عشق در دل ماند و یار از دست رفت

مسئولان در حالی جوانان را به ازدواج و خانواده‌ها را به فرزندآوری تشویق می‌کنند که اخیراً متوسط قیمت مسکن در تهران به بیش از ۵۵ میلیون تومان و سهم مسکن در سبد هزینه‌های خانوار به بیش از۵۰ درصد رسیده است. به گزارش خبرگزاری مهر، قیمت ملک طی سه دهه اخیر در پایتخت بیش از ۱۰۰۰ برابر افزایش یافته است. با احتساب نرخ فعلی پس‌انداز و در صورت رشد یکسان قیمت و درآمد، یک شهروند تهرانی برای خانه‌دار شدن باید حدود ۱۰۹ سال انتظار بکشد. قیمت‌ها در بازار مسکن به‌گونه‌ای است که نه‌تنها خرید، بلکه رهن و اجاره نیزرؤیایی دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد.
با این وضعیت نمی‌توان انتظار داشت جوانان روی خوش به ازدواج نشان دهند. آمار حکایت از این دارد که در ۶ ماهه نخست سال ۱۴۰۱ در کل کشور ۲۲۵ هزار و ۶۸ ازدواج به ثبت رسیده که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل، کاهش و۹۴ هزار و ۲۸۸ طلاق به ثبت رسیده که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل افزایش داشته است. اگرچه می‌توان هزار و یک دلیل غیراقتصادی برای افزایش آمار طلاق و کاهش آمار ازدواج برشمرد، ولی چه بخواهیم چه نخواهیم، این معادله تا حد زیادی متأثر از وضعیت اقتصادی جامعه و قدرت خرید مردم می‌باشد. تمایل به ازدواج در بین جوانان ما به‌شدت کاهش‌یافته و همان‌ها که می‌خواهند ازدواج کنند نیز معضلات بزرگ اقتصادی بر سر راه خویش می‌بینند.
گرانی مسکن امان مردم را بریده و دولت‌ها سال‌هاست که می‌خواهند از طریق وضع مالیات بر خانه‌های خالی قیمت را کنترل کنند. درحالی‌که نرخ‌ها در بازار مسکن ساعت‌به‌ساعت تغییر می‌کند، مسئولان امیدوارند مردم از طریق خوداظهاری، املاکشان را معرفی کنند تا با شناسایی خانه‌های خالی، دست سوداگران از این بازار کوتاه شود. زهی خیال باطل اگر گمان کنیم تا زمانی بهای تمام‌شده تولید در کشور بالاست بتوان با این قبیل اقدامات امیدی به ارزانی مسکن داشت. بخش زیادی از سرمایه‌گذاری‌های حوزه مسکن در سال‌های اخیر، جنبه حفظ ارزش دارایی داشته و تا زمانی قدرت پول ملی روزبه‌روز کمتر می‌شودخبری از آرامش در بازار مسکن نخواهد بود.
در این دولت آشفتگی و بی‌تصمیمی در بین متولیان بخش مسکن بیش از هر دولتی به چشم می‌خورد. هماهنگی در بین مسئولان این حوزه حتی در مقام حرف و ادعا نیز وجود ندارد. در حالی رئیس‌جمهور و معاون پارلمانی ایشان بر تحقق وعده دولت مبنی بر ساخت ۴ میلیون واحد مسکونی در طول چهار سال تاکید دارند که مهرداد بذرپاش وزیر جدید راه و شهرسازی در مجلس اعلام نمود ساخت این تعداد واحد، خارج از توان دولت می‌باشد. درست همان‌گونه که «عبدالناصر همتی» در مناظرات انتخاباتی۱۹ ماه پیش، در پاسخ به وعده‌های مسئولین دولت فعلی اعلام کرد که کشور منابع لازم برای تحقق وعده‌های رنگارنگ آن‌ها را ندارد.
به استناد آمار و ارقام، هیچ دولتی تا به امروز، در دوره اول حکمرانی‌اش، به‌اندازه دولت سیزدهم متزلزل و ناهماهنگ ظاهر نشده بود. از این منظر، دولت فعلی، شاید ضعیف‌ترین دولت تاریخ جمهوری اسلامی باشد. دولتی که نه روی خوش به مذاکره نشان می‌دهد نه خلاقیتی برای برون‌رفت از بحران در چنته دارد. دولتی که نه برنامه‌ای مشخص برای سیاست خارجی دارد نه راهبردی قابل دفاع در قبال مشکلات اقتصادی جامعه.
با این شرایط، جوانان ما باید آرزوی تشکیل زندگی مشترک با محبوبشان را از خاطر ببرند. یک جوان ۳۰-۲۵ ساله، اگر بخت با او یار نباشد و در خانواده‌ای مرفه متولد نشده باشد، باید عطای عاشقی و ازدواج را به لقایش ببخشد. چطور دولتمردان از یک‌ طرف جوانان را تشویق به ازدواج می‌کنند اما از طرف دیگر هیچ راه‌ حلی برای افزایش سرسام‌آورهزینه‌های زندگی خانوار ندارند؟ جوانانی که حتی اگر بتوانند برای خود شغلی دست‌وپا کنند، با این قیمت‌ها، نمی‌توانند چندان امیدی به حل معضل مسکن داشته باشند. بی‌تردید، یکی از دلایل تمایل به مهاجرت در بین جوانان ما چیزی نیست جز همین شرایط سخت اقتصادی و بی‌ثباتی زجرآور قیمت‌ها.

انتهای پیام