مطرح شدن اشخاص به جای عملکرد‌ها

یکی از آفت‌های پیروی از فرهنگ‌های جامعه سرمایه داری حضور در عرصه سیاست و رقابت با چهره‌سازی از اشخاص در جهت اهداف فرهنگی است اما در فرهنگ اصیل و ناب ایرانیان از گذشته‌های دور آنگونه که در آثار باقیمانده نظیر معماری مشهود است کمتر نام عامل و بانی کار خیر به روشنی مطرح می‌شد هر چند مردمان زمانه به خوبی افراد و عناصر موثر در چنین آثاری را می‌شناختند و حداکثر در گوشه‌ای به صورت رمز و رازگونه یا در قالب شعری با نهایت تواضع با عباراتی نظیر العمل و الحقیر و المسکین و... یا به حروف ابجد برای افراد خاص و نخبگان معرفی می‌شد بطوریکه غالبا تمجید و تعریف و تایید از افراد برجسته علمی و فرهنگی در جامعه بدون برجسته‌سازی معیار‌های ظاهری نظیر قدرت، پول و مقام، سینه به سینه یا در نوشته‌ها آن هم پس از دوره حیات شهرت می‌یافتند همانگونه که ماندگاری نام و جایگاه حافظ و شعرهایش نزد مخاطبان وی تا به امروز حیات یافته و خود شاعر بهره دنیوی از ارزش‌هایی که به جامعه ارزانی داشته،
نبرده است.
تداوم و تعالی چنین خصیصه ارزشمند و متواضعانه‌ای که از سیره بزرگان تاریخ و فرهنگ ایران و اسلام است در بزرگداشت و تجلیل بویژه از کسانیکه هنوز فرصت دارند مسیر رشد و تعالی را طی نمایند باید با احتیاط صورت گیرد تا خدای نکرده نخبگان جوان در دام اقدامات افراطی و تفریطی نیفتند این به معنی مخالفت با میدان دادن و ارج نهادن به افراد به ویژه جوانان نیست بلکه تاکید بر طراحی نردبان ترقی با شرایط و فرصت برابری برای همه آحاد جوان جامعه می‌باشد ایجاد امید و انگیزه اقدامی مفید و موثر در رشد و شکوفایی استعداد‌ها است اما جوانگرایی تجربه شده در دو دهه اخیر در موارد نادری هم همراه با آفت ظهور چهره‌ها به ویژه در صدا وسیما برای دیده شدن موجب اثر معکوس دلسردی جمع دیگری از جوانان که به اندرونیها راه نیابند می‌شود لذا دقت نظر در اعطای جایزه نشان ملی با تکیه بر ارزش‌های ناب فرهنگی به تجارب دنیای امروز شائبه و نگرانی‌هایی را در پی دارد که لازم است مراجع مسئول دقت کافی را در جهت مفید و اثر بخش و جامعه‌پذیر بودن آن را در نظر داشته باشند تا آفات شهرت که بزرگان همواره از آن در طول تاریخ گریزان بوده‌اند و از دام‌های معروف شیطان است محملی برای گرفتار شدن جوانان کشور با دست خود مسئولان پیش نیاید و جوانان به عنوان سرمایه‌های با ارزش کشور با اختصاص عناوین و چهره شدن زود هنگام در مواردی در خطاهای محاسباتی قرار گرفته و از بهره مندی و قرار گرفتن برای مدت طولانی در موقعیت خدمت به جامعه محروم شوند. راهی که شهدا و صالحان با ایثارگری پیش روی نسل حاضر قرارداده‌اند باید مبنا و الگوی اختصاصی در فرهنگ ایران اسلامی و در تضاد با الگوهای غربی بارورتر شده و توسعه یابد.

انتهای پیام