دوحادثه تلخ وشرم‌آور

متاسفانه در میان اخبار روزمره در کشور گاهی شاهد وقایعی هستیم که علاوه بر اهانت به شخصیت؛ جایگاه و شرایط وقوع برای عاملین نیز شرایط دشواری را
رقم می‌زنند.
مثلا:
مصیبت اول: در هفته جاری یک پای قطع شده انسان در مخزن زباله در یکی از خیابانهای تهران توسط یکی از پاکبانان زحمتکش کشف و بلافاصله به اطلاع نیروهای انتظامی می‌رسد. با پشتکار و تلاش مامورین زحمتکش و با کمک دوربین‌ها عامل دور انداختن پا شناسایی و دستگیر می‌شود. فاجعه از اینجا آغاز می‌شود که فرد جوان با تاسف این فاجعه را پذیرفته و اظهار می‌دارد به‌علت ابتلا به دیابت دستور قطع پایم صادر و به اجرا درمی‌آید. منتهی بجای رعایت موازین شرعی و انسانی پای قطع شده در اختیار بیمار قرار می‌گیرد. در مسیر عزیمت به خانه به‌خاطر فشارهای عاطفی و انسانی پا توسط فرد به سطل زباله پرتاب می‌شود. باید مشخص شود چگونه عضو قطع شده در اختیار بیمار که دچار هیستری عصبی و تالمات روحی شده قرار می‌گیرد؛ بیمار در چنین شرایطی باید تحت روان درمانی و مشاوره قرار بگیرد و با توجه به شرایط سنی وی عضو قطع شده دور از چشم وی با رعایت موازین شرعی دفن گردد.مصیبت دوم: یکی از مامورین زحمتکش مرزبانی در نقطه صفر مرزی (میلک) به‌خاطر تعقیب قاچاقچی توسط وی و همدستانش با کامیون ربوده شده و اندکی دورتر از مرز توسط مامورین مرزی با وضعی شرم‌آور به نگهبانی برده شده و در مسیر مورد اهانت و ضرب و شتم قرار می‌گیرد. البته چند ساعتی بعد وی آزاد شده و به محل خدمتش برمی‌گردد؛ البته در مرزها و مبادی کنترل از این وقایع فراوان رخ می‌دهد اما مدیران ارشد با آموزشهای لازم در حسن همجواری و احترام به همسایه و نیروهای همکار اجازه وقوع و تکرار اینگونه حوادث را نمی‌دهند. قطعا همانگونه که وزیر محترم کشور به عنوان عالیترین مدیر اجرایی دستورات لازم را صادر و در رابطه با پیگیری وضعیت سرباز نامبرده توصیه‌های اکید نموده‌اند، درست در روز تحویل سفارت چنین برخوردهای غیردوستانه از نگاه دولتمردان و مردم غیور ایران پوشیده نخواهد ماند.

انتهای پیام