مدیر مسئول محترم آفتاب یزد

با سلام و احترام
در خصوص مطلب منتشر شده در آن روزنامه محترم با عنوان «بر سر رسانه منت نگذارید» در روز سه شنبه مورخ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ خواهشمند است متن زیر را بنابر تکالیف قانونی عیناً منتشر فرمایید.
روزنامه آفتاب یزد جوابیه روابط عمومی معاونت امور مجلس ریاست جمهوری به روزنامه جمهوری اسلامی را بهانه‌ای برای قلم‌اندازی ژورنالیستی خطاب به معاون پارلمانی رئیس‌جمهور قرار داده و با اصرار سوال برانگیز مبنی بر اینکه فلان روزنامه دلسوز و خیرخواه است با شیوه رندانه‌ای در بخشی از بیانیه خود، کارکرد دولت را زیر سوال برده و سخنان توهین‌آمیز نماینده مردم شهر بابک علیه آیت الله رئیسی را به طور کامل منتشر می‌کند تا به زعم خود با یک تیر دو نشان زده باشد.
البته عصبانیت جناب مظفری به جوابیه روابط عمومی معاونت امور مجلس ریاست جمهوری به روزنامه جمهوری اسلامی از طرف دیگری هم قابل درک است و آن افشای مبالغ نامتعارف یارانه‌های دریافتی از سوی این روزنامه‌ها است و (آقای) مظفری با انتشار این بیانیه به زعم خود تلاش کرده با فرافکنی و فرار به جلو نحوه و چگونگی دریافت این مبالغ میلیاردی را به حاشیه ببرد اما امروز مخاطبین روزنامه آفتاب یزد انتظار دارند که مبالغ واقعی یارانه‌های پنهان و آشکاری که در طول ۲۰ ماه گذشته از دولت دریافت کرده به طور شفاف بیان شود، بی‌تردید پاسخ به این سوال ارتباطی به نقد و انتقاد ندارد و دولت مردمی در عمل نشان داده است که از انتقاد دلسوزانه و صادقانه استقبال می‌کند و اتفاقا اگر قرار است محاکاتی صورت بگیرد باید گفت آنان که منتقدین خود را به جهنم حواله می‌دادند در همسویی کامل با رویکرد سیاسی مدیرمسئول روزنامه آفتاب یزد قرار داشتند.
جناب آقای مظفری!
البته حمایت از رسانه به مفهوم مطلق وظیفه دولت و حاکمیت است. رسانه‌ای که مؤید امنیت ملی باشد، مبلغ ارزش‌های ستوده اجتماعی باشد، مروج فرهنگ باشد و رسانه‌ای که دلسوزانه قلم نقد را با هدف اصلاح و تعالی به دست گیرد و پر معلوم است که باید در رسالت رسانه‌ای که دایره به دست می‌گیرد و واویلا می‌گوید و بر طبل ناامیدی می‌کوبد و بالاتر از سیاهی رنگی نمی‌بیند تردید کرد. پرداخت یارانه فرهنگی البته منتی ندارد اما دعوت به انصاف کردن هم حرجی ندارد. در مورد یارانه هم شما بهتر میدانید که متولی پرداخت یارانه معاونت پارلمانی نیست، اما این زینهار وارد است که رسانه‌ نمی‌تواند و نباید دستش را در جیب دولت کند...
جناب مظفری!
لطفاً همین جا هم تکلیف ما را روشن بفرمایید، کدام ادعای شما را باور کنیم؟ شما توقع تعامل قوا برای رفع مشکلات مردم را دارید یا برای تقابل و دعوای قوا هورا می‌کشید؟
آفتاب آمد دلیل آفتاب! چگونه است که از بحث سوال و تذکر و استیضاح در مجلس به هیجان می‌آیید و تاخیر در آن را گناه نابخشودنی مجلس می‌شمارید و از این که ادبیات معاون پارلمانی تاکید بر تعامل دولت و مجلس است را برنمی تابید و تلاش ایشان را برای همگرایی قوا تقبیح می‌کنید و عملا با زبان بی‌زبانی بیان می‌دارید که کسی باید معاون پارلمانی باشد که دنبال افتراق و تقابل باشد! راستی مگر نه اینکه مقام معظم رهبری همواره و به ویژه اخیراً بر همدلی و همگرایی قوای سه گانه تاکید فرموده‌اند پس چرا از بیان تعاملی معاون پارلمانی ریاست جمهوری آشفته می‌شوید؟ گویی برای شما فضای مطلوب فضای تقابل و موضع‌گیری آشکار قوا علیه هم است تا شما ماهی خود را صید کنید!
جناب مظفری!
روزنامه شما مدتی است ستونی در صفحه اول خود با عنوان «مجلس نامه؛ آن چه وکلای مردم گفتند» تنظیم نموده است که به اخبار انتقادی نمایندگان مجلس از دولت می‌پردازد.
خب «عیبِ می‌جمله چو گفتی، هنرش نیز بگو» با توجه به انتخاب گزینشی اظهارات نمایندگان و جانمایی خاص و روزانه آن، چرا دنبال تقابل مجلس و دولت و ایجاد اختلاف هستید؟ اگر غیر از این است، دوبار هم تیتر مثبت بروید تا ما بابت قضاوت خود عذرخواهی کنیم!
البته به هم خوردن توازن و قواعد پذیرفته شده حرفه‌ای برای جذبِ مخاطبِ پایدار خالی از عوارض نیست:
تا کف دریا نیاید سوی خاک
که اصل او آمد بود در اصطکاک
راستی این چه اصرار نخ نمایی است که آسمان را به ریسمان گره میزنید و جواب همه نامعادلات را از معاونت پارلمانی می‌خواهید؟ مثلاً مشکل مسکن یزد را با چه استدلالی و چه قیاسی به معاونت پارلمانی گره میزنید؟ از قیاسش خنده آمد خلق را!
جناب مظفری!
رمز توفیق صداقت است، هم حافظه یاری می‌کند و هم آرشیو روزنامه موجود است، پاسخ برخی تناقضات را چگونه باید داد؟
شما در سال ۹۷ انتقال آب به استان یزد را یک ضرورت و آرزوی دیرینه مردم می‌خواندید و زمانی که این دولت بزرگترین پروژه تاریخ استان برای انتقال آب استان یزد را رقم زد در کمال شگفتی به آن می‌تازید! چنین تناقضی را چه باید نامید؟
جناب وکیل!
شما در گذشته به وکیلی می‌تاختید که چرا برای استیضاح وزیر کار گام برداشته، در حالی که در روزنامه خود نوشتید «هرچند وزیر کار بسیار وزیر ضعیفی است اما این نکته را هم باید گفت که الان وقت استیضاح هیچ کسی نیست و استیضاح ربیعی دهن‌کجی به دولت و هم پیمانی با مخالفان حسن روحانی است»
جل الخالق! پس رسالت مردمی چه شد؟ پس چرا حالا دنبال سوال و استیضاح هستید؟ آیا به تعبیر خودتان «حالا وقت آن است»!
راستی معنای این «تاختن و پرداختن» چیست؟ این عبارت را از خود شما وام گرفته ایم. آنجا که گفته اید:«می‌پذیریم این روزنامه از بدو ورود دولت سیزدهم به امور اجرایی گاه در نقد آنچنان بی‌پرده و صریح عمل کرده که نه تنها دولت رئیسی بلکه هر دولتی را عصبانی و گلایه‌مند می‌کند «حالا جناب مظفری، شما که وکالت تسخیری روزنامه جمهوری اسلامی را به عهده گرفته‌اید بفرمایید که چگونه می‌توان هم با تلاش مضاعف چنان که افتد و دانی یارانه‌ای بیشتر از حد معمول و بیشتر از دریافتی‌های گذشته دریافت کرد و هم لاف استقلال و انتقاد زد! جناب وکیل!
البته ما شما را آدم منصفی میدانیم و طبیعی است که (آقای) مظفری هیاهو برای دیده شدن را رویه روزنامه خود قرار نمی‌دهد و حساب شما از برخی مواضع جدا می‌دانیم همانطور که مثلاً ما مواضع احدی از سیاسیون لندن نشین در آن سوی مرزها را که مدت‌ها آفتاب یزد را سردبیری می‌کرد به حساب شما نمی‌نویسیم و اعتراف شما در گفتگو با خبرگزاری فارس را ندای باطن شما می‌دانیم که گفته‌اید: «مشی رئیسی چه در قوه قضائیه و چه در دولت، تعامل با رسانه‌ها و فراجناحی عمل کردن بوده است» و ما هم مانند شما افسوس می‌خوریم که چرا به هر حال اخلاق و تقوا در برخی موارد گمشده معادلات سیاسی و رسانه‌ای است و به همین دلیل خود شما در فروردین گذشته در گفتگو با خبرگزاری فارس به درستی اشاره کردید که: «افرادی که با نظام مخالفت حداکثری می‌کنند قلم به مزد‌هایی هستند که در دولت قبل صرفاً با چند رشته توییت پول‌های میلیاردی گرفتند و حالا برای خوشایند بالادستی‌های خود هجمه به دولت وارد می‌کنند»
الحمدلله، حساب شما از این قلم به مزدهایی که فرموده‌اید با دولت قبل مرتبط هستند جداست، روی همین حساب اعوجاج شما را به حساب قلم‌اندازی ژورنالیستی می‌گذاریم، چرا که نشانی اشتباهی دادن را اگر به عمد باشد که پذیرفته نیست!
البته خطاب به معاون محترم پارلمانی رئیس جمهور فرموده اید( هرچند معلوم نیست چرا به عوض روابط عمومی، اصرار داشته‌اید ایشان را خطاب قرار دهید) که «آیا حاضر هستید پرونده یارانه‌های پرداختی در دوران وزارت ارشاد خود در دولت اول احمدی‌نژاد را بگشایید و رقم‌ها را شفاف منتشر کنید»
پاسخ روشن است، اولاً که آقای دکتر حسینی در دولت دوم احمدی‌نژاد وزارت ارشاد را به عهده داشته است و این نشانی غلط را نمی‌دانیم از کم توجهی شما بدانیم یا تجاهل، در ثانی، مرحبا! محاکات بی‌نظیری است! اما این محاجه بی‌دریغ است، چون نیازی به استدعای شما نیست همین الان کافی است به سامانه مربوطه در وزارت ارشاد مراجعه فرمایید همه اطلاعات گذشته روی سایت موجود است بررسی کنید تا معلوم شود آفتاب یزد چه بهره‌ای در قیاس با دیگران در این باره داشته است،
به تعبیر مولانا:
آب حاضر باید و فرهنگ نیز
تا پزد آب دیگ سالم در ازیز
شما که مدعی شفافیت هستید پس چرا از بیان یارانه رسانه دیگر آشفته شده‌اید؟ اصلا حالا که دنبال شفافیت هستید و از آن استقبال می‌کنید حق مخاطبان شماست که بدانند
خود شما مجموعا در سال ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ با دو روزنامه تان که عملا یکی ست و با هم توزیع میشود ۵ و نیم میلیارد پول و آگهی و تفاوت کاغذ بازار آزاد دریافت داشته‌اید، یعنی متوسط سالی ۲میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان.
معترض این مبلغ هم نیستیم و منت هم نمی‌گذاریم اما این گونه هم نیست که رسانه را لابیرنت یک سویه و تک ساحتی بدانید که وظیفه‌ای در قبال امیدآفرینی و وحدت آنهم از پس سنگین‌ترین هجمه هیبریدی دشمنان نظام و انقلاب
نداشته باشد.
اینکه چرا شما با ربط و بی‌ربط جناب دکتر حسینی را مخاطب خود قرار می‌دهید و یا این که مامور چه وظیفه‌ای هستید مسئله ما نیست و موضوع ما میزان حمایت از رسانه و یا نقد وظیفه انتقادی رسانه‌ها نیست بلکه موضوع تناقض و سیاست یک بام و دو هوا ست وگرنه کیست که نداند جامعه زنده جامعه‌ای است که در آن نقد رسانه‌ای پویا و زنده باشد.
روابط عمومی معاونت پارلمانی رئیس جمهور

انتهای پیام