من شدم تیمور لنگ

امیر حسین ذاکری ‪-‬ علی مطهری نماینده ادوار مجلس در گفتگویی با شبکه اینترنتی دانشگاه تهران گفته: مردم احساس می‌کنند هر چه تلاش می‌کنند به‌جایی نمی‌رسند؛ امیدی هم به آینده نیست.
در این زمینه اعضای خبرچین هر کدام چنین گفتند:
*بنده سالهاست احساس می‌کنم هر چه تلاش که هیچ، هر چه جان می‌کنم به جایی نمی‌رسم. در مودبانه‌ترین حالت آن باید عرض کنم بنده بعد از سال‌ها تلاش وافر هیچ... نشدم، هیچ «نقطه چینی» نشدم، به جایی هم نرسیدم جز به خط پایان! بنده فقط عمر بر باد دادم. متاسفانه مسئولین هم نتوانستند جلوی سرعت این بر باد رفتن قافله عمر یا قطار عمر را بگیرند چون سرعت قطار عمر از قطار پیشرفت سریعتر است!
*بنده بچه‌هایم را فراخواندم و عرض کردم: فکر آینده خود باشید چیزی از جیب باباتون به شما نمی‌ماسه. لذا آینده‌تان را هرگز به ارث پدری گره نزنید همانطور که مسئولین عزیز معیشت مردم را به دلار گره نزدند! از آدم زیر خط فقری توقع ارث نداشته باشید. طفلی‌ها چه حالی شدند؟ عرق سرد روی پیشانی‌شان نشست. یکی از بچه‌ها با ناراحتی گفت: آخه بابا من کلی بدهی دارم امید به شما بسته بودم؟ از کجا بیارم بدهی‌ام را بدم؟ گفتم: «از سر قبر بابات» آه که گناه یک پدر فقیر چیست که آقازاده‌اش مفلس زاده است و به مفلس‌زادگی‌اش معترض؟!
*برای آدم سالخورده‌ای که لقب زیر خط فقری بودن را هم بنا به جبر زمانه و بد اقبالی به دوش می‌کشد چه امیدی به آینده وجود دارد؟ بنده الان در راس آینده قرار دارم. عمری سرکردم تا به امروز برسم به زیر خط فقر بروم. این بود آینده من؟ مرا چه امیدی به چنین آینده؟
بنده خیلی از دست اوضاع نابسامان خود ناراحتم اما در کل باید به آینده امیدوار بود. مثلا «مدل چینی برجام» رونمایی شده، خبرش هم تیتر یک آفتاب شده. برخی تولیدات چینی کیفیت خوبی دارند یعنی باید امیدوار بود!
*بنده هر چه در زندگی شخصی تلاش وافر و مزید کردم به جایی نرسیدم و دائم لنگ میزنم لذا با توجه به اینکه اسم کوچکم تیمور است بر خود نام منفور «تیمور لنگ» می‌گذارم.
جناب شعار باشی هم بسیار عصبانی شد و خطاب به وی گفت:
تیمور لنگ را گویند که پایش بود لنگ
تو روزگارت لنگ است و کجایت نیست لنگ؟!

انتهای پیام