در بابت اظهارات محسن رضایی در خصوص اصلاحات عمیق اقتصادی باید بگویم که در مورد مشکلات اقتصادی تا الان دولت هر کاری که می‌توانسته انجام داده است که مثمر ثمر نبوده است. آن یارانه ۴۰۰ هزار تومانی که آقای رضایی در زمان مناظرات انتخاباتی گفته بود اجرا شد اما به چه قیمتی؟ به قیمت افزایش چند برابری قیمت ها. لذا به نظر می‌رسد که این مباحثی که آقای رضایی مطرح می‌کند در حد حرف و شعار است. جدیدترین سندی که در یکی، دوسال گذشته دولت ارائه داده است، بودجه سنواتی بوده است، اما هم بودجه سال گذشته و هم بودجه سال جاری باز مبنای افزایش تورم شد. مهم‌تر از همه زمانی بحث ارز ۴۲۰۰ تومانی بود که قرار بود بر اساس آن ۴ قلم از کالاها با افزایش قیمت روبه رو شود اما عملا چنین اتفاقی رخ نداد. الان که در آستانه ارائه برنامه توسعه هفتم هستیم به نظر می‌رسد اگر دولت قرار است کاری انجام دهد و تغییر ساختار ایجاد شود باید در قالب همین برنامه هفتم باشد. البته شاخص‌های برنامه هفتم که بیرون آمده، تکرار شاخص‌های ۶ برنامه گذشته است. نیمی از عمر دولت گذشته اما عملا برنامه مدونی که منجر به تغییر راهبرد شود و اصلاح ساختاری ایجاد کند که نتیجه‌اش بهبود کل شاخص‌های اقتصاد باشد، ندارد و دیگر هم نمی‌تواند کاری کند. نمونه بارز آن شاخص تورم است که در همین اردیبهشت ماه رکورد زده است. لذا موضوعاتی که معاون اقتصادی رئیس جمهور، سازمان برنامه و بودجه و وزیر اقتصاد مطرح می‌کنند، بیشتر روی کاغذ است. از سوی دیگر معاون اقتصادی رئیس جمهور نظر می‌دهد، اما نظری که اهمیت اجرایی ندارد به این علت که سازمان برنامه و بانک مرکزی و همچنین وزیر اقتصاد سه راس ستاد اقتصادی دولت هستند. حتی معاونت اقتصادی الان جایگاهی در شورای اقتصاد ندارد. در نتیجه به نظر می‌رسد که سخنان محسن رضایی در خصوص اصلاحات عمیق اقتصادی، جنبه اظهار نظر دارد و خیلی بعید به نظر می‌رسد که جنبه اجرایی به خود بگیرد.
انتهای پیام
