دیسک بین مهره‌ای چیست؟

آفتاب یزد- نجمه حمزه نیا: ستون فقرات شما، ستونی متشکل از چندین قطعه استخوانی است که بر روی یکدیگر چسبیده‌اند و دیسک‌های بین مهره‌ای به عنوان ضربه‌ گیر در بین این استخوان‌ها عمل می‌کنند. گاهی اوقات این دیسک‌ها ممکن است متورم شده و یا از جای خود بیرون بزنند. علائم این عارضه به موقعیت دیسک آسیب‌دیده در ستون فقرات بستگی دارد و می‌تواند کیفیت زندگی افراد را کاهش دهد لذا با توجه به اهمیت موضوع آفتاب یزد در اینباره با دکترمحمد رضا کاظمی، فوق تخصص درد، دکتر علیرضا شیخی، فوق تخصص درد و دکتر سیروس مومن زاده، فوق تخصص درد شناسی و طب درد و دکترمحمد عیسایی، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات گفتگو کرده است.
دکتر کاظمی در این باره می‌گوید: دیسک بین مهره‌ای ساختمانی شبیه غضروف است که در بین جسم مهره‌ها قرار گرفته است. مهره‌ها شبیه مکعب می‌باشند، دیسک‌ها نقش ضربه گیر را دارند و باعث جذب نیرو و توزیع متقارن نیرو در ستون فقرات می‌شوند.
وی بیان کرد: نقش دیسک شبیه به کمک فنر است که باعث انتقال نیرو از ستون فقرات به سایر مناطق می‌شود. ساختمان دیسک از دو نوع بافت پیوندی تشکیل شده است.
این فوق تخصص درد ابراز داشت: تغییرات دژنراتیو یا استحاله‌ای دیسک به معنی فرسایش دیسک می‌باشد که نتیجه آن پارگی دیسک و تنگی کانال ستون فقرات می‌باشد.این تخریب ساختمان دیسک‌ها چند عاملی بوده و مجموعه‌ای از فاکتورهای ژنتیکی، ضربات، نوع نشستن،… همگی موجب تغییرات تخریبی دیسک می‌شوند.
وی توضیح داد: دو صفحه غضروفی وجود دارد که بالا و پایین دیسک را به بدنه مهره‌ها متصل می‌کند. به وسیله این صفحه غضروفی دیسک مواد غذایی را دریافت و مواد زائد را دفع می‌کند.
دکتر کاظمی مطرح کرد: دیسک از دو قسمت تشکیل شده است یک قسمت هسته دیسک است به نام " نوکلئوس" که کروی شکل است و باعث انتقال نیروها به صورت مساوی در دیسک می‌شود و از مواد پروتئینی تشکیل شده که جاذب آب هستند و مانند یک اسفنج و کمک فنر باعث خنثی شدن نیروها و توزیع متناسب نیروها در دیسک می‌شود.
این فوق تخصص درد ادامه داد: قسمت دوم پوسته دیسک است که "آنولوس" نامیده می‌شود و از بافت کلاژن تشکیل شده است و ساختمان آن هم بسیار محکم است و در عین حال حالت کشسانی و فنری هم دارد.
> دیسک ساختمانی بدون رگ می‌باشد
وی تصریح کرد: دیسک ساختمانی بدون رگ می‌باشد. خونرسانی دیسک توسط یک شبکه مویرگی نازک که در قسمت خارجی حلقه دیسک (آنولوس) نفوذ می‌کند، انجام می‌شود و تغذیه دیسک به طریقه انتشار مواد غذایی، اکسیژن و گلوکز از سطح به عمق انجام می‌شود.
دکتر کاظمی اظهار کرد: فقط لایه خارجی دیسک " آنولوس" توسط یکسری اعصاب حسی عصب دهی می‌شود و سایر مناطق دیسک عصب‌رسانی ندارد لذا به همین خاطر تنها زمانی که دیسک پاره می‌شود مواد التهابی باعث تحریک قسمت خارجی دیسک که عصب دارد شده و ایجاد درد می‌کند.
این فوق تخصص درد می‌گوید: بخش اعظم حجم دیسک را آب تشکیل می‌دهد که این آب با پروتئین‌های هسته دیسک باند می‌شود. میزان آب در طول مدت شبانه روز تغییر می‌یابد و با افزایش سن حجم آب داخل دیسک کاهش می‌یابد.
وی توضیح داد: دژنراسیون یا فرسایش به معنی پیری زودرس دیسک می‌باشد. این پدیده همراه با کاهش میزان آب دیسک بوده و تغییراتی در آنزیم‌ها و نفوذپذیری آب در دیسک ایجاد می‌گردد. بیشتراین تغییرات در هسته دیسک رخ داده لذا انتشار مواد غذایی به مرکز دیسک مختل می‌شود، فشار داخل دیسک کاهش، ارتفاع دیسک و فعالیت مفید دیسک نیز کاهش می‌یابد و در حقیقت پدیده تخریب نسبت به پدیده بازسازی در دیسک برتری می‌یابد.
دکتر کاظمی تشریح کرد: هسته دیسک خاصیت ژلاتینی خود را از دست می‌دهد و رسوب کلسیم در دیسک ایجاد می‌شود و دیسک تغییر شکل داده و به داخل کانال نخاعی وارد شده و موجب تنگی کانال نخاعی می‌گردد.
این فوق تخصص درد گفت: علل دژنراسیون و فرسایش زودهنگام دیسک چند عاملی بوده از جمله افزایش سن، فشارها، ضربات و نیروهایی که به ستون مهره‌ها و دیسک‌ها وارد می‌گردد و هر پدیده‌ای که موجب اختلال در خونرسانی دیسک از جمله چاقی، آترواسکلروز (گرفتگی شریان ها) و سیگار و… شود موجب پیشرفت دژنراسیون می‌شود لذا با حذف این عوامل مخرب می‌توان از پیشرفت پدیده تخریبی دیسک‌ها جلوگیری نمود.
>خرابی بین مهره‌ای به تدریج و با افزایش سن ظاهر می‌شود
دکتر شیخی در اینباره ابراز داشت: دژنرسانس در لغت به معنای پیرشدن می‌باشد که نوعی روند طبیعی است که دیسک‌های بین مهره‌ای با افزایش سن و دراثر وارد شدن ضربات و کار زیاد خراب شده و به تدریج فرسوده و پیر می‌گردند.
وی بیان کرد: با افزایش سن همانطور که استخوان‌ها به تدریج تراکم خود را از دست می‌دهند،دیسک بین مهره‌ای نیز کم کم دچار تغییراتی شده ودرعملکردش دچار اختلال می‌شود. به این نوع خرابی یا اختلال در دیسک بین مهره ای، "دژنرسانس" می‌گویند.
این فوق تخصص درد عنوان کرد: دیسک بین مهره‌ای دارای ساختار استوانه‌ای شکل کم ارتفاع می‌باشد که بین مهره‌های ستون فقرات قرار گرفته اند.
وی توضیح داد: دیسک دارای دو قسمت،یک قسمت مرکزی به نام نوکلئوس یا هسته و یک حلقه ومدور که به آن آنولوس می‌گویند، می‌باشد.نوکلئوس یاهسته الاستیک و ارتجاعی، نقش ضربه‌گیری وآنولوس وظیفه حفظ و نگهداری هسته نوکلئوس را برعهده دارد.دکتر شیخی ابراز داشت: با افزایش سن هسته دیسک، توانایی جذب آب را ازدست داده و آب میان بافتی آن کاهش پیدا می‌کند. به دنبال این تغییرات توانایی جذب ضربه و حفظ و نگهداری از دیسک نیز کاهش یافته و ضربات به جای اینکه در دیسک وارد شوند مستقیما به مهره وارد شده، به تدریج اندازه دیسک کوچک شده و ارتفاع آن کم می‌شود.این کاهش ارتفاع و ارتجاع دیسک نه تنها موجب خرابی مهره‌ها و مفاصل می‌شود بلکه سبب آرتروز نیز می شود.
دکتر شیخی متذکر شد: خرابی بین مهره‌ای به تدریج و با افزایش سن ظاهر می‌شود که در اکثراوقات بدون علامت می‌باشد اما برخی خرابی‌های دیسک علامت دار می‌باشند که مهمترین علامت این اختلال، درد در ناحیه کمر می‌باشد.
این فوق تخصص درد افزود: ازدیگرعلائم بیماری خرابی دیسک می‌توان به درد تیرکشنده به ناحیه پشت لگن، ظاهر شدن کمردرد پس از نشستن یا بی‌حرکتی طولانی، بیشتر شدن کمردرد با خم شدن یا چرخاندن کمر و احساس خشکی در کمر اشاره کرد.
وی اذعان داشت: تشخیص تخریب وخرابی دیسک کمر به دو صورت انجام می‌گیرد که عبارتند از انجام رادیوگرافی جهت نشان دادن کاهش ارتفاع دیسک بین مهره‌ای و
‌ام آرآی جهت نشان دادن شکل و محتوای آب دیسک بین مهره ای.
دکتر شیخی متذکر شد: اولین اقدام در کاهش و از بین بردن درد بیمار مبتلا به خرابی دیسک بین مهره ای، داشتن استراحت است. استراحت حداکثر باید 3 الی 2 روز باشد و بیش از این مقدار موجب ضعیف شدن عضلات کمر می‌شود که نتیجه آن افزایش درد است. بعد از حداکثر دو سه روز استراحت حتی اگر درد کمی باقی مانده بود باید دوباره ایستاد و راه رفت و فعالیت‌های روزمره را شروع کرد.
این فوق تخصص درد ادامه داد: درمان دیگر، استفاده از کمربندهای طبی است. این کمربندها با محدود کردن حرکات کمر موجب کاهش درد می‌شوند. نکته مهم در استفاده از این کمربندها این است که نباید استفاده از آنها بیش از چهار روز ادامه یابد وگرنه موجب ضعف عضلات کمر شده که نتیجه آن افزایش درد است.
وی مطرح کرد: فیزیوتراپی و استفاده ار گرمای موضعی هم می‌تواند از شدت درد مبتلایان به خرابی دیسک بین مهره‌ای بکاهد. پزشک معالج داروهایی را تجویز می‌کند تا به کمک آنها از شدت درد بیمار کم کند. مهمترین اینها داروهای ضد التهاب و داروهای شل‌کننده عضلانی است.
دکتر شیخی گفت: در صورتی که خرابی دیسک شدید باشد و درد بیمار با انجام موارد گفته شده تسکین پیدا نکند، معمولا اقدام به تزریق کورتون در فضای اپی دورال می‌شود. در صورت عدم پاسخ درمانی مناسب به این روش آخرین راه استفاده از عمل جراحی است. عمل جراحی در موارد پیشرفته بیماری صورت می‌گیرد و به صورت فیوژن یا اتصال دو مهره مجاور است.
>تحلیل دیسک بین مهره‌ای از شایع‌ترین علل کمردرد است
در ادامه دکتر مومن زاده دراینباره خاطرنشان کرد: دیسک بین مهره‌ای دارای ساختار استوانه‌ای شکل کم ارتفاع می‌باشد که بین مهره‌های ستون فقرات قرار گرفته اند.
وی متذکر شد: تحلیل دیسک بین مهره‌ای زمانی رخ می‌دهد كه فضای میان مهره‌ها به واسطه سایش یا پیری خشك شده و به تدریج تراکم خود را ازدست می‌دهند و فرد به تدریج دچار درد در آن ناحیه می‌شود.
این فوق تخصص درد شناسی و طب درد اظهار کرد: تحلیل دیسک بین مهره ای، یکی از شایعترین علل کمردرد است. تحلیل رفتن دیسک در واقع یک بیماری نیست بلکه یک روند طبیعی است که با بالا رفتن سن در همه افراد ایجاد می‌شود.
وی مطرح کرد: دیجنریتیو در لغت به معنای پیرشدن می‌باشد که نوعی روند طبیعی است که با افزایش سن هسته دیسک توانایی جذب آب را ازدست داده و آب میان بافتی آن کاهش پیدا می‌کند. به دنبال این تغییرات توانایی جذب ضربه و حفظ و نگهداری از دیسک نیز کاهش یافته و ضربات بجای اینکه در دیسک وارد شوند مستقیما به مهره وارد شده،به تدریج اندازه دیسک کوچک شده و ارتفاع آن کم می‌شود.
دکترمومن زاده افزود: این کاهش ارتفاع و ارتجاع دیسک نه تنها موجب خرابی مهره‌ها و مفاصل می‌شود بلکه سبب آرتروزنیزمی شود. آرتروز در مفاصل بین مهره‌ای خود موجب بروز درد میشود. به این نوع خرابی یا اختلال در دیسک بین مهره‌ای دژنرسانس می‌گویند. این فوق تخصص درد شناسی و طب درد عنوان کرد: همان طور که با بالا رفتن سن افراد، پوست چروکیده و موی سپید می‌شود، استخوان‌ها تراکم خود را به تدریج از دست می‌دهند، در دیسک بین مهره‌ای هم کم کم تغییراتی ایجاد می‌شود که موجب اختلال در عملکرد آن می‌گردد لذا به همین علت نام آن تغییرات را خراب شدن یا "دژنرسانس" می‌گذارند. دکترمومن زاده گفت: دیجنریتیو از لحاظ لغوی به معنی پیر شدن است. این خراب شدن در اثر کار زیاد دیسک است. ضربات مکرری که در طول زندگی به دیسک وارد می‌شود به تدریج ان را فرسوده و پیر و خراب می‌کند.
وی می‌گوید: در بعضی افراد روند تحلیل رفتن دیسک سریع‌تر و در سنین پایین‌تر به وجود می‌آید و در بعضی دیگر دیرتر. همچنین بعضی ضربات و آسیب‌هایی که به ستون مهره وارد می‌شود می‌تواند موجب تسریع این روند شود.
دکترمومن زاده متذکر شد: بعضی فعالیت‌های سنگین بدنی می‌توانند فشار زیادی را بر دیسک وارد کرده و موجب خراب شدن زودرس آن شوند. مصرف سیگارنیز می‌تواند خرابی دیسک را سرعت دهد و همچنین در بعضی خانواده‌ها زمینه ژنتیکی وجود دارد که موجب می‌شود دیسک در سنین پایین‌تری تحلیل رود.
این فوق تخصص درد شناسی و طب درد افزود: از طرف دیگر به تدریج در اطراف دیسک خراب شده و در اطراف مفاصل بین مهره ای، استخوان‌های اضافه‌ای به نام استئوفیت به وجود می‌آید. در صورتی که این استئوفیت‌ها به درون کانال نخاعی رشد کنند فضای آن را تنگ کرده و موجب تنگی کانال نخاعی و بروز علائم مربوط به ان میشوند. وی توضیح داد: وقتی که آنولوس یا حلقه اطراف دیسک خراب و ضعیف می‌شود ممکن است با وارد شدن یک فشار ناگهانی کاملا پاره شده و به دنبال این پارگی محتوای نوکلئوس یا هسته به بیرون جابه جا می‌شود. به اصطلاح می‌گویند دیسک دچارفتق شده است. این دیسک جابجا شده می‌تواند بر روی ریشه‌های عصبی که از نخاع خارج می‌شوند فشار وارد کرده و موجب بروز علائم سیاتیک شوند.
دکترمومن زاده گفت: منشاء بسیاری از بیماری‌های ستون مهره که در نهایت منجر به کمردرد می‌شوند، خرابی دیسک بین مهره‌ای است. خود خرابی دیسک می‌تواند موجب درد و بروز کمردرد شود. بیماری‌هایی هم که به دنبال آن ایجاد می‌شوند یعنی آرتروز مفاصل بین مهره ای، تنگی کانال نخاعی، فتق دیسک هم می‌توانند به طور جداگانه موجب درد شوند. این فوق تخصص درد شناسی و طب درد توضیح داد: تحلیل دیسک بین مهره‌ای در اغلب اوقات بدون علامت است. این بدان معنی است که بسیاری از افرادی که از هیچ مشکلی در کمر شکایت ندارند و در صورتی که با روش‌های تصویربرداری مانند رادیوگرافی و یا‌ام آر‌ای بررسی شوند، دیسک خراب دارند.
وی گفت: در صورتی که خرابی دیسک علامت دار شود مهمترین علامت آن درد است. این درد می‌تواند فقط در کمر احساس شود یا ممکن است به پشت لگن و به پشت ران تیر بکشد. دکترمومن زاده تشریح کرد: کمردرد ناشی ار خرابی دیسک معمولا بعد از انجام کار سنگین یا بعد از نشستن و یا بی‌حرکتی طولانی در یک وضعیت مشخص ایجاد می‌شود. کمردرد این بیماران با خم شدن یا چرخیدن کمر بیشتر می‌شود. این بیماران با راه رفتن احساس بهتری دارند تا وقتی یک جا ایستاده یا نشسته اند. آنها وقتی که برای مدت طولانی یک جا نشسته‌اند سعی می‌کنند مرتبا وضعیت و موقعیت خود را عوض کنند.
این فوق تخصص درد شناسی و طب درد افزود: درد این بیماران معمولا با استراحت خوب می‌شود و معمولا چند روز طول می‌کشد و خودبه خود خوب می‌شود.
وی مطرح کرد: کمردرد ناشی ار خرابی دیسک معمولا در طول سالها با شدت و ضعف وجود دارد. در ابتدا ممکن است شدت درد کم بوده و با چند روز استراحت و یا مصرف کمی مسکن خوب شود ولی در سال‌های بعد و با خراب‌تر شدن دیسک شدت درد بیشتر شده و به راحتی درمان نمی‌شود.
دکترمومن زاده ادامه داد: ازدیگرعلائم این بیماری می‌توان به درد تیرکشنده به ناحیه پشت لگن، ظاهر شدن کمردرد پس از نشستن یا بی‌حرکتی طولانی، بیشتر شدن کمردرد با خم شدن یا چرخاندن کمرو احساس خشکی در کمر اشاره کرد.
این فوق تخصص درد شناسی و طب درد تشریح کرد: تشخیص قطعی خرابی
دیسک توسط رادیوگرافی و‌ام آرآی داده می‌شود. در رادیوگرافی کاهش ارتفاع دیسک بین مهره‌ای و نزدیک شدن دو مهره مجاور نسبت به هم دیده می‌شود و در‌ام ار‌ای هم تغییراتی که در شکل و محتوای آب دیسک اتفاق افتاده است قابل مشاهده است.
وی می‌گوید: دیسک خراب شده را نمی‌توان درست کرد پس مهمترین هدف درمان این بیماران از بین بردن درد است. اولین اقدام در کاهش و از بین بردن درد بیمار، استراحت است. استراحت حداکثر باید ۳ الی۲ روز باشد و استراحت بیش از این مقدار موجب ضعیف شدن عضلات کمر می‌شود که نتیجه آن افزایش درد است.
دکترمومن زاده افزود: درمان دیگر استفاده از کمربندهای طبی است. این کمربندها با محدود کردن حرکات کمر موجب کاهش درد می‌شوند. نکته مهم در استفاده از این کمربندها این است که نباید استفاده از آنها بیش از ۴ روز ادامه یابد وگرنه موجب ضعف عضلات کمر شده که نتیجه ان افزایش درد است.
این فوق تخصص درد شناسی و طب درد ابراز کرد: فیزفیزیوتراپی و استفاده از گرمای موضعی هم می‌تواند از شدت درد مبتلایان به دیسک خراب بکاهد. پزشک معالج داروهایی را تجویز میکند تا به کمک آنها از شدت درد بیمار کم کند. مهمترین این‌ها داروهای ضد التهاب و داروهای شل‌کننده عضلانی است.
وی ادامه داد: اوزون تراپی یکی دیگر از راه‌های درمان این بیماری است که با استفاده دستگاه سونوگرافی گاز اوزون را به ناحیه مربوطه تزریق می‌کنند. این روش کاملا بدون عوارض است وممکن است طبق صلاحدید پزشک در چند مرحله انجام گیرد.
دکترمومن زاده تصریح کرد: لیزردرمانی و رادیوفرکوئنسی نیز از دیگر روش‌های درمان دیسک خراب است اما به طور کلی انتخاب روش‌های گفته شده طبق صلاحدید پزشک و با توجه به شرایط بیمار،‌ام آر آی، سونوگرافی و شدت درد بیمار صورت می‌گیرد.
این فوق تخصص درد شناسی و طب درد ادامه داد: شدت درد این بیماری به تدریج و در طی چند روز یا حد اکثر یک هفته کم شده و از بین می‌رود ولی این بیماری در آینده تکرار خواهد شد. راه جلوگیری از تکرار حملات درد در این بیماری انجام نرمش‌های کششی و تقویتی جهت عضلات کمر و شکم است.
> بیماری دیسک بین مهره‌ای ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است
در ادامه نیز دکتر عیسایی در اینباره اظهار کرد: بیماری دیسک بین مهره‌ای یک بیماری شایع است که با تجزیه (دژنراسیون) یک یا چند دیسک جداکننده استخوان‌های ستون فقرات (مهره ها) مشخص می‌شود و باعث درد در پشت یا گردن و اغلب در پاها و بازوها می‌شود. دیسک‌های بین مهره‌ای فشار وارد شده به ستون فقرات را کاهش می‌دهند.
وی ابراز داشت: دیسک‌های ناحیه کمر اغلب در بیماری دیسک بین مهره‌ای تحت تأثیر قرار می‌‌گیرند، هر بخشی از ستون فقرات ممکن است دچار انحطاط دیسک شود. بسته به محل دیسک آسیب دیده، بیماری دیسک بین مهره‌ای می‌تواند باعث درد دوره‌ای یا مزمن در پشت یا گردن شود. درد اغلب هنگام نشستن، خم شدن یا بلند کردن اجسام بدتر می‌شود.
این جراح مغزو اعصاب و ستون فقرات ابرازداشت: دیسک کمر آسیب دیده، مستعد بیرون زدگی است. دیسک بیرون زده می‌تواند به یکی از اعصاب نخاعی که از نخاع به بقیه بدن می‌گذرد فشار بیاورد. این فشار باعث درد، ضعف و بی‌حسی در پشت و پاها می‌شود. فتق دیسک اغلب باعث درد عصبی به نام سیاتیک می‌شود که در امتداد عصب سیاتیک از قسمت پایین کمر تا طول هر پا ادامه دارد.
وی توضیح داد: اگر خارهای استخوانی نخاع را تحت فشار قرار دهند، افراد مبتلا می‌توانند در راه رفتن و کنترل مثانه و روده دچار مشکل شوند. با گذشت زمان، دیسک تحلیل رفته و آسیب دیده ممکن است به طور کامل شکسته شود و هیچ فضایی بین مهره‌ها باقی نماند که می‌تواند منجر به اختلال در حرکت، درد و آسیب عصبی شود.
دکترعیسایی اشاره کرد که تخمین زده می‌شود که بیماری دیسک بین مهره‌ای سالانه حدود 5 درصد از جمعیت کشورهای توسعه یافته را تحت تاثیر قرار دهد.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات، علل بروز بیماری دیسک بین مهره‌ای را اینگونه تشریح کرد که بیماری دیسک بین مهره‌ای ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. برخی از این عوامل شناسایی شده‌اند اما بسیاری از آنها ناشناخته باقی مانده اند.
وی ادامه داد: محققان تغییراتی را در چندین ژن شناسایی کرده‌اند که ممکن است بر خطر ابتلا به بیماری دیسک بین مهره‌ای تأثیر بگذارد.ژن‌های مرتبط، دستورالعمل‌هایی را برای تولید پروتئین‌هایی به نام کلاژن ارائه می‌دهند. کلاژن‌ها خانواده‌ای از پروتئین‌ها هستند که بافت‌های همبند مانند پوست، استخوان، غضروف، تاندون‌ها و رباط‌ها را تقویت و محافظت می‌کنند. کلاژن‌ها شبکه‌ای از الیاف را تشکیل می‌دهند که منجر به ایجاد ثبات در دیسک‌های بین مهره‌ای می‌شوند.
دکترعیسایی متذکر شد: تغییرات طبیعی در ژن‌های مرتبط با عملکرد ایمنی بدن نیز با افزایش خطر ابتلا به بیماری دیسک بین مهره‌ای مرتبط است. هنگامی که بدن مهاجم خارجی مانند ویروس را شناسایی می‌کند، این ژن‌ها در تحریک پاسخ ایمنی نقش دارند.تصور می‌شود که این گونه‌‌های ژنی می‌توانند منجر به یک پاسخ ایمنی شوند که منجر به التهاب و از دست دادن آب (کم ‌آبی) دیسک‌ها می‌شود که باعث انحطاط و آسیب می‌‌شود.این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات عنوان کرد: انواع ژن‌‌هایی که در رشد و نگهداری دیسک‌های بین مهره‌ای و مهره‌‌ها نقش دارند نیز با بیماری دیسک بین مهره‌‌ای مرتبط هستند. انواع مرتبط می‌تواند منجر به دژنراسیون و فتق دیسک شود. محققان در حال کار برای شناسایی و تایید سایر تغییرات ژنتیکی مرتبط با افزایش خطر بیماری دیسک بین مهره‌ای هستند.وی اذعان داشت: عوامل غیر ژنتیکی که در خطر ابتلا به بیماری دیسک بین مهره‌ای نقش دارند نیز در حال بررسی هستند. مهمترین این عوامل عبارتند از افزایش سن، سیگار کشیدن، چاقی، التهاب مزمن و رانندگی طولانی مدت (مثلاً به عنوان راننده کامیون یا تاکسی در مسافت طولانی).دکترعیسایی توضیح داد: بیماری دیسک بین مهره‌ای می‌تواند در خانواده ایجاد شود، اما الگوی وراثت معمولا ناشناخته است. افرادی که از بستگان درجه یک (مانند والدین یا خواهر و برادر) مبتلا به بیماری دیسک بین مهره‌ای هستند، خطر ابتلا به این اختلال را افزایش می‌دهند.این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات در پایان گفت: افراد ممکن است تنوع ژنی را به ارث ببرند که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد، اما خود این بیماری را به ارث نمی‌برند. همه افراد مبتلا به بیماری دیسک بین مهره‌ای دارای تنوع ژنی مشخصی نیستند که خطر را افزایش می‌دهد و همه افراد دارای چنین تنوع ژنی به این اختلال مبتلا نمی‌شوند.

انتهای پیام