اصولگراهای گرانی طلب؛ اصلاح طلبان ارزانی خواه

انداختن تقصیر به گردن دولت‌ها و مدیران قبلی مرسوم‌ترین بازی در این میانه وبی جواب‌ترین اشارات می‌باشند. عجیب‌ترین نکته در این اثناها فراموش نمودن خدا و مرگ و حساب و کتاب و دنیای پس از مرگ می‌باشند.
هرسال و ماه و هفته تا گورستان و به قول امروزی‌ها آرامستان رفته، عزیزی دور و نزدیک را بخاک سرد و سیاه می‌سپاریم و همانجا با خود و خدای خود عهد می‌بندیم از خطاها و گناهان توبه کرده و راه ثواب پیشه کنیم. عجب آنکه به محض خروج از مزارستان و حیف ومیل کردن غذا گویی این مسائل در خلا برای کس دیگری اتفاق افتاده و تا نوبت به ما برسد «خدا کریم است و یا نصیب و یا قسمت».
این مقدمه مطول در آستانه اتمام سال فقط به‌جهت تنبه به خود و یادآوری به دیگران است. در کشاکش گرانی‌های ساعتی و بهت اقشار کم درآمد؛ تحلیلگران و اهل قلم و اصحاب رسانه در یافتن مقصران ونشان دادن آنان به اکثریت جامعه هستند. همانگونه که امام (ره) فرمودند مجلس در راس امور و عصاره فضایل مردم میباشد. رهبر فرزانه نیز بارها در ملاقاتهای عمومی و خصوصی با اقشار مختلف جامعه به جایگاه خاص مجلس و قدرت نظارت و دخالت آن بنفع مردم بویژه اقشار کم درآمد و تهیدست اشاره نمودند؛ چشم امید همه آحاد جامعه به گره گشایی این قوه و معجزه آن است. مراجع مکرم تقلید و اساتید حوزه‌های علمیه به عنوان اصلی‌ترین سنگرهای نگاهبانی از گرانیهای طاقت فرسا و فشارهای آن به مردم اظهار نارضایتی نموده و خواستار کمکهای فوری و کارگشا به مردم گردیده‌اند.
انگار همین دیروز در تدارک سال نو بودیم و حالا در آستانه جدایی از آن و بقول مرحوم سپهری «چه زود دیر شد» ...انداختن قصور به گردن این و آن و بدگویی به این جناح و آن تفکر باری از دوش ما برنخواهد داشت. فردی به فرزندانش وصیت کرد قبل از دفن من مقداری زردچوبه به چهره‌ام بمالید تا نکیر و منکر به تصور اینکه من مرده قدیمی هستم از من بدون حساب و کتاب عبور کرده و به متوفی بعدی سرکشی کنند. چه خوب بود رانت و پارتی آنجا نیز نافذ بودند. در این روزهای پایان سال خوشبخت کسی است که به حساب و کتاب زندگی خود رسیدگی کرده و به امور خود در مورد دیگران رسیدگی کند. چه کسی میتواند تضمین دهد بهار آتی را خواهد دید. واز نسیم دلنواز آن بهره مند خواهد شد. همه باید جواب کارهای خود را بدهیم؛ رانت و قبیله‌سالاری و امضای طلایی تا درب آرامستان نافذ است وبس. بیاییم از سال نو بر غفلتهای گذشته خود مهر باطل شد بزنیم؛ فقط چند لحظه خود را در مقابل میز نکیرین پاسخگو ببینیم.
چقدر در گرانی‌ها و فشارهای وارده به افراد کم‌درآمد سهم داریم؟
مبادا گوشهایمان را بر شنیدن ناله‌های پدران و مادران دارای فرزند بیمار بسته و چشمانمان را از دیدن نگاههای حسرت‌آلود گرسنگان فرو بندیم.
اگر امسال آخرین روزهای حیات و خدمت ما بود چه باید بکنیم؟
یادمان نرود فرشته مرگ که رحمت خدا بر او باد با هیچ حزب و جناح و گروهی تعارف نداشته و عقد اخوت نبسته است.

انتهای پیام