در سن خودم رقیب ندارم

سعید امیرسلیمانی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در پاسخ به این پرسش که خاستگاه تربیت یک بازیگر را چه می‌داند، گفت: عشق به کار بازیگری و تجربه و آموزش همه مکمل هم هستند. اول از همه یک بازیگر باید عشق به بازیگری در ژن و وجودش نهفته باشد یعنی این کشش چیزی باشد که سرتاسر درونی و ذاتی باشد. تا جایی که در خودم و بین دوستان بازیگرم می‌بینم همه یک اشتیاق وافر به این شغل و عرصه دارند؛ البته که شما در کنار این عشقِ ژنتیکی نیاز به تحصیل و آموزش هم دارید و پس از تحصیل است که باید برای این که هدف و عشقی که دارید جهت پیدا کند. وی تاکید کرد: زمان ما راهش این بود که می‌بایست روابطی داشته باشید یعنی با گروه‌ها و تیم‌ها آشنا می‌شدید و در این گروه‌ها کار و در آنها جایگاهی پیدا می‌کردید. مخصوصا زمانی که ما تئاتر کار می‌کردیم گروه داشتیم و خودم زمانی با گروه آقای رکن الدین خسروی (نویسنده، کارگردان تئاتر، مترجم) بودم و بعد وارد گروه آقای خلیل موحد دیلمقانی (نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان تئاتر) شدم و آخر سر من و آقای جمشید مشایخی و یدالله شیر اندامی و جعفر والی جمعی را تشکیل دادیم و خودمان یک گروه شدیم. امیرسلیمانی یادآور شد: پس از این دوران بود که دانشکده‌ها شروع به کار کردند و این زمانی بود که بچه‌های نسل ما (دخترم کمند) به این دانشکده‌ها مراجعه می‌کردند. سال ۷۰ بود که کمند وارد دانشگاه شد و این همان سالی بود که تعداد زیادی بازیگر از آن به بعد از دانشگاه فارغ التحصیل شدند و می‌گویند تعداد زیادی از بازیگران ایران سال ۷۰ از دانشگاه بیرون آمدند و به سینمای ایران ورود پیدا کردند. این بازیگر در پاسخ به این پرسش که چه نظری در مورد آموزشگاه‌های بازیگری دارد، بیان کرد: در جریانش نیستم اما پس از رشد و اقبال دانشکده‌ها بود که آموزشگاه‌های بازیگری تاسیس شدند؛ در تمام این سالها به من هم پیشنهاد می‌دادند که بروم و در این موسسه‌ها تدریس کنم اما هیچ کدام را نرفتم. صرفا چند باری به شکل مستمع آزاد و به صورت رفاقتی (به دلیل دعوت دوستانم) به این موسسات رفتم و با بچه‌ها صحبت می‌کردم و از تجربیاتم به آنها می‌گفتم و سوالاتی که داشتند را جواب می‌دادم اما هرگز به عنوان مدرس نرفتم. البته که برایم صرف نمی‌کرد چون پول ماشینم بیشتر از پولی می‌شد که آنها می‌خواستند به من بدهند. بازیگر فیلم سینمایی «مهریه بی‌بی» گفت: حمید سمندریان و امین تارخ جزو کسانی بودند که زمان ما موسس چنین آموزشگاه‌هایی بودند و انصافا هم خوب بودند چنانکه می‌بینید از این دو موسسه بسیار بازیگران خوبی بیرون آمد. وی در پاسخ به این پرسش که چرا در بین بازیگرانی که سن و سالی از آنان گذشته است سوپراستاری وجود ندارد، بیان کرد: این را باید از نسل جدید پرسید. من بسیار پیر شده‌ام و سالهاست به دلیل خارج از ایران بودن و دوری از محیط هنری نسبت به برخی از موارد بیگانه بوده ام. البته که در این مدت دعوت به کار شده‌ام و حضور هم یافته‌ام چون هنوز قدرت این را دارم که بازیگر خوبی باشم. امیرسلیمانی تصریح کرد: سوپراستار همان جوان اول است به همین دلیل ذات این عنوان به کاراکتر جوان می‌خورد. اما داریم بازیگران بزرگی را که شایسته عنوان سوپراستاری هستند. علی نصیریان واقعا سوپراستار است بازی هایش را ببینید؛ من ۶۲ سال است که در این رشته هستم و برای نسل جدید این گونه است که ظاهر را می‌بینند اما من نگاهی که از چشم آن کاراکتر بیرون می‌آید را می‌بینم. می‌بینم که دروغ می‌گوید و بازیگر نیست. وی شد: من در سن خودم رقیب ندارم و کارهای متاخرم این گونه بوده که تا نوشته شده برای من درنظر گرفته شده چون کسی دیگر در ایران نیست که آن را بازی کند. وی در توضیح این مطلب که در این مدت پیشنهاداتی را نپذیرفته است، اظهار داشت: کارهای پیشنهاد شد که نپذیرفتم؛ یکی را به دلیل مسائل مالی و دو کار دیگر را چون سیاسی بودند رد کردم چون کار سیاسی نمی‌کنم. به گزارش ایرنا، بازیگر فیلم سینمایی «هزارپا» در پاسخ به این سوال که ملاکش برای حضور در یک فیلم و پذیرش یک نقش چیست، عنوان کرد: نقشی که من بتوانم خودم را نشان بدهم و کاری که تیمش خوب باشد را می‌پذیرم. برای هم سن و سالان من تیم خوب و فضای صمیمیت حاکم بر آن بسیار مهم است. این که کارگردان و بازیگران آدم‌های این کاره و برجسته‌ای باشند و اگر آنان از دوستانم باشند که عالی است.

انتهای پیام