یک قهرمان دیوانه

زلنسکی روی ویرانه‌های کشورش ایستاده و می‌گوید ما پیروز می‌شویم! کدام پیروزی؟
چه چیزی از این کشور باقی مانده که نشانه پیروزی زلنسکی و مردم کشورش باشد. اینکه در مقابل دست اندازی یک ابرقدرت به کشورش ایستادگی کرده، حتما ارزشمند است. اما نباید بهانه لازم را برای حمله به کشورش و ادامه جنگ تا نابودی تمام زیرساخت ها، به دست روسیه می‌داد. نباید برای قدرتهای بزرگ در کشورش منافع تعریف می‌کرد. جنگ اوکراین محل تسویه حساب انگلیس و آمریکا با روسیه و اروپا شده و هزینه آن را مردم اوکراین می‌پردازند. اوکراین و زلنسکی نباید در زمین انگلیس بازی می‌کردند. بحران اوکراین حتی اروپا را هم با چالش مواجه کرده است. بر اساس گزارش اکونومیست احتمالا تعداد کشته‌های زمستان سخت از کوید۱۹ هم در اروپا بیشتر بوده است. زلنسکی وارث یک کشور بی‌دفاع شد و قرار بود در مقابل نابودی سلاح‌های هسته‌ای خود، قدرتهای بزرگ از آن‌ها حمایت کنند. اما این نوع حمایت در ادبیات فارسی به «دوستی خاله خرسه» معروف است. بنا بود برجام دو و سه و... هم همین روند را برای ما رقم بزنند و از ما حمایت کنند. زلنسکی نباید به ناتو نزدیک می‌شد. اکنون ناتو مایل نیست در شرایط سخت و بحرانی در کنار مردم اوکراین قرار بگیرد و کمکهای ناچیز و سلاح‌های تاریخ مصرف گذشته، کمکی به اوکراینی‌ها نمی‌کند و آن‌ها را فقط به کشتن می‌دهد. زلنسکی به عنوان یکی از اقلیتهای یهودی اوکراین، حتی نتوانست با وجود حمایت‌های اولیه، رژیم صهیونسیتی را با خود همراه کند و سیستم دفاع به اصطلاح ضد موشکی پوشالی گنبد آهنین و فلاخن داود، هیچگاه به اوکراین نرسید. سامانه ضد هوایی پاتریوت آمریکا هم در عربستان امتحان خود را پس داده بود و حتی قادر به مقابله با سلاح‌ها و تجهیزات ابتدایی انصار ا... نبود. انتخاب زلنسکی بعنوان رئیس جمهور اوکراین یک تجربه تلخ جهانی برای انتخاب سلبریتی‌هایی هستند که اقیانوس‌هایی به عمق یک سانتیمتر هستند. رشدیافته با رشد داده شده فرق دارد و هرگز نمی‌توان به کمک لیست و رای، یک شبه یک نخبه سیاسی بوجود آورد. حتی اگر میلیونها رای باشد. زلنسکی قهرمانانه کشورش را نابود کرد.

انتهای پیام