سهند در آغوش مرد بارانی!

در غروب سوزناکی که سکوهای لبریز از تهی ورزشگاه آن سوی باغ شمال سمباده خشک بر اعصاب فوتبال می‌کشید و از تی تی‌ها هیچ خبری نبود، یحیی در سکوت محض تراکتور را بر خاک نشاند و صدای پرواز خود را در آذربایجان به گوش‌ها رساند.
شاید اگر هورا و همهمه دوآتشه‌ها در ورزشگاه طنین‌انداز می‌شد تراکتور با هیجان بیشتری به سوی قفس توری قرمزها هجوم می‌برد، اما وقتی این حسرت بر دل تبریزی‌ها ماند، راه برای سرفرازی سرخ‌ها هموار شد.
دیشب وقتی کامبک ناکام مادریدی عصای دست خمز اسپانیایی نشد و تراکتور پس از کشاندن نبرد به تساوی، ناگهان قالب تهی کرد، یحیی این پالس را برای مدعیان فرستاد که پرسپولیس در روزهای رخوتناک لیگ تنها به گذر از خاکریزها و برپایی جشن قهرمانی فکر می‌کند.
از سر راه برداشتن تراکتور در تبریز کار ساده‌ای نبود اما تفنگچی‌های باانگیزه در واپسین ثانیه‌ها پشت دست شاگردان خمز را داغ گذاشتند تا رها شده در باد بر صخره‌های خوشبختی یله دهند و از حالا خواب فتح جام را ببینند.
این سه امتیاز برای نیمکت سرخ بیش از اندازه مهم بود و شاید به همین دلیل آن‌ها تا آخرین سوت قاضی میدان دست از نمایش انتحاری نکشیدند و بالاخره توپچی تاجیک با ضربه‌ای مرگبار میلیون‌ها نفر را پای جعبه جادو میخکوب کرد.حالا پرسپولیس آن بالا ایستاده و به این می‌اندیشد با ترکتازی در جدال‌های
پیش رو گوی سبقت را برباید و پس از یک سال دوری از جام دوباره در روز آخر به
قدم زدن در آسمان هفتم دلخوش کند. حالا یحیی با مات کردن پاکو خمز مغرور یک گام دیگر به قهرمانی نزدیک تر شده و این اصلا خبرخوبی برای سپاهان و استقلال نیست. یک سرمای تقریبا بهاری، یک فنجان چای و یک چهره پوشیده شده و مستتر در ماه. آیا این آخرین فریم یحیی در لیگی خواهد بود که کابوس ‌ها را به خواب تمام مدعیان الصاق کرده است؟ آیا مرد بارانی زیرباران رستگاری چکامه‌های دل‌انگیز را برای تیفوسی‌ها خواهد خواند؟

انتهای پیام