرایران طی یادداشتی به قلم مهرداد خدیر نوشته است: «در نگاه او باید قهرمان شویم. چرا؟ چون ایران‌ایم! باید با تیم ملی آرژانتین بازی کنیم. چرا؟ چون ثروت‌مندیم! حمید مطهری مربی تیم ملی فوتبال ایران و دستیار امیر قلعه‌نویی اما پنج‌شنبه شب در شبکه خبر به صراحت گفت: مگر ما دوست نداریم با تیم‌های بزرگ بازی کنیم؟ منتها به دلایل سیاسی و تحریم‌ها نمی‌توانیم. اما هنوز جمله را تمام نکرده رعشه به جان مجری (عراقی) افتاد که نکند او را از نان خوردن بیندازند و کلام او را برید: بله. وظیفه فدراسیون است تیم‌های بزرگ را بیاورد. چند سال پیش خبر آمد که آقای جواد خیابانی دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی ورزش است و لابد فارغ‌التحصیل شده و بر اساس آن
هر از گاهی حرف متفاوت هم می‌زند اما از وادی احساسات فراتر نمی‌رود. او فکر می‌کند ما
ایرانیان تافته جدا بافته‌ایم و دنیا ایستاده تا ما پیشرفت کنیم و جرات یا اجازه ندارد که ریشه مشکلات فوتبال را چنان‌که مربی تیم ملی گفت در سیاست و تحریم بداند. فوتبال اما از نمادهای توسعه است و هر گاه موفقیتی در آن حاصل آمده در جنبه‌های دیگر هم شاهد توسعه بوده‌ایم. اگر در دهه ۵۰ خورشیدی فوتبال ایران‌خیز برداشت در راستای روند توسعه اقتصادی بود. سلطنت‌طلب‌ها بل نگیرند. نوشتم اقتصادی. خبری از توسعۀ سیاسی نبود و هر چه پول نفت بیشتر می‌شد انسداد سیاسی هم بیشتر می‌شد و سرانجام آن دیگ به خاطر همین نامتوازنی منفجر شد. تیم ایران که سه‌بار پیاپی قهرمان آسیا شده و به جام جهانی رفته بود در بازی‌های سال ۵۹ ناکام ماند.
چرا؟ چون فدراسیون قبلی از هم پاشیده بود و مهم‌تر از آن شروع مسابقات هم‌زمان شد با آغاز جنگ و در همان روز اول حسن روشن ستاره تیم ملی فوتبال باخبر شد که برادرش به شهادت رسیده است. دل عبدالرضا برزگری بازیکن خوزستانی هم پیش خانواده‌اش بود و قهرمان سه دوره آسیا ناکام ماند. بازیکنان همان قبلی‌ها بودند اما سیاست و جامعه دیگر بود و حس و حال بازیکنان متفاوت. پاها همان بود اما دل و دماغ نه. فوتبال ایران کی دوباره به مسیر پیشرفت بازگشت؟ بعد از ختم جنگ و ورود نسل تازه و در فضای سازندگی. کی بعد از ۲۰ سال باز به جام جهانی راه پیدا کردیم؟ ۸ آذر ۷۶ یعنی چند ماه بعد از شور و نشاط سیاسی دوم خرداد ۷۶. افشین قطبی در سال ۸۸ گفته بود حواس بازیکنان به حوادث ایران بود و اگر آن اتفاقات نیفتاده بود موفق می‌شدیم. فوتبال از سیاست و اقتصاد و جامعه به شدت متاثر است.
جواد خیابانی منتها می‌خواهد خود را به تجاهل بزند. امیر قلعه‌نویی هرگز مربی بی‌کارنامه‌ای نیست. اما تلخ و نچسب است و صرف کارنامه فنی او کفایت نمی‌کند چندان که هر گاه دولت به دست اصولگراها می‌افتد سرمربی تیم ملی می‌شود! تاثیر سیاست از این بیشتر؟! در وضعیت نرمال و در انتخابات آزاد بی‌شک علی دایی باید رئیس فدراسیون فوتبال باشد و یک مربی درجه اول خارجی هم برای تیم ملی بیاورد. اما حالا کی رئیس فدراسیون است و کی سرمربی؟ در وضعیت عادی پرسپولیس و استقلال دولتی نیستند و نصف بازیکنان تیم ملی را تامین می‌کنند. در همین وضعیت هم البته برانکو یک پرسپولیس تازه را پایه گذاشت اما دوام نیافت. با این اوصاف بعید است این تیم ملی چیزی شود مگر از آن اتفاقات پیش‌بینی نشده رخ دهد. به لحاظ فنی هم قلعه‌نویی می‌خواهد با بازیکنان کی‌روش ولی با سبک متفاوت بازی کند. هر از گاهی هم طعنه‌ای به صفایی فراهانی بزند تا بگوید خودی است و دیگران یادشان برود آن ۴۰ سال را که گفته بود. حال مردمی که در حسرت نیم‌کیلو گوشت نیم میلیون تومانی‌اند از بازیکنی که به ماشین ۱۰۰ میلیاردی می‌نازد به هم می‌خورد و برای این تیم نه هورا می‌کشند نه اشک می‌ریزند. کشور دارد از بی‌آبی بیابان می‌شود و جواد خیابانی می‌گوید ما ثروتمندیم! فوتبال
امری مدرن است. فوتبالیست می‌تواند شاعرانه بازی کند اما فوتبال شعر نیست تا جواد خیابانی خیال کند می‌شود مثل شاهنامه خوانی مرحوم مهران دوستی تحلیل ارائه دهد. خیلی از این بازیکنان بیش از حب وطن مورد نظر آقای خیابانی تشنه پول‌اند و در تیم ملی نه برای ایران که برای دیده شدن به قصد انتقال به باشگاه‌های دیگر بازی می‌کنند. در رشته‌های دیگر پاداش مدال برای ورزشکاران خیلی ارزش دارد ولی اینجا درآمد آنان بالاتر از طلایی است که دهه‌هاست در حسرت آن هستیم. در فضای بسته سیاسی و جامعۀ خسته و سرخورده دل مردم با بازیکنان نیست. در شرایط تحریم هم تیم‌های خارجی میل به بازی دوستانه ندارند. فهم اینها البته ساده است و نیاز به دکتری جامعه‌شناسی ورزش ندارد. جایی که می‌گوید برو بوینوس‌آیرس چک بکش هم خیلی خنده‌دار است. در دنیای امروز نیاز به این کارها نیست. منتها استاد! آقای دکتر! تحریم‌ایم. نمی‌توانند پول جابه جا کنند. برو چک بکش یعنی چه؟ در خاطرات حسن روحانی آمده تابستان ۸۴ که احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور شده بود به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی با او ملاقات می‌کند. در آن جلسه روحانی نکاتی را درباره آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یادآور می‌شود و این که شورای حکام بر آن اثر می‌گذارند. رئیس جمهور جدید که حال و هوای خیابانی احساساتی امروز را داشته می‌گوید: چرا از شورای حکام تاثیر می‌گیرد؟ روحانی اسامی اعضای شورای حکام را برمی‌شمرد و این که در واقع هیئت امنای سازمان هستند و البته بودجه می‌دهند و احمدی‌نژاد که مست نفت بالای ۱۰۰ دلار سال ۸۴ بوده می‌گوید: خوب بگویید همۀ پول آژانس را خود ما می‌دهیم! (شهردار فعلی تهران هم تازگی گفته غزه را خودمان می‌سازیم). روحانی همان جا از ادامه همکاری کناره می‌گیرد. البته آقای خیابانی خیلی هم پرت نیست. کما این که می‌داند انتقاد از فدراسیون مجاز است ولی نسبت‌دادن مشکل به تحریم‌ها نه. یک کلمه هم از حق پخش تلویزیونی نمی‌گوید که باشگاه‌ها را از بدهکاری درمی‌آورد و با استعدادیابی آنان می‌توان خون تازه در تیم ملی دمید تا وقتی مثلا سامان قدوس از کار افتاد عزا نگیرند و تازه او هم کشف خود کی‌روش بوده است. کوتاه این که فوتبال ربط مستقیم به وضعیت اقتصادی و اجتماعی و میزان شادابی و نشاط جامعه دارد. (کل روز خود من خراب می‌شود وقتی دارم از تهران پاییزی لذت می‌برم اما می‌بینم روی یک تکه کاغذ چسبیده به تابلو یا روی دیوار نوشته فلان آپارتمان فقط ۱۹ میلیارد تومان! بیشتر هم به خاطر همان کلمه «فقط»!) فارغ از جنبه‌های فنی هم به این که تیم ملی چقدر در دل مردم است. نیاز به توضیح نیست که چرا تیم ملی در قطر ۶ گل از انگلیس خورد یا چرا در سال ۷۷ آمریکا را برد. همه چیز در ایران تا اطلاع ثانوی سیاسی است. همان وجه مغفول یا ممنوع در کلام حماسی استاد خیابانی! »

زنگ خطر برای تیم ملی ایران به صدا درآمد
از سوی دیگر سعید مراغه‌چیان، بازیکن سابق استقلال درباره تساوی تیم ملی مقابل ازبکستان در مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ اظهار کرد: تیم ملی مقابل ازبکستان دو نیمه متفاوت داشت. نیمه اول تیم ملی بهتر بازی کرد و توانست دو گل هم به ثمر برساند، اما در نیمه دوم ازبکستان خیلی بهتر بازی کرد و توپ و میدان دست آن‌ها بود و به خوبی پرس را در زمین انجام دادند و نگذاشتند تیم ملی خودی نشان بدهد. او ادامه داد: از نظر کار ترکیبی هم آن‌ها بهتر بودند و خدا را شکر بازی مساوی به پایان رسید. این تساوی زنگ خطری برای ما است که در بازی‌های آینده بهتر عمل کنیم. در نیمه اول شاید برای ازبکستان ناشناخته بودیم، اما در نیمه دوم حریف به خوبی تیم ملی ما را آنالیز کرد و توانست بر توپ و میدان مسلط شود و فهمید که نقاط ضعف تیم ملی کجا است و چگونه می‌تواند به ما گل بزند. به گزارش ایسنا، بازیکن سابق تیم ملی درباره اینکه امیر قلعه‌نویی پس‌از تساوی مقابل ازبکستان گفت که بازیکنان ما در زمین راه می‌رفتند و ازبکستانی‌ها در نیمه دوم با قلب‌شان بازی کردند بیان کرد: به نظرم بازیکنان تیم ملی در نیمه دوم از نظر بدنی
کم آوردند. مربی تیم ملی وقتی می‌خواهد تیمش را انتخاب کند، باید به نحوه تمرینات تیمش و همچنین آمادگی بازیکنانش نگاه کند و سپس تصمیم بگیرد. به نظر من جام ملت‌های آسیا نزدیک است، اما برای مسابقات جام جهانی باید نفرات تیم تغییر کند و از بازیکنان جوان استفاده کند.