رنج‌های التیام ناپذیر فراز تا فرود یک خشم

«درنتیجه توافقِ دو کشور، آمریکا و اسرائیل سیلی خورده و مدعیان اصلاحات سرگیجه گرفته‌اند». این تحلیل روزنامه کیهان در نسخه روز ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ خود، بعد از انتشار خبر توافق بین ایران و عربستان است. به گزارش تابناک، همین روزنامه ۷ سال پیش، بعد از تعطیلی سفارت عربستان در تهران می‌نویسد: «ننگ رابطه با آل سعود از دامان ایران اسلامی پاک شد»
دی‌ماه سال ۱۳۹۴ پس از شدت گرفتن اختلافات بین دو کشور ایران و عربستان، به سفارت این کشور در تهران حمله شد. درنتیجه آن اتفاق، بحرین اولین کشوری بود که به این اقدام واکنش نشان داد و از هیئت دیپلماتیک ایرانی خواست ظرف ۴۸ ساعت خاک آن کشور را ترک کند. سودان، سفیر و دیپلمات‌های ایرانی را از کشورش اخراج نمود و امارات سطح روابطش با ایران را به کاردار تقلیل داد. در کشور ما، رسانه‌های منتقد دولتِ وقت، آن روزها از این اقدام به‌شدت حمایت کردند.چند روز پس از حمله به سفارت، روزنامه کیهان، ظاهراً، مثل اینکه عرصه سیاست را با مسابقه فوتبال اشتباه گرفته باشد، نوشت: «عربستان کوچک‌تر از آن است که حریف ایران باشد». درست همان روزها نیز زمان اجرای «برنامه جامع اقدام مشترک» یا «برجام» بود و این روزنامه مرتب به دولت نهیب می‌زد که از این توافق خارج شود. البته بر کسی پوشیده نیست که عامل نقض توافق برجام، آمریکا و آن رئیس‌جمهور «عجیب‌وغریبش» بود، ولی نمی‌توان کتمان کرد که اگر «کیهانیان»، حداقل تا قبل از قدرت‌گیری دولت سیزدهم، از اختیار کافی برخوردار بودند این توافقنامه را دفن می‌کردند بدون این‌که اصلاً برایشان مهم باشد تأثیر آن بر زندگی مردم چه خواهد بود.
اتخاذ همین رویکردها در حوزه سیاست داخلی و خارجی، اقتصاد مملکت را به این حال ‌و روز انداخته است. امروز پس از گذشت هفت سال، کسی از پیامدهای مثبت آن تعرض برای مردم سخن نگفته ولی امان از آثار منفی‌اش که تا دلتان بخواهد در مورد آن می‌توان گفت و نوشت. روزی که دلواپسان از دیوار سفارت بالا رفتند و این صعود، «شجاعتی بی‌بدیل» لقب گرفت هر دلار کمی بیش از ۳.۷۰۰ تومان قیمت داشت. امروز در حالی از این دیوار پایین آمده و پرچم سفید به اهتزاز درمی‌آورند که دلار ۶۰ هزار تومان را هم به چشم دیده است. صادق زیباکلام فعال سیاسی در کانال تلگرامی خود با اشاره به هفت سال آشفتگی در روابط بین دو کشور، از چند میلیارد دلار هزینه‌ای می‌گوید که این قطع رابطه بر مردم دو ملت تحمیل
نموده است.
بر کسی پوشیده نیست که هزینه این هفت سال دشمنی نه از جیب فاتحان سفارت و نه از جیب سردبیر روزنامه کیهان، بلکه از جیب مردم خرج شده است. خرداد ۱۴۰۰، رئیس‌جمهور وقت، با اشاره به برخی کارهای کودکانه مانند حمله به مراکز دیپلماتیک
گفت: خدا نیامرزد آن‌هایی را که نگذاشتند روابط بین ایران و برخی همسایه‌ها به‌خوبی شکل بگیرد. همچنین، روزنامه شرق به نقل از ایشان می‌نویسد دولت او می‌توانست اسفند ۱۳۹۹ با رفع تحریم‌ها و توافقی دوباره، امید مردم را احیا کند اما مصوبه اقدام راهبردی مجلس مانع آن شد. اکنون ضمن خرسندی از توافق بین ایران و عربستان به‌عنوان یک اقدام مثبت در راستای کاهش تنش، بایستی خاطرنشان نمود همه آزادی‌خواهان عالم -به‌جز سیاسیونی که نفع خود را در جنگ می‌بینند- از آشتی، توافق و صلح استقبال می‌کنند زیرا که دود هر تنشی در وهله اول به چشم مردم می‌رود. ایرانیان هم از تحریم خسته‌اند، هم از نوسان کشنده نرخ ارز، هم از افزایش ساعت‌به‌ساعت قیمت‌ها. کاش تصمیم‌سازان، همان‌ها که به گفته حسن روحانی، زمستان ۱۳۹۹ مانع از توافق شدند، حداقل به خاطر افزایش مقبولیت خود نزد مردم، مذاکرات را به یک سرانجام مثبت می‌رساندند تا مردم این‌چنین در برزخ بلاتکلیفی گرفتار نمانند. وقتی یک توافق نصفه‌ونیمه با عربستان می‌تواند تا حد زیادی نرخ ارز را کاهش دهد و قدرت پول ملی را افزایش، تصور کنید حل بحران هسته‌ای به‌عنوان ابر چالشی که حدود دو دهه امید مردم را به گروگان گرفته، می‌تواند برای جامعه چه موهبتی تلقی گردد.

انتهای پیام