ما را درک کنید

یک اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه در واکنش به سخنان عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام درخصوص محرومیت یک‌چهارم مردم ایران از امکانات اولیه زندگی گفت: فقر و مصیبت‌های مردم بسیار پیچیده‌تر و عمیق‌تر از آن است که کسی بتواند این مصیبت‌ها را درک کند.
در این زمینه همهمه‌ای در میان اعضای خبرچین بپا شد. یکی از بچه‌ها گفت: یعنی اوضاع خیط‌تر از این حرفهاست؟ من که هر وقت دوستی، آشنایی تماس می‌گیرد یا پیام می‌دهد حالت چطورست؟ می‌گویم بدجور پیچیدم به هم؟ خصوصا آخرهای برج اوضاع‌ام مصیبت‌وار و فلاکت بار و اندوه بار و... است حتی می‌گویم بسیار پیچیده‌تر از آن است که درکش کنید. اگر هم درک کنید کاری برایم نمی‌کنید؟ دستی به جیب نمی‌کنید؟ اسپانسر من نمی‌شوید؟! حالا برفرض مسئولین هم بگویند: مشکلات شما را درک کردیم.
بعدش چی؟
دیگری گفت: من خوب که فکر می‌کنم واقعا آدم محرومی از امکانات اولیه ام. بی‌جهت نیست به من می‌گویند «منفی باف». البته من ذاتا منفی باف نیستم اما وقتی میان یه خروار مصیبت و گرفتاری محصور می‌شوم خیالبافی نمی‌کنم و از اوضاع خوب و گل و بلبلی سخن نمی‌گویم فقط منفی بافی می‌کنم. چگونه خوشبین باشم وقتی در زندگی لنگ می‌زنم؟ به قول یک فیلسوف: «آدم لنگ که از پیاده‌روی لذت نمی‌برد»!
*یکی از دوستان با کنایه گفت: چه جوری به مسئولین نشان دهیم مصیبت‌ها و رنج‌ها خیلی پیچیده شده؟ بیاییم یه فیلمی تو فضای مجازی بزاریم که دست رو دل گذاشتیم و از دل درد به خودمون می‌پیچیم. فکر می‌کنید ما را درک می‌کنند؟ یا عطف به ماسبق به طنز و شوخی و فان می‌گیرند؟ اساسا چرا پیچیدگی‌های ما را یعنی مشکلات ما را جدی نمی‌گیگیرند؟! احتمالا گرفتاری‌های ما یا به قول این اقتصاددان «مصیبت‌های» ما بخاطر پیچیدگی‌هایش قابل درک نیستند. پس از مسئولین توقع درک مصیبت‌های ما بیهوده است! بیچاره ما و مشکلاتمان که قابل درک نیستیم!
جناب شعار باشی هم در حالی که تز ناامیدی و گلایه از دولتمردان در وی گل کرده بود گفت:
گرمصیبت‌های ما نیست قابل درک
ملانی نیست و گوییم: به درک
امید از خادمان و چاکران بنده بریدم
ولی شاید که ایشان هم بگویند: به درک!

انتهای پیام