به جنگ تركان

بماندند بر جاى كوس و درفش
ز پيكارشان ديده‏ها شد بنفش‏
دليران بدشمن نمودند پشت
ازان كارزار انده آمد بمشت‏
نگون گشته كوس و درفش و سنان
نبود ايچ پيدا ركيب از عنان‏
چو دشمن ز هر سو بانبوه شد
فريبرز بر دامن كوه شد
برفتند ز ايرانيان هرك زيست
بران زندگانى ببايد گريست‏
همى بود بر جاى گودرز و گيو
ز لشكر بسى نامبردار نيو
چو گودرز كشواد بر قلبگاه
درفش فريبرز كاوس شاه‏
نديد و يلان سپه را نديد
بكردار آتش دلش بر دميد
عنان كرد پيچان براه گريز
بر آمد ز گودرزيان رستخيز
بدو گفت گيو اى سپهدار پير
بسى ديده گرز و گوپال و تير
اگر تو ز پيران بخواهى گريخت
ببايد بسر بر مرا خاك ريخت‏
نماند كسى زنده اندر جهان
دليران و كار آزموده مهان‏
ز مردن مرا و ترا چاره نيست
درنگى‌تر از مرگ پتياره نيست‏
چو پيش آمد اين روزگار درشت
ترا روى بينند بهتر كه پشت‏
بپيچيم زين جايگه سوى جنگ
نياريم بر خاك كشواد ننگ‏
ز دانا تو نشنيدى آن داستان
كه بر گويد از گفته باستان‏
كه گر دو برادر نهد پشت پشت
تن كوه را سنگ ماند بمشت‏
تو باشى و هفتاد جنگى پسر
ز دوده ستوده بسى نامور

انتهای پیام