شلیک به موسولینی

سینا معتمدراد- مترجم‪-‬ آفتاب یزد: در ۷ آوریل ۱۹۲۶ یک زن ایرلندی از میان جمعیتی در رم بیرون آمد و به سمت یکی از بدنام‌ترین دیکتاتورهای قرن بیستم شلیک کرد. یک گلوله به بینی بنیتو موسولینی اصابت کرد اما رهبر ایتالیا از سوء قصد جان سالم به در برد. در میان بسیاری از اقدامات شجاعانه علیه فاشیسم در اروپای قرن بیستم، نام «ویولت گیبسون» تا حد زیادی در تاریخ گم شده است. در طول زندگی او تنها چهار نفر به ترور علیه بنیتو موسولینی اقدام کرده بودند. رهبری که ایتالیا را وارد جنگ جهانی دوم کرد و به هیتلر درس فاشیست آموخته بود.
از بین چهار نفری که به جان رهبر فاشیست سوء قصد کرده بودند فقط یک زن انگلیسی-ایرلندی با نام ویولت گیبسون تقریباً به موفقیت نزدیک شد. به گزارش مجله اسمیت سونیان این پیرزن۵۰ساله در ۷ آوریل ۱۹۲۶ زمانی که به موسولینی شلیک کرد تقریباً مسیر تاریخ را برای همیشه تغییر داد. اما در سال‌های پس از حمله جسورانه‌اش گیبسون به یک پناهگاه فرستاده شد و داستان او به کلی فراموشی سپرده شد. گیبسون در رم زندانی شد اما بعداً به دستور موسولینی بدون هیچ اتهامی آزاد و پس از آن به بریتانیا تبعید شد. در آنجا با وجود درخواست‌های مکرر برای آزادی بقیه عمر خود را در یک آسایشگاه روانی گذراند. او در سال ۱۹۵۶ درگذشت و در نورث همپتون به خاک سپرده شد.
به گزارش برنامه رادیویی عمومی جهان نزدیک به یک قرن بعد در کشور ایرلند زادگاه ویولت گیبسون، شورای شهر دوبلین یک پلاک به نشان افتخار گیبسون نصب کرده است. مایکل شیلز مک نامی برای بی‌بی سی نیوز می‌نویسد: مقامات ایرلند خانه دوران کودکی او در محله میدان مریون دوبلین را به عنوان مکانی بالقوه برای این یادبود در نظر می‌گیرند.
داستان گیبسون برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ توجه بین‌المللی را به خود جلب کرد. زمانی که روزنامه نگار سیوبهان لینام یک مستند رادیویی مهم تهیه کرد که زندگی قابل توجه او را برای مخاطبان وسیع‌تری به ارمغان آورد. شنوندگان اکنون می‌توانند از طریق وب سایت پخش‌کننده ایرلندی RTÉ به صورت آنلاین به مستند دسترسی داشته باشند. برنامه رادیویی Lynam برگرفته از کتاب «زنی که به موسولینی شلیک کرد» اثر مورخ بریتانیایی فرانسیس استونور ساندرز در سال ۲۰۱۰ بود. به گفته بی‌بی سی نیوز: باری داودال همسر این روزنامه نگار در حال حاضر در حال نمایش مستندی بر اساس زندگی گیبسون در جشنواره‌های بین‌المللی فیلم است.
به گزارش بی‌بی سی گیبسون که در سال ۱۸۷۶ از خانواده‌ای ثروتمند به سرپرستی پدرش لرد اشبورن یکی از شخصیت‌های ارشد قضائی در ایرلند متولد شد. مایکل مورفی برای روزنامه «آیریش پست» خاطرنشان می‌کند که به عنوان یک زن جوان او به عنوان اولین در دربار ملکه ویکتوریا خدمت می‌کرد. گیبسون که بین دوبلین و لندن بزرگ شد، کودکی بیمار بود که از عارضه‌ی جسمی و روانی رنج می‌برد، چیزی که در آن زمان «هیستری» نامیده می‌شد. در اواسط ۲۰ سالگی او به کاتولیک گروید. بعداً به پاریس رفت تا برای سازمان‌های صلح‌طلب کار کند. به گزارش ورلد: «اعتقادات سیاسی و مذهبی پرشور گیبسون او را به تلاش برای قتل دیکتاتور ایتالیا در آوریل ۱۹۲۶ سوق داد».
در روز تیراندازی، موسولینی به تازگی سخنرانی در کنفرانس جراحان در رم را به پایان رسانده بود. لینام می‌گوید که او در حال عبور از میدان کامپیدوگلیو میدانی در بالای تپه کاپیتولین شهر ایتالیا بود که گیبسون زنی کوچک و با ظاهر ژولیده اسلحه‌ای را بلند کرد و به سمت او شلیک کرد.
ویولت گیبسون بود با یک هفت تیر مدل ۱۸۹۲ که زیر شالش پنهان شده بود در میان جمعیت حضور یافته بود. دو اتفاق تصادفی مانع از موفقیت گیبسون شد: اول اینکه موسولینی سرش را برگرداند و به گروهی از دانش‌آموزان نزدیک که آهنگی را به افتخار او می‌خواندند نگاه کرد. این باعث شد که گلوله به جای اصابت به صورتش بینی او هدف قرار گیرد. دوم اگرچه گیبسون گلوله دیگری شلیک کرد اما تپانچه او گیر کرد. پس از این سو قصد ناموفق گیبسون توسط هواداران موسولینی مورد حمله قرار گرفت و سپس با مداخله پلیس رهبر فاشیسم جان سالم به در برد.
پلیس قبل از اینکه تماشاچیان خشمگین حامیان موسولینی بتوانند انتقام خود را بگیرند زن ایرلندی را از آنجا دور کردند. موسولینی چند ساعت پس از سوء قصد به جانش همراه با بانداژی روی بینی‌اش دوباره در انظار عمومی ظاهر شد. با وجود ظاهر جدید موسولینی بعد از سوءقصد استونر ساندرز می‌گوید که موسولینی از مجروح شدن توسط یک زن خجالت می‌کشید. او می‌گوید: «او مانند کل رژیم فاشیستی بسیار زن‌ستیز بود. او از شلیک یک زن به خود شوکه شده بود و از اینکه تیراندازی توسط یه خارجی صورت گرفته بود احساس شرمساری می‌کرد. درواقع این اتفاق نوعی آسیب به نفس بزرگ موسولینی بود.»
گیبسون به انگلستان تبعید شد جایی که پزشکان او را بعدها دیوانه اعلام کردند. خانواده او موافقت کردند که او را در یک آسایشگاه روانی در نورث همپتون قرار دهند. زمانی که گیبسون در زندان بود نامه‌هایی نوشت و خواستار آزادی‌اش شد. این نامه‌ها خطاب به افرادی مانند وینستون چرچیل و پرنسس (ملکه فعلی) الیزابت هرگز به آن‌ها ارسال نشدند. گیبسون تا زمان مرگش در سال ۱۹۵۶ در ۷۹ سالگی محبوس بود. به گزارش ورلد، هیچ‌یک از اعضای خانواده در مراسم خاکسپاری او شرکت نکردند.
مانیکس فلین عضو شورای شهر دوبلین در طرحی که به دنبال نصب پلاک یادبود ویولت گیبسون گفت: «اکنون زمان آن رسیده است که ویولت گیبسون را در معرض دید عموم قرار دهیم و به او جایگاهی شایسته در تاریخ زنان ایرلند و در تاریخ ملت ایرلند و مردم آن بدهیم». وی ادامه می‌دهد: «اگر به جنگ جهانی اول یا دوم نگاه کنید زنان دقیقاً در کنار مردان ایستادند».
لوح تقدیم به ویولت گیبسون ایرلندی که تقریباً یک قرن پیش برای ترور بنیتو موسولینی رهبر فاشیست ایتالیایی تلاش کرد در دوبلین رونمایی شد. بنای یادبود گیبسون که در پلاک به عنوان «ضد فاشیست» توصیف شده است در میدان مریون ۱۲ که خانه دوران کودکی او بود نصب شده است.

انتهای پیام