جهان پر شد از ناله كرّ ناى

ز غرّيدن كوس و هندى دراى‏
هوا سر بسر سرخ و زرد و بنفش
ز بس نيزه و گونه گونه درفش‏
سپاهى ز جنگ آوران صد هزار
نهاده همه سر سوى كارزار
ز دريا بدريا نبود ايچ راه
ز اسپ و ز پيل و هيون و سپاه‏
همى رفت لشكر گروها گروه
نبد دشت پيدا نه دريا نه كوه‏
بفرمود پيران كه بى‏ره رويد
از ايدر سوى راه كوته رويد
نبايد كه يابند خود آگهى
ازين نامداران با فرّهى
مگر ناگهان بر سر آن گروه
فرود آرم اين گشن لشكر چو كوه‏
كرد كارآگهان ناگهان
همى جست بيدار كار جهان‏
بتندى براه اندر آورد روى
بسوى گروگرد شد جنگجوى‏
ميان سرخس است نزديك طوس
ز باورد بر خاست آواى كوس‏
بپيوست گفتار كار آگهان
بپيران بگفتند يك يك نهان‏
كه ايشان همه ميگسارند و مست
شب و روز با جام پر مى بدست‏
سوارى طلايه نديدم براه
نه انديشه رزم توران سپاه‏
چو بشنيد پيران يلان را بخواند
ز لشكر فراوان سخنها براند
كه در رزم ما را چنين دستگاه
نبودست هرگز بايران سپاه‏

انتهای پیام