امید مافی از CR7 تا لوکادیا!َ؟

مرسول پارک در پناه تبسم CR7 در شور و شوق و شادی غرقه شد تا در شب تاریخی ریاض دشداشه پوش‌ها به عشق کریستین رونالدو تا صبح نغمه‌های عربی را با صدای بلند بخوانند و رودی گارسیا با جامه فرمانده روی ابرها
قدم بزند.
آنجا در باشگاه شصت و هفت ساله، دریا غلتید در دامن دو آتشه‌هایی که آمده بودند تا از اعجوبه پرتغالی استقبال کنند و ازحالا برای رقیب سنتی خط و نشان بکشند. برای الهلال که از حالا باید چشم انتظار انفجار بمب ساعتی النصر در وقت مبادا باشد.
آنجا کریس به لطف اسکناس‌های تا نخورده عرب‌ها باران شد و سکوهای نمور ریاض را شست، اما اینجا لوکادیای هلندی شبانه چمدانش را بست و رفت تا دست سرخ‌های پایتخت در حنا بماند و معادلات یحیی به هم بریزد. این تنها قصه لوکادیا نبود و دیدیم که شیخ دیاباته پشت چشم نازک کرد و سیم خاردار گرجستانی نیز حرف‌هایی زد که نشان داد نارضایتی از اوضاع گریبان غریبه‌ها را
گرفته است.
در اینکه هر سرزمین قوانین مختص به خود را دارد تردیدی نیست. حتی در اینکه یک خارجی باید خود را با قوانین موجود وفق دهد نیز موضوع روشن و مبرهنی است. از یک لیگ تمام حرفه‌ای رونمایی کند، چه تمهیداتی برای این اتفاق اندیشیده و آیا امروز درهای بی‌کلون را به روی ستاره‌های فروزان فوتبال جهان باز کرده است؟ ستاره‌هایی که برای پهن شدن در صحن نگاه دوآتشه‌ها پول و امکانات و اتمسفر آرام می‌خواهند تا بتوانند پنجره‌های تازه را به روی عشق فوتبال‌ها بگشایند و فوتبال زار و نزار ایران را در مسیر تحولی شگرف قرار دهند.
از رونالدو و فوتبال پرتپش سعودی تا لوکادیای غیب شده و فوتبال بی‌تماشاگری که روز به روز از جذابیت‌های پیدا و پنهان آن کاسته می‌شود...
راستی کسی می‌داند در این عرصات، داستان از چه قرار است
فقط باید سوال کرد فوتبالی که سال هاست می‌خواهد به‌ای کاش‌ها پایان دهد و...

انتهای پیام