تغییرات در کابینه کافی نیست بلکه دولت باید رویکردهای خود را عوض کند. از اظهارنظرها چنین استنباط می‌شود که انگار در کشور همه شاخص‌ها طبیعی است. کافی است که رئیس جمهور امروز قیمت گوشت، مرغ و حتی هندوانه را بررسی کند تا به راحتی متوجه شرایط اقتصادی کشور شود.
به جای اینکه مسئولین وضع موجود را بهبود ببخشند مرتبا به دهه‌های قبل و اتفاقات آن دوران ارجاع می‌دهند. در اینجا به دنبال بررسی علت العلل وضعیت وخیم شاخص‌های اقتصادی در دهه ۹۰ نیستیم بلکه نکته این است که امروز چه تدبیری به کار گرفته شده است که وضعیت معیشت مردم بهبود پیدا کند. به نظر می‌رسد که دولت هیچ رویکرد جدیدی ندارد؛ وقتی چنین رویکردی وجود ندارد فرقی نمی‌کند که مسئولین عوض شوند یا تغییر نکنند. به عنوان مثال رئیس کل بانک مرکزی قبلی همین دولت می‌گفت که بازار آزاد نقشی در قیمت ارز نباید داشته باشد، رئیس کل جدید هم این تصور را دارد که بازار آزاد چون بخش کوچکی است نقش چندانی ندارد. اما باید از ملت پرسید که نرخ بازار آزاد تاثیری در نرخ ارز کل کشور دارد یا ندارد؟ مقامات مسئول دولت موضوعات بدیهی را نادیده می‌گیرند و وقتی که این رویکرد وجود دارد دیگر فرقی نمی‌کند چه کسانی در جایگاه وزرا قرار بگیرند. لذا رویکرد کلی بسیار اهمیت دارد و باید مشخص شود دولت چه رویکردی را برای اداره کشور در سطح کلان در نظر گرفته است. برای مثال دولت معتقد است که مذاکرات هیچ تاثیری در معیشت مردم ندارد. وقتی چنین رویکردی وجود دارد دیگر فرقی نمی‌کند چه کسی در راس امور قرار می‌گیرد. همچنین دولت در انتخاب همکاران خود یک چارچوب و قیدی دارد و این است که به دنبال یک دایره محدود از همکاران خود است. وقتی این دایره به هر دلیل محدود است به نظر می‌رسد نباید امیدوار بود که با استیضاح یک نفر و یا با عزل چند نفر تغییری در روند موجود ایجاد شود.
انتهای پیام
