پرونده انتخابات هیئت رئیسه مجلس، اجلاسیه چهارم(1)

آفتاب یزد در واکاوی تحولات داخلی در گفتگو با حسین کنعانی مقدم، تحلیلگر سیاسی اصولگرا، کارنامه مجلس یازدهم و انتخابات هیئت رئیسه مجلس، اجلاسیه چهارم را بررسی می‌کند
قالیباف در انتخابات هیئت رئیسه مشکلی در پیش ندارد اما؛
قالیباف رئیس نبود، مبصر بود!
آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: مجلس یازدهم با تمامی فراز و فرودها به سال چهارم ؛ سال آخر رسید. سه شنبه ی همین هفته، نمایندگان مجلس که همچنان زیر فشار افکار عمومی در فقره ی «شاسی بلندها» به سر می‌برند، برای چهارمین بار اقدام به انتخاب هیئت رئیسه و رئیس مجلس خواهند کرد.
قالیباف که طی سه سال گذشته توانسته با آرائی قابل قبول، ریاست بر مجلس را مالِ خود کند اگرچه به نظر می‌رسد برای ادامه ی رئیس قوه ی مقننه ماندن مشکلی در پیش نداشته باشد اما منتقدینی جدی و سر سخت دارد که تلاش می‌کنند برای ادامه ی این مسیر، تصمیمی تازه اتخاذ کنند تلاشی که اگر به ثمر بنشیند قطعاً در خود مجادلات و معماهای غیرقابل حلی به وجود خواهد آورد.
طی هفته ی گذشته تا اکنون، برخی نماینده‌ها در مصاحبه و ابراز عقاید، چنین وانمود کرده‌اند که مجلس نشینان تصمیم دارند در هیئت رئیسه تغییراتی اساسی به وجود آورند اما در یک بررسی اجمالی چنین به نظر می‌رسد که این خواست با همراهی اکثریت نمایندگان همراهی
نخواهد شد.
روزنامه آفتاب یزد، طی سه پرونده ی جداگانه در گفتگو با کارشناسان، تحلیلگران و برخی نمایندگان به بررسی کارنامه و چالش‌های پیش رو و پشت سر گذاشته شده مجلس یازدهم می‌پردازد. در نخستین پرونده، در گفتگو با حسین کنعانی مقدم که خود را منتقد جدی شیوه و مشی مدیریتی قالیباف در جایگاه ریاست بر مجلس می‌داند و معتقد است شهردار پیشین تهران در مدیریت مجلس هیچ توفیقی به دست نیاورده، صرفاً به نظم و انضباط مجلس ورود کرده و به جای مدیر مجلس بودن، مبصر مجلس بوده است؛ سوالاتی در این زمینه مطرح کرده ایم:
>مجلس یازدهم در مباحث اقتصادی قطعاً مردود است!
> احتمالا نمایندگان مجلس دیداری هم با مقام معظم رهبری خواهند داشت و ایشان حتما کارنامه مجلس را مورد نقد قرار خواهند داد
مجلس یازدهم در شرایطی شکل گرفت که کرونا بیداد می‌کرد، دولت دوازدهم، اندک اندک به خط پایان نزدیک می‌شد و زمزمه‌های یک دست شدگی قدرت در حال رواج بود. این مجلس که عنوان انقلابی را یدک می‌کشد قطعاً بار مضاعفی بر دوش داشت که جهت و شدت انتقادات را تعیین می‌کرد. حال اگر خواسته باشیم مجلس یازدهم را در چارچوب‌های قانونی و اجتماعی تعریف کنیم به کجا خواهیم
رسید؟
مجلس یازدهم در شرایطی شکل گرفت که هندسه سیاسی کشور می‌رفت به سمتی که یک نوع همکاری و همراهی و همدلی شکل گیرد برای عبور از مشکلات و حل مسائل کشور. این توقع هم در مسئولین هم در مردم ایجاد شد. اگر الان به کارنامه مجلس نگاه کنیم قطعا نمره قبولی را نمی‌گیرد چون مهمترین مسئله کشور که مباحث اقتصادی بوده عملا چراغ قرمزش روشن است و کارت قرمز‌هایی که وزرا گرفتند همه حاکی از این است که مجلس نتوانسته آن‌ها را وادار به اصلاح ساختاری یا برنامه‌ای کند. به نظرم احتمالا نمایندگان مجلس دیداری هم با مقام معظم رهبری خواهند داشت و ایشان حتما کارنامه مجلس را مورد نقد قرار خواهد داد و مجلس در یک سال باقی مانده خود مگر به گونه‌ای شود که از فضای انتخاباتی خارج شود به عبارتی صریح تر، مجلس اگر کرکره را پایین بکشد و تخت گاز حرکت کند تا وعده‌هایی که دادند حداقل به قانون‌گذاری برسد بازهم به نظر می‌رسد نتواند عقب ماندگی که دارد
را جبران کند.
> با یکدست شدن قدرت مخالفم!
> همزمانی انتخابات ریاست جمهوری و مجلس(آن گونه که مثلاً در ترکیه برگزار می‌شود) حرکت در مسیر یک دست شدن قدرت و ورود جریان سیاسی کشور به چالش و حاشیه است
مجالس در برهه‌هایی به سال‌های انتهایی دولت مستقر می‌رسند و گاه تمام عمر یک مجلس در یک دولت طی می‌شود(به شرط هشت ساله بودن دولت چنان که تاکنون مرسوم بوده!) برگزاری همزمان انتخابات ریاست جمهوری و مجلس نمی‌تواند به بهبود اوضاع و کاهش تنش‌ها کمک کند، به تعبیری دیگر، برگزاری انتخاب دولت و مجلس در یک زمان مثبت است یا منفی؟
مخالف همزمانی انتخابات مجلس با ریاست جمهوری هستم. چیزی که الان در ترکیه هم اتفاق افتاد. به نظر می‌رسد که مجلس می‌تواند در انتخابات ریاست جمهوری تاثیرگذار باشد و یا بالعکس. حال اگر انتخابات این دو قوه(مقننه و مجریه) همزمان برگزار شود به اینجا می‌رسد که یک جناح سیاسی خاص هر دو را در اختیار گیرد و شکلی که مجلس باید ناظر بر دولت باشد و مطالبه گر باشد را از دست می‌دهد. بهتر است که مجلس و دولت در یک فاصله زمانی حداقل یک ساله انتخاب شوند تا این اتفاق نیفتد که مجلس بله قربان گوی دولت شود یا دولت با نفوذ در مجلس بتواند از زیر بار نظارت مجلس خارج شود. همه که مخالف یک دست شدگی هستند من اما مخالف هم دست شدگی هستم. وقتی می‌گوییم نمایندگان مجلس نباید وکیل الدوله باشند به همین دلیل است.
> اگر توقع دارید مجلس، مجلس مدرسی گونه باشد یا مطابق آن چه بنیانگذار فقید انقلاب ترسیم کرده‌اند حتماً دچار سرخوردگی خواهید شد!
بدون توجه به چالش‌های مقطعی و رایج، چنین به نظر می‌رسد سال‌های زیادی است که مجلس خوب ندیدیم یا اساساً مجلس ندیدیم؛ آیا برای برون رفت از این معضل می‌توان چاره‌ای اندیشید؟
تصویری از مجلس داریم که برخاسته از قانون اساسی است که وظایفش کاملا مشخص است یک تصویری از مجلس داریم که بحث مشروعیت و مقبولیت است که نظام بخشی از مقبولیت و مشروعیت خود را از مجلس می‌گیرد. یک زمان توقع مان این است که مجلس ، مجلس مدرسی گونه باشد یا مطابق آن چه بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی ترسیم کرده اند؛ یعنی مجلس جایی برای تحقق مطالبات مردم است یعنی مجلس وکیل المله باشد نه وکیل الدوله. از این منظر مدت هاست با این مجلس فاصله گرفتیم یعنی نمایندگان مجلس تلاش بر این دارند در حفظ نظام خودشان را بخشی از دولت کنند. نظامی که برخاسته از درخواست حاکمیت آن هم قوه مجریه است. به نظر می‌رسد مجلس ما باید انقلابی باشد و مطالبات مردم را بخواهد به جای مطالبات
جناحی و گروهی.
> نامه ی 200 عضو مجلس به رئیسی برای ورود به انتخابات ریاست جمهوری نیاز به اخطار قانون اساسی داشت!
یکی از بزرگترین انتقاداتی که به مجلس می‌شود همان موضوع نامه‌ای با 200 امضا از سوی نمایندگان مبنی بر دعوت از آقای رئیسی برای ورود به انتخابات ریاست جمهوری است. حتی همین اواخر ابراز پشیمانی کردند. فارغ از این مسئله که لابد مسئله‌ مهمی است و نیاز به واکاوی دارد در یک نگاه مقایسه ای، کفه دولت و کفه مجلس از لحاظ پیشبرد اهداف، کدام
سنگین‌تر است؟
از روز اولی که بحث نامه 200 نماینده مجلس اعلام شد مخالفت خود را اعلام کردم چون معتقدم این مسئله نیاز اخطار قانون اساسی داشت. چون تفکیک قوا در قانون اساسی یکی از مهم‌ترین رکن‌های قانون اساسی ما است و این که مجلس بیاید رئیس جمهور تعیین کند عملا می‌توان گفت کنار زدن رای و خواست مردم است و نباید نمایندگان در امور کشور اینقدر دخالت کنند اما این اتفاق افتاد نکته بعدی این است آیا مجلس هماهنگ با دولت می‌تواند یک مزیت باشد یا خیر؟ زمانی می‌تواند مزیت داشته باشد که هم افزایی داشته باشد. اگر هم افزایی نداشته باشند و بخواهند یکدیگر را خنثی کنند ممکن است مزیت نداشته باشد. معتقدم در انتخابات آینده مجلس، دو گزاره پیش رو دارد:
ـ اگر بنا باشد دولت مجلس را تعیین کند باز همین خطا را مرتکب شده
ـ اگر انتخابات مجلس را بدون دخالت استانداران و فرمانداران و بخشداران اجرا کنند می‌توانیم مجلس مستقلی داشته باشیم که کمک حال دولت هم خواهد بود اما مجلس بله قربان گو هم به دولت هم به مردم لطمه وارد می‌کند.
> حاشیه؟ کدام مجلس حاشیه نداشته است؟
مجلس یازدهم مانند تمامی مجالس پیشین، دچار حاشیه‌هایی شد اما به نظر می‌رسد فشار افکار عمومی به دلیل برخی ادعاها و ملاحظات، بیرون از مدار و طاقت نمایندگان بود، دلیل این مسئله را چه می‌دانید؟
مجلس در شرایطی شکل گرفت که درگیر جنگ ترکیبی و هیبریدی با دشمن هستیم. قطعا یکی از اهداف شان زدن مجلس است و در این مسیر هم تمام رسانه‌ها و اقدامات شان برای تخریب مجلس بوده. در این میان البته بخشی که تخریب روانی است را می‌توان هضم کرد اما مسئله مهم آن که خود نمایندگان به اصطلاح گزک دست دشمن ندهند. من هم مثل همه البته موافق با مبارزه با فساد هستم اما اینکه مچ‌گیری کنیم و با خطای یک نفر اصل مجلس را زیر سوال ببریم کار درستی نیست. اما این مجلس به نظر می‌رسد در بحث مبارزه با فساد خودشان هم درگیر این مسئله شدند و برخی از داخل سوت زدند چون مردم که در جریان ماشین شاسی بلند و این‌ها که نبودند. مسئله این است وقتی چنین اتفاقی می‌افتد در نقشه دشمن بازی نکنیم. دشمن به دنبال این است مشروعیت و مقبولیت نظام را زیر سوال ببرد یکی از این‌ها بحث انتخابات و کاهش مشارکت است. چرا خودمان با دست خودمان رسانه‌های معاند را تغذیه کنیم؟
> قالیباف در انتخابات هیئت رئیسه مشکلی در پیش ندارد
در سیاست هیچ رخدادی قابل پیش‌بینی نیست اما به نظر شما در اسفند با چگونه انتخاباتی مواجه خواهیم بود؟
بستگی به عملکرد یک ساله مجلس دارد و تعاملی که موجب کاهش مصائب مردم شود!

انتهای پیام