همه چیز درباره بیماری «هیدرونفروز»

آفتاب یزد – نجمه حمزه نیا: به طور طبیعی، ادرار از کلیه وارد لوله‌ تخلیه‌‌کننده آن (میزنای) می‌شود، از آنجا به مثانه رفته و سپس از بدن خارج می‌شود؛ ولی گاهی اوقات، ادرار بر اثر انسداد تجمع پیدا می‌کند یا داخل کلیه‌ یا میزنای باقی می‌ماند. در این حالت "هیدرونفروز" ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند یک یا هر دو کلیه را تحت تاثیر قرار دهد و کیفیت زندگی افراد را به صورت جدی کاهش می‌دهد لذا با توجه به اهمیت موضوع آفتاب یزد در اینباره با دکتر شهریار ناطق، متخصص اورولوژی و دکتر حسین کرمی، متخصص اورولوژی و دکتر سلمان اسلامی، متخصص اورولوژی گفتگو کرده است.دکتر ناطق در این باره می‌گوید: بیماری هیدرونفروز کلیه معمولا هنگامی رخ می‌دهد که کلیه به دلیل عدم تخلیه صحیح ادرار از کلیه به مثانه، متورم می‌شود. این تورم اغلب تنها یک کلیه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند هر دو کلیه را نیز شامل شود.
وی ابراز داشت: هیدرونفروز کلیه یک بیماری اولیه نیست، بلکه بیماری ثانویه‌ای است که در نتیجه برخی بیماری‌های دیگر ایجاد شده است. این بیماری ساختاری است و در نتیجه انسداد مجاری ادرار می‌باشد. گفته می‌شود هیدرونفروز از هر ۱۰۰ کودک، یکی از آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
این متخصص اورولوژی تشریح کرد: به طور معمول، ادرار از طریق دستگاه ادراری با حداقل فشار جریان می‌یابد. اگر یک انسداد در دستگاه ادراری وجود داشته باشد فشار می‌تواند افزایش پیدا کند.
وی بیان کرد: به طور کلی بعد از تشکیل ادرار برای مدت طولانی، کلیه شما می‌تواند بزرگ شود که معمولا به آن ورم کلیه می‌گویند. کلیه می‌تواند آنقدر با ادرار پر شود که به ارگان‌های اطراف فشار آورد. اگر این وضعیت در مدت طولانی درمان نشود، این فشار می‌تواند عملکرد کلیه‌های شما را به طور دائم از بین ببرد.
دکتر ناطق مطرح کرد: علائم خفیف هیدرونفروز شامل تکرر ادرار و افزایش میل برای دفع ادرار است و سایر علائم شدید هیدرونفروز کلیه ممکن است شامل بروز مشکلات اورولوژی مانند سوزش ادرار، درد در شکم یا پهلو، تهوع، استفراغ، درد هنگام ادرار کردن، تخلیه ناقص مثانه و تب است.
این متخصص اورولوژی متذکر شد: قطع جریان ادرار باعث افزایش احتمال ابتلا به عفونت ادراری می‌شود لذا به همین دلیل است که عفونت‌های ادراری یکی از شایع‌ترین عوارض هیدرونفروز کلیه می‌باشند. برخی از مهمترین علائم عفونت ادراری عبارتند از ادرار ابری (کدر)، ادرار دردناک، سوزش حین ادرار کردن، جریان ادرار ضعیف، درد پشت، درد مثانه و تب و لرز.
وی توصیه کرد: اگر علائمی از هیدرونفروز را دارید، به پزشک مراجعه کنید. اگر عفونت ادراری درمان نشود، ممکن است به شرایط جدی‌تری مانند پیلونفریت، عفونت کلیه و سپسیس، عفونت در جریان خون یا مسمومیت خون منجر شود.
دکتر ناطق ابراز داشت: هیدرونفروز یک بیماری نیست بلکه می‌تواند به دلیل شرایط داخلی و خارجی بر کلیه و سیستم جمع‌کننده ادرار تأثیر بگذارد. یکی از شایعترین علل هیدرونفروز، اوروپاتی انسدادى حاد یک طرفه است.این وضعیت یک انسداد ناگهانى در یکی از حالب ها، لوله‌هایی که کلیه‌ها را به مثانه وصل می‌کنند، است.
این متخصص اورولوژی ادامه داد: شایع‌ترین علت اوروپاتی انسدادى حاد یک طرفه، سنگ کلیه است، اما التهاب و لخته شدن خون نیز می‌تواند باعث بروز یک بیماری اوروپاتی انسدادی شدید شود.
وی مطرح کرد: یک حالب مسدود شده می‌تواند باعث ایجاد ادرار در کلیه‌ها شود که این امر در نهایت منجر به تورم کلیه می‌شود. جریان برگشتی ادرار از حالب به سمت کلیه‌ها به عنوان ریفلاکس وزیکویورترال شناخته مى شود.
دکتر ناطق اضافه کرد: سایر علل انسداد حالب‌ها عبارتند از بزرگی پروستات در مردان، که می‌تواند به علت هیپرپلازی خوش خیم پروستات باشد، بارداری، که باعث ایجاد فشار به حالب به دلیل رشد جنین می‌شود، تومور در نزدیکی مجرای ادرار یا حالب و باریک شدن حالب ناشى از یک آسیب در زمان زایمان.
> تشخیص زودهنگام بیماری هیدرونفروز کلیه بسیار مهم است
این متخصص اورولوژی عنوان کرد: تشخیص زودهنگام بیماری هیدرونفروز کلیه بسیار مهم است زیرا اگر هیدرونفروز طولانى مدت درمان نشود، کلیه شما می‌تواند به طور دائمی آسیب ببیند.
وی عنوان کرد: به طور کلی جهت تشخیص بیماری هیدرونفروز کلیه احتمالا پزشک با ارزیابی کلی وضعیت سلامتی شروع می‌کند و سپس بر روی علائم ادراری که دارید تمرکز مى کند و همچنین پزشک ممکن است قادر به احساس کلیه بزرگ، با ماساژ آرام در شکم و پهلو باشد.
دکتر ناطق افزود: پزشک ممکن است از یک کاتتر برای تخلیه مقدارى ادرار از مثانه استفاده کند. اگر نتواند مقدار زیادی از ادرار را آزاد کند، می‌تواند به این معنی باشد که انسداد در مثانه یا مجراى ادراري است. مجرای ادرارى لوله‌ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن شما حمل می‌کند.
این متخصص اورولوژی ادامه داد: پزشک همچنین می‌تواند سونوگرافی کلیه یا سی تی اسکن را جهت تشخیص بیماری هیدرونفروز کلیه انجام دهد تا در مورد میزان تورم و محل احتمالى انسداد اطلاعاتى به دست آورد. هر دوی این روش‌ها اجازه می‌دهند تا پزشک یک تصویر از داخل بدن شما را مشاهده کند، اما سونوگرافی کلیه به طور کلی روش استاندارد تشخیص هیدرونفروز کلیه است.
وی اذعان داشت: درمان هیدرونفروز عمدتا بر روى از بین بردن هرچه که جلوى جریان ادرار را گرفته است، تمرکز دارد. گزینه درمانى که پزشک برای شما انتخاب می‌کند به علت انسداد شما بستگی دارد. اگر حالب مسدود شده، باعث ایجاد این وضعیت شده است، ممکن است پزشک مواردی مانند قرار دادن یک استنت ( کاتتر ) در حالب که اجازه مى دهد ادرار از حالب وارد مثانه شود را توصیه ند.
دکتر ناطق اظهار کرد: قرار دادن لوله نفروستومی، که اجازه می‌دهد ادرار مسدود شده از پشت تخلیه شود و تجویز آنتی بیوتیک برای کنترل عفونت از دیگر راه‌های درمان بیماری هیدرونفروز هستند.
این متخصص اورولوژی بیان کرد: ممکن است پزشک شما مجبور شود جهت درمان بیماری هیدرونفروز انسداد را با جراحی برطرف کند. اگر چیزی مانند بافت اسکار یا لخته خون باعث انسداد شود، پزشک شما ممکن است منطقه آسیب دیده را کاملا حذف کند و سپس قسمت هاى سالم را برای بازگرداندن جریان عادی ادرار به یکدیگر متصل کند.
وی خاطرنشان کرد: اگر علت هیدرونفروز، سنگ کلیه باشد، ممکن است برای برداشتن آن نیاز به جراحى باشد. برای انجام این کار، پزشک ممکن است عمل جراحی آندوسکوپی را انجام دهد که شامل استفاده از ابزارهای کوچک برای انجام این روش می‌باشد. این کار اجازه می‌دهد که جراح برش‌های کوچکترى را ایجاد کند و زمان بهبودى شما را به شدت کاهش می‌دهد. همچنین ممکن است پزشک برای شما آنتی بیوتیک تجویز کند. این کار کمک خواهد کرد تا عفونت کلیوی براى شما ایجاد نشود.
دکتر ناطق اشاره کرد: ممکن بیماری هیدرونفروز در کودکان تازه به دنیا آمده و یا حتی پیش از تولد در سونوگرافی جنین نیز دیده شود. هیدرونفروز کلیه جنین که ممکن است به ورم کلیه منجر شود، معمولا به علت کوچک بودن مسیر حالب (خروجی ادرار از کلیه) و کوچکی لگنچه‌های کلیه در نوزادان اتفاق می‌افتد.
این متخصص اورولوژی مطرح کرد: معمولا ورم کلیه کودک خطرناک نیست و به مرور زمان با بزرگ شدن جنین، هیدرونفروز نیز برطرف می‌شود. در صورت ادامه یافتن این جمع شدن مایعات در کلیه، احتمال گرفتگی در حالب وجود دارد که نیاز به بررسی و درمان توسط متخصص کلیه دارد.
> بروز هیدرونفروز در هر دو کلیه مشکل بسیار جدی است
در ادامه نیز دکتر کرمی در اینباره خاطرنشان کرد: هیدرونفروز، یک بیماری است که بار کلیوی را افزایش داده و می‌تواند به آن آسیب برساند. گاهی اوقات، مجرای ادرار توسط یک عامل درونی یا بیرونی مسدود شده و جریان ادرار با بازگشت به سمت کلیه‌ها سبب بروز هیدرونفروز می‌شود.
وی اظهار کرد: هیدرونفروز می‌تواند یک یا هر دو کلیه را به خود درگیر کند. هنگامی که ادرار توانایی خروج مناسب از کلیه‌ها را نداشته باشد، این اندام‌ها متورم می‌شوند. بزرگی پروستات و سنگ‌های کلیوی از جمله عوامل انسداد مجاری ادرار هستند. اغلب اوقات، انسداد ادرار در اثر مشکلات عضله نزدیک به میزراه به وجود می‌آید.
این متخصص اورولوژی بیان داشت که بروز هیدرونفروز در هر دو کلیه مشکل بسیار جدی بوده و با خطر آسیب دائمی یا نارسایی کلیه‌ها همراه است.
وی می‌گوید: هیدرونفروز اغلب در اثر یک عامل زمینه‌ای جدی در مجاری ادرار بروز می‌دهد. تشخیص و درمان سریع عوامل زمینه‌ای هیدرونفروز می‌تواند به پیشگیری از ابتلای مجدد و همچنین کاهش سرعت یا پیشگیری از آسیب کلیوی کمک کند.
دکتر کرمی توصیه کرد: در صورت ابتلا به برخی علائم بدون علت همچون حالت تهوع، استفراغ، تکرر ادرار یا درد باید فورا درمان پزشکی را پیگیری کرد و در صورت ابتلای خود یا نزدیکان به علائمی همچون تنگی نفس، وجود خون در ادرار، فقدان یا کاهش مقدار ادرار، درد شدید شکم یا پهلو و تغییر در هوشیاری باید اورژانس تماس گرفت.
این متخصص اورولوژی عنوان کرد: برخی از عوامل اصلی بروز هیدرونفروز در افراد بالغ شامل سنگ کلیه، هایپرپلازی خوش خیم پروستات، بارداری، تنگی میزنای، افتادگی اندام‌های لگن، مثانه نوروژنیک و سرطان‌های درون یا اطراف مجرای ادراری می‌باشد.
وی افزود: سنگ‌های کوچکی که در کلیه‌ها تشکیل می‌شوند، گاهی اوقات می‌توانند به بیرون از کلیه راه یافته و میزنای را مسدود کنند و بزرگ شدن رحم در طول بارداری می‌تواند بر میزنای‌ها فشار وارد کند.
دکتر کرمی مطرح کرد: از جمله سرطان‌های درون یا اطراف مجرای ادراری می‌توان به سرطان مثانه، کلیه، پروستات، دهانه رحم، تخمدان و رحم اشاره کرد که در موارد نادر، امکان دارد مجاری ادرار به وسیله یک لخته خونی، ابتلا به آندومتریوز یا کیست‌های تخمدان مسدود شوند.
این متخصص اورولوژی تشریح کرد: علاوه بر علائم و عوامل هیدرونفروز، بیماری‌های همزمان با آن نیز می‌توانند متفاوت باشند.
وی افزود: گاهی اوقات، هیدرونفروز در ابتدای بروز با هیچ علامتی همراه نیست. با این حال، علائم عمومی این بیماری، برخی موارد را در بر می‌گیرند که شامل تغییر رنگ یا کف آلود بودن ادرار،دشواری یا احساس درد در هنگام دفع ادرار، خستگی، تب، درد پهلو، بوی عفونت همراه با ادرار،فشار خون بالا،تکرر ادرار،فشار خون بالا، حالت تهوع و استفراغ، توده قابل لمس در لگن،افزایش وزن بدون علت، فوریت در دفع ادرار و افتادگی رحم است.
دکتر کرمی ابراز داشت: تشخیص هر چه زود‌تر هیدرونفروز جهت پیشگیری از ابتلا به آسیب دائمی کلیه‌ها بسیار اهمیت دارد. آسیب کلیوی می‌تواند با اثراتی طولانی مدت و ویرانگر همراه باشد.
این متخصص اورولوژی می‌گوید: پزشک فرآیند تشخیص هیدرونفروز را معمولا با انجام یک معاینه فیزیکی دقیق انجام داده و علاوه بر تاریخچه پزشکی فرد، دارو‌های مصرفی او را نیز جویا می‌شود. در تست‌های تشخیصی هیدرونفروز معمولا از تکنولوژی فراصوت استفاده می‌شود زیرا بدون درد بوده و تصاویری دقیق از وضعیت تورم کلیه‌ها ایجاد می‌کند. همچنین، آزمایش‌های سی تی اسکن نیز در ایجاد تصاویر دقیق از اندام‌ها و مجاری آسیب دیده مفید هستند.
وی افزود: در صورت نیاز، ممکن است جهت شناسایی بهتر میزان انسداد مجاری ادرار به تصویر‌برداری هسته‌ای نیاز باشد. در این فرآیند، یک ماده پرتوزا به جریان خون تزریق شده و یک دوربین خاص در بیرون از بدن تصاویری را از دستگاه ادراری به دست می‌آورد. این تصاویر، عملکرد کلیوی و جریان ادرار را تعیین می‌کنند.
دکتر کرمی تشریح کرد: اهداف درمانی هیدرونفروز شامل احیای جریان آزادانه ادرار از کلیه ها، کاهش تورم و فشار کلیوی و همچنین ارتقا عملکرد این اندام می‌شوند. مراقبت اولیه از بیمار بر کاهش درد و پیشگیری از بروز عفونت‌های مجاری ادرار تمرکز دارد. در غیر اینصورت، به مداخله جراحی نیاز خواهد بود.
این متخصص اورولوژی بیان کرد: زمان‌بندی فرآیند به علت زمینه‌ای هیدرونفروز و شرایط پزشکی مرتبط با آن بستگی خواهد داشت. به طور مثال، در بیماران مبتلا به سنگ کلیه که مسیر ادرار به طول کامل مسدود نیست، به مدت ۱ تا ۲ هفته به بیمار فرصت داده می‌شود تا با استفاده از دارو‌های مسکن جهت دفع سنگ‌ها تلاش کند. با این حال، در صورتی که بیمار به یک عفونت کلیوی دچار شده یا تنها یک کلیه داشته باشد، جراحی رفع سنگ کلیه باید به صورت اورژانسی انجام شود.
وی اضافه کرد: سنگ شکنی برون پیکری با امواج شوک، یکی از درمان سنگ‌های کلیوی به شمار می‌رود. در این فرآیند، امواج شوک از بیرون بدن قطعات سنگ را هدف گرفته و با خرد کردن آن‌ها زمینه خروج از طریق ادرار را فراهم می‌کنند. در بیماران مبتلا به احتباس ادراری یا بزرگی مثانه، قرار دهی سوند ادراری تنها اقدام لازم برای درمان اولیه است.
دکتر کرمی مطرح کرد: در بیماران مبتلا به تنگی میزنای یا مواردی که امکان برداشت سنگ ادراری وجود ندارد، پزشک متخصص یک استنت را در میزنای قرار داده تا ادرار با دور زدن محل انسداد بتواند از بدن خارج شود.
این متخصص اورولوژی توضیح داد: پزشک متخصص با وارد کردن دوربینی کوچک به مجاری ادرار می‌تواند محل انسداد را شناسایی کرده و جهت حل مشکل، استنت را به محل مناسب هدایت کند. هنگامی که امکان جایگذاری استنت وجود نداشته باشد، وارد کردن لوله نفروستومی در نظر گرفته می‌شود. در این روش، پزشک متخصص با استفاده از تصویر‌برداری فلوروسکوپی یک لوله را از پهلو به درون کلیه وارد کرده و امکان خروج را برای ادرار فراهم می‌کند.
وی تصریح کرد: برخی عوامل هیدرونفروز همچون تومورها نیازمند درمان با استروئید، جراحی یا لاپاراسکوپی هستند. برخی عوامل دیگر نیز همچون سنگ‌های کلیوی اوریک اسیدی، تنها نیازمند درمان با دارو‌های خوراکی قلیایی هستند.
دکتر کرمی متذکر شد: هیدرونفروز و عوامل زمینه‌ای آن می‌تواند به عوارضی جدی و حتی تهدید‌کننده حیات منجر شوند. پیروی از برنامه درمانی و توصیه‌های پزشک به کاهش خطر بروز عوارضی همچون فشار خون بالا، آسیب کلیوی و نارسایی کلیوی کمک می‌کند.
این متخصص اورولوژی گفت: از آن جایی که هیدرونفروز در اثر یک عامل زمینه‌ای بروز می‌دهد، پیشگیری از آن نیز نیازمند اجتناب از همان عامل است. برای مثال، افراد مبتلا به سنگ‌های کلیوی، باید با مصرف مایعات کافی خطر تشکیل دوباره سنگ‌های کلیوی را کاهش دهند.
> زمان بهبود به شدت هیدرونفروز بستگی دارد
در ادامه نیز دکتر اسلامی در اینباره ابراز داشت: هیدرونفروز به اتساع کلیه، به ویژه لگنچه کلیوی یعنی محل ذخیره ادرار، گفته می‌شود. ورم کردن کلیه نتیجه ناهنجاری کالبد شناختی مجاری ادراری یا تغییرات نادری است که علی‌رغم غیرعادی بودن، ناهنجاری محسوب نمی‌شود.
وی بیان کرد: نوزادان مبتلا به هیدرونفروز دچار انسداد مجاری ادراری یا مشکلات مربوط به جریان ادرار هستند، در نتیجه ادرار در کلیه‌ها جمع می‌شود. ورم کلیه در اکثر موارد مشکلات جدی را در دوران بارداری برای نوزاد ایجاد نمی‌کند.
این متخصص اورولوژی عنوان کرد: پزشکان و متخصصین مربوطه وضعیت نوزاد را در دوران بارداری به دقت تحت نظر دارند و مراقبت کاملی را پس از تولد از نوزاد به عمل می‌آورند. پس از تشخیص هیدرونفروز، در دوران بارداری یا پس از تولد، غالباً لازم است آزمایش‌های بیشتری برای تعیین شدت ورم انجام شود.
وی افزود: این آزمایش‌ها از آن جهت بسیار مهم است که ممکن است کودکان مبتلا به هیدرونفروز دچار ناهنجاری کالبد شناختی یا انسداد مجاری ادراری باشند. تشخیص و درمان زودهنگام ناهنجاری‌های ادراری از عفونت‌های دستگاه ادراری و اسکار یا آسیب دائمی کلیه جلوگیری می‌کند.
دکتر اسلامی تصریح کرد: هیدرونفروز زمانی بروز می‌یابد که مقدار زیادی ادرار به دلیل انسداد مجاری ادراری در کلیه‌ها جمع شود. کلیه‌ها ادرار تولید می‌کنند و در حالت عادی سیستم پمپاژ داخلی دارند که ادرار را به مثانه منتقل می‌کند.
این متخصص اورولوژی ادامه داد: دوعلت برای انباشته شدن بیش از اندازه ادرار در کلیه‌ها وجود دارد عبارتند از انسداد محل اتصال حالب به لگنچه و برگشت ادرار از مثانه به حالب.
وی اظهار کرد: هیدرونفروز در اکثر موارد هیچ گونه مشکل جدی را در دوران بارداری برای نوزاد ایجاد نمی‌کند. موارد خفیف ورم کلیه خود به خود در دوران بارداری برطرف می‌شود. بسیاری از نوزادان نیز پس از تولد بهتر می‌شوند و برای تخلیه ادرار نیازی به درمان ندارند.
دکتر اسلامی خاطرنشان کرد: عارضه هیدرونفروز عموماً در تصویربرداری‌های دوران بارداری تشخیص داده می‌شود. اگر اتساع لگنچه هر دو کلیه حداقل 5 میلی‌متر باشد، عارضه در سونوگرافی مشخص می‌شود.
این متخصص اورولوژی مطرح کرد: هیدرونفروز معمولاً به چند روش قابل تشخیص است که شامل سونوگرافی دوران بارداری، سیستواورتروگرام حین تخلیه ادرار، اسکن کلیه قابل تشخیص است.
وی توضیح داد: ورم کلیه جنین در سونوگرافی مشخص می‌شود. این مورد در 1 درصد بارداری‌ها پیش می‌آید. ورم کلیه در سونوگرافی‌ مشخص می‌شود که به منظور ارزیابی دیگر مشکلات، مانند عفونت مجاری ادراری یا بی‌‌اختیاری انجام می‌شود.
دکتر اسلامی مطرح کرد: در صورت لزوم آزمایش‌ سیستواورتروگرام حین تخلیه ادرار، اطلاعاتی را درباره شکل و اندازه مثانه، گردن یا دهانه مثانه و لوله‌هایی به دست می‌دهد که ادرار را از کلیه به مثانه می‌برد.
این متخصص اورولوژی اذعان داشت: اسکن کلیه برای ارزیابی عملکرد واقعی و یا تخلیه کلیه‌ها انجام می‌شود. آسیب دیدگی و یا اسکار کلیه که در اثر عفونت‌های قبلی مجرای ادرار یا ورم مزمن کلیه ایجاد شده است، نیز در این اسکن مشخص می‌شود.
وی تشریح کرد: هیدرونفروز از صفر تا چهار درجه‌بندی می‌شود، درجه صفر به متورم نبودن کلیه‌ها اشاره دارد و هیدرونفروز درجه چهار شدیدترین نوع عارضه است.
دکتر اسلامی عنوان کرد: درجه‌بندی هیدرونفروز به متخصص کمک می‌کند تا روش مناسبی را برای درمان علت اصلی ورم کلیه پیشنهاد دهد و پیش‌آگهی بیماری را تعیین کند. هر چه درجه هیدرونفروز بالاتر باشد، مراجعه به متخصص اورولوژی کودکان ضرورت بیشتری می‌یابد. برای مثال هیدرونفروز درجه 3 و 4 که عامل آن برگشت ادرار نباشد، معمولاً به اسکن کلیه نیاز پیدا می‌کند.
این متخصص اورولوژی بیان کرد که پس از تولد نوزاد باید علت ورم کلیه مشخص شود. متخصص مواردی مانند عفونت کلیه و مثانه را بررسی می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: متخصص توصیه می‌کند که سونوگرافی کلیه نوزاد در هفته‌های نخست تولد انجام شود تا علت ورم کلیه مشخص گردد. تنها اقدامی که برای تقریباً تمام موارد هیدرونفروز پیش از تولد ضرورت دارد، سونوگرافی است. این عارضه تاثیری بر بارداری ندارد و زایمان بدون مشکل انجام می‌شود.
دکتر اسلامی ابراز داشت: متخصص با در نظر گرفتن چند عامل، که شدت هیدرونفروز مهم‌ترین آنها است، تصمیم می‌گیرد که آیا تجویز آنتی بیوتیک‌های پیشگیری‌کننده از عفونت (پروفیلاکسی) ضرورت دارد یا خیر. اگر آنتی بیوتیک پروفیلاکسی تجویز شود، کودک دارو را روزانه در مقادیر اندک دریافت می‌کند.
این متخصص اورولوژی در ادامه اشاره کرد: آنتی بیوتیک‌های مخصوصی برای مجاری ادراری وجود دارد که اگر هم عوارض جانبی داشته باشد، انگشت‌شمار است. متخصص آنتی بیوتیک مناسب را با توجه به سن، وزن و حساسیت‌های کودک تجویز می‌کند. هدف از تجویز آنتی بیوتیک پیشگیری از عفونت کلیه‌ای است که احتمال دارد به دلیل هیدرونفروز بروز یابد. متخصص غالباً پس از انجام رادیولوژی مخصوص می‌تواند مدت زمان مصرف آنتی بیوتیک را برآورد کند.
وی مطرح کرد: هیدرونفروز غیرانسدادی و هیدرونفروز درجه یک تا سه با علت انسداد محل اتصال لگنچه به حالب نیاز به مداخله جراحی ندارد و به مرور برطرف می‌شود.
دکتر اسلامی تصریح کرد: زمان بهبود به شدت هیدرونفروز بستگی دارد و برای تمام کودکان یکسان نیست. هیدرونفروز ناشی از انسداد در محل اتصال حالب به مثانه به ندرت نیاز به ترمیم جراحی دارد. بیماران دچار هیدرونفروز درجه 4 یا شدید بیش از بقیه بیماران به جراحی نیاز پیدا می‌کنند و جراحی معمولاً برای پیشگیری از آسیب کلیوی و عفونت مکرر ضروری است.
این متخصص اورولوژی در پایان گفت: اکثر کودکان مبتلا به ورم کلیه، حتی بیمارانی که برای اصلاح ناهنجاری نیاز به جراحی دارند، بدون مشکل بزرگ می‌شوند و به شیوه عادی زندگی می‌کنند

انتهای پیام