سهیل ملکی: «گلستان» و «شاهنامه» شناسنامه فرهنگی ما هستند

نمایشنامه «نون و خون» نوشته سهیل ملکی، نویسنده و بازیگر تئاتر به‌تازگی توسط انتشارات جامه‌دران به چاپ رسیده و روانه بازار کتاب شده است. سهیل ملکی پیش‌ازاین نیز با نمایشنامه «هیچ و پوچ» جایزه متن برگزیده چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر را به خود اختصاص داد. «نون و خون» تازه‌ترین نمایشنامه چاپ‌شده این نویسنده است که با طرح و ایده‌ای برگرفته از بیتی از سعدی به نگارش درآمده است. او درباره‌ طرح و ایده اصلی نگارش نمایشنامه گفت: «طرح اولیه نمایشنامه‌ «نون و خون» بر اساس این بیت سعدی که «آدمی را آدمیت لازم است/عود را گر بو نباشد، هیزم است» در ذهن من نقش بست. شاید بهتر است بگویم برای نگارش این نمایشنامه، فرد دیگری چند صدسال پیش زحمت کار را کشیده و من تنها پی‌رنگ را تغییر داده‌ام.» او با اشاره به داستان کاملاً زنانه این اثر ادامه داد: «داستان درباره هفت دختر است که حدود بیست سال از رفاقت آن‌ها می‌گذرد و با بیماری یکی از آن‌ها زندگی‌ و دوستی و روال ادامه زندگی‌شان دچار تغییراتی می‌شود.» این هنرمند افزود: «از آنجا که تمام شخصیت‌های نمایشنامه زن هستند؛ سال گذشته از اردیبهشت‌ماه درباره جزییات رفتارها، ارتباط و بیماری شخصیت‌ها تحقیق کردم و از شهریورماه دیالوگ‌نویسی و نگارش اثر آغاز شد.» بازیگر نمایش «پروین» توضیح داد: «با توجه به اتفاقاتی که سال گذشته در جامعه رخ داد؛ افراد بسیاری گمان می‌کنند «نون و خون» نمایشنامه‌ای سیاسی است؛ اما این اثر نمایشنامه‌ای کاملاً رئال و امروزی با اشاراتی از اتفاقات حدود سه تا چهار سال اخیر است و اصلاً حال و هوای سیاسی ندارد و کاملاً اجتماعی است.» او با اشاره به اینکه دو نمایشنامه‌اش در سی‌وچهارمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران عرضه خواهد شد، ادامه داد: «نمایشنامه «هیچ و پوچ» و «نون و خون» دو نمایشنامه من هستند که امسال توسط انتشارات جامه‌دران در سی‌وچهارمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران عرضه خواهند شد. «هیچ و پوچ» برداشتی آزاد و بر اساس شاهنامه و داستان رستم و سهراب است که کاملاً امروزی و با نگاهی نو نوشته شده و روایتگر اتفاقاتی است که برای دو غسال می‌افتد.» ملکی توضیح داد: «نمایشنامه‌های «هیچ و پوچ» و «نون و خون» به ترتیب به برهه تاریخی قاجار و پهلوی اول و به همین سال‌های اخیر و حتی درگیری افراد با بیماری کرونا و اتفاقات مربوط به آن اشاره دارد. به نظرم حوادث، اعتقادات و رنگ و لعاب این دوره‌‌های تاریخی (قاجار و پهلوی اول) برای نگارش نمایشنامه برای من جذاب‌تر است؛ البته پرداختن به اتفاقات امروزی نیز خالی از لطف نیست.» به گزارش ایران تئاتر، او افزود: «من علاقه زیادی به نگارش نمایشنامه بر اساس آثاری چون گلستان و شاهنامه و این قبیل آثار اصیل ایرانی دارم که عیناً شناسنامه فرهنگی و هنری ما هستند. البته دوست دارم تا به نسخ ایرانی و نمایش‌های تخت‌حوضی چون کریم شیره‌ای، حبیب سلمونی، بقال‌بازی، تعزیه و... نیز بپردازم. ضمن اینکه در مورد شاهنامه باید بگویم این اثر از ارزشمندترین و مهم‌ترین آثار ماست که می‌توان بر اساس داستان‌هایش هزاران اثر نمایشی بکر و زیبا خلق کرد.»

انتهای پیام