«آگهی»‌ها جذاب‌تر از «سریال» ها!

چند روزی است به کند و کاو آگهی‌های سیما مشغولم، آگهی‌های خوش آب و رنگ جذاب، که دقایق مفرحی را برای مخاطب به وجود می‌آورند. آگهی‌هایی که اگرچه کوتاه است اما پرتکرار و دارای جذابیت‌هایی است که اگر در سریال‌سازی هم رعایت می‌شد بی‌شک مخاطبان قهر کرده با تلویزیون را آشتی می‌داد.
یاد روزها و شب‌هایی می‌افتیم که تلویزیون سریال‌های «خیابان خلوت کن» می‌ساخت و معترض بودیم از آگهی‌های بی‌کیفیتی که عیش بیننده را طیش می‌کردند و زمانه آن قدر چرخید تا ماجرا وارونه شد چه، این روزها لذت بیشتری می‌بریم از تماشای آگهی‌ها و دمغ می‌شویم از سریال‌های بی‌کیفیتی که هیچ آورد‌ه‌ای برای مخاطب ندارد. گفتیم و نوشتیم تا اگر صلاح می‌دانند دست از این موش و گربه بازی با مخاطب بردارند. برای رسانه ی ملی یک مملکت خیلی بد است که آگهی‌های آن جذاب‌تر از سریال هایش باشد!

تلویزیون نه از دیدگاه «روزنامه جام جم» که از دریچه ی واقعیت، روزگار خوبی را سپری نمی‌کند. دست خالی سیما در سریال‌سازی در کنار پخش سریال‌هایی که با روزهای خوب و نه طلایی سیما فاصله‌ای کهکشانی دارد گویای این واقعیت است که اگر چاره‌ای اندیشیده نشود، اندک مخاطب باقیمانده نیز به آسانی از کف خواهند رفت.
اگرچه خبرهایی مبنی بر ساخت ادامه «گاندو» و ادامه ی مذاکرات برای ساخت «پایتخت۷» در جریان است اما تلویزیون، افتان و خیزان در تلاش است؛ تلاشی که مثمر ثمر نبوده است.
در میانه ی دعواها بر سر بود و نبود این تیم و آن تیم و حذف و تعدیل عوامل ساخت این برنامه و آن برنامه، خوب که دقت می‌کنیم می‌بینیم تلویزیون هم برای عده‌ای خاص برنامه می‌سازد منتها آن قدر خاص که دچار نگرانی شده ایم!
این روزها و در خلأ ایجاد شده ی اجباری، گاه گاهی سری هم به تلویزیون می‌زنیم، پخش عجیب و غریب سریال«سرزمین مادری/سرزمین کهن» در کنار سریال مثلاً امنیتی«محرمانه» تقریباً تمام داشته‌های این روزهای سیما است.
موضوع عجیب و دردآور این که، آگهی‌های تلویزیونی با یک سر و گردن فاصله، بسیار جذاب‌تر از سریال‌های تلویزیونی است حتی اگر بیننده باشیم و قدرت خرید حتی با اقساط طولانی مدت و تسهیلات سخاوتمندانه‌ای که ارائه می‌شود نداشته باشیم.