بخنجر دل دشمنان بشكنيم
و گر كوه باشد ز بن بر كنيم
چو گودرز بشنيد گفتار گيو
بديد آن سر و ترگ بيدار نيو
پشيمان شد از دانش و راى خويش
بيفشارد بر جايگه پاى خويش
گرازه برون آمد و گستهم
ابا برته و زنگه يل بهم
بخوردند سوگندهاى گران
كه پيمان شكستن نبود اندران
كزين رزمگه بر نتابيم روى
گر از گرز خون اندر آيد بجوى
و زان جايگه ران بيفشاردند
برزم اندرون گرز بگذاردند
ز هر سو سپه بىكران كشته شد
زمانه همى بر بدى گشته شد
به بيژن چنين گفت گودرز پير
كز ايدر برو زود بر سان تير
بسوى فريبرز بر كش عنان
بپيش من آر اختر كاويان
مگر خود فريبرز با آن درفش
بيايد كند روى دشمن بنفش
چو بشنيد بيژن برانگيخت اسپ
بيامد بكردار آذر گشسپ
بنزد فريبرز و با او بگفت
كه ايدر چه دارى سپه در نهفت
عنان را چو گردان يكى بر گراى
برين كوه سر بر فزون زين مپاى
اگر تو نيايى مرا ده درفش
سواران و اين تيغهاى بنفش
«چو بيژن سخن با فريبرز گفت
نكرد او خرد با دل خويش جفت»
يكى بانگ برزد به بيژن كه رو
كه در كار تندى و در جنگ نو
انتهای پیام
