امروز که روزنامه‌های صبح کشور را ورق می‌زدم دیدم، ارگان رسمی شهرداری تهران، روی جلد «همشهری» دست به کاری عجیب زده بود؛ کاریکاتوری از رئیس مجلس در کنار تیتری حمایتی: «تحقق ۸۰ درصد وعده‌های مجلس یازدهم» و این تیتر را روی کاغذی نوشته به دست کاریکاتوری داده بودند که تمام نیم تای بالای روزنامه را […]

امروز که روزنامه‌های صبح کشور را ورق می‌زدم دیدم، ارگان رسمی شهرداری تهران، روی جلد «همشهری» دست به کاری عجیب زده بود؛ کاریکاتوری از رئیس مجلس در کنار تیتری حمایتی: «تحقق ۸۰ درصد وعده‌های مجلس یازدهم» و این تیتر را روی کاغذی نوشته به دست کاریکاتوری داده بودند که تمام نیم تای بالای روزنامه را در بر گرفته بود.
این که، رفتار روزنامه همشهری در حمایت بود یا گوشه و کنایه به کارنامه‌ی ادعایی آقای قالیباف، از نظر نگارنده هر دو می‌تواند صحیح باشد اما کلیت ماجرا در حمایت بود اما حمایتی که دستِ کمی از انتقاد نداشت.
یادداشت چند روز قبل روزنامه‌ی کیهان و سخنان آقای علم الهدی را نیز اگر بگذاریم در کنار هم به یک نتیجه شگرف می‌رسیم و آن این که؛ هم به دولت و مجلس حمله می‌کنند هم به منتقدان دولت و مجلس و این از عجایب روزگار است!
حالا برای تبیین همین چند سطری که نوشتیم باید چندین و چند دلیل نیز مطرح کنیم تا کلام به قول «وکلا»، کاملاً
منعقد شود:
اول: فوتبالی‌ها اصطلاحی دارند که می‌گوید: «بهترین دفاع، حمله است»، علمای رسانه و جامعه‌شناسی نیز معتقدند: «دفاع بد از هر حمله‌ای ویران کننده‌تر است» شعرا به نغز و ظرافت گفته اند: «گر خواجه ز بهر ما بدی گفت/ما چهره ز غم نمی‌خراشیم – ما جز که ثنای او نگوئیم/تا هر دو دروغ گفته باشیم (کمال الدین اسماعیل اصفهانی/خلاق المعانی).
دوم: کیهان در مطلبی با عنوان: «پاسخ فقط چند علامت تعجب است‌…!» کلی آسمان و ریسمان بافته بود که در نهایت بگوید: «در حالی که دولت همه توان خود را برای بهبود معیشت مردم و مخصوصاً اقشار کم‌درآمد به میدان آورده است، گرانی کالا و خدمات مورد نیاز مردم، عرصه را
بر اقشار گوناگون و مخصوصاً کم درآمدها هر روز تنگ‌تر می‌کند. گرانی کالا و خدمات
اگرچه با افزایش قیمت‌ها و تورم جهانی بی‌ارتباط نیست، ولی نمی‌توان و نباید سهم تورم جهانی را بیشتر از آنچه که واقعاً هست به حساب آورد و عوامل و علت‌های دیگر را نادیده گرفت. در این خصوص باید گفت، مجموعه‌ای از دشمنان بیرونی، کلان‌سرمایه‌داران سودجوی داخلی و برخی از مدیران بی‌کفایت میانی بیشترین نقش را در افسار گسیختگی قیمت‌ها دارند. از دشمنان بیرونی انتظاری نیست که دست از کینه‌توزی بردارند. آن‌ها تمامی برگ‌های برنده خود را به میدان آورده و بازنده شده‌اند و این روزها روی فشارهای اقتصادی تکیه ویژه‌ای دارند. اما، مقابله با کلان‌سرمایه‌داران سودجو و برکناری مدیران میانی بی‌کفایت اگرچه با دشواری‌هایی روبه‌روست ولی ناممکن نیست و از سه قوه مجریه و قضائیه و مقننه انتظار می‌رود – و تکلیف و ماموریت تعریف شده آن‌ها نیز هست – که دستی از آستین همت بیرون آورند و کاری بکنند.»
سوم: پیشتر در مطلبی به وجوهی از این یادداشت پرداخته بودیم و گلایه مندانه گفته بودیم: «برای عدلیه هزینه تراشی آسیب‌زا نکنید» زیرا، هم بگوییم «دولت تمام تلاش خود را به میدان آورده…» هم بگوییم: «گرانی کالا و خدمات مورد نیاز مردم، عرصه را بر اقشار گوناگون و مخصوصاً کم درآمدها هر روز تنگ‌تر می‌کند…» غیر مستقیم داریم دست می‌گذاریم روی ناکارآمدی، روی‌عدم تحقق وعده‌ها، روی‌عدم مدیریت صحیح منابع و فرصت‌ها، روی سوءمدیریت، روی به کارگیری مدیرانی که…
… نمی‌توانند برنامه‌های دولت را به گونه‌ای عملیاتی کنند که مردم خلاصی پیدا کنند از گرانی و تورم… این که شد همان‌هایی که روزنامه‌های منتقد دولت سه سال آن را مطرح کرده اند!
چهارم: کیهان برای این که دولت و مجلس را از گرانی‌ها و تورم و معضلات اقتصادی – معیشتی مبری کند، رفت تا نهایتاً رسیده به یک مثلث: «مجموعه‌ای از دشمنان بیرونی، کلان‌سرمایه‌داران سودجوی داخلی و برخی از مدیران بی‌کفایت میانی» بازهم دولت نمی‌تواند خود را برکنار از این همه مشکل نگه دارد زیرا و حتی اگر برای «مجموعه‌ای از دشمنان بیرونی» برنامه‌ای نداشته باشیم که باید داشته باشیم لابد برخورد با «کلان سرمایه‌داران سودجوی داخلی و برخی از مدیران بی‌کفایت میانی» نباید برای دولتی که خود را قوی و مردمی می‌داند چندان صعب و سخت باشد!
پنجم: در کنار نوشته‌ی کیهان و آسمان و ریسمان بافتن ها، این گفته‌ی آقای علم‌الهدی نیز در تکمیل و تایید حرف امروز ما است: «همه می‌دانند و بارها گفته‌ایم که گرانی‌ها معلول سوء استفاده یک عده عناصر سودجو و ماده پرست است. امید ما این است که با دوراندیشی و تدبیر مسئولان، این موضوع نیز حل شود تا توطئه اقتصادی دشمن به طور کامل شکست بخورد.» آقای علم الهدی در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی گفته بودند: «مدیریت غلط اقتصادی آقایان مشکلات اقتصادی را برای مردم به وجود آورده است.» بالاخره گفته‌ها که کنار هم قرار بگیرد معنای مورد نظر گوینده حاصل نمی‌شود اما به نتیجه‌گیری افکار عمومی حتماً کمک خواهد کرد.
ششم: در علم شیمی می‌گویند: «یک اتم اکسیژن و دو اتم هیدروژن در شرایط آزمایشگاهی به وجود آورنده‌ی یک مولکول آب است» و این یعنی در هر محیط آزمایشگاهی، به محض در کنار هم قرار گرفتن یک اتم اکسیژن و دو اتم هیدروژن لاجرم باید یک مولکول آب به‌دست آید و این به دشمن بیرونی و کلان سرمایه‌داران سودجوی داخلی و برخی از مدیران بی‌کفایت میانی ارتباطی ندارد.
هفتم: دولت با مجموعه‌ای از وعده‌ها، شعارها و برنامه‌ها پای در عرصه‌ی اجرایی کشور گذاشته است که اگر منکر هر کدام از این‌ها باشیم که باید انگشت پشیمانی به دندان بگزیم. خُب، دولت لابد وقت کافی برای آنالیز وضعیت جهانی، منطقه‌ای و داخلی نیز داشته و می‌دانسته مملکت را در چه شرایطی تحویل می‌گیرد ضمنا، دشمن بیرونی و کلان سرمایه‌داران سودجوی داخلی و برخی از مدیران بی‌کفایت میانی نیز اگر بی‌گفتگو بپذیریم، همیشه و همواره وجود داشته‌اند، باقی می‌ماند تدبیر دولت که باید راهی در میان این سنگلاخ‌ها برای برون رفت از مشکلات بیابد که به گواه کیهان و آقای علم الهدی، تا این لحظه کارساز نبوده است. نتیجه این که؛ سرجمع گفته‌ها ختم می‌شود به «عدم مدیریت» و این همانی است که منتقدان و در پله‌ای بالاتر، مخالفان دولت می‌گویند!
کلام آخر: دولت از انتقاد منتقدان هم برنجد نباید به این گونه تخریب‌های در ظاهر تعریف و تمجید، بی‌تفاوت باشد. بالاخره یا منتقدان راست می‌گویند یا حامیان؛ حالا که حرف منتقدان و حامیان یکسان شده است دولت چه بهانه‌ای می‌خواهد بیاورد؟
حالا متوجه شدید وقتی می‌گوییم: «از عجایب روزگار این که؛ هم به دولت و مجلس حمله می‌کنند هم به منتقدان دولت و مجلس!» از چه سخن می‌گوییم؟ زندگی در میانه‌ی این بلواها است که سخت می‌شود وگرنه فهم یکی شدن حرف منتقد و حامی چندان ناممکن نیست…