وقتی کارشناسان سیاسی از لزوم مشارکت حداکثری سخن می‌گویند عده‌ای تصور می‌کنند بحث مذکور،موضوعی نمایشی و در نهایت گوشزد الزامات یک رقابت سیاسی است. ولی چنین نیست.قبل از اینکه جناحی معتقد باشد وقتی مشارکت بالا باشد پیروز میدان است این مهم زمانی که رخ می‌دهد ابزاری را در اختیار دولتمردان، سیاستمداران و تصمیم گیران قرار […]

وقتی کارشناسان سیاسی از لزوم مشارکت حداکثری سخن می‌گویند عده‌ای تصور می‌کنند بحث مذکور،موضوعی نمایشی و در نهایت گوشزد الزامات یک رقابت سیاسی است. ولی چنین نیست.قبل از اینکه جناحی معتقد باشد وقتی مشارکت بالا باشد پیروز میدان است این مهم زمانی که رخ می‌دهد ابزاری را در اختیار دولتمردان، سیاستمداران و تصمیم گیران قرار می‌دهد که برای حکمرانی حیاتی است.
البته که حتما به جهات مختلف سیاسی لازم است که مشارکت در انتخابات بالا باشد. همگی می‌دانیم مشارکتی زیبنده و قانع‌کننده است که حداقل بالای ۶۰ درصد باشد.
برای تشریح گزاره نخستی که آوردم مایلم به اظهارات اخیر اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور وقت حسن روحانی رجوع کنم.اظهارات او را نباید با عینک جناحی دید.او مدیری فن سالار است که از ابتدای انقلاب تا به امروز عهده دار سمت‌های مهمی بوده است.بنابراین صرفنظر از عقاید سیاسی‌اش باید دید نظر او در مورد اثرات مشارکت بالای مردم و ایضا داشتن پایگاه مردمی چیست.
او به درستی اشاره می‌کند که در دولت حسن روحانی در سه نوبت قیمت بنزین افزایش داشته است.اما چرا در دو بار نخست اتفاقی رخ نمی‌دهد اما بار سوم که مصادف بوده با سال ۱۳۹۸ منجر به اعتراض مردم می‌شود؟سوال روشن و پاسخ روشن‌تر است.حسن روحانی و دولت او در ۴ سال نخست به دلیل تصمیمات و سیاست‌هایی که اتخاذ کرده بود در اوج محبوبیت و پایگاه اجتماعی بود.بنابراین دولت این جسارت را پیدا می‌کند که دست به قیمت کالایی بزند که بسیار استراتژیک است.
نکته جالب توجه آن است که در ۴ سال نخست دوبار قیمت بنزین افزایش پیدا می‌کند ولی تورم افزایشی نمی‌شود.یعنی دولت به دلیل همان پایگاه مردمی که داشته هم قیمت را اصلاح کرده و هم تورم را کنترل.بنابر اعلام مرکز آمار طی این سال‌ها و در مقاطع مختلف زمانی حسن روحانی دولت را با تورم ۴۰ درصد تحویل گرفته سپس به ۲۵درصد رسانده و در مقطعی دیگر نرخ تورم به عدد ۱۱درصد رسیده و در نهایت در پایان ۴ سال نرخ تورم ۶ و ۸ دهم درصد بوده است.
اما همین دولت سال ۹۸ نیز تصمیم به گران کردن بنزین می‌گیرد.نتایج کاملا بالعکس است.بنزین گران می‌شود،مردم معترض می‌شوند و تورم افزایشی می‌گردد. بخشی از آن به دلیل تحریم‌های ترامپ وشکست برجام بوده و بخشی دیگر به دلیل مصلحت اندیشی و محافظه کاری شخص حسن روحانی که وجهه‌اش نزد مردم مخدوش شد. داخل پرانتز نکته دیگری را هم باید لحاظ کرد.دولت حسن روحانی برای اینکه بنزین را در دولت نخست‌اش گران کند هیچ پروژه رسانه‌ای تعریف نکرد و مشکلی هم رخ نداد.اما او در دولت دوم‌اش قبل از گرانی بنزین چندین پروژه رسانه‌ای را تعریف و اجرا کرد که جامعه را آماده کند ولی همگی شکست خوردند.
برگردیم به امروز. علم اقتصاد گوشزد می‌کند دولت رئیسی باید قیمت بنزین را اصلاح کند وگرنه دچار مشکل می‌شود.البته برای این اصلاح،تاکنون دیر هم شده و همین الان سوبسیدی که دولت بابت بنزین پرداخت می‌کند فاجعه بار است.اما هیچ احدی در این دولت این جسارت را ندارد که دست به قیمت بنزین ولو اندک بزند. چرا؟ البته که دیر یا زود باید قیمت بنزین
اصلاح شود.